Νέος γενναίος κόσμος.

[Argirios Argiriou]

28.06.2012
LiFO
του συγγραφέα Νίκου Δήμου.



Μερικά πράγματα τα προκαλείς εσύ – ή νομίζεις ότι τα προκαλείς. Τα περισσότερα σου συμβαίνουν.

Έτσι μου συνέβη να γεράσω. Σίγουρα δεν το ήθελα, αμύνθηκα όσο μπορούσα. Ακόμα και τώρα αρνούμαι να αναγνωρίσω το είδωλό μου στους καθρέφτες. Ποιος είναι αυτός ο γέρος; μονολογώ και αντιπαρέρχομαι.

Ωστόσο δεν έχω παράπονο. Γεννήθηκα σε ενδιαφέροντες καιρούς και έτσι μπόρεσα να ζήσω πολλές ζωές. Πιστεύω ότι στην διάρκεια ενός βίου οι άνθρωποι γεννιούνται (αλλά και πεθαίνουν) περισσότερες φορές. Ένας νέος έρωτας είναι μία γέννηση – όπως κι ένας χωρισμός μπορεί να φέρει μακρόχρονο θάνατο.

Κι άλλα μπορεί να σε αναγεννήσουν. Η γνωριμία με μία νέα τεχνολογία που σε προεκτείνει και σε διαχέει σε χώρο και χρόνο. Όταν πριν είκοσι χρόνια πρωτομπήκα στο Internet ένιωσα άλλος άνθρωπος. Η ζωή μου πολλαπλασιάστηκε. Σαν ήρωας σεναρίου επιστημονικής φαντασίας κυκλοφορούσα σε όλο τον κόσμο, αποκρυπτογραφούσα όλες τις γνώσεις, απολάμβανα όλες τις τέχνες, συνομιλούσα, ψώνιζα, εργαζόμουν μέσα από μία οθόνη. Και που να φανταστώ ότι δέκα χρόνια μετά θα τα έκανα όλα αυτά μέσα από ένα κινητό τηλέφωνο.

Έχω μία βιβλιοθήκη με μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας – από μικρός τα διάβαζα και τα μάζευα φανατικά. Αλλά τώρα συνειδητοποιώ ότι τις εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών ούτε ένας από τους ευφάνταστους αυτούς συγγραφείς δεν τις είχε προβλέψει. Η τεχνολογία ξεπέρασε την φαντασία. Μόνον ο Άρθουρ Κλαρκ οραματίστηκε τους επικοινωνιακούς δορυφόρους – και έζησε να τους δει σε λειτουργία.

Υπάρχουν πολλοί διανοούμενοι που σνομπάρουν την τεχνολογία (ξέρετε τους τύπους που λένε: «εγώ δεν έχω κινητό» και παλιότερα έλεγαν: «εμείς δεν έχουμε τηλεόραση»). Ούτε υπολογιστή έχουν.

Τους λυπάμαι. Χάνουν τόση πρόσθετη ζωή! Το μόνο που με παρηγόρησε για το γήρας, ήταν αυτή η καθημερινή ανανέωση που σου δίνει η τεχνολογία. Ένας χώρος όπου προκύπτει το συνεχώς καινούργιο, όπου η επινόηση και η φαντασία κάνουν πάρτι, όπου νιώθεις ότι δεν υπάρχουν όρια. Όπου όλα συνεχώς αναβαθμίζονται – αναβαθμίζοντας κι εσένα.

Ακόμα κι όσα σνομπάρουμε γιατί τα έχουμε συνηθίσει (σκεφθείτε τον Πλάτωνα μπροστά σε μια τηλεόραση) παραμένουν θαύματα. Αλλά εξακολουθούμε να μνημονεύουμε τους ήρωες από τα παλιά κι όχι τους ποιητές του νέου, τους δημιουργούς της περισσότερης και καλύτερης ζωής. Για τις νέες διαστάσεις, τον καινούργιο πλούτο, κανείς δεν έγραψε έπη ή ύμνους… Αντ’ αυτών, ένα άρθρο.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος