Τα συνέδρια, οι εργασίες, πώς να φτιάξεις το βιογραφικό σου και η ουσία.

[Argirios Argiriou]

Κείμενο από το blog του συναδέλφου Γιάννη Ζαχάρου:

Όταν είσαι νέος ακόμη στο χώρο της ιατρικής -φοιτητής ή ειδικευόμενος-, σέρνεις το κορμί σου από δω κι από κει στα διάφορα συνέδρια για να ακούσεις τους ομιλητές, ελπίζοντας να μάθεις κάτι (αν ενδιαφέρεσαι για τη μόρφωσή σου) ή, συνηθέστερα, ελπίζοντας να βρεις πολλούς γνωστούς για να την αράξεις στο καφέ του συνεδριακού χώρου και να κουτσομπολέψεις μέχρι σκασμού μπας και περάσει γρηγορότερα η ώρα και τελειώσει το συνέδριο και πάρεις το πιστοποιητικό παρακολούθησης για να το βάλεις στο βιογραφικό σου.
Εγώ πλέον έχω βαρεθεί να περιμένω στις ουρές για να πάρω τα πιστοποιητικά παρακολούθησης, γιατί ξέρω πως δεν έχουν απολύτως καμιά σημασία να φουσκώνεις το βιογραφικό σου με πιστοποιητικά συνεδρίων.
Στην αρχή στεκόμουν στις ουρές αλλά αγανακτούσα με τους φοιτητές που περίμεναν πως και πως για το πολύτιμο χαρτί και τώρα πια και για τα μόρια συνεχιζόμενης εκπαίδευσης (!!!).
Δράττομαι της ευκαιρίας να πω στους φοιτητές της ιατρικής πως τα μόρια είναι για τους τελειωμένους γιατρούς και δεν έχουν απολύτως καμία σημασία για τους φοιτητές, όπως καμία σημασία δεν έχουν και τα πιστοποιητικά παρακολούθησης, οπότε εκκολαπτόμενοι συνάδελφοι… σταματήστε να σχηματίζετε ουρές και απολαύστε τον καφέ σας χλευάζοντας όλους εμάς τους «τελειωμένους» (κυριολεκτικά τελειωμένους και ενίοτε και μεταφορικά τελειωμένους γιατρούς).


Αχ αυτοί οι ομιλητές των συνεδρίων! Τους περισσότερους τους μαθαίνεις απ’ έξω κι ανακατωτά μετά από λίγα συνέδρια, γιατί οι περισσότεροι ομιλητές σέρνουν το κορμί τους και το λαπ τοπ τους από το ένα συνέδριο στο άλλο καθώς το «συνεδριακός ομιλητής» είναι πλέον ένα προσοδοφόρο επάγγελμα, και κριτήριο για να το ασκήσεις αυτό το επάγγελμα ΔΕΝ αποτελεί η ικανότητά σου να μιλάς αλλά οι διασυνδέσεις σου με τις φραγκομαζώχτρες ιατρικές εταιρείες και με τις φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους κάθε χρόνο για να ικανοποιήσουν τις ακόρεστες διαθέσεις (για προβολή και χρήμα) των διοικητικών συμβουλίων των ιατρικών εταιρειών.
Άλλωστε θα διαπιστώσεις κι εσύ πως οι περισσότεροι συνεδριακοί ομιλητές είναι τόσο ατάλαντοι που χασμουριέσαι και κοιτάς μία το ρολόι σου και μία την έξοδο προσπαθώντας να αποφασίσεις αν θα σηκωθείς να φύγεις ή αν θα κάνεις λιγάκι ακόμη υπομονή.
Το λοιπόν φίλτατοι νέοι συνάδελφοι, τα μόρια συνεχιζόμενης ιατρικής εκπαίδευσης είναι ένας θεσμός άξιος συζήτησης αλλά όπως εφαρμόζεται στο εξωτερικό, γιατί στη χώρα μας ο ίδιος θεσμός εισήχθη για να πιεστούν αυτοί που παρακολουθούν ένα συνέδριο να εγγραφούν σε αυτό ώστε να εξασφαλιστούν τα (επιπρόσθετα) κέρδη των ιατρικών εταιριών.   


Αν θέλεις να φτιάξεις το βιογραφικό σου δεν χρειάζεται να εγγραφείς σε 800 συνέδρια και να διαθέτεις 800 πιστοποιητικά και 3500 μόρια!!! Αν θέλεις να έχεις καλό βιογραφικό πρέπει να…
…έχεις διατριβή –το πώς θα την πάρεις είναι το πρόβλημα, καθώς το να σου δώσει βιογραφικό κάποιος καθηγητής απαιτεί το να γνωρίζεις τον καθηγητή ή να γνωρίζεις κάποιον που να γνωρίζει τον καθηγητή και ο οποίος να είναι πρόθυμος να υποχρεωθεί απέναντι στον καθηγητή, καθώς οι κάθε είδους συναλλαγές και εξυπηρετήσεις στον επιστημονικό χώρο δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις συναλλαγές και τις εξυπηρετήσεις που γνωρίζεις στην καθημερινότητά σου: δίνεις για να πάρεις!
…έχεις συμμετοχή σε στρογγυλή τράπεζα ως ομιλητής (αυτό βαθμολογείται ξεχωριστά) και δεν ενδιαφέρει κανέναν αν θα είσαι κύριος ομιλητής ή απλώς μια γλάστρα-ομιλητής, αρκεί να μπει το όνομά σου στο πρόγραμμα στου συνεδρίου ως ομιλητής αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να γνωρίζεις τον κύριο ομιλητή, ο κύριος ομιλητής να έχει τη διάθεση να σε βάλει να σταθείς δίπλα του στο πάνελ των ομιλητών, να μην υπάρχει κάποιος που θα ξέρει τον κύριο ομιλητή καλύτερα από εσένα, κ.λ.π. Άλλος τρόπος για να γίνεις ομιλητής είναι να έχεις σχέση με τη φαρμακευτική εταιρεία που σπονσοράρει την παρουσίαση του θέματος του οποίου θέλεις να γίνεις ομιλητής, γιατί ο σπόνσορας έχει πάντα τον λόγο για μία ή και δύο θέσεις ομιλητών.
…να έχεις δημοσιεύσεις σε περιοδικά του εξωτερικού και καλά θα είναι να είσαι πρώτο όνομα στη δημοσίευση, (πρέπει να έχεις άριστες σχέσεις με το τελευταίο όνομα της δημοσίευσης γιατί το τελευταίο όνομα της δημοσίευσης είναι αυτό του γενικού δερβέναγα της δημοσιευμένης μελέτης, ο οποίος συνήθως δεν θα κάνει τίποτα απολύτως για τη μελέτη αλλά θα παράσχει το έγκυρο όνομά του για να γίνει αποδεκτή η μελέτη σου για δημοσίευση). Πρέπει επίσης να ξέρεις πως αν κάνεις τη μελέτη σε κέντρο όπου κατοικοεδρεύουν παιδιά, λοιποί συγγενείς ή απλά γλυφτρόνια του καθηγητή ή του διευθυντή, τότε ενδέχεται να σκιστείς εσύ για τη μελέτη, να κάνεις τα πάντα, και όταν έρθει η ώρα της δημοσίευσης, να δεις το όνομά σου να μπαίνει δεύτερο, τρίτο,… ανάλογα με το πόσοι αυλικοί του καθηγητή ή του διευθυντή υπάρχουν στον επαγγελματικό σου περίγυρο.
…να έχεις δημοσιεύσεις σε αναγνωρισμένα ιατρικά περιοδικά και αυτό μπορείς να το πετύχεις μονάχος σου διαβάζοντας και γράφοντας άρθρα ανασκόπησης για θέματα που σε ενδιαφέρουν. Τα αναγνωρισμένα και βαθμολογούμενα στις κρίσεις ελληνικά ιατρικά περιοδικά μπορείς να τα βρεις στο ΙΑΤΡΟΤΕΚ (ψάξε το στο ίντερνετ) αν και η λίστα δεν έχει ακόμη αναθεωρηθεί.
…να έχεις ανακοινώσεις σε συνέδρια και αυτό μπορείς να το πετύχεις φτιάχνοντας εργασίες. Για να φτιάξεις εργασίες μπορείς να χρησιμοποιήσεις το υλικό που διαθέτεις (ασθενείς κλινικής ή ΤΕΠ, εργαστηριακή ευρήματα, κ.λ.π.), να φανταστείς ένα ερώτημα το οποίο να σου φαντάζει ενδιαφέρον, να ψάξεις στο ίντερνετ για να δεις αν υπάρχει κάτι σχετικό και μετά να συγκεντρώσεις τα στοιχεία που απαιτούνται για να δώσεις μία απάντηση. Οι περισσότεροι φτιάχνουν συνεδριακές ανακοινώσεις με τους κουβάδες με τους εξής απλούς τρόπους:
-γράφεις για την εμπειρία της κλινικής σου!!! Π.χ. «Η εμπειρία του ΠΧΚΡΣ Γενικού Νοσοκομείου Κολοφωτιάς στην αντιμετώπιση του αρρύθμιστου σακχαρώδη διαβήτη». Αυτού του είδους οι ανακοινώσεις σε ξεμπροστιάζουν, είναι ηλίθιες και ανούσιες αλλά γίνονται αποδεκτές από τις επιτροπές κι έτσι εσύ προσθέτεις μερικές ανακοίνωσεις στο βιογραφικό σου. (Να ξέρεις πως οι επιτροπές κρίσης σπανιότατα, έως ποτέ, κόβουν κάποια ανακοίνωση, γιατί για να γίνει αποδεκτή η ανακοίνωσή σου πρέπει όλοι οι συμμετέχοντες στη μελέτη να πληρώσουν εγγραφή και αν μια ανακοίνωση έχει πληρώσει τα μαλλιοκέφαλά της δύσκολα κόβεται. Το πολύ πολύ να στην κάνουν αποδεκτή ως πόστερ, οπότε θα πληρώσεις κι άλλα για να φτιάξεις το πόστερ και μετά τα μέλη της επιτροπής θα στην έχουν στημένη, και όταν έρθει η ώρα να τους παρουσιάσεις το πόστερ σου, τα μέλη της επιτροπής, με ύφος «είμαι ο θεός προσωποποιημένος», θα ξεχάσουν πως εκείνοι σε αποδέχτηκαν και θα σε ειρωνευτούν και θα χλευάσουν την εργασία σου αλλά χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι… εσύ θα έχεις προσθέσει άλλη μία γραμμούλα στο βιογραφικό σου).
-μετά το τέλος ενός συνεδρίου, μελετάς τις περιλήψεις των μελετών του συνεδρίου, κοζάρεις δυο-τρεις-δέκα, τις αντιγράφεις για να τις κάνεις κι εσύ στην κλινική σου  και τις παρουσιάζεις στο επόμενο συνέδριο. Αυτή είναι μια πρακτική που ακολουθούν πολλοί, ακόμη και μεγάλα πανεπιστημιακά τμήματα. Αν μάλιστα θέλεις να μοιάσεις σε πολλούς «επώνυμους» συναδέλφους που δημοσιεύουν τη μία μελέτη μετά την άλλη, μπορείς να ψάξεις προσεκτικά τις ανακοινώσεις για να βρεις θέμα για δημοσίευση. Τι εννοώ; Τα μικρά κέντρα, π.χ. Κέντρο Υγείας Ιμίων, λόγω του ότι έχουν περιορισμένο αριθμό ασθενών, δεν μπορούν να κάνουν μια μελέτη με μεγάλο αριθμό ασθενών, οπότε οι όποιες ανακοινώσεις των είναι χαμηλής στατιστικής αξίας. Μπορείς λοιπόν, να βρεις τέτοιες ανακοινώσεις, να τις αντιγράψεις και να εφαρμόσεις τον σχεδιασμό τους στο δικό σου νοσοκομείο, και μετά να βγάλεις τα ίδια συμπεράσματα με μεγάλο αριθμό ασθενών μεγαλώνοντας τη στατιστική αξία των αποτελεσμάτων και να στείλεις τη μελέτη σου ως άρθρο για δημοσίευση σε κάποιο περιοδικό… να πώς η ιδέα και η προφορική ανακοίνωση ενός άλλου γίνεται δημοσίευση δική σου!
-κάνεις μια σοβαρή μελέτη!
Επειδή η δημοσίευση σε διεθνή περιοδικά είναι δύσκολη υπόθεση, μπορείς να στείλεις κάποια εργασία σου σε διεθνές ιατρικό ηλεκτρονικό περιοδικό (ψάξε στο ίντερνετ) το οποίο αξιολογείται αν το περιοδικό αυτό «βγαίνει» στο pubmed (ψάξε το και αυτό).


Υ.Γ.
Ό,τι και να κάνεις να θυμάσαι τούτα:
Το βιογραφικό σου το φτιάχνεις για το θεαθήναι!
Όταν θα στέκεσαι μονάχος σου απέναντι στον άρρωστο, δεν έχει καμία σημασία το πόσες σελίδες έχει το βιογραφικό σου αλλά το πόσες γνώσεις, δεξιότητες και εμπειρίες έχεις εσύ!
Να διαβάζεις οτιδήποτε ιατρικό πέφτει στα χέρια σου, να φροντίζεις να έρχεσαι σε επαφή και να συζητάς περιστατικά με «ειδικούς», και μάλιστα με γιατρούς που ανήκουν σε διαφορετική ειδικότητα από τη δική σου, να διασταυρώνεις βιβλιογραφικά αυτά που θα σου λένε οι «ειδικοί», (το πόσες βλακείες έχω ακούσει από ειδικούς δεν τολμώ να σου απαριθμήσω), να προσπαθήσεις να μάθεις κάθετι που αφορά σε πρακτικές δεξιότητες για να νιώθεις αυτάρκης, και να κρατάς πάντα μισό καλάθι όσο αφορά στο πόσα γνωρίζεις –να είσαι δηλαδή ταπεινός, να μετράς τα λόγια σου, να ξανασκέφτεσαι τις διαγνώσεις σου, να τριπλοσκέφτεσαι τις θεραπευτικές σου αποφάσεις και να μη διστάζεις να λες «δεν το γνωρίζω αυτό το θέμα».
Όταν είσαι νιάτο ακόμη, να μην έχεις την έπαρση της ημιμάθειας αλλά την αποφασιστικότητα του «θέλω να μάθω κι άλλα», γιατί όταν είσαι νιάτο-γιατρός είσαι σαν έναν οδηγό ντεσεβό που νομίζει πως είναι πιλότος φόρμουλα-ένα και πως όλα τα ξεπερνά εύκολα (αλλά εξίσου απρόσεκτα)).
Όταν είσαι στα καλύτερά σου –εκεί γύρω στα σαράντα με πενήντα πέντε- να συνεχίσεις να διαβάζεις και να μην έχεις την έπαρση του «και γνώσεις έχω και εμπειρία έχω, είμαι ο καλυτερότερος», γιατί όταν είσαι στα καλύτερά σου θα είσαι σαν έμπειρος οδηγός νταλίκας, ο οποίος όπως ξέρεις μπορεί να είναι ο καλυτερότερος αλλά μπορεί την ίδια στιγμή να πάρει σβάρνα τα πάντα στο πέρασμά του και αν τα σμπαραλιάσει.
Όταν αρχίσεις να φθίνεις, φρόντισε να μεταδώσεις την εμπειρία σου στους νεότερους και άρχισε σιγά σιγά να αποσύρεσαι, γιατί όταν είσαι στα εβδομήντα σου μοιάζεις με οδοστρωτήρα που μπορεί να κάνει καλό μόνο αν τσουλήσει σε επιλεγμένα και βατά εδάφη ενώ αν τσουλήσει μέσα στην πόλη θα τα ισοπεδώσει όλα και αυτό είναι τουλάχιστον θλιβερό και για την πόλη αλλά και για τον οδοστρωτήρα τον ίδιο.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος