Θέματα Εργασίας > ΕΟΠΥΥ

ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΕΟΠΥΥ ΝΕΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΕ ΚΛΙΝΙΚΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ?

<< < (3/5) > >>

Δ. Κουναλάκης:
Τα δημοσιεύματα που διαβάζουμε και οι απόψεις που μεταφέρονται μας οδηγούν σε μια σειρά από σκέψεις και λογικά συμπεράσματα:
- Οι ΤΟΜΥ θα λειτουργήσουν γιατί είναι μνημονιακή υποχρέωση και πρέπει να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση μέχρι το καλοκαίρι. Μέχρι σήμερα η προσέλευση των γιατρών ήταν απογοητευτική σε σχέση με το τι ανέμενε το υπουργείο. Ταυτόχρονα, δύο χρόνια τώρα που προετοιμάζεται το σχέδιο για την ΠΦΥ και ενώ υπάρχει οργανόγραμμα για το προσωπικό δεν υπάρχει μια περιγραφή ρόλων και υπηρεσιών που θα προσφέρουν οι ΤΟΜΥ. Πολλές μικρές λεπτομέρειες στην μέχρι τώρα πορεία δείχνουν ότι στόχος δεν είναι να τεθούν οι βάσεις για μια ποιοτική και αποτελεσματική ΠΦΥ. Αντίθετα, είναι ένας κυματοθραύστης για να μειωθούν οι επισκέψεις στα νοσοκομεία αλλά και να αποσυμπιεστούν κοινωνικές πιέσεις.
- Αν σκοπεύεις να βγάλεις νέα προκήρυξη για πρόσληψη ιατρών στις ΤΟΜΥ είναι λογικό ότι δεν θα πρέπει να είναι ελκυστικές οι συμβάσεις ιδιωτών οικογενειακών ιατρών. Τι πιο λογικό από το να βγεις και να πεις πως ότι μισθό έχεις στην ΤΟΜΥ σαν υπάλληλος, το ίδιο ποσό θα πάρεις και σαν σύμβαση για το ίδιο έργο στο ιδιωτικό σου ιατρείο.  Είναι αναμενόμενο ότι κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμήσει να πάει σαν υπάλληλος στην ΤΟΜΥ χωρίς έξοδα λειτουργίας ιατρείου, χωρίς φορολογικές υποχρεώσεις, χωρίς άγχος για θέματα αστικής ευθύνης, κ.ο.κ. Με αυτό τον τρόπο, αρκετοί γενικοί ιατροί ίσως και παθολόγοι θα προτιμήσουν την λογική του κλείνω το ιδιωτικό ιατρείο ή δεν το ανοίγω καθόλου και πάω στις ΤΟΜΥ
- Όσο μικρότερη προσέλευση έχεις όμως τόσο περισσότερο δέσμιος είσαι σε καταστάσεις παραβατικότητας... Όταν δεν κάλυψες ούτε τις μισές θέσεις που προκήρυξες μπορείς να πιέσεις για βελτίωση αυτούς που ήρθαν; Όταν ελάχιστοι ιδιώτες οικογενειακοί ιατροί επιλέξουν να συμβληθούν τι φόβο θα έχουν μήπως τους πετάξεις έξω; Για σκέψου να γίνω εγώ οικογενειακός ιατρός και να βάλω 5λεπτα ραντεβού στο οράριο μου όπου πρακτικά δεν θα κάνω ιατρική και όποιος θέλει πραγματικά εξέταση θα έρχεται να πληρώνει; Μπορείς να με κατηγορήσεις ότι δεν θέλω να δω όσο περισσότερους γίνεται; Δεν εισπράττω και τα λεφτά της σύμβασης και χρησιμοποιώ και την σύμβαση για προσέλκυση πελατείας; Σαφέστατα δεν θα υπάρξει ΠΦΥ έτσι.
- Φαίνεται ότι μια κοινά αποδεκτή λύση είναι να ακολουθήσουμε το Ιρλανδικό μοντέλο όπου ισχύουν τα ακόλουθα: α) η νοσοκομειακή περίθαλψη προσφέρεται σε όλους δωρεάν από το κράτος. β) οι άποροι έχουν ένα κρατικό οικογενειακό ιατρό γ) όλοι οι υπόλοιποι πληρώνουν από την τσέπη τους ή την ιδιωτική τους ασφάλεια, είτε οικογενειακό ιατρό είτε ειδικούς ανάλογα με το πόσο αντέχουν οικονομικά. Όσοι διάβασαν τον Director του Ευρωπαϊκού τμήματος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε ανάρτηση του στο facebook όπου παρευρέθηκε στα εγκαίνια στον Εύοσμο ίσως πρόσεξαν ότι μιλάει για "affordable care" και όχι για "Essential care".
- Τελικά, αυτή η κυβέρνηση θα καταφέρει να εφαρμόσει ένα εξαιρετικά φιλελεύθερο μοντέλο οργάνωσης της ΠΦΥ στη χώρα μας με έντονες ανισότητες και μια υγειονομική φυλάκιση των ανασφάλιστων στις κρατικές δομές. Και ίσως οι ΤΟΜΥ να είχαν και τελείως διαφορετικό μέλλον εάν οι γιατροί σε αυτές πληρώνονταν με capitation και όχι με μηνιάτικο. Το σίγουρο είναι πως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες στην όλη προσπάθεια έδωσε το λάθος φάρμακο και θα χρεωθεί και αυτός την αποτυχία.

Δ. Κουναλάκης:
Από τις απαντήσεις στην κοινοποίηση των παραπάνω στο facebook:
Οδυσσέας Βέρρας: Δε νομίζω πως το Ιρλανδικό μοντέλο είναι έτσι... Η νοσοκομειακή περίθαλψη δεν είναι καθόλου δωρεάν για όλους. Δεν υπάρχουν κρατικοί οικογενειακοί γιατροί, μόνο ιδιώτες. Andreas Skarpelos τι λες;
Andreas Skarpelos: Απλά όποιος έχει κρατική ασφάλεια δεν πληρώνει ούτε τον GP του, ούτε στις δημόσιες δομές. Οι υπόλοιποι πληρώνουν αδρά. Κρίσιμο ερώτημα 1: ποιοί έχουν κρατική ασφάλεια; Υπάρχουν πολλά κριτήρια: ηλικιακά (π.χ. όλα τα παιδιά μέχρι τα 6), εισοδηματικά, νοσολογικά κ.ά. Κρίσιμο ερώτημα 2: ποια η πρόσβαση σε ειδικότητες μέσω της κρατικής ασφάλειας; Το ραντεβού με τον παιδίατρο είναι ίσως το πιο γρήγορο, σε 6 περίπου μήνες... Οι ορθοπαιδικοί μπορεί να ξεπερνούν τους 18 μήνες. Άρα η κρατική ασφάλεια πρακτικά προσφέρει δωρεάν πρόσβαση στον GP, τον οποίον πληρώνει το κράτος κατά μέσο όρο περίπου 100€ καθαρά το χρόνο ανά "κεφάλι".
Οδυσσέας Βέρρας: Κάπως έτσι. Στην Ιρλανδία το πρόβλημα το έχουν κυρίως οι ασθενείς ( με 100 ευρώ το χρόνο για κάθε ασθενή που έχει 'κάρτα' και πολλούς που πληρώνουν ιδιωτικά, οι οικογενειακοί γιατροί δεν ειναι και τόσο άσχημα- βέβαια τα έξοδά τους είναι επίσης πολλά).

Και οι δυο παραπάνω συνάδελφοι γενικοί ιατροί εργάζονται στην Ιρλανδία.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων:
- Όσο δεν υπάρχει μια επίσημη σύμβαση και ξεκάθαρη πρόταση που ξεκαθαρίζει πολλές λεπτομέρειες δεν μπορεί κανείς να τοποθετηθεί σοβαρά όσον αφορά τις νέες συμβάσεις με ιδιώτες ιατρούς, ειδικά τους οικογενειακούς. Οι σύλλογοι και οι φορείς παίζουν σε αυτή τη φάση το παιχνίδι του υπουργείου διασπείροντας όρους και ποσά που λειτουργούν δημοσκοπικά για το υπουργείο. Όταν θα υπάρχει σύμβαση και θα ξέρουμε εάν:
 α) μπορείς να βάλεις ραντεβού ή όχι και τι διάρκειας, ή εάν θεωρούν ότι μπορεί να γίνει ιατρική με ουρές που περιμένουν μέχρι το δρόμο....αλά Σοβιετία.
 β) θεωρείσαι συμβασιούχος υπάλληλος ή όχι του ΕΟΠΥΥ και την αστική ευθύνη την έχει ο ΕΟΠΥΥ ή εάν είσαι με σύμβαση έργου οπότε κάθε ιατρικό λάθος σε αυτές τις συνθήκες βαρύνει μόνο εσένα.  Μαζί αυτό θα απαντήσει και ερωτήματα για τον ΕΦΚΑ.
 γ) εάν μπορείς να χρεώσεις εκτός του ωραρίου σου πολίτη που σε έχει επιλέξει αλλά δεν επιθυμεί να έρθει στον πανικό στην διάρκεια του ωραρίου που σε πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ
 δ) Τι προβλέπει σε άδειες, απουσίες, κλπ
Μέχρι να απαντηθούν τα παραπάνω από τους ιατρικούς συλλόγους και φορείς σαφώς και δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθεί κανείς με τις ανακοινώσεις τους.
- Έχουν γίνει εγκαίνια για ΤΟΜΥ και δεν υπάρχει ακόμη ξεκάθαρο πλαίσιο για την λειτουργία τους. Δεν έχουν εκδοθεί οι απαιτούμενες υπουργικές αποφάσεις για την λειτουργία τους, δεν υπάρχει σαφής περιγραφή του ρόλου και περιεχομένου της κάθε θέσης παρά μόνο ευχολόγια (θέλετε να υπενθυμίσω την "υπουργική απόφαση" όπου ο ιατρικός επισκέπτης σε ρόλο υπερηγέτη μειώνει τις ανισότητες στην υγεία), δεν υπάρχουν διακριτές υπηρεσίες των ΤΟΜΥ και διαδικασίες, δεν υπάρχει ηλεκτρονικός φάκελος παρά μόνο για το γιατρό, δεν υπάρχουν δείκτες αξιολόγησης, υπάρχουν μόνο κτίρια και προσωπικό, όπου υπάρχουν. Θα τις αδικήσω εάν αποτολμήσω αξιολόγηση τους.

Gatekeeper:
Κανει ,δεν κανει, συμβασεις ο χρΕΟΠΥΥ, χρεοκοπημενος ειναι και θεωρεί δεδομενο πως οι γιατροί θα επιδιώκουν παντα σύμβαση μαζι του σαν ζήτουλες.
Αυτη ειναι η ουσια της χρεοκοπημενης χωρας μας.

Δ. Κουναλάκης:
με αφορμή μια συζήτηση στο facebook, νομίζω ότι πρέπει να μείνουν κάποια νούμερα:
Από τον Βαγγέλη Φραγούλη μάθαμε από τα όργανα που συμμετέχει ότι στην Σλοβακία με σημαντικά μικρότερο κόστος ζωής ο οικογενειακός ιατρός λαμβάνει 2.8€/πολίτη/μήνα. Αυτό σταθμισμένο με το ΑΕΠ/κάτοικο για την Ελλάδα έρχεται στα 3€/πολίτη/μήνα.

Αν αυτό το αναγάγεις πανελλαδικά με κλειστό προϋπολογισμό που δεν ενδιαφέρει ο αριθμός των ιατρών αλλά των πολιτών που λαμβάνουν υπηρεσίες ΠΦΥ, αυτό σημαίνει:
3€ x 12 μήνες x 10 εκατομμύρια πολίτες μας κάνει 360 εκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα τα Κέντρα Υγείας (294 εκατ€ το 2011), οι ΤΟΜΥ (30εκατ€), οι συμβεβλημένους ιατρούς ΕΟΠΥΥ (110εκατ€) και τα ΠΕΔΥ (άγνωστο στην μετά Άδωνη εποχή), κοστίζουν περισσότερο.

Για να είναι δίκαιη η πληρωμή του κάθε οικογενειακού ιατρού, δεν πρέπει να πληρώνεται την ίδια τιμή για κάθε πολίτη. Πρέπει η τιμή για κάθε πολίτη να καθορίζεται από μια εξίσωση που οδηγεί σε ένα ADRG με παράγοντες την ηλικία του πολίτη, το φύλο, το μέγεθος του αστικού κέντρου που διαμένει και την συχνότητα δημόσιας συγκοινωνίας με το κοντινότερο κέντρο με επαρχιακό νοσοκομείο και τα νοσήματα που έχει. Επίσης, θα έπρεπε κάθε μονάδα ΠΦΥ ειτε κρατική είτε ιδιωτική να πληρώνεται με το ίδιο ποσό ADRG όταν την επιλέγει ο πολίτης για να δέχεται υπηρεσίες ΠΦΥ.

Αν δώσεις μέση τιμή (ADRG) 3€/πολίτη/μήνα σε ιδιωτική μονάδα ΠΦΥ και απαιτήσεις να δίνει υπηρεσίες ΠΦΥ με νοσηλευτή, διαιτολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ιατρικό επισκέπτη και μέγιστο αριθμό πολιτών ανά οικογενειακό ιατρό τους 1800, τότε το μέγιστο που μπορεί να πληρωθεί είναι 5400€/μήνα. Πόσοι ιδιώτες γενικοι ιατροί πιστεύετε ότι δεν θα έτρεχαν να συμβληθούν και να προσφέρουν υπηρεσίες οικογενειακού ιατρού; Θα υπήρχε ελεύθερη επιλογή οικογενειακού ιατρού και καλύτερος συναγωνισμός στην ποιότητα των υπηρεσιών;

Και μόνο τα 150εκατ€/έτος του ΕΣΠΑ αρκούν για να καλύψουν την δαπάνη για τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας.

Το ερώτημα που μένει: Θέλουμε να φτιάξουμε πραγματική ΠΦΥ στην Ελλάδα;

Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδοςμε αφορμή μια συζήτηση στο facebook, νομίζω ότι πρέπει να μείνουν κάποια νούμερα:
Από τον Βαγγέλη Φραγούλη μάθαμε από τα όργανα που συμμετέχει ότι στην Σλοβακία με σημαντικά μικρότερο κόστος ζωής ο οικογενειακός ιατρός λαμβάνει 2.8€/πολίτη/μήνα. Αυτό σταθμισμένο με το ΑΕΠ/κάτοικο για την Ελλάδα έρχεται στα 3€/πολίτη/μήνα.

Αν αυτό το αναγάγεις πανελλαδικά με κλειστό προϋπολογισμό που δεν ενδιαφέρει ο αριθμός των ιατρών αλλά των πολιτών που λαμβάνουν υπηρεσίες ΠΦΥ, αυτό σημαίνει:
3€ x 12 μήνες x 10 εκατομμύρια πολίτες μας κάνει 360 εκατομμύρια ευρώ.
Σήμερα τα Κέντρα Υγείας (294 εκατ€ το 2011), οι ΤΟΜΥ (30εκατ€), οι συμβεβλημένους ιατρούς ΕΟΠΥΥ (110εκατ€) και τα ΠΕΔΥ (άγνωστο στην μετά Άδωνη εποχή), κοστίζουν περισσότερο.

Για να είναι δίκαιη η πληρωμή του κάθε οικογενειακού ιατρού, δεν πρέπει να πληρώνεται την ίδια τιμή για κάθε πολίτη. Πρέπει η τιμή για κάθε πολίτη να καθορίζεται από μια εξίσωση που οδηγεί σε ένα ADRG με παράγοντες την ηλικία του πολίτη, το φύλο, το μέγεθος του αστικού κέντρου που διαμένει και την συχνότητα δημόσιας συγκοινωνίας με το κοντινότερο κέντρο με επαρχιακό νοσοκομείο και τα νοσήματα που έχει. Επίσης, θα έπρεπε κάθε μονάδα ΠΦΥ ειτε κρατική είτε ιδιωτική να πληρώνεται με το ίδιο ποσό ADRG όταν την επιλέγει ο πολίτης για να δέχεται υπηρεσίες ΠΦΥ.

Αν δώσεις μέση τιμή (ADRG) 3€/πολίτη/μήνα σε ιδιωτική μονάδα ΠΦΥ και απαιτήσεις να δίνει υπηρεσίες ΠΦΥ με νοσηλευτή, διαιτολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ιατρικό επισκέπτη και μέγιστο αριθμό πολιτών ανά οικογενειακό ιατρό τους 1800, τότε το μέγιστο που μπορεί να πληρωθεί είναι 5400€/μήνα. Πόσοι ιδιώτες γενικοι ιατροί πιστεύετε ότι δεν θα έτρεχαν να συμβληθούν και να προσφέρουν υπηρεσίες οικογενειακού ιατρού; Θα υπήρχε ελεύθερη επιλογή οικογενειακού ιατρού και καλύτερος συναγωνισμός στην ποιότητα των υπηρεσιών;

Και μόνο τα 150εκατ€/έτος του ΕΣΠΑ αρκούν για να καλύψουν την δαπάνη για τον μισό πληθυσμό της Ελλάδας.

Το ερώτημα που μένει: Θέλουμε να φτιάξουμε πραγματική ΠΦΥ στην Ελλάδα;

--- Τέλος παράθεσης ---

Από πρόσφατη ανάρτηση του Γενικού Ιατρού Δημήτρη Κουναλάκη στο facebook:

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα

Μετάβαση στην πλήρη έκδοση