Aς φιλοξενούμε και την αντίθετη άποψη, όπως πολύ σωστά λέει ο Δ. Κουναλάκης.Από
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΗ Εκκλησία μπορεί ή πρέπει να παρεμβαίνει στην ιατρική;Μερικοί παραεκκλησιαστκοί λειτουργοί, που όμως έχουν μια σημαντική δύναμη πάνω στους πιστούς που τους ακολουθούν, φαίνεται ότι εξάντλησαν τα καυτά πνευματικά προβλήματα της εποχής μας και υπεισέρχονται τώρα στην ... Ιατρική. Προσπαθούν με μεσαιωνικές μεθόδους και πρακτικές να αποτρέψουν τους οπαδούς τους να ακολουθήσουν θεραπείες Ομοιοπαθητικής Ιατρικής που όχι μόνο θα τους ωφελούσαν αλλά δεν θα είχαν και καμιά απολύτως παρενέργεια.
Ισχυρίζονται ότι τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής είναι από απλό νεράκι έως ... σατανικά. Αλλά η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί απλά βότανα όπως το γιασεμί, (Gelsemium), την Βρυονία (Bryonia), την ανεμόνη (Pulsatilla), το γκι (Viscum album), το κρεμύδι (Allium cepa), την Μπελαντόνα (Belladona) κτλ, ή ορυκτά όπως ο σίδηρος (Ferrum metallicum), το θειάφι (Sulphur) ο φώσφορος (Phosphorus), το ασβέστιο (Calcarea carbonica) το χλωριούχο νάτριο (Natrum muriaticum) και πολλά άλλα και τίποτε το κρυφό ή το απόκρυφο δεν υπάρχει στο ομοιοπαθητικό φάρμακο ή στην παρασκευή του.
Σε παλαιότερο τεύχος είχαμε αναφερθεί στην έρευνα που έκαναν στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο καθηγητής κ. Π.Μπούρκας και ο λέκτορας κ. Κ.Καραγιαννόπουλος όπου με μια ειδική ηλεκτρονική συσκευή μετρούν την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια του δυναμοποιημένου φαρμάκου. Το ερώτημα λοιπόν είναι: αυτές οι απλές φυσικές ουσίες που βρίσκονται αυτούσιες μέσα στη φύση που έπλασε ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μπορεί να είναι αυτά υλικά πνευματιστικα ή σατανικά; Και δεν είναι σατανικά τα φάρμακα που έφτιαξε το ανθρώπινο μυαλό όπως η θαλιδομίδη που κατέστρεψε και παραμόρφωσε μαι ολόκληρη γενιά παιδιών, η βενοξαπροφένη που στον πρώτο χρόνο κυκλοφορίας της προξένησε 61 θανάτους και 3500 περιπτώσεις πολύ σοβαρών παρενεργειών ή η φαινυλοβουταζόνη με παρόμοιες παρενέργειες ή το μεξαφόρμ που απεσύρθη λόγω των τρομερών παρενεργειών του, και πολλά άλλα από αυτά τα χημικά φάρμακα που απεσύρθησαν κατά εκατοντάδες με εντολή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας γιατί προκαλούσαν τρομακτικές παρενέργειες στον οργανισμό του ανθρώπου μέχρι και το θάνατο; Δεν είναι λοιπόν σατανικά αυτά τα κατασκευάσματα του βιοχημικού εργαστηρίου και είναι σατανικά τα φάρμακα που γίνονται από τις πιο αγνές, τις πιο φυσικές και επομένως και τις πιο αθώες ουσίες που υπάρχουν πάνω στη φύση;
Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του μοναχού του Αγίου όρους του Πατρός Παίσίου, μιας από τις μεγαλύτερες σύγχρονες πνευματικές μορφές της ορθοδοξίας σχετικά με τα φάρμακα της συμβατικής ιατρικής "Δεν παίρνω φάρμακα όχι γιατί τα περιφρονώ, αλλά γιατί έχω καταλάβει καλά ότι με ένα φάρμακο μπαλώνεις μια τρύπα, αυτό όμως σου ανοίγει αλλού άλλη" Αυτά τα έλεγε από την πικρά πείρα που είχε ο Γέροντας από τα χημικά φάρμακα σύμφωνα με το βιογράφο του Χριστόδουλο (από την βιογραφία "Ο Γέρων Παϊσιος" του ιερομόναχου Χριστοδούλου, σελ. 53.)
Για όνομα του Θεού κύριοι της παραεκκλησίας, μην φέρνετε τον σκοταδισμό ξανά σ' αυτό τον άμοιρο πλανήτη που πασχίζει να επιβιώσει τόσο τραγικά και από τις λίγες ελπίδες που έχει είναι και αυτό το φυσικό θερα-πευτικό σύστημα που λέγεται Ομοιοπαθητική Ιατρική.
Εάν μερικοί γιατροί χρησιμοποιούν την ομοιοπαθητική σαν πρόσχημα παριστάνοντας τους γκουρού ή τους πνευματικούς δασκάλους και παρασύρουν άτομα σε ανατολικές θρησκείες και κοινόβια δεν είναι πρόσχημα για να επιτίθεσθε στην Ομοιοπαθητική Ιατρική σαν επιστήμη. Σαν βεβαιώνω ότι όλοι οι σωστοί ομοιοπαθητικοί γιατροί καταδικάζουν απερίφραστα τέτοιες συμπεριφορές και τέτοια άτομα.
Αλλά από την άλλη μεριά η προσπάθεια εμπλοκής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής με θρησκευτικές πεποιθήσεις αφήνει την αίσθηση ότι μαζί με την ανατολή του 21ου αιώνα - στην χώρα μας κατά αποκλειστικότητα - αναβιώνει και πάλι η Ιερά Εξέταση του Μεσαίωνα.
Γ. Βυθούλκας
Από το περιοδικό Ομοιοπαθητική Ιατρική, τεύχος 13, 1995
Και ο αντίλογος σύμφωνα με τον πατέρα Παίσιο, τον οποίο δέχεται ο κ. Βυθούλκας:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
ΕίσοδοςΟι αποψεις του γέροντα Παΐσιου περι ομοιοπαθητικής"Η εξάπλωσις της ομοιοπαθητικής στην πατρίδα μας επί των ημερών του μακαριστού Γέροντος ήτο αρκετά μικροτέρα από ό,τι επί των ημερών μας και πολύ μικροτέρα ακόμη η περί αυτής διαμάχη τόσον μεταξύ ιατρικού, όσον και μεταξύ θεολογικού κόσμου. Φυσικόν, λοιπόν, είναι να μην υπάρχουν πολλές μαρτυρίες περί της θέσεώς του επί του θέματος. Αυτό που μας αναγκάζει να αναφερθούμε στην σαφώς αρνητικήν τοποθέτησίν του επί του θέματος αυτού, είναι το γεγονός ότι προ ετών -και φυσικά μετά την κοίμησίν του...- όλως αναληθώς παρουσιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε από κορυφαίον ομοιοπαθητικόν της Βορείου Ελλάδος σε σχετικό συνέδριο ως ...υποστηρικτής της ομοιοπαθητικής!!!
α. Κατ' αρχάς, στην περίπτωσιν του προαναφερθέντος ομοιοπαθητικού, που είχε επισκεφθεί τον Γέροντα -και ο οποίος ως υποστήριξιν της ομοιοπαθητικής (!) εξέλαβε την συνηθισμένη προς όλους αγάπη και διακριτικότητα με την οποίαν του συμπεριφέρθηκε ο πατήρ Παΐσιος- γνωρίζομεν καλώς ότι ο Γέροντας αρνήθηκε σταθερά να εξετασθή απ' αυτόν (υπέφερε τότε από το σοβαρό πρόβλημα της υγείας του, που υπέμεινε καρτερικά περισσότερο από έξι χρόνια), όπως επίσης και να λάβη τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Στενοχωρήθηκε μάλιστα πολύ από την πιεστικότητά του και από την μεγάλη αυτοπεποίθησί του, σαν να ήταν ικανός να θεραπεύση τα πάντα! Στην δε επιμονή του ομοιοπαθητικού, και ιδίως στην διαβεβαίωσί του ότι τα φάρμακά τους είναι εντελώς ακίνδυνα, επειδή είναι φυσικά, τον ρώτησε αφοπλιστικά:
-Τα φτιάχνεις μόνος σου;
-Όχι... Μας τα φέρνουν απ' έξω, ωμολόγησε αμήχανα ο ομοιοπαθητικός.
- Ε, τότε, που ξέρεις τί κάνουν αυτοί;
β. Επίσης, έχομε υπ' όψιν μας μερικές μαρτυρίες, κατά τις οποίες, ερωτώμενος ο πατήρ Παΐσιος σχετικώς, απέτρεπε σταθερά την προσφυγήν στην βοήθεια της ομοιοπαθητικής με τις εξής φράσεις:
-Να μην πάτε! Είναι μπερδεμένο πράγμα! Να μην της έχετε εμπιστοσύνη!
γ. Στην ακόλουθη, όμως, περίπτωσι μίλησε σαφέστερα: Δύο γνωστοί του μοναχοί, υστέρα από συζήτησί τους με έτερο μοναχό ασθενή, που είχε καταφύγει για θεραπεία στην ομοιοπαθητική, πήγαν προβληματισμένοι στον πατέρα Παΐσιο και τον ρώτησαν αν είναι δυνατόν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα να προσφέρουν κάποια βοήθεια, αν είναι απλή απάτη ή μήπως κάτι ακόμη το χειρότερον... Ο Γέροντας τους βοήθησε να καταλάβουν ότι συμβαίνει και αυτό το τελευταίο -δηλαδή, ύπαρξις δαιμονικής ενεργείας- τονίζοντας μάλιστα στο τέλος χαρακτηριστικά:
-Εδώ αυτοί χρησιμοποιούν τα φάρμακά τους, όπως εμείς χρησιμοποιούμε τον Αγιασμό!!!
δ. Την ανωτέρω θέσιν του Γέροντος κατέθεσε στην εισήγησίν του σε σχετική θεολογική και ιατρική ημερίδα και ο παιδοψυχίατρος Αρχιμανδρίτης π. Αντώνιος Στυλιανάκης: «Πριν λίγους μήνες ήμουν στο Άγιον Όρος και με ικανοποίησι έμαθα από αξιόπιστο μοναχό, επιστήμονα, ότι και ο γέρων Παΐσιος χαρακτήριζε τα ομοιοπαθητικά φάρμακα σαν δαιμονικό υποκατάστατο του Αγιασμού και δεν δεχόταν αυτού του είδους θεραπείες»(*).
ε. Έχοντας αυτήν την βεβαιότητα περί ομοιοπαθητικής ο μακαριστός πατήρ Παΐσιος, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε νεαρός ιατρός και του ανέφερε ότι εξειδικεύεται στην ομοιοπαθητική, τον απέπεμψε απότομα, χωρίς να δεχθή να συζητήση καθόλου μαζί του. Η ασυνήθης αυτή στάσις του πραοτάτου Γέροντος θεωρούμε ότι αποσκοπούσε στο να συγκλονίση τον επισκέπτη του και να τον βοηθήση να συνειδητοποιήση τον επικίνδυνο δρόμο, στον οποίον είχε εισέλθει.
(*). Αθανασίου Αβραμίδη, «Η ...Ομοιοπαθητική υπό το πρίσμα της Ιατρικής Επιστήμης», Αθήναι 1996, σ. 39. Ο ίδιος εισηγητής στην συνέχεια διαβεβαίωσε ότι: "...και ο άγιος γέρων Πορφύριος, δεχόταν μόνο την κλασσική ιατρική και όχι τις λεγόμενες εναλλακτικές θεραπείες (στις οποίες υπάγεται και η ομοιοπαθητική)" (ενθ. αν.) Περί του γέροντος Πορφυρίου ανέφερε -επίσης στην αυτήν ημερίδα- και ο αγιορείτης ιερομόναχος πατήρ Αρτέμιος Γρηγοριάτης ότι, όταν του εζητήθη από πνευματικό του παιδί ευλογία (άδεια) δια προσφυγή στην βοήθεια των ομοιοπαθητικών, του απήντησε (ο γ. Πορφύριος): "Όχι. Να μην πάτε σ' αυτούς. Διότι θα της δώσουν (της συζύγου του ερωτώντος) κάποια ύποπτα χάπια. Τα μεν μικρά χάπια είναι ακίνδυνα. Όμως το μεγάλο χάπι, που θα της δώσουν, είναι παραγγελία από εργοστάσιο της Ολλανδίας και έχει διαβαστεί από μάγους". (ενθ. αν.)"
(Από το βιβλίο "Μαρτυρίες Προσκυνητών. Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης. 1924-1994", Εκδόσεις "ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑ", Επιμέλεια: Νικόλαος Δ. Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγός Ε.Α., Κεφ. Δ': Μαρτυρίες Αγιορείτου Μοναχού Η., σελ. 118-120)