Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 13/01/2013.

......
Την περασμένη Πέμπτη, στη Βουλή, ο Π. Λαφαζάνης τίμησε ακόμη μία φορά τη φήμη του, χαρακτηρίζοντας την απόλυση χαμηλόμισθων καθαριστριών ως «βία και τρομοκρατία». Νομίζω ότι αξίζει να σας μεταφέρω την αρμόζουσα απάντηση, που του έδωσε την επομένη ημέρα από το ίδιο βήμα η Ντόρα Μπακογιάννη: «Συμφωνώ με όποιον μέσα σε αυτήν την αίθουσα πει ότι η πολιτική αυτή είναι ανάλγητη, ότι είναι άδικη, ότι χαρακτηρίζεται από απονιά, ότι οι καθαρίστριες αυτές έπαιρναν 350 ευρώ και πρέπει να βρούμε μια λύση. Διαφωνώ ριζικά με όποιον λέει ότι αυτό είναι βία και τρομοκρατία. Διότι βία και τρομοκρατία είναι τα τρία παιδιά που χάσανε τη ζωή τους στη Marfin, είναι το 45άρι, είναι τα γκαζάκια, είναι ότι σήμερα οι καθηγητές της ΑΣΟΕΕ διστάζουν να μπουν στη σχολή διότι φοβούνται για τη ζωή τους. Βία και τρομοκρατία είναι να δέρνουν τον Αιγύπτιο εργάτη μέσα στο σπίτι του και να τον στέλνουν στο νοσοκομείο επειδή είναι Αιγύπτιος. Αυτά είναι βία και τρομοκρατία. Και αν θέλουμε σε αυτή τη χώρα να πάμε κάποτε μπροστά, θα πρέπει κάποια στιγμή να συνεννοηθούμε μέσα σε αυτήν την αίθουσα για τις έννοιες που χρησιμοποιούμε».
....................

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Δημήτρης Μακρέας]

Αυτή θα ήταν μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση από τη Ντόρα με την οποία (την προσέγγιση) γενικά συμφωνώ.
Δεν είναι τα πάντα βία και τρομοκρατία, δεν είναι τα πάντα φασισμός.
Η διεύρηνση , όμως, της χρήσης του όρου τρομοκρατία , είναι αμφίπλευρη.
Και αν από τη μεριά της αριστεράς η κατάχρηση του όρου έχει ιδεολογικό περιεχέμενο (αν και μάλλον είναι λεκτική υπερβολή) , από τη μεριά του αναδυόμενου αυταρχικού κράτους, το οποίο η Ντόρα υπηρετεί , έχει πραγματικό περιεχόμενο.
Έτσι λοιπόν, με την κατηγορία της τρομοκρατίας αντιμετωπίζεται οτιδήποτε ξεφεύγει από τους κανόνες ορθής συμπεριφοράς , τους οποίους ορίζει η πολιτική-εξουσιαστική ελίτ.
'Ετσι λοιπόν, οι εμπλεκόμενοι στο ζήτημα της βίλλας Αμαλία διώκονται με τον κουκουλονόμο και φορτώνονται με κακουργήματα. Το ίδιο για κάθε εστία αντίστασης -πολιτικής ανυπακοής , στο σύνολο του "πολιτισμένου κόσμου".  Τα "πάντα όλα" τρομοκρατία...
Την ίδια στιγμή τα πραγματικά κακουργήματα, εμπόριο ναρκωτικών , τράφικινγκ, εγκλήματα κατά της ζωής , οργανωμένο έγλημα, προστασίες καταστημάτων, καλά κρατούν με την ανοχή της αστυνομίας και τη συνενοχή του παρακράτους. Αλλά -ευτυχώς- η ανομία πατάχθηκε....
Σε πολύ λίγο, όταν το μητροπολιτικό κέντρο αλλάξει χέρια (ποιοι άραγε αγοράζουν?) , όταν το πραγματικό έγκλημα πάψει να έχει αξία χρήσης, το κέντρο θα αποκαθαρθεί για να δωθεί προς χρήση στους νέους ιδιοκτήτες. Το έγκλημα θα μεταφερθεί παραδίπλα , γαι να συνεχίσει το έργο του.

Βεβαίως Κα Μπακογιάννη, συμφωνώ, δε μπορεί να βαφτιζονται τα πάντα βία και τρομοκρατία, αλλά αυτό πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την "εκ δεξιών" διεύρηνση του όρου και πολύ περισσότερο, την πολιτική του χρήση.
Αλλά βεβαίως, εκεί υπάρχουν άλλα κριτήρια...