Άλλες κατηγορίες μηνυμάτων > Αποσπάσματα από τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο
Γιατροι με Συνορα
ΑΡΗΣ:
Φυσικά και το δικαίωμα στην υγεία ή καλύτερα το δικαίωμα πρόσβασης σε υπηρεσίες περίθαλφης και φάρμακο , δεν ήταν ποτέ απόλυτα καθολικό , ούτε πανανθρώπινο.
Οι πόροι δεν είναι απεριόριστοι.
Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος-Για την προηγούμενη μορφή του αστικού κράτους, το λεγόμενο "κοινωνικό κράτος" το δικαίωμα στην υγεία ήταν κοινωνικό, καθολικό, για όλους τους υπηκόους , αλλά και ως ένα βαθμό για όσους διαβιούσαν στα όρια τουκ κράτους.
--- Τέλος παράθεσης ---
Δημήτρη,
Είσαι σε μια αγροτική περιοχή. Επισκέπτονται το ιατρείο σου και συμπολίτες μας ηλικίας άνω των 80 ετών, είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν λίγοι ακόμη. Άλλαξε λεξικό και ρώτησε τους στη γλώσσα τους εάν αυτό που λες παραπάνω ίσχυε πριν 65 χρόνια και έλα μας πεις τι σου είπαν.
Τουλάχιστον οι δικοί μου περιγράφουν με απλές ερωτήσεις και χωρίς πομπώδη λεξιλόγια ότι η πρόσβαση ήταν διαθέσιμη σε όλους όσο υπήρχαν χωράφια να πουληθούν και να πληρωθεί η "πρόσβαση". Ελπίζω στην δική σου γειτονιά να ήταν διαφορετικά.
Τώρα μεταξύ της ανοικτής πρόσβασης στα λόγια που δεν ξέρεις τι σε περιμένει, και της πρόσβασης με όρους που σου είναι προηγουμένως γνωστοί, εγώ προσωπικά προτιμώ το δεύτερο. Αλλά αυτό είναι προσωπική μου άποψη και φυσικά καθένας μπορεί να έχει την δική του.
Δημήτρης Μακρέας:
Δε νομίζω ότι περιγράφουμε κάτι πολύ διαφορετικό.
Σχεδόν ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, τουλάχιστον από τότε που οι "συσωρευτικές κοινωνίες" επικράτησαν , δεν υπήρχε η έννοια της καθολικής νομής αγαθών και υπηρεσιών.
Και ουδέποτε καταργήθηκαν στο σύνολό τους αυτές οι ανισότητες.
Δε χρειάζεται να γυρίσουμε στο 60 για να βρούμε ανθρώπους που εκποιήσαν περιουσίες για περίθαλψη. Πάντα έτσι ήταν , το 60 ήταν ο κανόνας, το 80 η εξαίρεση και το 2020 ίσως να μην είναι κανόνας , με την έννοια ότι πιθανώς να μην υπάρχουν καν περιουσίες.
Το δικαίωμα στην υγεία πάντα ήταν στρεβλό και πάντα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα ιατροβιομηχανικού συμπλέγματος. Άλλοτε αυτά τα συμφέροντα συμβάδιζαν με τις ανάγκες των ανθρώπων και άλλοτε απόκλιναν σημαντικά.
Η θεσμική αποτύπωση όμως, αυτών των δικαιωμάτων είχε τεράστια σημασία , ακόμα κι αν η πράξη απείχε από τις διακυρήξεις.
Σίγουρα από το να υπάρχουν μόνο διακυρήξεις είναι προτιμότερη η αποτύπωση της πραγματικότητας. Αυτό δε σημαίνει ότι ο δρόμος για άλλη πραγματικότητα είναι αδιέξοδος και η αναζήτηση του μάταιη.
D-Michalis:
Είναι οδυνηρό να σκεφτεί κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε χειρότερο από το σημαντικό ποσοστό της κοινωνίας μας που τους έδωσε αυτή την «εξουσία».
Το λυπηρό είναι το ότι έχουμε μια χούφτα μεν φασίζονται άτομα (ο πυρήνας της Χ.Α.) αλλά από την άλλη μία σημαντική μερίδα της κοινωνίας έτοιμη να τους προτάξει και τους προστάξει να δράσουν για χάρη τους.
Και αυτό δεν ήρθε μόνο του.
Όλος αυτός ο υποκριτικός πολιτικός –και μη- παραλογισμός της θεοποίησης του πολλά με ελάχιστη προσπάθεια, του εγώ και όλα γύρω μου συντρίμμια, του υποκριτικού κοινωνικού προστατευτισμού των κοινωνικών προγραμμάτων της πολιτείας και των επίσημων φορέων, της εν τέλει απώλειας προοπτικής και οράματος των νέων, όλα αυτά –και πολλά άλλα- δεν είναι τίποτε άλλο από τα μικρά ρυάκια που γιγάντωσαν το ποτάμι του εθνικισμού (έως φασισμού) στην συνείδηση πολλών ελλήνων. Και όμως. Όταν αυτά τα συναντούσαμε στην καθημερινότητά μας τα προσπερνούσαμε σαν αθώα παιδικά καπρίτσια. Και όταν κανένας διορατικός άνθρωπος μας έλεγε «ε !! που πάτε? Τραβάτε για στο γκρεμό», αν δεν τον πετροβολούσαμε, μειδιούσαμε με «συμπόνια» για τον δύστυχο.
Και να που φτάσαμε ως εδώ.
Οι επικεφαλείς λοιπόν της Χ.Α. με τις ενέργειές τους και τις εξαγγελίες τους, είναι απλά τα εκτελεστικά όργανα μίας εκφυλισμένης έκφρασης σημαντικής μερίδας της κοινωνίας μας.
Και εκεί είναι που πρέπει ως κοινωνία και ως άτομα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
Harper:
Το οξυμωρο ειναι πως υπολογισιμο ποσοστο της κοινωνιας,οντας απελπισμενο,κανει "συμφωνια με το διαβολο" για να ανακτησει το "χαμενο παραδεισο".
Αποκορυφωση του αισθηματος αδιεξοδου,ελλειπης παιδεια,οργη για την πολιτικη και τους πολιτικους οδηγουν σε μονοπατια που πριν λιγο καιρο φανταζαν αβατα ή αδιανοητα για το μεσο πολιτη αλλα μεσα στη συγχυση της εποχη μας αποτελουν σανιδα σωτηριας .Και εχοντας φθασει σε αυτο το σημειο,αποδεχομενοι καποιοι τις δηθεν "οασεις" που απλοχερα μας χαριζουν,φθηνιαρικο και ανεξοδο βαλσαμο στην απελπισια,τελικα η επιστροφη στον "πολιτισμο" μοιαζει ολοενα και πιο δυσκολη.
Δυστυχως όμως,αυτοι που κρινονται στο τελος δεν ειναι οι εκπροσωποι ενος κομματος(?)-ιδεολογιας που με μικρα ή μεγαλα ποσοστα υπηρχε και παντα θα υπαρχει και θα εκκολαπτεται υπογεια περιμενοντας υπομονετικα την ευκαιρια για να αναδυθει -αλλα η ιδια η κοινωνια μας με τον τροπο που τους αντιμετωπιζει και που τελικα αποδεχεται την προοπτικη του καννιβαλισμου-ακομη και υστατα- ως λυση απεναντι στον καθημερινη μας κατρακυλα.
Η ζουγκλα δεν απεχει και πολυ πλεον...
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση