Γειά χαρά!!
Δεν μου έχει τύχει ακόμα, και το απεύχομαι όπως ο Δι@ολος το λιβάνι,
όσο τουλάχιστον παραμένω ένας άπειρος Αγροτικός...
Παρόλ'αυτά,
διάβαζα στο Συνταγολόγιο οτι, για παράδειγμα σε i.v. Χορήγηση SΤΕDΟΝ,
η έγχυση πρέπει να γίνεται "προσεκτικά" και "βραδέως"(...)(...),
με ταχύτητα έγχυσης περί τα 5mg/min...
Συγνώμη,
αυτό ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, πώς επιτυγχάνεται??
Μια φορά, δοκιμαστικά, "έπαιζα" με μια γεμάτη με νερό σύριγγα,
για να προβάρω την "αργή έγχυση",
και έχυσα το σύμπαν!!-με την καλή έννοια γιατρέ μου!!
Σίγουρα,
κάποια συγκεκριμένη, standartized, και ασφαλής Τεχνική θα υπάρχει...
Σας ευχαριστώ πολύ..
Ευχαριστώ συνάδελφε για το παλαιό αυτό post που μου είχε διαφύγει της προσοχής ,γιατί ήταν αιτία
να γελάσω απρόσμενα και κυριολεκτικά να μου φτιάξει την διάθεση με τον χιουμουριστικό τρόπο που γράφτηκε.
Κάποτε εργάστηκα -στα ενδιάμεσα της ειδικότητας- σε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο σε τουριστική περιοχή στην Κρήτη.
Θυμάμαι πως η iv Stedon πήγαινε σύννεφο ,ειδικά σε ασυνήθιστα για μένα περιστατικά όπως το «σύνδρομο στέρησης οινοπνεύματος».
Αυτό αφορούσε κυρίως άτομα αλκοολικά που δεν είχαν πρόσβαση σε οινόπνευμα κατα την διάρκεια του ταξιδιού τους με πολύωρες
αναμονές στα αεροδρόμια και μέσα στα μέσα μεταφοράς προς της ξενοδοχειακές μονάδες.
Η κλινική εικόνα των ασθενών με το σύνδρομο ήταν συχνά δραματική:
Ένα άτομο με καλό επίπεδο συνείδησης να εμφανίζει διάχυτο τρόμο ως και σπασμούς με σοβαρή ταχυκαρδία και σχεδόν
απροσδιόριστα υψηλές τιμές αρτ.πίεσης...
Μπορεί απλά να στάθηκα τυχερός ωστόσο ουδέποτε δεν συνέβει καρδιοαναπνευστική ανακοπή-όπως περιγράφεται σαν επιπλοκή στα
συγγράματα-απο την iv χορήγηση αδιάλυτου Stedon.Στην πράξη πιό συχνά προκαλεί φλεβικό ερεθισμό στο σημείο έγχυσης και αίσθημα
καύσου.Πάντως ως γενική αρχή θα πρέπει να αραιώσεις το περιεχόμενο της αμπούλας σε φυσιολογικό ορό ή DW5% πρίν την χορήγηση.
Σε λιγότερο επείγουσες καταστάσεις η αγωγή απο το στόμα είναι επίσεις αποτελεσματική με έναρξη δράσης περίπου στο μισάωρο-ώρα.
Μια γενικότερη παρατήρηση : Οι ιατροί γενικά φοβούνται και είναι πιο επιφυλακτικοί στην χορήγηση φαρμάκων με την οποία είχαν αρνητική
εμπειρία στην διάρκεια της σταδιοδρομίας τους.Ο συνάδελφος π.χ που έχει δεί εξωπυραμιδικό σύνδρομο σε χορήγηση Primperan να σαι
σίγουρος οτι δεν χορηγεί το φάρμακο σε κάθε περίπτωση εμετού.Άλλος που πιθανώς είχε την εμπειρία σοβαρού υποτασικού επεισοδίου
μετά απο χορήγηση Fenistil iv σίγουρα είναι πιό προσεκτικός όταν το δίνει σε μια κνίδωση.
Κανένα φάρμακο δεν είναι «ρουτίνα».Πάντοτε να ρωτάς για πιθανές αντιδράσεις σε κάποιο φάρμακο (αλλεργικές ή άλλες) όσο
διαδεδομένη και δημοφιλής και ναναι η χρήση του. Π.χ πρίν την συρραφή ενός θλαστικού ,ρώτα τον ασθενή άν έχει ποτέ πάρει
ξυλοκαίνη...