Θέματα Εργασίας > Εργασία στο δημόσιο τομέα
Mονές εφημερίες στα κέντρα υγείας του νομού Σερρών....
ioannis thessaloniki:
Μία ερώτηση που απευθύνω σε κάποιον παλαιότερο με πολύ περισσότερη εμπειρία από μένα: Πριν δημιουργηθούν τα κέντρα υγείας(1985-1988), ο κόσμος πέθαινε στους δρόμους και στα σπίτια;
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΜία ερώτηση που απευθύνω σε κάποιον παλαιότερο με πολύ περισσότερη εμπειρία από μένα: Πριν δημιουργηθούν τα κέντρα υγείας(1985-1988), ο κόσμος πέθαινε στους δρόμους και στα σπίτια;
--- Τέλος παράθεσης ---
Το θέμα έχει απασχολήσει κι εμένα και κάνετε πολύ καλά που το θίγετε. Ας γίνει λοιπόν αφορμή για να καταθέσει ο καθένας μας, έστω και σκόρπια, κάποιες μαρτυρίες/προβληματισμούς του.
Στις Ελληνικές ταινίες του '50 και του '60 (όπου βαδίζουμε ολοταχώς) όταν κάποιος (π.χ. Ντίνος Ηλιόπουλος) "λιποθυμούσε" με κάποια είδηση που άκουγε, του βαρούσαν μερικά χαστούκια, του έφερναν (από το φαρμακείο Μπακάκου) να μυρίσει αιθέρα και καλούσαν το "Πρώτων Βοηθειών" για να τον πάει (στην καλύτερη περίπτωση) σε κάποια ιδιωτική κλινική.
Είπα ιδιωτική κλινική και θυμήθηκα τις τελευταίες μέρες του μοιραίου Πρωθυπουργού της Μικρασιατικής Καταστροφής, ιδρυτή και αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος Δημητρίου Γούναρη. Ο Γούναρης, μετά τη δεύτερη μέρα της περιβόητης "Δίκης των Εξ" (Οκτώβριος-Νοέμβριος 1922) παρουσίασε μες στο κελί του συμπτώματα τυφοειδούς πυρετού: υψηλός πυρετός, διάρροια και διανοητική σύγχυση που κλιμακώνονταν μέρα με τη μέρα. Μεταφέρθηκε στην ιδιωτική κλινική Καλογερόπουλου στην Ακαδημίας, όπου νοσηλεύτηκε (χωρίς βελτίωση είναι η αλήθεια), μέχρι τη μέρα που σύρθηκε από τους στρατιώτες κυριολεκτικά ημιθανής πάνω στο καμιόνι που τον μετέφερε στον τόπο εκτέλεσής του (μαζί με τους άλλους 5), στου Γουδή.
Ο δικτάτωρ Ιωάννης Μεταξάς, για πολλούς το σπουδαιότερο πνεύμα που ανέδειξε η Ελλάς στον 20ό αιώνα, παρουσίασε το Γενάρη του 1941 περιαμυγδαλικό απόστημα. Κλήθηκαν στην οικία του οι καλύτεροι ιατροί των Αθηνών που, μη μπορώντας να παράσχουν ουσιαστική βοήθεια, ζήτησαν τη συνδρομή Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Ο Μεταξάς κατέληξε μετά από 3ήμερη υπερπυρεξία ενώ ο Γάλλος χειρουργός βρισκόταν a board στο πλοίο της γραμμής Μασσαλία-Πειραιάς.
Ο διάσημος τραγουδιστής Τζο Ντασέν πέθανε από καρδιακή προσβολή στα 41 του (το 1980) ενώ δειπνούσε με τη μητέρα του σε εστιατόριο σε νησί της Καραϊβικής, όπου του είχαν συστήσει οι γιατροί να μεταβεί για "κούρα". Είχαν προηγηθεί τρία (3) ΟΕΜ τον τελευταίο 1.5 χρόνο και ισάριθμες νοσηλείες του στην καλύτερη κλινική του L.A. Λεπτομέρεια: η θεραπεία που του χορηγήθηκε, σύμφωνα με τα αρχεία της Κλινικής, περιελάμβανε: α) ορό normal saline β) ασπιρίνη και γ) διγοξίνη.
Τέσπα, η λίστα είναι αμέτρητη... Πάω για βουτιές, αν θυμηθώ τπτ άλλο, θα επανέλθω. Μέχρι τότε, συμπληρώστε...
ioannis thessaloniki:
Πολύ ενδιαφέρουσες οι ιστορικές αναφορές συνάδελφε. Προσωπικά πάντως σε σύνολο περίπου 60 εφημεριών το τελευταίο έτος, διακόμισα στο νομαρχειακό νοσοκομείο 2 περιστατικά, ένα νήπιο με πυρετικούς σπασμούς( που είχαν αποδράμει πολλή ώρα πριν η μητέρα φέρει το παιδί στο ΚΥ) και έναν μεσήλικα άνδρα με μέλαινες, που ήταν σταθερότατος αιμοδυναμικά και ήρθε περπατώντας και χαμογελαστός στην εφημερία. Η έννοια του επείγοντος περιστατικού δεν πρέπει να είναι ελαστική. Επείγον είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα και γρήγορα γιατί διαφορετικά ο ασθενής κινδυνεύει να υποστεί μόνιμη βλάβη της υγείας του, να μείνει ανάπηρος ή να πεθάνει. Φυσικά σε μια εφημερία ενός συνηθισμένου ΚΥ αυτά είτε είναι ελάχιστα είτε συμβαίνουν πολύ σπάνια γι αυτό και τα θυμόμαστε αμέσως. Το 90% των περιστατικών είναι τα γνωστά σε όλους: Μεσήλικες κυρίες που μετράνε την πίεση 8 φορές την ημέρα και μόλις υπερβεί τα 150mm τρέχουν έντρομες, μεθυσμένα παιδάκια που θέλουν να ξεχάσουν τους ....καημούς τους και νομίζουν ότι οι ρετσίνες είναι νερό, ιογενείς λοιμώξεις, μικροθλαστικά τραύματα, πονάκια στον ώμο που υποχρεωτικά σημαίνουν ΟΕΜ και πολλά πολλά άλλα γνωστά σε όλους.
Επί του πρακτέου......Καλώς ή κακώς λεφτά δεν υπάρχουν, και μοιραία οι εφημερίες των ΚΥ θα καταργηθούν αργά ή γρήγορα. Και όσο γρηγορότερα γίνει τόσο καλύτερα, γιατί θα απαλλαγούμε και από το stress του.... μονές ή διπλές, τηλέφωνα σε εισαγγελείς για τον αν θα φύγουμε ή όχι από το ΚΥ για να συνοδεύσουμε περιστατικό κοκ. (παρεπιπτόντως το ΚΥ δεν είναι σκοπιά πυρομαχικών σε στρατόπεδο που ο σκοπός αν φύγει θα πάει στρατοδικείο)
EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΦυσικά σε μια εφημερία ενός συνηθισμένου ΚΥ αυτά είτε είναι ελάχιστα είτε συμβαίνουν πολύ σπάνια γι αυτό και τα θυμόμαστε αμέσως. Το 90% των περιστατικών είναι τα γνωστά σε όλους:
--- Τέλος παράθεσης ---
Όταν το περιστατικό έρχεται στο ΚΥ για να το εξετάσεις, τα πράγματα είναι υπό τον έλεγχό σου με την έννοια ότι μπορείς να δεις περί τίνος πρόκειται και να κρίνεις αν χρειάζεται ή όχι συνοδεία.
Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι πάντα υπό τον έλεγχο του εφημερεύοντος ιατρού. Η μεγάλη, χαίνουσα πληγή που τρέφεται με τον ιδρώτα και το αίμα μας και λέγεται τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ, καραδοκεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να στείλει ως "επείγον" το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ που σταθμεύει στο ΚΥ μαζί με τον εφημερεύοντα ιατρό του ΚΥ στο άγνωστο, εκεί που ο/η κάθε ασφαλισμένος ή ανασφάλιστος σήκωσε το ακουστικό και σχημάτισε το "166" για να απαιτήσει (ιατρικές) υπηρεσίες στο χώρο του εδώ και τώρα. Και τότε να σε δω αν αφήνεις ή όχι το ΚΥ και με ποιό κριτήριο κρίνεις δια τηλεπαθείας αν πράγματι πρόκειται για επείγον ή όχι.
Επιπλέον, μη ξεχνούμε ότι υπάρχουν στην Ελλάδα περιοχές ορεινές και δυσπρόσιτες, όπως π.χ. η δική μας όπου μια διακομιδή μπορεί να κρατήσει 3.5 ώρες. Και στο μεταξύ, πριν προλάβεις να γυρίσεις στη βάση σου, μπορεί το τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ να σε ξαναστείλει αλλού!
ioannis thessaloniki:
Αυτό είναι κάτι εντελώς ιδιαίτερο συνάδελφε και δεν υπάρχει σε μας. Το ΕΚΑΒ καλείται όταν δεν υπάρχει ασθενοφόρο στο ΚΥ
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση