Φορολογικό χωρίς αρχές

[Δ. Κουναλάκης]

Tου Πασχου Μανδραβελη

H τρικομματική κοπτορραπτική στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο κατάφερε να παράγει και πάλι μια κουρελού χωρίς σχέδιο και έρμα. Πρέπει να υπογραμμιστεί το «και πάλι» διότι και η μονοκομματική κοπτορραπτική των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν είχε πολύ πιο καλά αποτελέσματα. Η φορολογική νομοθεσία ποτέ δεν διαμορφώθηκε με σχέδιο και αρχές. Κατέληγε πάντα συνισταμένη του κλίματος που διαμόρφωναν τα καφενεία των οκτώ, οι πιέσεις κοινωνικών ομάδων και οι συνιστώσες κάθε κυβέρνησης. Και αν οι προηγούμενες δεν ήταν τρικομματικές, υπήρχαν αρκετά καπετανάτα στην υπηρεσία των ψηφοφόρων και των ειδικών συμφερόντων. Ποιος δεν θυμάται τις φωνές της πασιονάριας κ. Βάσως Παπανδρέου στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας του ΠΑΣΟΚ ή τις παρεμβάσεις του κ. Χρήστου Παπουτσή που ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της κυβέρνησης αντιπολιτευόταν την κυβέρνησή του για ψηφοθηρικούς λόγους;

Η μόνη ημιτελής απόπειρα εξορθολογισμού, τουλάχιστον στο σκέλος της φορολογίας εισοδήματος, ήταν από την κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου το 2010. Προέβλεπε το απλό: όλα τα εισοδήματα ανεξαρτήτως πηγής μπαίνουν στην ίδια κλίμακα και φορολογούνται ομοίως. Μετά ανέλαβε ο «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» κ. Ευάγγελος Βενιζέλος κι άρχισε τις εξαιρέσεις. Αυτοτελή και διαφορετική φορολόγηση στα ενοίκια, στα μερίσματα κ.λπ. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο ξαναγυρνάμε στην προ του 2009 εποχή. Ελαφρύνονται οι ραντιέρηδες, διά της χαμηλής φορολογίας μερισμάτων ή ενοικίων και επιβαρύνεται η επιχειρηματικότητα (με υψηλότερο συντελεστή και των αδιανέμητων κερδών) και η εργασία.

Σ’ αυτή τη χώρα μονίμως κάνουμε τις λάθος συζητήσεις και γι’ αυτό καταλήγουμε σε άδικους νόμους. Κάθε αντιπολίτευση ξεκινά την ανάλυση από την άρνηση της κρίσης. Γι’ αυτό κάνει κηρύγματα για αύξηση των δαπανών με ταυτόχρονη μείωση των φόρων. Η ελληνική, πρέπει να είναι η μόνη αριστερά στον κόσμο που ξεσηκώθηκε κατά της φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας. Τα «του λαού τα ντέρτια λέω» ΜΜΕ εξαντλούν τη φαντασία τους (πολλάκις εξυπηρετώντας κι άλλους σκοπούς) με τίτλους όπως «φοροκαταιγίδα», «Ηρώδης», «χαράτσι» κ.λπ. Η κυβέρνηση ανακατεύει τους κωδικούς, δρομολογεί εξαιρέσεις για να καταλήξουμε στη φορολογική κουρελού. Και μετά αρχίζει η γκρίνια για την... πολυπλοκότητα του φορολογικού συστήματος.

Το χειρότερο: καταλήγουμε σε ένα φορολογικό σύστημα που ευνοεί τους μεγαλοεισοδηματίες έναντι των μικρών και δημιουργικών. Ετσι, με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, αν κάποιος έχει 100.000 εισόδημα από μερίσματα θα πληρώσει 10.000 ευρώ φόρο. Αν είναι από τόκους καταθέσεων 15.000. Αν τα παίρνει από ενοίκια ο φόρος γίνεται 33.000. Αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας θα δώσει στην εφορία 29.000 ευρώ. Στην πιο δεινή θέση θα είναι αν εργάζεται: θα δώσει 34.650 ευρώ.

Το πιο παράλογο προβλέπεται σχετικά με τη φορολογία των επιχειρήσεων. Αντί να ευνοείται η επιχειρηματικότητα ευνοούνται οι επιχειρηματίες. Αντί να ενισχύονται οι επιχειρήσεις για να επανεπενδύουν τα κέρδη τους κινητροδοτείται η ενθυλάκωσή τους. Ο συντελεστής φορολόγησης των αδιανέμητων κερδών αυξάνεται από το 20% στο 26% και ο φόρος στα μερίσματα μειώνεται από το 25% στο 10%. Είναι αυτό λογικό;

πηγή: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος