Ανοικτή επιστολή 120 καθηγητών από όλα τα μέρη του κόσμου για το ΕΣΥ

[Gatekeeper]

Ανοικτή επιστολή 120 καθηγητών από όλα τα μέρη του κόσμου και από την Ελλάδα για το ΕΣΥ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Ανοικτή επιστολή διαμαρτυρίας απέστειλαν 120 καθηγητές τη Ιατρικής τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, προς την κυβέρνηση, στην οποία διατυπώνουν τα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στα δημόσια νοσοκομεία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των απαιτήσεων της τρόικας. Η επιστολή έχει ως εξής:
 
H υπακοή στις απαιτήσεις της Τρόικας και η εξαθλίωση των Υπηρεσιών στον τομέα της Δημόσιας Υγείας: Ανοικτή επιστολή-διαμαρτυρία προς την Ελληνική Κυβέρνηση
 
Προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος και Πρόεδρο της ΝΔ, Κύριον Αντώνιο Σαμαρά,
Τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Κύριον Ευάγγελο Βενιζέλο,
Τον Πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς , Κύριον Φώτη Κουβέλη,
Τον Υπουργό Υγείας, Κύριον Ανδρέα Λυκουρέντζο,
 
Η παρούσα επιστολή αποτελεί μια προσπάθεια Ελλήνων Πανεπιστημιακών και Ιατρών να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για την σημερινή κατάσταση στον τομέα της Δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα.
 
Η Πατρίδα μας έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και βάλλεται συνεχώς σε καθημερινή βάση από εξωγενείς αλλά και από ενδογενείς παράγοντες, ενώ η κατάσταση χειροτερεύει ημέρα με την ημέρα. Η Κυβέρνηση, υπακούοντας σε παράλογες πιέσεις της Τρόικας, επικεντρώνεται στις υποχρεώσεις των πολιτών έναντι του Κράτους και φαίνεται να ξεχνά, ή να αγνοεί τις δικές της υποχρεώσεις έναντι τών πολιτών. Στόχος της Κυβέρνησης έχει γίνει η βάναυση και αυτοκαταστροφική δημοσιονομική λιτότητα, καθώς επίσης και η δημευτική είσπραξη εσόδων από έναν ήδη εξαθλιωμένο και ταλαιπωρημένο λαό, ενώ παράλληλα αγνοείται πλήρως ο βασικός ρόλος της Κυβέρνησης, όπως καθορίζεται Συνταγματικά: Η Προστασία και η Ευημερία του Πολίτη.
Ας μην εθελοτυφλούμε. Όλοι μας γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Μέσα σε τρία χρόνια, οι διάφορες κυβερνήσεις των κομμάτων που τώρα συγκυβερνούν, έχουν «κατορθώσει» να μειώσουν το ΑΕΠ κατά 25% και να οδηγήσουν την Χώρα στην βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας οικονομική καταβαράθρωση στην ιστορία του δυτικού κόσμου. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 109% στο 170% του ΑΕΠ, η ανεργία αυξήθηκε από το 8% στο 27%, η ανεργία των νέων κατέχει πλέον το παγκόσμιο ρεκόρ του 58% και το οικογενειακό εισόδημα έχει μειωθεί περισσότερο από 40%, γεγονός που οδηγεί σε πρωτοφανή πληθώρα οικογενειών και ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αξίζει να σημειώσουμε, ότι το περίφημο «κούρεμα PSI» ‒ που τελικά αύξησε το δημόσιο χρέος, ενώ η Κυβέρνηση το παρουσίαζε και το παρουσιάζει σαν κατόρθωμα ‒ έγινε εις βάρος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία είχαν συγκεντρωθεί από τις εισφορές των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Ένας απο τους τομείς που έχει επηρεαστεί ιδιαίτερα είναι η παροχή υπηρεσιών σε θέματα Υγείας. Το Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα πλήττεται δραματικά. Έχοντας υπογράψει ένα μνημόνιο συνεργασίας με την μη εκλεγμένη και ανεξέλεγκτη Τρόικα για την μείωση των δαπανών για την δημόσια υγεία από το 9,8% στο 6% του ΑΕΠ (το συρρικνωμένο, μετά την κρίση ΑΕΠ), η Ελληνική Κυβέρνηση έχει θεσπίσει μια σειρά από μέτρα τα οποία υπονομεύουν την υγεία του Ελληνικού λαού. Η αφαίρεση της ασφάλειας υγείας από χιλιάδες ανέργους, κάνει μαθηματικά βέβαιη την αύξηση της θνησιμότητας σε αυτό το τμήμα του πληθυσμού.
Η πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η Κυβέρνηση έχει οδηγήσει στο κλείσιμο ή υποβιβασμό Νοσοκομειακών Μονάδων, όπως χαρακτηριστικά τού Νοσοκομείου Κύμης - Γεώργιος Παπανικολάου, του Νοσοκομείου Θήβας και πολλών άλλων στις επαρχίες και στα αστικά κέντρα, στην μείωση του ιατρικού δυναμικού, σε απλήρωτο προσωπικό, σε ιατρικό εξοπλισμό υπό κατάρρευση, σε εργαστήρια με αυξανόμενες ελλείψεις αναλωσίμων (σύριγγες, γάζες, αντιδραστήρια κ.α.), στην υποχρέωση των ασφαλισμένων να πληρώνουν ‒επί πλέον όσων έχουν ήδη καταβάλει στα ταμεία τους‒ για αναλώσιμα, για ιατρικές εξετάσεις και για εγχειρήσεις. Ασθενείς που υποφέρουν από χρόνια προβλήματα, όπως είναι η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, αναγκάζονται να πληρώνουν αντί του 5% του κόστους των φαρμάκων τους όπως ίσχυε μέχρι πρότινος, το 25%. Καρκινοπαθείς και νεφροπαθείς υποφέρουν λόγω της αύξησης του κόστους των θεραπειών, των εξειδικευμένων εξετάσεων και των φαρμάκων τους, καθώς και εξ αιτίας της ταλαιπωρίας και της προσωπικής εξαθλίωσης που υφίστανται καθημερινά στις ατελείωτες ουρές αναμονής των ασφαλιστικών ταμείων και στις εγκαταστάσεις των Νοσοκομείων. Εξαναγκάζονται να επισκέπτονται ιατρικά κέντρα πολύ μακριά από τον τόπο κατοικίας τους για το δικαίωμα στη Ζωή. Ασθενείς σε μονάδες Ψυχικής Υγείας, όπως χαρακτηριστικά το Δρομοκαΐτειο, αντιμετωπίζουν καθημερινά την αποξένωση και την αδιαφορία ενός Κράτους που αποτυγχάνει να τους στηρίξει. Ενόσω το προσωπικό και οι πόροι των περισσοτέρων Ψυχιατρικών Κλινικών μειώνονται με ταχείς ρυθμούς, οι ασθενείς τους αυξάνονται (λόγω της κρίσης), τα ράντζα επίσης, οι συνθήκες υποστήριξης των ανθρώπων αυτών καταρρέουν (έλλειψη φαρμάκων, περιορισμένο φαγητό, υποβιβασμένες κτιριακές εγκαταστάσεις, απουσία θέρμανσης, έλλειψη προσωπικού). Τα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία αδυνατούν πλέον να ασκήσουν το έργο τους στο επίπεδο που απαιτείται για συνανθρώπους μας με ψυχικά νοσήματα.
Επιπλέον, η θέσπιση «ταρίφας» όσον αφορά στις χειρουργικές επεμβάσεις εξαναγκάζει τους ασφαλισμένους ΄Ελληνες πολίτες να καταβάλλουν προκαταβολικά περίπου το 20% της αξίας των υλικών και παροχών. Κατά συνέπεια, οι εγχειρήσεις έχουν γίνει απρόσιτες για πολλούς. Χαρακτηριστικά, το κόστος για μια επέμβαση αποκατάστασης ισχίου αγγίζει το λιγότερο τα 1000 ευρώ σε δημόσιο Νοσοκομείο, χωρίς να έχει συνυπολογισθεί η αμοιβή του Ιατρού καί τού λοιπού προσωπικού / αναισθησιολόγου. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, ένα ηλικιωμένο άτομο με σύνταξη 300-400 ευρώ το μήνα, που καλείται να πληρώσει ενοίκιο, λογαριασμούς, αγορά φαρμάκων και έξοδα διαβίωσης, σε καμμία περίπτωση δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στα έξοδα μιας εγχείρησης, αλλά ούτε κάν μπορεί να ζήσει, καθώς μάλιστα πολλές φορές αυτό το ποσό μοιράζεται τουλάχιστον στα δύο όταν υπάρχει οικογένεια.
Πέρα από αυτά τα συγκεκριμένα καταστροφικά μέτρα, ο οποιοσδήποτε μπορεί να κατανοήσει εύκολα τις επιπτώσεις των αλλεπάλληλων μειώσεων στις συντάξεις, καθώς και των φορολογικών μέτρων δήμευσης, στη δημόσια υγεία. Πολλοί φτωχοί συνταξιούχοι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραιτηθούν από ζωτικά φάρμακα, που είναι απαραίτητα για την επιβίωσή τους, και από την παρακολούθηση της κατάστασης της υγείας τους, προκειμένου να καλύψουν την απαραίτητη τροφή και θέρμανση (οι καταστροφικές πολιτικές της Κυβέρνησης στο θέμα πετρελαίου θέρμανσης αξίζει να επισημανθούν). Όχι μόνον οι τιμές βασικών προϊόντων έχουν αυξηθεί (όχι μόνον λόγω πληθωρισμού αλλά και λόγω δραστικών αυξήσεων ΦΠΑ), ενώ τα εισοδήματα έχουν μειωθεί δραστικά, αλλά και η αύξηση στο 500% και πλέον στην συμμετοχή των ασφαλισμένων καθιστά τελείως αδύνατη για την πλειοψηφία τους την εξακολούθηση της θεραπείας τους. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τις συνέπειες, ειδικά όσον αφορά σε άτομα με σοβαρές και χρόνιες ασθένειες.
Η δραματική εικόνα συμπληρώνεται από το γεγονός ότι περισσότεροι από 4000 αξιόλογοι Έλληνες ιατροί αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό ένεκα τής απογοήτευσής τους από την Ελληνική πραγματικότητα, μετά την υπογραφή των μνημονίων. Επί πλέον, αξίζει να σημειωθεί, ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) της Χώρας μας αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα της κοινωνίας μας και λειτουργούσε αποτελεσματικά μέχρι πριν από την κρίση. Η αποτελεσματική λειτουργία του ήταν συνέπεια του σκληρού μόχθου ιατρών, νοσοκόμων και όλων εκείνων που στελεχώνουν την οργάνωσή του και δουλεύουν νυχθημερόν, διατηρώντας μια ικανοποιητική δομή περίθαλψης του Ελληνικού λαού. Αυτό το Σύστημα, το οποίο είναι ένα συλλογικό Αγαθό, τώρα έχει αφεθεί να πολιορκείται σε κάθε επίπεδο και να λεηλατείται με την συγκατάθεση της Κυβέρνησης, χάνοντας πόρους και προσωπικό. Ο αριθμός των εργαζομένων στο ΕΣΥ που φεύγουν από την Χώρα αυξάνεται συνεχώς.
Στο πλαίσιο αυτό, καλούμε την Κυβέρνηση να διατηρήσει και να υπερασπιστεί την Αξία της Υγείας. Όχι πια άλλες εκπτώσεις στην οικονομική, υλική, επιστημονική και ερευνητική υποστήριξη των Νοσοκομείων, τόσο στις μεγαλουπόλεις, όσο και στην περιφέρεια, είτε πρόκειται για το οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο νησί, είτε για οποιαδήποτε απομακρυσμένη περιοχή της Ηπειρωτικής Ελλάδος. Όχι στον υποβιβασμό των περιφερειακών Νοσοκομείων σε Κέντρα Υγείας. Τέτοια Κέντρα Υγείας θα αποτελέσουν εν δυνάμει την αποδυνάμωση και τελικά τον θάνατο της περιφέρειας. Μην επιτρέψετε τα περιφερειακά Νοσοκομεία να στηρίζονται σε αριθμητικά ανεπαρκές προσωπικό βασικών ειδικοτήτων καί μόνον, ενώ οι πιο εξειδικευμένες ειδικότητες, που τώρα συνιστούν τή δύναμη αυτών των Νοσοκομείων, στο μέλλον θα αποτελούν πολυτέλεια και θα συναντώνται αποκλειστικά και μόνον στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μην αφήνετε καίριες θέσεις ακάλυπτες και με περιορισμένες υποδομές και εξοπλισμό, εξαναγκάζοντας τους συμπολίτες μας που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής να ταξιδεύουν όλο και πιό μακριά από την κατοικία τους προκειμένου να βρουν την υγειά τους, πράγμα δυσχερέστατο στις παρούσες οικονομικές συνθήκες. Το επιπρόσθετο κόστος και η έλλειψη εξειδικευμένων ιατρών θα οδηγήσουν χωρίς αμφιβολία σε αυξημένη θνησιμότητα στην Επαρχία. Ένα Κράτος πρόνοιας, που σέβεται τους θεσμούς του και την Ιστορία του, που νοιάζεται για την ύπαρξή του στο παρόν και την συνέχειά του στο μέλλον, δεν νοείται να κάνει τέτοιου είδους περικοπές σέ θέματα της Δημόσιας Υγείας.Τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν να ανεμένοντο μόνον από ξενόφερτες κυβερνήσεις κατοχής και όχι από μια κυβέρνηση Ελλήνων για Έλληνες.
Για τους λόγους αυτούς, ζητούμε από την Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας:
1. Την διατήρηση και τον εκσυγχρονισμό των υπαρχόντων Νοσοκομείων της Χώρας, ιδιαίτερα των Νοσοκομείων της Επαρχίας και των Νησιών μας.
2. Την αποκατάσταση της προσήκουσας ιατρικής κάλυψης ομάδων του πληθυσμού, ειδικότερα εκείνων των οποίων η υγεία απειλείται από την τρέχουσα οικονομική κρίση. Σε τούτες τις ομάδες περιλαμβάνονται οι μακροχρόνια άνεργοι, άτομα που εργάζονται αλλά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, συνταξιούχοι με χαμηλά εισοδήματα, και άλλοι. Για τούτες τις ομάδες του πληθυσμού θα πρέπει να μηδενιστούν ή να μειωθούν σημαντικά οι πρόσφατες αυξήσεις στο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης.
3. Την παροχή κινήτρων για την λειτουργική γεωγραφική κατανομή των Ιατρών, ώστε να μη συνωστίζονται, ακόμη και άνεργοι, στα αστικά κέντρα, αλλά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις περιφέρειες, στα χωριά, στις επαρχίες και στα νησιά, που τους έχουν μεγάλη ανάγκη.
4. Την αρμόζουσα αμοιβή των ιατρών, νοσηλευτών, εργαστηριακών επιστημόνων και τεχνικών προκειμένου να αποφευχθεί η περαιτέρω μείωση αυτού του βασικού προσωπικού, εξαιτίας της μετανάστευσης του. Οι δραστικές περικοπές σε μισθούς, ημερομίσθια, και υπερωρίες πρέπει να ανακληθούν. Σε αντίθετη περίπτωση, η έξοδος πλήθους εξειδικευμένου προσωπικού θα μετατραπεί σε άτακτη φυγή, με καταστροφικές συνέπειες για τη δημόσια υγεία.
5. Την εισαγωγή πολιτικών που θα βοηθήσουν στην άμεση διαθεσιμότητα φαρμακευτικών προϊόντων, αναλωσίμων, εργαστηριακών προμηθειών και συσκευών. Η κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει τα αναξιόπιστα δημόσια δελτία σχετικά με τα πρωτογενή πλεονάσματα και να εξοφλεί τακτικά και εξ ολοκλήρου τα οφειλόμενα ποσά στους προμηθευτές και στις φαρμακευτικές εταιρείες.
Απαντήσεις όπως «μα δεν υπάρχουν χρήματα», ή «μας πιέζει η Τρόικα, δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά», ή «δεν έχουμε επιλογές, είναι μονόδρομος εάν θέλουμε να παραμείνουμε στο ευρώ», είναι μόνον για τους αφελείς. Έχετε την ευθύνη ως Κυβέρνηση για την επιβίωση της Χώρας. Δεν έχετε δικαίωμα να «εξαγοράζετε πίστωση» με την υποβάθμιση της υγείας και με τον θάνατο πολλών συμπατριωτών μας. Έχετε την υποχρέωση να πείτε ΟΧΙ στα μη εκλεγμένα και μη αντιπροσωπεύοντα τον λαό μέλη της Τρόικας, όταν οι απαιτήσεις τους οδηγούν στην καταστροφή της Πατρίδας μας. Και εάν η άρνηση στις απαιτήσεις της Τρόικας σημαίνει έξοδο από το ευρώ, ας είναι έτσι. Πολλοί απο εμάς πιστέψαμε σε μια ενωμένη Ευρώπη, αλλά αποδείχθηκε πως η Ευρωζώνη είναι μόνο ένα μέσο εκμετάλευσης των αδυνάτων από τους ισχυρούς. Οι συνέπειες της συμμετοχής μας στο κοινό νόμισμα έχουν γίνει πλέον πασιφανείς. Μαζί με την φτωχοποίηση της πατρίδας μας, μας υποχρεώσατε να ξεχάσουμε όχι μόνον την λέξη υπερηφάνεια, αλλά και την λέξη αξιοπρέπεια. Παρά την συνεχιζόμενη κρίση, το ρεκόρ ανεργίας, την ταχεία μείωση του ΑΕΠ, την δραματική αύξηση της φτώχειας και της πείνας, την επιδείνωση της υγείας του πληθυσμού, την απότομη μείωση των γεννήσεων, το κύμμα αυτοκτονιών και την καθολική απώλεια της ελπίδας, παραμένετε προσκολλημένοι σε πολιτικές ικεσίας και υποταγής, ενόσω συνεχίζετε να ξεπουλάτε την δημόσια περιουσία και δημόσιες επιχειρήσεις σε εξευτελιστικές τιμές.
Οι καταστροφικές πολιτικές που απειλούν ακόμη και την υγεία του Ελληνικού λαού πρέπει να σταματήσουν. Ως Έλληνες, είμαστε ικανοί να ξεπεράσουμε την κρίση και να ξαναχτίσουμε. Βεβαίως, γιά νά τό κάνουμε αυτό, η φυσική μας υγεία είναι βασική προϋπόθεση.
 
Οι Υπογράφοντες,
 
..........................................

[Δ. Κουναλάκης]

Γιατί δεν προτείνουν και το αμερικάνικο μοντέλο για τους καθηγητές;
Γιατί δεν ζητούν την άρση της μονιμότητας των ΔΕΠ;
Γιατί δεν ζητούν την αναζήτηση της χρηματοδότησης οι ίδιοι για την έρευνα;

Προσωπικά, φοιτητής κάνοντας την πρώτη μου εφημερία σε νοσοκομείο και λίγο μετά τα μεσάνυκτα μετά το τέλος της βάρδιας όταν βρεθήκαμε (ο ειδικευμένος, ο ειδικευόμενος και ο φοιτητής) να κουβεντιάζουμε τα περιστατικά που είδαμε στην εφημερία τρώγοντας κάτι για βραδινό, ανακάλυψα ότι ο "ειδικευμένος" που συνομιλούσα ήταν πρώτης βαθμίδας καθηγητής παιδιατρικής.
Αυτό φυσικά δεν έγινε στην Ελλάδα. Ήταν στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Στρασβούργου που είχα πάει μέσω ανταλλαγών ECTS.

Ο αναμάρτητος ας βάζει πρώτος λοιπόν την υπογραφή του. Οι υπόλοιποι στη φωλιά τους.

[Gatekeeper]

Το συμφωνώ Δημήτρη απευθύνεται στο Αμερική σε ΟΛΑ!