Ιάπωνας αναισθησιολόγος καταρρίπτει το ρεκόρ επιστημονικής απάτης

[timex]

Ιάπωνας αναισθησιολόγος καταρρίπτει το ρεκόρ επιστημονικής απάτης

Τόκιο
Η Εταιρεία Αναισθησιολογίας της Ιαπωνίας κατηγορεί ένα μέλος της, τον Γιοσιτάκα Φούτζιι, ότι τα τελευταία 20 χρόνια είχε δημοσιεύσει 172 επιστημονικά άρθρα με κατασκευασμένα στοιχεία -αριθμός που πιθανότατα καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ ερευνητικής απάτης. Μάλιστα η επιτροπή που κλήθηκε να διερευνήσει την υπόθεση δεν κατάφερε να εντοπίσει ασθενείς που συμμετείχαν στις επίμαχες έρευνες, ούτε ενδείξεις για τη χορήγηση οποιουδήποτε φαρμάκου.

Όπως φαίνεται, η απάτη του Φούτζιι έμενε απαρατήρητη τόσα χρόνια λόγω του περιορισμένου ενδιαφέροντος για τις δημοσιεύσεις του, οι οποίες εμφανίζονται ελάχιστες φορές ως παραπομπές στην επιστημονική βιβλιογραφία.

Η επιτροπή διαπίστωσε ότι πολλοί ερευνητές εμφανίζονταν ως συνεργάτες του αναισθησιολόγου στις ανύπαρκτες έρευνές του, αρκετοί από αυτούς όμως δήλωσαν ότι δεν είχαν καν αντιληφθεί ότι τα ονόματά τους εμπλέκονταν στην υπόθεση.

Όπως αναφέρει ο δικτυακός τόπος του περιοδικού Science, το σκάνδαλο ξέσπασε στις 8 Μαρτίου, όταν η επιθεώρηση Anaesthesia δημοσίευσε ανάλυση που αμφισβητούσε την αξιοπιστία των δημοσιεύσεων του Φούτζιι. Στις αρχές Απριλίου, 23 εκδότες επιστημονικών επιθεωρήσεων ήρθαν σε επαφή με επτά ιαπωνικά ερευνητικά ινστιτούτα που κατονομάζονταν στις επίμαχες δημοσιεύσεις, ζητώντας τους να διερευνήσουν την υπόθεση.

Την έρευνα ανέλαβε τελικά η Εταιρεία Αναισθησιολογίας, η οποία υποστηρίζει ότι θα ήταν δύσκολο για οποιονδήποτε άλλο φορέα να ελέγξει τι ακριβώς συνέβη.

Η επιτροπή εξέτασε τις 212 από τις 249 δημοσιεύσεις του Φούτζιι και διαπίστωσε ότι οι 172 από αυτές βασίζονταν σε πλήρως ή εν μέρει κατασκευασμένα στοιχεία.

Οι επίμαχες εργασίες πιθανότατα θα ανακληθούν από τις επιθεωρήσεις που τις δημοσίευσαν, επισήμως όμως αυτό μπορεί να γίνει έπειτα από αίτημα των ιδρυμάτων στα οποία φέρονται να πραγματοποιήθηκαν οι μελέτες.

Όλα δείχνουν ότι ο Φούτζιι θα σπάσει το ρεκόρ του μεγαλύτερου αριθμού δημοσιεύσεων που ανακαλούνται ως απάτες ενός μεμονωμένου ερευνητή.

Μέχρι σήμερα, το ρεκόρ ανήκει στον Γερμανό αναισθησιολόγο Γιοακίμ Μπολντ με περίπου 90 ανακλήσεις.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Σπ. Α. Μάρκου]

Και που να δεις στα δικά μας πανεπιστήμια. Καθηγητής από την Κρήτη δημοσιεύει 1,86 εργασίες κάθε μήνα! (34 το 2010, 15 το 2011, 7 το 2012. Δηλαδή μια κάθε 16 μέρες). Όσο για τα citations δεν πρέπει να τις αναφέρει κανένας, εκτός από του ίδιους τους συγγραφείς.
Διευθυντής Κ.Υ. δημοσιεύει εργασίες κάθε 10 μέρες. Μέχρι πρίν από 10 χρόνια είχε περίπου 300 δημοσιεύσεις σε συνέδρια, με γνωστικό αντικείμενο κυρίως βίους αγίων.

[Δ. Κουναλάκης]

Και που να δεις στα δικά μας πανεπιστήμια. Καθηγητής από την Κρήτη δημοσιεύει 1,86 εργασίες κάθε μήνα! (34 το 2010, 15 το 2011, 7 το 2012. Δηλαδή μια κάθε 16 μέρες). Όσο για τα citations δεν πρέπει να τις αναφέρει κανένας, εκτός από του ίδιους τους συγγραφείς.
Διευθυντής Κ.Υ. δημοσιεύει εργασίες κάθε 10 μέρες. Μέχρι πρίν από 10 χρόνια είχε περίπου 300 δημοσιεύσεις σε συνέδρια, με γνωστικό αντικείμενο κυρίως βίους αγίων.

Καταρχήν, δεν πρέπει να είστε σχετικός με το σπορ..... Για ένα ΔΕΠ με βαθμό πάνω από λέκτωρ και κάτω από ταχτικό καθηγητή, είναι αποδεκτό και όχι υπερβολικό σκορ.
Κατά δεύτερον, δεν υπάρχουν δημοσιεύσεις σε συνέδρια. Τα abstract από ανακοινώσεις σε συνέδριο δεν θεωρούνται δημοσίευση.
Κατά τρίτον, υπάρχουν πάμπολλοι Έλληνες μη πανεπιστημιακοί που ξεπερνούν και τους Έλληνες πανεπιστημιακούς σε ρυθμό ανακοινώσεων σε συνέδρια..... Ειδικά κάποια ΚΥ βγάζουν τόση έρευνα στα συνέδρια που τύφλα να έχουν τα πανεπιστήμια. Βέβαια εάν συγκρίνεις πόσες ανακοινώσεις ενός συνεδρίου κατέληξαν σε δημοσίευση σε ξενόγλωσσο περιοδικό με Impact factor άνω του μηδενός, έχεις μια ιδέα της ποιότητας του συνεδρίου που τις φιλοξένησε. Αυτό έτσι για αυτοκριτική που πρέπει να κάνουμε όλοι μας σε συγκεκριμένες θέσεις που κατά καιρούς έχουμε. Διαφωνείτε;
Κατά τέταρτον, μήπως υπονοείτε κάτι για την αναζήτηση που μόλις έκανα στο Pubmed; Για βάλτε "Trichopoulos D" και βγάλτε μας παρόμοια στατιστικά....  Πριν με κατηγορήσετε δοκιμάστε και άλλα γνωστά ονόματα Ελλήνων πανεπιστημιακών...
Τέλος, τι σχέση έχει η παραπάνω είδηση με αυτό που γράψατε, ακόμη δεν έχω καταλάβει.

[Σπ. Α. Μάρκου]

Και που να δεις στα δικά μας πανεπιστήμια. Καθηγητής από την Κρήτη δημοσιεύει 1,86 εργασίες κάθε μήνα! (34 το 2010, 15 το 2011, 7 το 2012. Δηλαδή μια κάθε 16 μέρες). Όσο για τα citations δεν πρέπει να τις αναφέρει κανένας, εκτός από του ίδιους τους συγγραφείς.
Διευθυντής Κ.Υ. δημοσιεύει εργασίες κάθε 10 μέρες. Μέχρι πρίν από 10 χρόνια είχε περίπου 300 δημοσιεύσεις σε συνέδρια, με γνωστικό αντικείμενο κυρίως βίους αγίων.

Καταρχήν, δεν πρέπει να είστε σχετικός με το σπορ.....
Κατά τέταρτον, μήπως υπονοείτε κάτι για την αναζήτηση που μόλις έκανα στο Pubmed; Για βάλτε "Trichopoulos D" και βγάλτε μας παρόμοια στατιστικά....  
Τέλος, τι σχέση έχει η παραπάνω είδηση με αυτό που γράψατε, ακόμη δεν έχω καταλάβει.

Προφανώς και δε είμαι σχετικός με το σπορ. Άλλως θα εξηγούσα πως ένας κλινικός γιατρός μέσα σε 16 μέρες μπορεί να εξετάζει ασθενείς, να εκπληρώνει ακαδημαϊκά και διοικητικά καθήκοντα και παράλληλα να σχεδιάζει, να εκτελεί και να συγγράφει επιστημονικές εργασίες. Έχω μετεκπαιδευθεί δύο φορές για ένα εξάμηνο την κάθε μία σε δύο μεγάλα εκπαιδευτικά κέντρα του εξωτερικού (Βοστώνη και Βέρνη). Μετά βίας κατάφερα να ξεκινήσω και να ολοκληρώσω δύο επιστημονικές εργασίες σε αυτά τα δύο εξάμηνα. Η τελική ολοκλήρωση τους μου πήρε ένα χρόνο παρ’ όλο που είχα κάθε δυνατή βοήθεια.
Σε αυτά τα δύο κέντρα έμαθα ότι η αξία μια εργασίας προσμετράτε με τα citations  που έχει, αφαιρουμένων φυσικά των αυτοαναφαιρομένων.
Τα παραπάνω τα έθεσα και σε πανεπιστήμιο του εσωτερικού όπου είχα υποβάλλει υποψηφιότητα. Μου επεσήμαναν ότι σύμφωνα με έναν εισηγητή είχα λίγες επιστημονικές εργασίες, σχεδόν μία ανά οκτάμηνο. Τότε κοίταξα το CV του εισηγητή και διαπίστωσα το ρεκόρ των εργασιών του. Ανέφερα  επίσης ότι τα δικά μου citations ανά εργασία ήταν διπλάσια από του εισηγητή. Το επεσήμανα στην ανταπάντηση μου και φυσικά πήρα αυτό που μου άξιζε για την αυθάδεια μου.
Τώρα αν έχει σχέση έχει η σχετική είδηση με το σχόλιο μου το αφήνω στον κοινό νου.
Όσο για τον κ. «Trichopoulos D» στην Βοστώνη είναι σχεδόν ο μοναδικός σύγχρονος έλληνας γιατρός  που γνωρίζουν. Ως καθηγητή, που τον είχα, έχω τη χειρότερη άποψη και αυτό εξηγούσα στους αμερικανούς συναδέλφους μου, δηλαδή ότι ως ακαδημαϊκός δάσκαλος ήταν μετριότατος. Δεν έμαθα από το εργαστήριο του ούτε στατιστική ούτε επιδημιολογία. Μου ήταν όμως εξαιρετικά δύσκολο να αποδείξω πως ένα εργαστήριο κατέχει μια βάση δεδομένων 24.000 ασθενών, περίπου,  που εμφανίσθηκαν σε μια εργασία δημοσιευμένη στο NEJM.  Όταν ο ερευνητής στην Αμερική έχει ένα εδραιωμένο όνομα δεν αμφισβητούν τίποτα μέχρι κάποιος να αποδείξει ότι τα στοιχεία είναι αμφισβητούμενα. Έτσι έγινε και με την υπόθεση Darsee που την έζησα ως φοιτητής.
Φυσικά και δεν αμφισβητώ την εγκυρότητα κάθε δημοσιευμένης εργασίας. Δεν είναι δική μου δουλειά. Είναι δουλειά αυτών που χρηματοδοτούν τις έρευνες. Όσο όμως τα στατιστικά στοιχεία «κλωτσάνε» μπορώ να είμαι όσο σκεπτικιστής θέλω.

[Δ. Κουναλάκης]

Και που να δεις στα δικά μας πανεπιστήμια. Καθηγητής από την Κρήτη δημοσιεύει 1,86 εργασίες κάθε μήνα! (34 το 2010, 15 το 2011, 7 το 2012. Δηλαδή μια κάθε 16 μέρες). Όσο για τα citations δεν πρέπει να τις αναφέρει κανένας, εκτός από του ίδιους τους συγγραφείς.
Διευθυντής Κ.Υ. δημοσιεύει εργασίες κάθε 10 μέρες. Μέχρι πρίν από 10 χρόνια είχε περίπου 300 δημοσιεύσεις σε συνέδρια, με γνωστικό αντικείμενο κυρίως βίους αγίων.

Καταρχήν, δεν πρέπει να είστε σχετικός με το σπορ.....
Κατά τέταρτον, μήπως υπονοείτε κάτι για την αναζήτηση που μόλις έκανα στο Pubmed; Για βάλτε "Trichopoulos D" και βγάλτε μας παρόμοια στατιστικά....  
Τέλος, τι σχέση έχει η παραπάνω είδηση με αυτό που γράψατε, ακόμη δεν έχω καταλάβει.

Προφανώς και δε είμαι σχετικός με το σπορ. Άλλως θα εξηγούσα πως ένας κλινικός γιατρός μέσα σε 16 μέρες μπορεί να εξετάζει ασθενείς, να εκπληρώνει ακαδημαϊκά και διοικητικά καθήκοντα και παράλληλα να σχεδιάζει, να εκτελεί και να συγγράφει επιστημονικές εργασίες. Έχω μετεκπαιδευθεί δύο φορές για ένα εξάμηνο την κάθε μία σε δύο μεγάλα εκπαιδευτικά κέντρα του εξωτερικού (Βοστώνη και Βέρνη). Μετά βίας κατάφερα να ξεκινήσω και να ολοκληρώσω δύο επιστημονικές εργασίες σε αυτά τα δύο εξάμηνα. Η τελική ολοκλήρωση τους μου πήρε ένα χρόνο παρ’ όλο που είχα κάθε δυνατή βοήθεια.
Σε αυτά τα δύο κέντρα έμαθα ότι η αξία μια εργασίας προσμετράτε με τα citations  που έχει, αφαιρουμένων φυσικά των αυτοαναφαιρομένων.
Τα παραπάνω τα έθεσα και σε πανεπιστήμιο του εσωτερικού όπου είχα υποβάλλει υποψηφιότητα. Μου επεσήμαναν ότι σύμφωνα με έναν εισηγητή είχα λίγες επιστημονικές εργασίες, σχεδόν μία ανά οκτάμηνο. Τότε κοίταξα το CV του εισηγητή και διαπίστωσα το ρεκόρ των εργασιών του. Ανέφερα  επίσης ότι τα δικά μου citations ανά εργασία ήταν διπλάσια από του εισηγητή. Το επεσήμανα στην ανταπάντηση μου και φυσικά πήρα αυτό που μου άξιζε για την αυθάδεια μου.
Τώρα αν έχει σχέση έχει η σχετική είδηση με το σχόλιο μου το αφήνω στον κοινό νου.
Όσο για τον κ. «Trichopoulos D» στην Βοστώνη είναι σχεδόν ο μοναδικός σύγχρονος έλληνας γιατρός  που γνωρίζουν. Ως καθηγητή, που τον είχα, έχω τη χειρότερη άποψη και αυτό εξηγούσα στους αμερικανούς συναδέλφους μου, δηλαδή ότι ως ακαδημαϊκός δάσκαλος ήταν μετριότατος. Δεν έμαθα από το εργαστήριο του ούτε στατιστική ούτε επιδημιολογία. Μου ήταν όμως εξαιρετικά δύσκολο να αποδείξω πως ένα εργαστήριο κατέχει μια βάση δεδομένων 24.000 ασθενών, περίπου,  που εμφανίσθηκαν σε μια εργασία δημοσιευμένη στο NEJM.  Όταν ο ερευνητής στην Αμερική έχει ένα εδραιωμένο όνομα δεν αμφισβητούν τίποτα μέχρι κάποιος να αποδείξει ότι τα στοιχεία είναι αμφισβητούμενα. Έτσι έγινε και με την υπόθεση Darsee που την έζησα ως φοιτητής.
Φυσικά και δεν αμφισβητώ την εγκυρότητα κάθε δημοσιευμένης εργασίας. Δεν είναι δική μου δουλειά. Είναι δουλειά αυτών που χρηματοδοτούν τις έρευνες. Όσο όμως τα στατιστικά στοιχεία «κλωτσάνε» μπορώ να είμαι όσο σκεπτικιστής θέλω.

Προφανώς λοιπόν έχετε μπερδέψει τα πράγματα και προφανώς μετά την τελευταία απάντηση αφήνετε να καταλάβει κανείς και τους λόγους της επίθεσης σας σε χώρο που μόνο σχέση δεν έχει αυτό γράψατε.

Τώρα, σχετικά με το σπορ, δεν περιμένω ένας γιατρός του ΕΣΥ να μπορεί να βγάλει πάνω από μια ερευνητική εργασία (με πειραματικό περιεχόμενο) την τετραετία, ούτε πάνω από 2 εργασίες με κάποιο ερωτηματολόγιο ή αναδρομικές. Συνεπώς, μπορείς να καταλάβεις, τι συμβαίνει όταν βλέπεις κάποιον να ξεπερνά κάποια όρια....

Σε ένα μέλος ΔΕΠ όμως, που το κλινικό έργο είναι το μισό ή και λιγότερο ενός γιατρού ΕΣΥ, τότε σίγουρα περιμένεις τουλάχιστο το πενταπλάσιο έργο. Εάν δεν το κάνει, πρέπει να δείχνει άλλου είδους έργο για να δικαιολογούνται τα χρήματα που λαμβάνει. Εάν ειδικά είναι επίκουρος και πάνω, τότε με 4-5 διδακτορικά που είναι μέγιστο που μπορεί να τρέχει σωστά, άνετα ανεβαίνει στα νούμερα που έγραψες.
Αντίθετα από ότι έχεις καταλάβει, ο καθηγητής στις ΗΠΑ δεν είναι η αυθεντία στο επιστημονικό του αντικείμενο. Ακούγεται ίσως περίεργο αλλά στις ΗΠΑ, ο καλός καθηγητής είναι κατά βάση καλός μάνατζερ. Είναι αυτός που μπορεί να διακρίνει που υπάρχουν πεδία έρευνας, που μπορεί να κατευθύνει ένα ερευνητικό πλάνο και να βρει χρήματα για την υλοποίηση του. Ταυτόχρονα, πρέπει να μπορεί επιτυχημένα να μαζεύει στην ομάδα του ανθρώπους που να μπορούν να τα τρέξουν αυτά. Τότε τα νούμερα του σε δημοσιεύσεις εκτινάσσονται σε αριθμό και αυτό είναι επιτυχία και φθόνος για όσους δεν μπορούν να τον φτάσουν.

Τώρα η ιστορία με τα citations έχει άπειρη συζήτηση καθώς θυμίζει πολύ το σκάνδαλο με τo βρετανικό επιτόκιο libor. Εάν θέλεις να αξιολογήσεις κάθε περίπτωση, δεν κοιτάς πόσα citations έχει κάποιος αλλά τι χρήση έχει το κάθε citation σε κάθε μελέτη που το χρησιμοποιεί.

[Σπ. Α. Μάρκου]

No comment. Το σχόλιο μου απευθύνεται στον κοινό νου. Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.