Πρυτάνεις για κλάματα.

[Argirios Argiriou]

LIFO, 22.11.2012
του συγγραφέα Νίκου Δήμου.


Όταν ήμουν παιδί, απέναντι από το σπίτι μας έμενε ένας καθηγητής του Πολυτεχνείου. Ήταν το πιο σεβαστό πρόσωπο στη γειτονιά, πάνω και από τον πατέρα μου που ήταν διευθυντής σε υπουργείο. Οι γονείς μου αναφέρονταν με δέος στο αξίωμά του.

Η Ελλάδα είχε τότε τρία ΑΕΙ και οι καθηγητές ήταν ελάχιστοι. Σήμερα βέβαια με δεκάδες ΑΕΙ (και ΤΕΙ που νομίζουν πως έγιναν ΑΕΙ) οι καθηγητές είναι πιο πολλοί από την άμμο της θάλασσας. Ιδιαίτερα αν πάρουμε αυτούς που αυτοαποκαλούνται «πανεπιστημιακοί» (σημαίνει οτιδήποτε εκτός από τακτικός καθηγητής) τότε γεμίζουν άνετα το ΟΑΚΑ.

Φυσικό είναι λοιπόν να μην έχουν της αξία της σπανιότητας. Αλλά και άλλες αξίες έχουν χάσει με την κατάντια στην οποία έχουν περιέλθει τα Ανώτατά μας Ιδρύματα.

Ωστόσο κάποια μικρή αίγλη είχαν κρατήσει οι προϊστάμενοι – οι πρυτάνεις. Το ανώτατο αξίωμα στον ακαδημαϊκό χώρο το είχαν τιμήσει μεγάλες προσωπικότητες στο παρελθόν κι ενέπνεε λίγο σεβασμό.

Αλίμονο – όχι πια. Τα φαιδρά καμώματα του Πελεγρίνη και του Μυλόπουλου, που ηγούνται των δύο μεγαλύτερων και παλιότερων πανεπιστημίων μας, έχουν φέρει το πρυτανικό αξίωμα στο κατώτατο όριο του κύρους και της αξιοπιστίας.

Σε εποχές κρίσης και ένδειας, τι θα έπρεπε να κάνουν οι πρυτάνεις; Να βελτιώσουν τα ιδρύματα, να τα εμπλουτίσουν, να τα ενισχύσουν ώστε να πάψουν πια να παράγουν τυπικούς διπλωματούχους για το Δημόσιο. Να καταρτίζουν επιστήμονες άξιους να ανεβάσουν το παραγωγικό και πολιτιστικό επίπεδο της χώρας.

Και αντ’ αυτών τι κάνουν; Πολιτεύονται μετ’ ευτελείας. Επιπλέον ο ένας ασχολείται με καμπινέδες και παραγωγή (κυριολεκτικά και μεταφορικά) απορριμμάτων, ενώ ο άλλος κρύβεται να μην τον συλλάβουν επειδή δεν αντέδρασε (αν δεν συνέργησε) στην καταστροφή του Μηχανογραφικού Κέντρου. Κι αυτό, για να μην περάσει ο «Τεχνοφασισμός» και γίνουν ελεύθερες και δημοκρατικές εκλογές των πανεπιστημιακών αρχών. Κόντρα – όπως αποδείχθηκε – στο 80% των καθηγητών!

Και ο δεύτερος αυτός, ο κύριος Πελεγρίνης, είναι, αλίμονο, καθηγητής φιλοσοφίας!  Και  θα γνωρίζει την θέση του Πλάτωνα για τους ηγέτες. Που τους ήθελε φιλόσοφους. Τέτοιους φιλόσοφους; Παρανομούντες και φυγόδικους;

Ντροπή για οποιονδήποτε άνθρωπο, περισσότερο για πνευματικό άνθρωπο κι ακόμα περισσότερο για φιλόσοφο. Ίσως όμως η απόλυτη ξευτίλα και υπερβολή, να σημαίνει πως πιάσαμε πάτο στα ΑΕΙ. Πως ήρθε η αρχή του τέλους για τους καμποτίνους και τους ψηφολάγνους. Κι ότι τώρα, μόνο προς τα πάνω μπορούμε να πάμε.
 

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος