Το ΕΣΥ μπορεί να αλλάξει

[anastasios theodoridis]

Χρήσιμα μαθήματα από το αγγλικό σύστημα Υγείας για την αναγκαία μεταρρύθμιση

Περίπου τριάντα χρόνια μετρά το ΕΣΥ στην Ελλάδα, με το αντίστοιχο σύστημα της Αγγλίας να μετρά περίπου τα διπλά. Είναι και τα δύο δημόσια συστήματα Υγείας, με αυτό της Αγγλίας να απευθύνεται σε περίπου 70 εκατομμύρια κατοίκους. Οι Αγγλοι είναι πολύ περήφανοι για το δικό τους ΕΣΥ, το NHS (National Health Service), το έδειξαν και στους Ολυμπιακούς. Το NHS σίγουρα δεν είναι τέλειο, αλλά αποτελεί ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο σύστημα Υγείας. Θα μπορούσε να αποτελέσει καλό παράδειγμα για το πώς θα μπορούσε να είναι το δικό μας ΕΣΥ.
Είναι χαρακτηριστικό πως τα τελευταία 30 χρόνια το ΕΣΥ έχει αλλάξει ελάχιστα, παρότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά με την οικονομική κρίση να μαστίζει τα ευάλωτα κοινωνικά στρώματα και το μεταναστευτικό κύμα να παραμένει αμείωτο. Παρ' όλα αυτά, ακόμη συζητάμε για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση και για το αν οι γιατροί πρέπει να συνταγογραφούν τη δραστική ουσία, όπως κάνουν σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Ειδικά στην Αγγλία, μόνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν αλλάξει ή δρομολογούνται να αλλάξουν πολλές σημαντικές λειτουργίες του συστήματος. Αυτό γίνεται επειδή όλες οι λειτουργίες και οι δομές του συστήματος υπόκεινται σε διαρκή έλεγχο και αξιολόγηση από ανθρώπους με αποκλειστικό ρόλο να κάνουν αυτό ακριβώς. Με τον τρόπο αυτόν, πιθανές αδυναμίες ή ανεπάρκειες του συστήματος ανιχνεύονται γρήγορα και διορθώνονται ή αλλάζουν, ώστε να διατηρείται το σύστημα παραγωγικό και κυρίως ασφαλές. Στην Ελλάδα παρόμοιες αλλαγές πρέπει να περάσουν από τη Βουλή και, ύστερα από καμιά δεκαριά διαδηλώσεις και καταλήψεις, τελικά ή εγκαταλείπονται ή μένουν ανεφάρμοστες!
Επρεπε να έρθω στην Αγγλία για να καταλάβω ότι η επιτυχία ενός συστήματος υγείας εξαρτάται από τη δυνατότητά του να αλλάζει και να προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής. Στην Αγγλία, σε αντίθεση με την Αμερική, τα νοσοκομεία δεν θυμίζουν πεντάστερα ξενοδοχεία, αλλά είναι καθαρά, λειτουργικά και σχεδόν όμορφα, όσο όμορφο μπορεί να είναι ένα νοσοκομείο. Η έννοια του λεγόμενου cost-effectiveness και του sustainability είναι βασικές για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα του συστήματος. Οτιδήποτε γίνεται μέσα στο νοσοκομείο, είτε αυτό έχει να κάνει με τη φροντίδα του ασθενούς είτε με τη διοίκηση, καθορίζεται με βάση τις παραπάνω αρχές. Με βάση το προβλεπόμενο αποτέλεσμα σε σχέση με το κόστος του. Βεβαίως, πολλά πανάκριβα χημειοθεραπευτικά σκευάσματα που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα δεν χρησιμοποιούνται στην Αγγλία λόγω κόστους - ίσως αν χρησιμοποιούνταν να πρόσφεραν πολύ μικρή διαφορά στην επιβίωση. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτή είναι μάλλον σκληρή τακτική. Αλλά σε ένα σύστημα Υγείας που εξυπηρετεί εκατομμύρια ανθρώπους είναι ανάγκη η ορθολογική χρήση των πόρων - εκεί ακριβώς το δικό μας ΕΣΥ έχει αποτύχει παταγωδώς.
Σε ένα τυπικό αγγλικό νοσοκομείο, ακόμη και στα μικρά, όλοι, γιατροί, νοσηλευτές και διοικητικό προσωπικό, εργάζονται σαν ομάδα με σκοπό την καλύτερη φροντίδα του ασθενούς αλλά και τη διαρκή αξιολόγηση των παρεχομένων υπηρεσιών. Οι γιατροί είναι υποχρεωμένοι να συμμετέχουν στα λεγόμενα audits όπου κοινές πρακτικές του τμήματός τους αξιολογούνται συνεχώς, σε αναζήτηση τρόπων βελτίωσης, χωρίς αυτό να είναι αποκλειστική ευθύνη του διοικητή ή της κυβέρνησης. Είναι εκπληκτικό το πόσο εύκολα μπορείς να αλλάξεις δομές που δεν λειτουργούν σωστά και πόσο πιο δημιουργική γίνεται η δουλειά σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ο ίδιος έλεγχος, φυσικά, επιφυλάσσεται και για τους γιατρούς οι οποίοι, παρά τα χρόνια σκληρής εκπαίδευσης, επαναξιολογούνται κάθε πέντε χρόνια με σκοπό να παραμένουν ασφαλείς για τους ασθενείς τους. Ο μοναχικός «καβαλάρης» γιατρός που «σώζει» μόνος του ασθενείς έχει αντικατασταθεί από την ομάδα. Είναι απαραίτητη η ομαδικότητα αλλά και η δημιουργικότητα και η πρωτοβουλία, στοιχεία που μπορεί να ξεκινούν από το πιο έμπειρο μέλος ή από τον πιο νέο γιατρό της ομάδας. Φυσικά αυτό το τελευταίο ευνοείται από τον σεβασμό που υπάρχει ανάμεσα σε όλα τα μέλη της ομάδας, ανεξάρτητα από τον βαθμό ή την παλαιότητα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, προφανώς, ευδοκιμούν η αλλαγή και η βελτίωση.
Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να μάθουμε βλέποντας τον τρόπο λειτουργίας άλλων συστημάτων Υγείας σε προηγμένες χώρες. Οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την παραίτηση από την προσπάθεια για αλλαγές. Ισως η στατικότητα και η εσωστρέφεια να ευθύνονται έως έναν βαθμό για τη σημερινή κατάσταση. Και αν το «φιλότιμο», που σε πολλές περιπτώσεις πέφτει θύμα εκμετάλλευσης στο EΣΥ, δεν μεταφράζεται, ως λέξη, στα αγγλικά, αυτό μάλλον συμβαίνει διότι στην Αγγλία δεν χρειάζεται. Εχει αντικατασταθεί με έννοιες όπως η ομαδικότητα, ο σεβασμός και η διάθεση για βελτίωση και δημιουργικότητα.

Ο Γρηγόρης Μακρής είναι γιατρός, Academic Clinical Fellow στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[dimtheo]

Έχουμε φτάσει πια στην εποχή που πρέπει να (ξανα)ορίσουμε κάποια βασικά κοινωνικά στερεότυπα: Από το τί είναι η "εργασία", μέχρι το τί είναι "υγεία", "παιδεία", κλπ.

Προσωπικά, ανήκω στους θιασώτες της θεωρίας ότι η υγεία και η παιδεία αποτελούν κοινωνικά αγαθά και, ως εκ τούτου, δεν μπορούν να αξιολογηθούν με αριθμούς που αντανακλούν μόνο στην περιστολή των δαπανών. Μπορεί να αξιολογηθεί η δουλειά μου σχετικά με την πρόληψη και την προάσπιση της υγείας των ασθενών μου, αλλά δεν μπορεί να μπαίνει πλαφόν στην χορήγηση ογκολογικών φαρμάκων, επεμβάσεων, νοσηλειών, κλπ., σε ένα πχ. 6χρονο παιδάκι με νεφροβλάστωμα, ανάλογα με το προσδόκιμο επιβίωσης...Ποιός οικονομικός "θεός" θα αξιολογήσει μια ακόμα ανατολή στα μάτια των γονιών του; Γιατί να θεωρηθεί επιτυχημένο το NHS που καλύπτει ογκολογικά φάρμακα μέχρι κάποιο ποσό ετήσιας θεραπείας;

Ναι, το ΕΣΥ πρέπει να αλλάξει. Μπορούν να περικοπούν πολλά από αυτά που γιγάντωσαν τόσα χρόνια την ματαιοδοξία μας, μειώνοντας (ή καλύτερα απελευθερώνοντας) πόρους, μακριά από τις πολιτικές των πολυεθνικών που αυξάνουν το μέρισμά τους με "επιδημικές" απειλές, των ντόπιων φαρμακευτικών που μοιράζονται την επιβίωσή τους με το παντεσπάνι κάποιων από μας, τις καταχρήσεις των δημοσίων αγαθών - που τα θεωρούμε "δικά" μας μόνο για να τα υφαρπάξουμε...

"Επανάσταση σημαίνει παιδεία" έλεγε ο πάντα επίκαιρος Χ. Μίσσιος. Ναι, το ΕΣΥ χρειάζεται μια "επανάσταση" μέσω της αλλαγής παιδείας όλων των εμπλεκομένων και ιδίως των βασικών πυλώνων του: τους γιατρούς. Αν αλλάξει η νοοτροπία μας, υπάρχει ελπίδα. Αν παραμείνουμε προσκολλημένοι σε μνημονιακές πρακτικές περικοπών χωρίς λογική και προγραμματισμό, μόνο η πλήρης διάλυση του κοινωνικού ιστού -του κράτους έχει πραγματοποιηθεί ήδη- μας περιμένει.

[Xouzouris]

Ποιός οικονομικός "θεός" θα αξιολογήσει μια ακόμα ανατολή στα μάτια των γονιών του; Γιατί να θεωρηθεί επιτυχημένο το NHS που καλύπτει ογκολογικά φάρμακα μέχρι κάποιο ποσό ετήσιας θεραπείας;

Αυτος που εχει επιφορτιστει με το αχαρο εργο να το κανει. Αυτος που εχει καταλαβει οτι οι ποροι δεν ειναι απειροι και οτι πρεπει με αυτους να καλυφθει αποτελεσματικα η υγεια 60+ εκατομμυριων ανθρωπων συνολικα (ναι, και με οδοντιατρικη καλυψη, και με γυναικολογικη καλυψη και με ΠΦΥ και με end-of-life care και με κατ'οικον νοσηλειες με εξοδα του NHS οπου αυτο χρειαζεται).

Ας αφησουμε τα δακρυβρεχτα ψυχοπονιαρικα σχολια για τα καρκινοπαθη εξαχρονα λοιπον και το ακαρδο NHS, ξερουμε ολοι οτι δεν ειναι oi 8/1.000.000 περιπτωσεις Wilms που ριχνουν εξω το συστημα (ασε που ουτως ή αλλως το παραδειγμα ειναι ατυχες, το Wilms εχει 90% επιβιωση στην 5ετια οποτε κανεις δεν μπορει να μιλησει για σπαταλη πορων σε μια θεραπευσιμη νοσο), αλλα οι υπερβολικες, υπερβολικα επιθετικες και υπερβολικα ακριβες θεραπειες σε υπερηλικες ασθενεις τελικου σταδιου.

Σε τελικη αναλυση, και για να χρησιμοποιησω το δικο σου παραδειγμα, θα εδινες ενα καρδιακο μοσχευμα σε ενα παιδακι με οποιοδηποτε νεοπλασμα τελικου σταδιου?

Οχι? Γιατι?

Εκει "Ποιός οικονομικός "θεός" θα αξιολογήσει μια ακόμα ανατολή στα μάτια των γονιών του;"

Μηπως αυτος που θα αξιολογησει περισσοτερο τις απειρως περισσοτερες ανατολες που θα δουν οι γονεις ενος αλλου παιδιου που δεν ειναι μαθηματικα δεδομενο οτι θα καταληξει συντομα?

Ε, το ιδιο σκεπτικο ειναι.

Αν προτιμουμε να βαυκαλιζομαστε οτι το ΕΣΥ οπως ειναι μπορει να λειτουργησει με καθολικες παροχες Σουηδιας σε μια χωρα με οικονομικες δυνατοτητες και κοινωνικη συμπεριφορα/φορολογικη συνειδηση Ελλαδας, ΟΚ, αλλα μην περιμενετε και πολλες αλλαγες προς το καλυτερο.

Μεχρι τοτε οποτε, ας δινουμε αβερτα Avastin σε 87χρονους γεματους μεταστασεις, Vastarel σε οποιον μιλαει ελληνικα και ειναι ανω των 65, ομεπραζολη σε οποιον παιρνει αλλα φαρμακα για να μην τον πειραξουν στο στομαχι και κλοπιδογρελη σε ολους ανεξαιρετως γιατι ετσι μας αρεσει.

Οι υπολοιποι γεροντες αν εχουν για καμια αλλοδαπη να τους φροντιζει εχει καλως αλλιως ας βρωμισουν μεσα στις ακαθαρσιες τους, οποιος εχει να χωσει για καμια οδοντιατρικη εργασια ας τρωει φαγακι αλλιως ξεδοντιαρης και σουπιτσες, κ.ο.κ.

Ομορφος κοσμος αγγελικα πλασμενος made in Greece.

[dimtheo]

Ας αφησουμε τα δακρυβρεχτα ψυχοπονιαρικα σχολια για τα καρκινοπαθη εξαχρονα λοιπον

Συγγνώμη συνάδελφε αν έγινα αιτία να...συγκινηθείς. Σκοπός μου ήταν να προβάλλω την αντίθεσή μου με την καθαρά αριθμητική λογική σε μια επιστήμη που (πιστεύω) έχει πρωτίστως ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα.

οι ποροι δεν ειναι απειροι

Φυσικά και δεν μπορεί το ΕΣΥ να παρέχει "καθολικές παροχές Σουηδίας". Η αλήθεια είναι -ότι υφίσταται πλέον- μπορεί να προσφέρει ελάχιστα και το βλέπουμε καθημερινά. Θα συμφωνήσεις ( όμως ότι η καταπολέμηση της σπατάλης (όπως ακροθιγώς ανέφερα κι επέκτεινες εσύ)  θα μπορούσε να προσφέρει πολλά περισσότερα στις προνοιακές δομές ενός ανεπτυγμένου ( κράτους.

ασε που ουτως ή αλλως το παραδειγμα ειναι ατυχες, το Wilms εχει 90% επιβιωση στην 5ετια

Για ποιό στάδιο μιλάς και για ποιά ηλικία; Επειδή στέκεσαι σε αριθμούς, να παραθέσω λοιπόν ότι :
    - είναι ο συχνότερος οπισθοπεριτοναϊκός κακοήθης όγκος της παιδικής ηλικίας
    - Στη Βόρεια Αμερική, αποτελεί το 6-7% όλων των παιδιατρικών καρκίνων, όπου ετησίως διαγιγνώσκονται 450-500 νέες περιπτώσεις. Στην Ευρώπη, η συχνότητα του όγκου του Wilms είναι παρόμοια με την αναφερόμενη στη Βόρεια Αμερική.
Οι στατιστικές είναι για να τις διαβάζεις όπως νομίζεις*. Η αλήθεια είναι ότι η συχνότητά του ανέρχεται σε 2/100.000 (Crist WM and Kun LE, 1991), αλλά η επιλογή έγινε -όχι "ατυχώς"-, αλλά εσκεμμένα γιατί είναι από τις "αντιμετωπίσιμες" περιπτώσεις, που το κόστος θεραπείας μπορεί να υπερβεί το ετήσιο ποσό που δικαιολογεί το NHS (15.000 λίρες).

το ιδιο σκεπτικο ειναι

*Προσωπικά έμαθα ότι στην ιατρική κάθε περίπτωση είναι μοναδική, γιατί κάθε ασθενής είναι μοναδικός. Οποιαδήποτε ομαδοποίηση αφήνεται στους οικονομολόγους της υγείας και στους "εκτελεστές" της εξουσίας.

Δεν θα μπω σε περαιτέρω φιλοσοφικές αναζητήσεις μέσω του φόρουμ. Ανήκουμε σε διαφορετικές "σχολές", αν κρίνω την από την τοποθέτησή σου σχετικά με το NHS (

οπου αυτο χρειαζεται

.
Σεβαστή η θέση σου, προσβλητική όμως για τον ρομαντισμό που θέλω να διατηρώ μετά από 17 χρόνια ενασχόλησης και με

γεροντες

μεσα στις ακαθαρσιες τους

.
Γιατί

Ομορφος κοσμος αγγελικα πλασμενος made in Greece.

(ας κλείσω συμφωνώντας...)

[EzeΤΡΟΛ]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Μετάφραση του παραπάνω άρθρου από το Google Translate (με τις ατέλειες που αυτό έχει) :

Καθώς οι νέες μεταρρυθμίσεις NHS μετατρέπουν τους GPs σε επιχειρηματίες, ένας γιατρός ρωτά ... θέλετε πραγματικά οι ιατροί να επωφελούνται από τα χάπια που συνταγογραφούν;
Toυ ΔΡ BEN GOLDACRE
24 του Μαρτίου 2013

  
Όλοι υποθέτουν ότι οι γιατροί επιλέγουν θεραπείες με βάση το τι είναι καλύτερο για εμάς, καθώς οι ασθενείς. Αλλά θα αισθάνονται νευρικοί, αν ήξερε ότι ο γιατρός σας ήταν να κάνετε τα χρήματα από τις θεραπείες που προτείνουμε; Και είναι παραδόξως Βρετανοί να αισθάνονται τάση προς εμετό σε αυτή τη σκέψη;

Την 1η Απριλίου, αμφιλεγόμενη νέα της κυβέρνησης μεταρρυθμίσεις ΕΣΥ θα τεθεί σε ισχύ. Γιατροί θα τρέξει τώρα τοπικές κλινικές ομάδες Θέση, αποφασίζουν ποια δημόσιες υπηρεσίες υγείας θα πρέπει να ανατεθεί. Αυτά θα αντικαταστήσουν τις παλιές τοπικές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Trusts και έχουν συνολικό ετήσιο προϋπολογισμό άνω των £ 60 δισεκατομμυρίων.
Αλλά η British Medical Journal αποκάλυψε ένα ανησυχητικό γεγονός. Ένας στους τρεις γιατρούς σχετικά με τα νέα τοπικά συμβούλια έχει ένα οικονομικό «σύγκρουση συμφερόντων». Πολλοί από αυτούς κατέχουν μετοχές σε μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας, τα οποία ανταγωνίζονται για προσοδοφόρα συμβόλαια από ομάδες GP θέση.

Φροντίδα σε μια τιμή: Οι Θέση Ομάδες θα έχει προϋπολογισμό 60 δις λίρες
Πιο ανησυχητικά, πολλοί είναι υψηλόβαθμα στελέχη σε μικρότερες τοπικές εταιρείες που έχουν συσταθεί ειδικά για να πωλούν σαρώσεις, μικρές χειρουργικές επεμβάσεις, εκτός ωραρίου εργασίας και εξετάσεις αίματος υπό το νέο καθεστώς.
Μπορείτε να σκεφτείτε ότι το GPS είναι τρίβουν τα χέρια τους με χαρά στο να θέσει υπό τον έλεγχό του τα πορτοφόλια. Αλλά, στην πραγματικότητα, είναι οι ίδιοι οι γιατροί οι οποίοι έχουν προειδοποιήσει κατά τη δημιουργία αυτού του συστήματος, και πολέμησε εναντίον του.

Το Βασιλικό Κολέγιο Γενικών Ιατρών προειδοποίησε το 2011 ότι αυτό το νέο σύστημα που θέτει τεράστια ηθική κινδύνους. Είναι ένα πράγμα εάν οι γιατροί είναι πραγματικά διεφθαρμένη, και γεμίζοντας τις τσέπες τους. Αλλά, όπως το Κολλέγιο προειδοποίησε: ακόμη και αν οι άνθρωποι πιστεύουν ότι μόνο ο γιατρός τους μπορεί να σκέφτεται το δικό τους εισόδημα, τότε οι συνέπειες για τη φήμη του ιατρικού επαγγέλματος θα εξακολουθεί να είναι δύσκολη.
Αυτό δεν είναι μικρό πράγμα, επειδή το φάρμακο δεν είναι μόνο για τα χάπια. Η πεποίθηση ότι ο γιατρός σας έχει τα συμφέροντά σας στην καρδιά αποτελεί τον πυρήνα της σχέσης γιατρού-ασθενούς, καθώς και το ΕΣΥ έχει καλλιεργήσει την πεποίθηση.

Οι ΗΠΑ προσφέρει μια ανατριχιαστική υπενθύμιση του τι μπορεί να συμβεί σε μια χώρα που δεν έχει καθολική υγειονομική περίθαλψη. Δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να είναι απρόβλεπτη και μεγάλη? Αρρωσταίνουν εύκολα μπορεί να χρεοκοπήσει, ακόμη και τα μεσαία στρώματα.

Το NHS δεν μας προστατεύει μόνο από τις δαπάνες αυτές. Στην υπόλοιπη Ευρώπη, η υγειονομική περίθαλψη είναι τελικά επιστρέφονται από το κράτος. Όμως, σε πολλά μέρη, όταν δείτε ένα γιατρό, ακόμα πληρώσει στο τέλος. Θα παραδώσει την πιστωτική σας κάρτα, ή πραγματικά χαρτονομίσματα, κατ 'ευθείαν στο χέρι του γιατρού σας.

Ιατρική δεν είναι μόνο για τα χάπια. Το ΕΣΥ έχει καλλιεργήσει την πεποίθηση ότι ο γιατρός σας έχει τα συμφέροντά σας στην καρδιά

Ως γιατρός, είναι η πρώτη φορά που είδα αυτό, σκέφτηκα ότι ήταν περίεργο. Αυτό μπορεί να ακούγεται υπερβολικά αφελείς, αλλά μια συναλλαγή σε μετρητά βάζα με ό, τι νόμιζα ότι μια φροντίδα επάγγελμα υποτίθεται ότι θα θέσει υποψηφιότητα για. Δεν νομίζω ότι είμαι μόνος. Οι ασθενείς στη Βρετανία ποτέ επαφή, ή προειδοποίηση, μια δεκάρα από το £ 100 δισεκατομμύρια που πετάει γύρω από το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης πίσω από την πλάτη τους. Το ΕΣΥ έχει επηρεαστεί από την ψυχή μας θωράκιση μας από μια σκληρή πραγματικότητα.
Είμαστε παραδόξως underprepared για την ιδέα ότι η φροντίδα περιλαμβάνει επίσης τα χρήματα και φαίνεται σαν μια εξαιρετική προδοσία ότι οι αποφάσεις οποιουδήποτε γιατρού θα πρέπει να επηρεάζονται από τις προσωπικές τους επιχειρηματικά συμφέροντα.

Οι πραγματικοί νικητές θα είναι εκείνοι που βρίσκουν έναν τρόπο μέσω των νέων ΕΣΥ

Σύγκρουση συμφερόντων έχει μελετηθεί εκτενώς στον τομέα της υγείας, αν και ως επί το πλείστον στην ακαδημαϊκή ιατρική. Οι ερευνητές συχνά λαμβάνουν μεγάλα χρηματικά ποσά από τις φαρμακευτικές εταιρείες, μερικές φορές ως τη χρηματοδότηση της έρευνας, αλλά και ως σύμβουλοι, μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ή «κλειδί διαμορφωτές της κοινής γνώμης», που καταβάλλονται διδασκαλία άλλους γιατρούς σχετικά με το ποια φάρμακα λειτουργούν καλύτερα.

Γιατί λοιπόν να μην έχουμε αποκλείσει όλους τους γιατρούς μόνο με σύγκρουση συμφερόντων από τις CCGS; Λοιπόν, αυτό θα απέκλειε το ένα τρίτο των ταλαντούχων, επιχειρηματικό πνεύμα γιατρούς από το να κάνει τη δουλειά πολύ ζητάμε τώρα να τους κάνει. Στην πραγματικότητα, όπως περίεργη αλλαγές στο ρόλο βρίσκονται στην καρδιά του αυτό το χαοτικό «redisorganisation». Γιατροί πίστευαν ότι είχαν πάρει την εκτελεστική εξουσία να κάνουν υψηλού επιπέδου αποφάσεις για την τοπική υγειονομική περίθαλψη, παράλληλα να δει τους ασθενείς. Τώρα θεωρούν ότι έχουν εκδοθεί ένα θλιβερό εταιρική διαχείριση δουλειά.

Και ίσως το πιο παράξενο σύγκρουση συμφερόντων απ 'όλα, για τους γιατρούς, είναι ότι τα πολλά λεφτά δεν είναι πλέον να γίνει βλέποντας τους ασθενείς. Οι πραγματικοί νικητές θα είναι πλέον εκείνοι που μπορούν να βρουν το δρόμο τους μέσα από μια άγρια ​​κάταγμα νέο ΕΣΥ, με τόσα πολλά νέα και το μυαλό κάμψης επίπεδα της διαχειριστικής πολυπλοκότητας που λίγοι μπορούν να το εξηγήσουν: Κλινική Ομάδες Θέση, Δημόσιας Υγείας Αγγλία, Monitor και περισσότερο, όλα έχουν τη δική βασίλεια, τους ρόλους τους και ιδιοσυγκρασιακή διοικητικά συστήματα.

Ποιος μπορεί να περιηγηθείτε μέσα από όλα αυτά; Οι γιατροί του μέλλοντος, που είναι ποιος. Σε μόλις δύο χρόνια, έχουμε δημιουργήσει μια παράξενη εσωτερική διαρροή εγκεφάλων που επιβραβεύει επιχειρηματικό δαιμόνιο και διευθυντικές πολιτική περισσότερο από ό, τι βλέπουμε επιβραβεύει τους ασθενείς.

Αλλά αν θέλετε να παρακολουθήσετε, και βεβαιωθείτε ότι όλα δουλεύουν ρολόι, τότε θα πρέπει να ξέρετε ένα πράγμα: CCG συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου είναι ανοικτές, και το κοινό. Πηγαίνετε μαζί, και να παρακολουθήσουν μια ιστορική στιγμή στην ιατρική. Το φως του ήλιου, μετά από όλα, μπορεί να είναι ένα πολύ καλό απολυμαντικό.

O Ben Goldacre είναι ο συγγραφέας του Bad Pharma.

[ΑΡΗΣ]

Το πρόσφατο νομοσχέδιο της Ολλανδίας περιορίζει τη δυνατότητα των ασθενών να αναζητήσουν νοσηλεία και θεραπεία στα νοσοκομεία, καθώς τη συνδέει με το ποιοι ασφαλιστές έχουν διαπραγματευτεί τα συμβόλαιά τους. Στην παρούσα φάση οι ασφαλιστές πρέπει να καλύπτουν τις διαδικασίες που διεξάγονται σε οποιοδήποτε νοσοκομείο ή κλινική, γεγονός που αυξάνει τις δαπάνες υγείας.

Η υπουργός Υγείας Έντιτ Σίπερς, η οποία ανήκει στο κόμμα του πρωθυπουργού, το φιλελεύθερο κόμμα VVD υποστήριξε ότι το νομοσχέδιο αυτό θα δημιουργήσει ένα καλύτερο, περισσότερο προσιτό, σύστημα υγείας. Εντούτοις, οι πολέμιοι υποστηρίζουν ότι το νομοσχέδιο αυτό περιορίζει την ελευθερία των ασθενών να επιλέξουν τους δικούς τους γιατρούς.

[pzogr]

Νομίζω ότι το αρχικό άρθρο παρουσιάζει μια εξιδανικευμένη κατάσταση, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Φυσικά και προβλέπονται θεσμικά οι διαδικασίες αυτοβελτίωσης της απόδοσης του συστήματος κι αυτή είναι μεγάλη βασική διαφορά με μας.
Το revalidation στο οποίο αναφέρεται είναι καινούργιο φρούτο και δεν θα ελέγχει τις γνώσεις του γιατρού όπως αφήνεται να εννοηθεί.
Επίσης σύμφωνα με άρθρα που δημοσιεύει κατά καιρούς το GMC το bullying στους χώρους εργασίας μεταξύ γιατρών "μεγάλων και μικρών" είναι σε υψηλά ποσοστά (αν και υποψιάζομαι ότι στην Ελλάδα στις χειρουργικές ειδικότητες είμαστε ψηλότερα). Και μόνο βέβαια που υπάρχει ένα θεσμικό όργανο που ασχολείται μ'αυτά και με άλλα, είναι μια τεράστια διαφορά με το δικό μας "μη σύστημα". Φαντάζεται κανείς τον Πατούλη και το Βλασταράκο να στηλιτεύουν το bullying και την κακή εκπαίδευση των ειδικευόμενων χειρουργικών ειδικοτήτων;
Τέλος νομίζω ότι αν ο μέσος Έλληνας μπορούσε με κάποιο θαύμα να ξυπνήσει μια μέρα και να εξυπηρετείται από το NHS αντί για το ΕΣΥ, θα γκρίνιαζε για πολλά πράγματα, που στην Ελλάδα είναι πιο εύκολα.
Παρά τις ενστάσεις που διατύπωσα είναι φανερό ότι η οργάνωση είναι εκεί κι όχι εδώ, απλά τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά όσο περιγράφονται, ίσως με κάποια μεροληψία ή σκοπιμότητα.