Με ρωτούν συνάδελφοι γιατί δε γράφω πια τόσο πολύ.
Βασικά όταν είναι προεκλογική περίοδος σιωπώ.
Αλλά αυτή η προεκλογική περίοδος είναι τόσο ιδιαίτερη, που θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω.
Άλλωστε είναι τέτοια η αλληγορία των καιρών που το βρισίδι είναι κατάπλασμα και ο έπαινος κ@λοδάχτυλο.
Ένα όμως τολμώ να πω: Είναι τόση μεγάλη η πίκρα μου για αυτή τη συντεταγμένη αποδόμηση των πάντων - με μία εκ των αιχμών του δόρατος την υγεία, που νώθω μία ανυπέρβλητη ανάγκη να δηλώσω την αντίθεσή μου - ακόμη και στον ίδιο μου τον εαυτό, που υπηρέτησα τόσα χρόνια αυτό το ίδιο σύστημα.
Είναι τέτοια η φόρτιση των καιρών, που οδηγεί άτομα με κάποια ψήγματα ευαισθησίας σε ιδιαίτερα πολλές ασυμβατότητες.
Οι ασυμβατότητες δεν είναι κατ' ανάγκην καταστροφικές, αρκεί να μπορούν να αναλυθούν και να προβληθούν κατάλληλα ώστε να αποτελέσουν κινητήριο δύναμη μετάνοιας και εκ νέου σύνθεσης.
Πώς όμως μπορεί αυτό να εκφραστεί π.χ. πολιτικά; επαγγελματικά; κοινωνικά;
Δυστυχώς οι λύσεις μου έλειωσαν.
Είναι η πρώτη φορά που όχι μόνο δεν έχω plan B, αλλά ούτε καν plan A...
Θέμα: Plan B (Αναγνώστηκε 3144 φορές)