Τα πρώτα 30 φαρμακευτικά σκευάσματα (σε αξία) στην Ελλάδα.

[Argirios Argiriou]

Ποια ήταν τα 30 πρώτα φαρμακευτικά σκευάσματα (σε αξία) στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2011;

Σύμφωνα με στοιχεία της ΗΔΙΚΑ (Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης Α.Ε.) ήταν τα εξής:


1)   Lipitor
2)   Humira
3)   Enbrel
4)   Remicade
5)   Plavix
6)   Inegy
7)   Crestor
8 )   Prevenar 13
9)   Omacor
10)   Xolair
11)   Eucreas
12)   Glivec
13)   Exelon
14)   Co - Diovan
15)   Stelara
16)   Symbicort Turbuhaler
17)   Lepur
18)   Avastin
19)   Coaprovel
20)   Gardasil
21)   Zyprexa Velotab
22)   Keppra
23)   Simponi
24)   Ezetrol
25)   Nexium
26)   Abilify
27)   Lyrica
28)   Controloc
29)   Singulair
30)   Lantus


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[EzeΤΡΟΛ]

1)   Lipitor
2)   Humira
3)   Enbrel
4)   Remicade
5)   Plavix
6)   Inegy
7)   Crestor
8 )   Prevenar 13
9)   Omacor
10)   Xolair
11)   Eucreas
12)   Glivec
13)   Exelon
14)   Co - Diovan
15)   Stelara
16)   Symbicort Turbuhaler
17)   Lepur
18)   Avastin
19)   Coaprovel
20)   Gardasil
21)   Zyprexa Velotab
22)   Keppra
23)   Simponi
24)   Ezetrol
25)   Nexium
26)   Abilify
27)   Lyrica
28)   Controloc
29)   Singulair
30)   Lantus

CLAW BACK όλα τους!!

Όποιο αρνηθεί, να πετιέται στην αρνητική λίστα.

[Argirios Argiriou]

Heath Daily, 21/02/2013.


Τα φάρμακα με τις υψηλότερες πωλήσεις (σε αξία) στην Ελλάδα για το 2012:

1. Humira
2. Enbrel
3. Advair/Seretide
4. Remicade
5. Rituxan
6. Crestor
7. Lantus
8. Herceptin
9. Αvastin
10. Lipitor

[md]

Όποιο αρνηθεί, να πετιέται στην αρνητική λίστα.

Μηπως να βρεθει αλλη λυση?Οχι τιποτα αλλο,αλλα ειδικα το eucreas εσωσε τον πατερα μου απο την ινσουλινη...

[Denominator]

Το αν θα πρέπει να εκβιάζονται ή όχι φαρμακευτικές εταιρείες ώστε να μειώσουν τις τιμές των φαρμάκων έχει να κάνει πολύ με την αξιοπιστία και την παραγωγικότητά μας ως σύνολο σε αυτόν τον τομέα. Όσο δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στον τομέα του φαρμάκου, εκτός του συστήματος των πολυεθνικών, που να μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο αντίβαρο, κάθε κίνηση που φέρει σε κίνδυνο την υγεία κάποιων ασθενών θα προσκρούει σε πολλαπλά προβλήματα ως προς την εφραμογή της - όσο και αν φέρεται ότι απαιτείται από την εκάστοτε κατάσταση.
Έτσι, δεν είναι θέμα αν θα κάνουμε παζάρια για κάποιο claw back ή όχι. Ασφαλώς και είναι κέρδος το ό,τι πετύχουμε, αλλά νομοτελειακά οι εταιρείες έχουν τη δυνατότητα να αντλούν τα απωλεσθέντα από αλλού, αλλιώς αποσύρονται από το παιχνίδι.
Επίσης δεν είναι αποτελεσματικό να μπούμε στη λογική της μιζέριας και να διαλέγουμε φάρμακα τα οποία, ναι μεν δεν μπορούν να χαρακτηριστούν άκρως απαραίτητα, ωστόσο έχουν δείξει τη συνεισφορά τους στην αποκατάσταση της υγείας όταν χρησιμοοποιούνται με σωστό και κυρίως τεκμηριωμένο τρόπο.
Νομίζω ότι η μεγαλύτερη πίεση θα ήταν η απόδοση κινήτρων στην εγχώρια παραγωγή φαρμάκου, εκεί όμως που μπορεί να έχει ανταποδοτικό όφελος για όλους μας.

[EzeΤΡΟΛ]

Όποιο αρνηθεί, να πετιέται στην αρνητική λίστα.

Μηπως να βρεθει αλλη λυση?Οχι τιποτα αλλο,αλλα ειδικα το eucreas εσωσε τον πατερα μου απο την ινσουλινη...

Γιασασίν και γιαχαραντάν και από μένανε. Θα είμαι σύντομος γιατί βρίσκεται σε εξέλιξη το τουρνουά πιγκ-πογκ του Κατάρ, που μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο ittf.com/ittv

Καταρχήν δεν κατήλαβα τί πάει να πει "έσωσε από την ινσουλίνη". Αν εμείς οι ιατροί εκφραζόμαστε έτσι για την ινσουλίνη, τί γνώμη θα διαμορφώσει ο κόσμος για το hallmark της αντιμετώπισης του διαβήτη;

Έπειτα, η καταχώρησή μου που σας ξένισε και τη σχολιάσατε μετά από τόσο καιρό, γράφτηκε πάνω σε μια έκρηξη οργής που προέκυψε από το γεγονός ότι ενώ οι περικοπές του Μνημονίου εφαρμόζονται μέχρι κεραίας στους εργαζόμενους, εντούτοις οι φαρμακοβιομηχανίες στην Ελλάδα έδιναν την εντύπωση ότι εξακολουθούν ακόμη  να συναλλάσσονται με μία αφελή αποικία χρέους (μπανανία, πιο απλά). Πράγματι, ενώ το Γκάβλους και το Γιουκρίας όταν πρωτοξεκίνησαν (αρχές του 2008 αν θυμάμαι καλά), πήραν την ίδια τριψήφια τιμή (130 γιούρια το Γιουκρίας) σε Μεγ. Βρεττανία και Ελλάδα, στη μεν πρώτη μετά από 6 μήνες η τιμή του σκευάσματος κατακρημνίστηκε στα 50 ευρώ ενώ στην Ελλαδάρα μας συνέχισε ακάθεκτο για δύο ακόμη χρόνια στην ίδια, αστρονομική αρχική τιμή.

Η παροχή αντισταθμιστικών οφελών από τη φαρμακοβιομηχανία προς το κράτος-πελάτη αλλά και το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων σε όσες φαρμακοβιομηχανίες αψηφούν τους Νόμους του, δεν είναι δικές μου ιδέες: Συμβαίνουν και αλλού, όπως μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Τις προάλλες με επισκέφτηκε ένας παλιός φίλος. Ο υπερογδοντάχρονος πατέρας του είχε διαγνωσθεί με καρκίνο στο ήπαρ και οι προοπτικές του ήταν μάλλον άσχημες. Τον ενημέρωσα για ένα καινούργιο φάρμακο που ίσως του δώσει κάποιους μήνες ζωής. Το βλέμμα του φίλου μου ζωήρεψε και αμέσως με ρώτησε τι έπρεπε να κάνει για να το αποκτήσει.
-Απλώς να βρεις έναν καλό γιατρό να στο γράψει, αλλά…
-Τι αλλά;                                    
-Κοστίζει 4.000 € το μήνα και αν βάλεις και τα υποστηρικτικά...
Με κοίταξε οργισμένος και με εμφανή περιφρόνηση μου είπε:
-Τι λες ρε; Ξέρεις εσύ πόσο κοστίζει η ζωή του μπαμπά μου;
Δεν απάντησα. Έτσι κι αλλιώς δεν ήξερα. Ξέρει όμως το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας: 22.750 $ το εξάμηνο! Τόσο κοστολογεί την κατά έξι μήνες παράταση ζωής το NICE.
NICE είναι το ακρωνύμιο του Βρετανικού οργανισμού National Institute for Clinical Excellence (Εθνικό Ίδρυμα Κλινικής Αριστείας). Ιδρύθηκε το 1999 και σκοπός του είναι η αποτίμηση της αποτελεσματικότητας νέων φαρμάκων, θεραπευτικών μεθόδων, διαγνωστικών και επεμβάσεων, πάντα σε σχέση με το κόστος τους.

Για να καταλάβετε τη σημαίνει NICE, αρκεί να σας πούμε ότι ο συγκεκριμένος οργανισμός δεν ενέκρινε την χρήση του φαρμάκου Sutent, το οποίο διατίθεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, επειδή θεώρησε ότι η παράταση ζωής που φαίνεται να προσφέρει το συγκεκριμένο φάρμακο στους 7000 Εγγλέζους πάσχοντες από καρκίνο του νεφρού, δεν δικαιολογεί τα 54.000 δολάρια που κοστίζει για θεραπεία ενός χρόνου. Συγκεκριμένα, κάθε αντικαρκινικό σκεύασμα το οποίο παρέχει ένα επιπλέον εξάμηνο καλής ποιότητας ζωή για λιγότερο από  15.150$ γίνεται αυτόματα αποδεκτό, ενώ όσα προσφέρουν το προαναφερθέν πλεονέκτημα με κόστος ανάμεσα σε 15.150 και 22.750$ είναι αμφίβολο αν εγκριθούν. Από 22.750 $ και πάνω, κόβονται αυτομάτως (1). Με άλλα λόγια το Αγγλικό ΕΣΥ δεν καλύπτει ακριβά φάρμακα όταν αυτά δεν προσφέρουν σημαντικό πλεονέκτημα.

Η απόφαση του NICE έχει δύο επίπεδα ανάγνωσης. Θα προσπαθήσουμε να τα προσεγγίσουμε και ταυτόχρονα να προβούμε σε μία αντιπαραβολή με τα ελληνικά δεδομένα. Πρώτα απ’ όλα υπάρχει η ηθική πλευρά. Το να αποτιμήσεις το κόστος της ζωής ενός καρκινοπαθούς και μετά να πάρεις μία μεζούρα και να αρχίσεις να κόβεις αντικαρκινικά θέλει σίγουρα ηθικά κότσια και στυγνή κοινωνική ευθύνη. Απ’ ότι φαίνεται κάποιες ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν διστάζουν να γίνουν πρακτικές, για να εξυπηρετήσουν την βιωσιμότητα του κοινωνικού τους κράτους. Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι -προς το παρόν- αδιανόητο, μια και λόγω ισχυρής ανατολίτικης – βαλκανικής συνιστώσας, ο ατομικός ηθικός κώδικας υπερβαίνει το δημόσιο συμφέρον, εμποδίζοντας την λειτουργία των κοινωνικών θεσμών.

Δεύτερη και ίσως σημαντικότερη διάσταση είναι η καθαρά οικονομική. Το κόστος της υγείας και της περίθαλψης έχει εκτοξευθεί σε τέτοια ύψη που πρέπει να συζητήσουμε πλέον πολύ σοβαρά αν αξίζει η με κάθε κόστος παράταση του επιθανάτιου ρόγχου ενός τελικού ασθενούς, αδιαφορώντας αν αυτό μπορεί να οδηγήσει σε στέρηση θεραπευτικών μέσων τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την παράταση μιας άλλης, ιάσιμης ζωής. Λόγω οικονομικής κρίσης και Μνημονίου ΙΙΙ αρχίζουμε και κατανοούμε ότι σε ένα σύστημα περιορισμένων οικονομικών πόρων, όπως είναι το σύστημα υγείας, η ηθική δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως προπέτασμα για την αποφυγή οικονομικών διλημάτων επιβίωσης. Αλλιώς η επίκληση της ηθικής αποκρίπτει μια βαθιά αντικοινωνική στάση.

Στην Αγγλία έχουν ξεμπερδέψει με τέτοια ψευτοηθικά διλλήματα και προτιμούν να κοιτάν την πραγματικότητα κατάματα: το Βρετανικό ΕΣΥ δεν πρόκειται να ξοδέψει για να σώσει τη ζωή ενός 75χρονου καπνιστή  περισσότερα χρήματα απ’ ότι για ένα παιδί 5 χρονών (1). Αν το Αγγλικό ΕΣΥ πληρώσει πολλά για αντικαρκινικά, θα αναγκαστεί να κόψει από π.χ. τα αντιβιοτικά. Αντιθέτως στη χώρα μας, παρ’ ότι το δημόσιο χρέος είναι ασύλληπτα υψηλότερο από αυτό της Αγγλίας, κάθε ασφαλισμένος μπορεί να πάρει όποιο φάρμακο επιθυμεί ανεξάρτητα από την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και την σχέση προσδοκώμενου οφέλους-τιμή φαρμάκου. Γιά όσους σπεύσουν να παρατηρήσουν ότι δε γνωρίζω την τρέχουσα κατάσταση και ότι ο κόσμος βάζει το χέρι του στην τσέπη για να πάρει ακόμα και στατίνες, τονίζω ότι μέχρι πριν λίγους μήνες ο μέσος όρος συμμετοχής του Έλληνα πολίτη ανά συνταγή ήταν 8% (Επειδή οι φιλέσπαχνοι γιατροί μας σε άμεση συνέργεια με τον πολίτη έβαζαν ως διάγνωση "καρδιακή ανεπάρκεια" για να πάρει ο ασφαλισμένος δωρεάν τη στατίνη του ή έγραφαν "αθηρωματική στένωση σηραγγωδών σωματίων" για να μη πληρώσει ο παπούλης το Viagra του, επιλέγοντας να κάνουν τους καλούς με τα λεφτά των άλλων. Κλασσικό παράδειγμα ατομικής υπερεκμετάλλευσης ενός κοινωνικού αγαθού). Μετά τις πρόσφατες αλλαγές με τις οποίες η συμμετοχή εξαρτάται πλέον από το φάρμακο και όχι από την πάθηση το ποσοστό έφτασε στο 16%, νούμερο που υπολείπεται σαφώς από το μέσο ποσοστό συμμετοχής άλλων ευρωπαικών χωρών. Καθημερινά εκτελούνται συνταγές χιλιάδων ευρώ για λόγους ψυχολογικούς, για να μην πει κανείς ότι «δεν κάναμε ότι μπορούσαμε για τον μακαρίτη».

  Ο αντίλογος του είδους «ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις ποια ζωή αξίζει να παραταθεί;» ή «αν επρόκειτο για τον πατέρα σου, έτσι θα μιλούσες;» αποδεικνύει ότι η χώρα που γέννησε την φιλοσοφία αδυνατεί να απαντήσει στις προκλήσεις του μέλλοντος. Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία ελληνικοί ασφαλιστικοί οργανισμοί να δέχονται την ουσιαστικά άσκοπη χορήγηση φαρμάκων εκατομμυρίων ευρώ και την επόμενη μέρα ο Υπουργός μπαταχτσής να ταπεινώνεται μπροστά στους φαρμακάδες, επειδή δεν έχει λεφτά να τους πληρώσει.

Στην Αγγλία το NICE δεν δίστασε να κόψει φάρμακα όπως το Kineret, το Avonex, το Avastin και το Aricept, ως δυσανάλογα ακριβά για το όφελος που προσφέρουν (2). Συγκρούστηκε με γιατρούς, φαρμακοποιούς, bloggers, ενώσεις ασθενών (κάποιοι τις έχουν αποκαλέσει προεκτάσεις των τμημάτων marketing των φαρμακευτικών εταιρειών) χωρίς να υποχωρήσει σημαντικά από την αρχική του θέση (3). Νομίζετε ότι αυτή η στάση δυσαρέστησε τους Εγγλέζους πολίτες; Όχι. Το 90% των Άγγλων δηλώνουν ικανοποιημένοι από το τσιφούτικο ΕΣΥ τους (4). Γιατί; Επειδή ξέρουν ότι υφίσταται σοβαρή και υπεύθυνη διαχείριση της κοινής επένδυσης. Το αποδεικνύουν τα σχόλια του Andrew Dillon  προϊστάμενου του NICE, σχετικά με την περικοπή του Sutent «Θα αναρωτιέστε γιατί μπαίνουμε σε τόσο κόπο για τόσα λίγα λεφτά. Η απάντηση είναι ότι αν δεν εφαρμόσουμε τα ίδια κριτήρια ακόμα και για μικρές ομάδες ασθενών, τότε απαξιώνουμε το έργο μας» (1). Αντιθέτως κανένας Έλληνας δεν είναι ικανοποιημένος από το απλόχερο Ελληνικό σύστημα υγείας. Γιατί; Επειδή αυτήν την απλοχεριά δεν την εκλαμβάνει ως τέτοια. Επειδή καταλαβαίνει ότι είναι προϊόν ελλείμματος διαχείρισης και όχι πλεονάσματος πόρων. Ο Έλληνας ασφαλισμένος δεν πρόκειται να αποδεχθεί πολιτικές υγείας τύπου NICE επειδή το σπάταλο και ατελέσφορο ελληνικό σύστημα υγείας δεν νομιμοποιείται στα μάτια του να κάνει περικοπές.

Όσο και αν ανοίγουμε τρύπες στο χώμα και χώνουμε το κεφάλι μας μέσα, η ίδια η πραγματικότητα θα απαιτήσει εκδικητικά να αντιμετωπίσουμε το υγειονομικό μας έλλειμμα. Όπως είπε γλαφυρά ο Υπουργός Υγείας των ΗΠΑ, «οι δαπάνες υγείας είναι ικανές να παρασύρουν το έθνος μας σε τέτοια κρίση, που τα τρέχοντα οικονομικά προβλήματα θα μοιάζουν με καλοκαιρινή γλυκιά βροχούλα» (1).  Το Βρετανικό σύστημα υγείας έχοντας θέσει σε λειτουργία σύγχρονα εργαλεία διαχείρισης, τολμάει πλέον και αναγκάζει τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες να προσφέρουν εκπτώσεις πρωτάκουστες για άλλα κράτη. Ήδη η Novartis συμφώνησε να παρέχει δωρεάν το φάρμακο Lucentis, ένα μονοκλωνικό αντίσωμα που χρησιμοποιείται στον εκφυλισμό της ωχράς κηλίδος, σε περίπτωση που οι ασθενείς χρειαστούν περισσότερες από 14 ενέσεις ετησίως, ενώ η Roche προσφέρει το αντικαρκινικό Tarceva σε μειωμένη τιμή (5). Όπως λέει αφοπλιστικά ο πρόεδρος του NICE, Michael Rawlins, «είναι μία καλή συμφωνία για μας, αλλά δεν την βλέπω να κρατάει για πολύ καιρό επειδή δεν πιστεύω ότι οι άλλες χώρες είναι τόσο κουτές που να μην το πάρουν χαμπάρι» (1).  Σίγουρα δεν μιλούσε για την Ελλάδα!

1)   The New York Times. “The Evidence Gap: British balance benefits vs. cost of latest drugs” by Gardiner Harris. 3 Dec 2008.
2)   Financial Times. “Latest cancer drug off NHS list as Roche refuses to supply data” by Andrew Jack. 26 June 2008.
3)   Andrew Jack. Drug companies’ lobbying of ministers has little effect on NICE. BMJ. 2006. 333:719.
4)   Καθημερινή. “Οι ασθένειες του ΕΣΥ και η Βρετανική θεραπεία” Νίκανδρος Μπούρας, 5 Δεκ 2008.
5)   Times Online. “Blindness sufferers to get crucial drug on NHS” by Nigel Hawkes, 27 Aug 2008.  

[Denominator]

...
Ξέρει όμως το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας: 22.750 $ το εξάμηνο! Τόσο κοστολογεί την κατά έξι μήνες παράταση ζωής το NICE.
NICE είναι το ακρωνύμιο του Βρετανικού οργανισμού National Institute for Clinical Excellence (Εθνικό Ίδρυμα Κλινικής Αριστείας). Ιδρύθηκε το 1999 και σκοπός του είναι η αποτίμηση της αποτελεσματικότητας νέων φαρμάκων, θεραπευτικών μεθόδων, διαγνωστικών και επεμβάσεων, πάντα σε σχέση με το κόστος τους.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η ανάλυση που παρέθεσε ο Διακομιστής και πραγματικά τον ευχαριστώ.
Δε μου είναι τόσο ξένο να αποτιμάται η ανθρώπινη ζωή σε ένα ασφαλιστικό σύστημα, ακόμη και κρατικό. Τουναντίον, είναι συνηθισμένη, για να μην πω επιβεβλημένη πρακτική.
Αυτό που όμως σκέφτομαι είναι ότι, θεωρητικά τουλάχιστον, ένα τέτοιο σύστημα στηρίζεται στη λογική ότι οι υγιέστεροι υποστηρίζουν τους ασθενέστερους, αλλιώς δε θα είχε λόγο ύπαρξης - τουλάχιστον στα πλαίσια του ό,τι ευαγγελίζεται.
Η ερώτησή μου είναι γιατί να μην καλύπτονται οι θεραπείες που αποδεδειγμένα παρατείνουν τη ζωή έως του ποσού που αντέχει το σύστημα (που αντανακλά τη λογιστική αποτίμηση της ζωής) - δηλαδή, αν μία θεραπεία κάνει 40.000 και το ταμείο έχει θέσει ως όριο τα 20.000, είναι δίκαιο να τα αποδίδει τα 20.000 του ορίου και όχι να απορρίπτει εν συνόλω τη θεραπεία.
H αντιμετώπιση αυτή συνδυάζει τη συγκράτηση του κόστους και την κατά το δυνατόν ενίσχυση των πασχόντων στο σύστημα.
Στην αντίθετη περίπτωση θεωρώ ότι παραβιάζονται πολλές βασικές αρχές ηθικής και δικαίου, τις οποίες και μπορούμε να συζητήσουμε.

[EzeΤΡΟΛ]

Επιπλέον, τώρα πια, αυτό που απεύφευγαν επιμελώς να κάνουν οι διεφθαρμένοι έλληνες κλεπτο-πολιτικάντηδες, ανέλαβε να το κάνει η ίδια η Υπερ-Τρόικα:

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
.......
Όμως στο στόχαστρο της τρόικας μπαίνουν και τα φάρμακα. Με βάση τα σημειώματα που έχουν αποστείλει ζητούν να μάθουν αν ολοκληρώθηκε η ανατιμολόγηση αλλά και τι έγινε με τις λίστες φαρμάκων. Τη θετική λίστα (με τα αποζημιούμενα σκευάσματα), την αρνητική αλλά και αυτή των ακριβών φαρμάκων.
 
Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, οι δανειστές μας ενημερώνονται για ένα προς ένα τα ζητήματα και ειδικά για το θέμα των φαρμάκων δε διστάζουν να ελέγχουν και την κάθε τιμή ξεχωριστά.
Μάλιστα συνηθίσουν στις επισκέψεις τους στην Αθήνα να κάνουν την εμφάνισή τους και στο Γενικό Λογιστήριο ώστε να διασταυρώνουν τις όποιες πληροφορίες τους δίνονται από τα υπουργεία.

[Δ. Κουναλάκης]

Γιατί μας ενδιαφέρει ποια είναι τα πρώτα 10 ή 30 φάρμακα σε αξία;

Γιατί ένα πρωτότυπο σκεύασμα είναι ακριβό για να επιστρέψει τα χρήματα που επενδύθηκαν για την έρευνα, ανάπτυξη, μελέτες, κλπ. Όταν όμως η κυκλοφορία του φτάνει μεγαλύτερους από τους προσδοκόμενους ρυθμούς πώλησης τότε σε μια ρυθμιζόμενη αγορά είναι ηθικό να ζητηθεί είτε η μείωση της τιμής του είτε η επιστροφή χρημάτων (clawback) καθώς τα φάρμακα δεν πρέπει να είναι μέσο κερδοσκοπίας. όσο λοιπόν πιο γρήγορα γίνεται η απόσβεση τους τόσο πιο γρήγορα και περισσότερη είναι η μείωση της τιμής τους.
Αυτός είναι ο λόγος που μας ενδιαφέρει το ποια φάρμακα είναι στο Top10