ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΕΟΠΥΥ ΝΕΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΜΕ ΚΛΙΝΙΚΟΥΣ ΙΑΤΡΟΥΣ ?

[Argirios Argiriou]

Εδώ ίσως κάποιος αντιτείνει (και με το δίκιο του) ότι η Ελλάδα έχει πολλά νησάκια (αλλά και άγονα απομονωμένα ορεινά χωριά) των 50 ή 100 ή 300 κτλ κατοίκων. Τι θα γίνει με αυτά; Είναι συμφέρον για κάποιον ιδιώτη Ιατρό να τα αναλάβει;

Πιστεύω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να επεμβαίνει το Κράτος και να πληρώνει καλά (αδρά θα έλεγα) Ιατρούς (Κρατικούς ή Ιδιώτες). Επειδή όμως ακόμη και τότε ίσως είναι δύσκολο να βρεις Ιατρούς που θα δουλέψουν εκεί σε μακροχρόνια βάση, θα είχε νόημα το Κράτος να γίνει ευέλικτο και να μπορεί να προκηρύσσει locums δηλαδή θέσεις όχι μόνιμες αλλά περιορισμένης θητείας μερικών, ημερών (ναι ημερών!), εβδομάδων, μηνός ή μηνών ή έτους/ετών (ανάλογα και με το πόσο καιρό είναι διατεθειμένος και ο Ιατρός να δουλέψει).
 
Επίσης στο παιχνίδι πρέπει να μπουν και οι Δήμοι. Πρέπει να καταλάβουν οι Δήμοι ότι αν φτιάξουν ένα λειτουργικό επιπλωμένο διαμερισματάκι για τον Ιατρό συνδεδεμένο με το ίντερνετ, και του το παραχωρούν δωρεάν για το διάστημα που μένει στο μέρος τους, τότε οι πιθανότητες να έχουν Ιατρό θα είναι πολύ υψηλότερες. Το διαμερισματάκι του Ιατρού πρέπει να είναι ξεχωριστά από το Ιατρείο (ακόμη και αν είναι δίπλα). Εντάξει, σε τέτοια μέρη είσαι Ιατρός όλο το 24ωρο, αλλά όμως όταν βλέπουν οι κάτοικοι ότι ο Ιατρός δεν είναι μέσα στο Ιατρείο (γιατί έχει περάσει το ωράριό του) δεν τον ενοχλούν έτσι εύκολα για το παραμικρό (πράγμα σημαντικό για την ψυχική ηρεμία του Ιατρού). Έτσι κάνουν και στην Σκανδιναβία, που την γνωρίζω από πρώτο χέρι, και μάλιστα τέτοιοι άγονοι Δήμοι, συχνά καλύπτουν, σαν bonus, και κάποιον αριθμό ταξιδιών/έτος προς και από την μόνιμη κατοικία του Ιατρού.

Σε περίπτωση πάντως που ένας ιδιώτης Ιατρός θέλει, παρόλα αυτά, να αναλάβει ένα τέτοιο άγονο μέρος, η αποζημίωση που θα έχει ανά ασθενή θα πρέπει να είναι αρκετά υψηλότερη από ότι στα μεγάλα μέρη έτσι ώστε οι αποδοχές του να είναι τουλάχιστον όσο και των άλλων.

Τέλος, να τονιστεί ότι πλέον όλα αυτά τα μέρη έχουν τηλέφωνο και ιντερνέτ. Επίσης σε ένα Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος των περιπτώσεων η διάγνωση μπορεί να γίνει με το αναμνηστικό και μόνον. Οπότε στις περιόδους που δεν βρίσκουν με Ιατρό με φυσική παρουσία, μια εναλλακτική είναι να κάνουν σύμβαση με κάποιον ιδιώτη Γενικό Ιατρό ο οποίος θα αναλαμβάνει τηλεϊατρική εξυπηρέτηση. Για να γίνουν οι Ιατροί, ακόμη πιο αποτελεσματικοί στην τηλεϊατρική εξυπηρέτηση προτείνω να οργανώνει το Υπουργείο Υγείας ειδικά courses, και για αυτό τον σκοπό θα μπορούσε το Υπουργείο Υγείας να πάρει ιδέες και από την Σουηδία όπου χρησιμοποιούν ειδικούς αλγόριθμους και μάλιστα εκεί τους εφαρμόζουν Νοσηλεύτριες, ούτε καν Ιατροί (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος )

Υστερόγραφο: Πώς θα αποφασίζεται ποια περιοχή θεωρείται άγονη ή όχι; Την απάντηση νομίζω ότι την δίνει πολύ εύστοχα ο Γενικός Ιατρός Δημήτρης Κουναλάκης στην παρακάτω συζήτηση αλλά την έβαλα και σε αυτό το κείμενο:

"Πως μπορείς να βάλεις στην εξίσωση που πληρώνει τον οικογενειακό ιατρό ανά πολίτη ένα παράγοντα που να δίνει κίνητρα σε ένα οικογενειακό ιατρό να πάει σε μια απομακρυσμένη περιοχή; Και πως μπορείς να πετάξεις έξω την "Κορώνη" που ο "μπάρμπας" μπορεί να την κάνει άγονη ακόμη κι αν απέχει μια ώρα δρόμο από ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω τη λύση και δεν είδα κάποια λύση. Και η διαφορά στην φορολόγηση δεν είναι λύση, δεν πρέπει η φορολογική νομοθεσία να είναι γεμάτη εξαιρέσεις.
Δεν το έχω διαβάσει και το έγραψα εδώ για πρώτη φορά: Ο παράγοντας που θεωρώ πιο σημαντικός και αντικειμενικός είναι η συχνότητα δημόσιας συγκοινωνίας από τον τόπο του ιατρείου μέχρι το αστικό κέντρο με το μεγαλύτερο νοσοκομείο του νομού. Για την Αθήνα μπορεί να είναι 10 λεπτά, για 1 νησί του Αιγαίου μπορεί να είναι 3 ημέρες. Και αυτό ο παράγοντας μπορεί να κάνει τα "3€" να γίνουν "30€" ανά πολίτη σε ένα νησάκι με 200 κατοίκους και συγκοινωνία 2 φορές την εβδομάδα. Και ναι, η "Κορώνη" και ο "μπάρμπας" της δεν θα με συμπαθήσουν."

[Denominator]

Αν δώσεις μέση τιμή (ADRG) 3€/πολίτη/μήνα σε ιδιωτική μονάδα ΠΦΥ και απαιτήσεις να δίνει υπηρεσίες ΠΦΥ με νοσηλευτή, διαιτολόγο, κοινωνικό λειτουργό, ιατρικό επισκέπτη και μέγιστο αριθμό πολιτών ανά οικογενειακό ιατρό τους 1800, τότε το μέγιστο που μπορεί να πληρωθεί είναι 5400€/μήνα. Πόσοι ιδιώτες γενικοι ιατροί πιστεύετε ότι δεν θα έτρεχαν να συμβληθούν και να προσφέρουν υπηρεσίες οικογενειακού ιατρού; Θα υπήρχε ελεύθερη επιλογή οικογενειακού ιατρού και καλύτερος συναγωνισμός στην ποιότητα των υπηρεσιών;

Θα μπω στον πειρασμό να καταθέσω κάποιες σκέψεις γιατί αυτό περίπου προσπαθώ να κάνω από το 2012, δηλαδή μία μονάδα ΠΦΥ που να έχει δύο νοσηλευτές (αντί για ένα νοσηλευτή και ένα γραμματέα), διαιτολόγο και ψυχολόγο (θα μπορούσε να είναι και κοινωνικός λειτουργός). Ακόμη και αν μιλάμε για part-time εργαζόμενους, το κόστος των μη ιατρικών υπηρεσιών είναι περίπου 2.000 ευρώ κάθε μήνα (μαζί με τα ένσημα - και μην ξεχνάμε επιδόματα και δώρα που ισχύουν στον ιδιωτικό τομέα). Σε ένα γιατρό που θα αναλάβει την πρωτοβουλία αυτή, η οροφή των 5.400 ευρώ θα αφήνει 3.400 για να πληρώσει τα υπόλοιπα έξοδα (αναλώσιμα, λογαριασμοί, λογιστής), την εφορία και τον ΕΦΚΑ του. Ειδικά σε ένα πλήρως δηλούμενο εισόδημα όπως αυτό, τα έξοδα είναι ανελαστικά και όλοι γνωρίζουμε ότι είναι >65%. Μιλάμε κι εδώ με τους καλύτερους όρους για καθαρά περίπου 1.500 ευρώ. Στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με το εξαίρετο, κατά την άποψή μου, σχόλιο του @Gatekeeper:

Συζητώντας πρόσφατα με συνάδελφους ΓΙ του ΕΣΥ & ΤΟΜΥ σχετικά με την φημολογούμενη αμοιβή των ιδιωτών οικογενειακών ιατρών που ενδεχομένως να ανέρχεται στα 1500 € απόρησα με τα σχόλια τους , του τύπου "και πολλά είναι" , "ας μην έφευγες απο το ΕΣΥ, ας πρόσεχες" ....
Οι εκλεκτοί συνάδελφοι φαίνεται πως δεν έχουν καταλάβει κάτι πολύ σημαντικό .
Η αμοιβή των ιδιωτών οικογενειακών ιατρών (1500 €) ,εαν τελικά προσελκύσει ενδιαφέρον αυτή η αποζημίωση , θα αποτελέσει το benchmark αποδοχών ΟΛΩΝ των γιατρών της ΠΦΥ.
Θα είναι το ταβάνι αποδοχών των ιατρών ΕΣΥ & ΤΟΜΥ και πολύ πιθανό ο μέσος μισθός των ιατρών του Δημοσιου να διαμορφωθεί 30-40% χαμηλότερα .
Καιρός να προσγειωθούμε όλοι στα νέα δεδομένα.

Είναι λογικό λοιπόν ότι και με αυτήν την αποζημίωση ούτε τα νησάκια δε θα έχουν (ιδιώτες) γιατρούς.
Άρα αυτό που προτείνει ο Αργύρης κατ΄ εξαίρεση για άγονα ιατρεία είναι μάλλον η μόνη λογική λύση:

Εδώ ίσως κάποιος αντιτείνει (και με το δίκιο του) ότι η Ελλάδα έχει πολλά νησάκια (αλλά και άγονα απομονωμένα ορεινά χωριά) των 50 ή 100 ή 300 κτλ κατοίκων. Τι θα γίνει με αυτά; Είναι συμφέρον για κάποιον ιδιώτη Ιατρό να τα αναλάβει;

Πιστεύω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να επεμβαίνει το Κράτος και να πληρώνει καλά (αδρά θα έλεγα) Ιατρούς (Κρατικούς ή Ιδιώτες). Επειδή όμως ακόμη και τότε ίσως είναι δύσκολο να βρεις Ιατρούς που θα δουλέψουν εκεί σε μακροχρόνια βάση, θα είχε νόημα το Κράτος να γίνει ευέλικτο και να μπορεί να προκηρύσσει locums δηλαδή θέσεις όχι μόνιμες αλλά περιορισμένης θητείας μερικών, ημερών, εβδομάδων, μηνός ή μηνών ή έτους/ετών (ανάλογα και με το πόσο καιρό είναι διατεθειμένος και ο Ιατρός να δουλέψει).
 
Επίσης στο παιχνίδι πρέπει να μπουν και οι Δήμοι. Πρέπει να καταλάβουν οι Δήμοι ότι αν φτιάξουν ένα λειτουργικό επιπλωμένο διαμερισματάκι για τον Ιατρό συνδεδεμένο με το ίντερνετ, και του το παραχωρούν δωρεάν για το διάστημα που μένει στο μέρος τους, τότε οι πιθανότητες να έχουν Ιατρό θα είναι πολύ υψηλότερες. Το διαμερισματάκι του Ιατρού πρέπει να είναι ξεχωριστά από το Ιατρείο (ακόμη και αν είναι δίπλα). Εντάξει, σε τέτοια μέρη είσαι Ιατρός όλο το 24ωρο, αλλά όμως όταν βλέπουν οι κάτοικοι ότι ο Ιατρός δεν είναι μέσα στο Ιατρείο (γιατί έχει περάσει το ωράριό του) δεν τον ενοχλούν έτσι εύκολα για το παραμικρό (πράγμα σημαντικό για την ψυχική ηρεμία του Ιατρού). Έτσι κάνουν και στην Σκανδιναβία, που την γνωρίζω από πρώτο χέρι, και μάλιστα τέτοιοι άγονοι Δήμοι, συχνά καλύπτουν, σαν bonus, και κάποιον αριθμό ταξιδιών/έτος προς και από την μόνιμη κατοικία του Ιατρού.

Σε περίπτωση πάντως που ένας ιδιώτης Ιατρός θέλει, παρόλα αυτά, να αναλάβει ένα τέτοιο άγονο μέρος, η αποζημίωση που θα έχει ανά ασθενή θα πρέπει να είναι αρκετά υψηλότερη από ότι στα μεγάλα μέρη έτσι ώστε οι αποδοχές του να είναι τουλάχιστον όσο και των άλλων.

Τέλος, να τονιστεί ότι πλέον όλα αυτά τα μέρη έχουν τηλέφωνο και ιντερνέτ. Επίσης σε ένα Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος των περιπτώσεων η διάγνωση μπορεί να γίνει με το αναμνηστικό και μόνον. Οπότε στις περιόδους που δεν βρίσκουν με Ιατρό με φυσική παρουσία, μια εναλλακτική είναι να κάνουν σύμβαση με κάποιον ιδιώτη Γενικό Ιατρό ο οποίος θα αναλαμβάνει τηλεϊατρική εξυπηρέτηση.

Καταλήγω να σκέφτομαι ότι δεν είναι το θέμα μόνο του πόση αποζημίωση μπορεί να έχει ένας ιδιώτης, αλλά κυρίως του ποια φορολογία και ποια ασφάλιστρα θα καλείται να καταβάλλει. Αν συνεχίσει το τρέχον καθεστώς, πολύ μικρές διαφορές μπορούν να φανούν στα καθαρά που θα φτάνουν στα χέρια του.

[Δ. Κουναλάκης]

Έχει δίκιο ο σύντεκνος που λεει ότι ο λόγος μου είναι πολύ πυκνός και δύσκολα κατανοητός. Πάμε λοιπόν από την αρχή:

Από τον Βαγγέλη Φραγούλη μάθαμε από τα όργανα που συμμετέχει ότι στην Σλοβακία με σημαντικά μικρότερο κόστος ζωής ο οικογενειακός ιατρός λαμβάνει 2.8€/πολίτη/μήνα. Αυτό σταθμισμένο με το ΑΕΠ/κάτοικο για την Ελλάδα έρχεται στα 3€/πολίτη/μήνα. 

Πήρα παράδειγμα μια χώρα με σημαντικά μικρότερη φορολογία και σημαντικά μικρότερο κόστος ζωής. Ήθελα να τονίσω ότι ακόμη και σε περίοδο κρίσης, ακόμη και σε φτώχεια δεν υπάρχει πιο κάτω εάν θέλεις να φτιάξεις ΠΦΥ. Προφανώς, σε λογικές συνθήκες και σε άλλες χώρες τα "3€" είναι 5€, 6€ και υπάρχουν και χώρες με 10€. Αν σκεφτεί κανείς τι επισκέψεις πληρώνει ο έλληνας στον ιδιωτικό τομέα, μάλλον το 6€ είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Αν θέλετε ξανακάνετε τα νούμερα. Για μένα είναι απολύτως λογικά αν θέλεις πραγματικά οικογενειακό ιατρό στην Ελλάδα και να έχεις και απαιτήσεις, αλλά οι περισσότεροι με άποψη δεν έχουν δουλέψει ποτέ. Απλά, με την ανικανότητα και τις αδυναμίες που χαρακτηρίσει κάθε επίπεδο (ναι δεν θα εξαιρέσω κανένα) στην Ελλάδα έχω πολύ χαμηλές προσδοκίες. Σκεφτείτε μόνο ότι οι φανατικοί και ειδήμονες για τα άλλα επαγγέλματα υγείας μιας ΤΟΜΥ πλην του οικογενειακού μετά από 2 χρόνια προετοιμασίας, δεν έχουν έτοιμο περιγραφή του ρόλου τους, δεν έχουν περιεχόμενο στον ηλεκτρονικό φάκελο για αυτούς και δεν έχουν και δείκτες. Δεν χρειάζονται αντίπαλο, μπορούν να μην τα καταφέρουν και μόνοι τους. Τι μπορεί κανείς να περιμένει σε αυτή τη χώρα;

Για να είναι δίκαιη η πληρωμή του κάθε οικογενειακού ιατρού, δεν πρέπει να πληρώνεται την ίδια τιμή για κάθε πολίτη. Πρέπει η τιμή για κάθε πολίτη να καθορίζεται από μια εξίσωση που οδηγεί σε ένα ADRG με παράγοντες την ηλικία του πολίτη, το φύλο, το μέγεθος του αστικού κέντρου που διαμένει και την συχνότητα δημόσιας συγκοινωνίας με το κοντινότερο κέντρο με επαρχιακό νοσοκομείο και τα νοσήματα που έχει. Επίσης, θα έπρεπε κάθε μονάδα ΠΦΥ ειτε κρατική είτε ιδιωτική να πληρώνεται με το ίδιο ποσό ADRG όταν την επιλέγει ο πολίτης για να δέχεται υπηρεσίες ΠΦΥ.

Η αγωνία του Αργύρη για μένα υπάρχει εδώ και χρόνια: Πως μπορείς να βάλεις στην εξίσωση που πληρώνει τον οικογενειακό ιατρό ανά πολίτη ένα παράγοντα που να δίνει κίνητρα σε ένα οικογενειακό ιατρό να πάει σε μια απομακρυσμένη περιοχή; Και πως μπορείς να πετάξεις έξω την "Κορώνη" που ο "μπάρμπας" μπορεί να την κάνει άγονη ακόμη κι αν απέχει μια ώρα δρόμο από ένα μεγάλο αστικό κέντρο; Χρόνια τώρα ψάχνω να βρω τη λύση και δεν είδα κάποια λύση. Και η διαφορά στην φορολόγηση δεν είναι λύση, δεν πρέπει η φορολογική νομοθεσία να είναι γεμάτη εξαιρέσεις.
Δεν το έχω διαβάσει και το έγραψα εδώ για πρώτη φορά: Ο παράγοντας που θεωρώ πιο σημαντικός και αντικειμενικός είναι η συχνότητα δημόσιας συγκοινωνίας από τον τόπο του ιατρείου μέχρι το αστικό κέντρο με το μεγαλύτερο νοσοκομείο του νομού. Για την Αθήνα μπορεί να είναι 10 λεπτά, για 1 νησί του Αιγαίου μπορεί να είναι 3 ημέρες. Και αυτό ο παράγοντας μπορεί να κάνει τα "3€" να γίνουν "30€" ανά πολίτη σε ένα νησάκι με 200 κατοίκους και συγκοινωνία 2 φορές την εβδομάδα. Και ναι, η "Κορώνη" και ο "μπάρμπας" της δεν θα με συμπαθήσουν.

[Δ. Κουναλάκης]

Έγραψα παραπάνω ότι ένας παράγοντας ώστε και οι νησιωτικές περιοχές μιας χώρας να αποκτήσουν μόνιμους οικογενειακούς ιατρούς που πληρώνονται κατά κεφαλήν είναι να δημιουργηθεί μια εξίσωση που περιλαμβάνει και ένα παράγοντα που βασίζεται στην συχνότητα της δημόσιας συγκοινωνίας απο το χώρο του ιατρείου μέχρι το κοντινότερο νοσοκομείο αναφοράς του νομού.
Σε συνέχεια του παραπάνω, σκεφτόμουν ότι ο παράγοντας στην εξίσωση πληρωμής του οικογενειακού ιατρού για καλύπτει και τις άγονες περιοχές πρέπει να περιλαμβάνει:
α) Την συχνότητα της δημόσιας συγκοινωνίας
β) Το χρόνο της διαδρομής
γ) το κοντινότερο Τριτοβάθμιο-περιφερειακό νοσοκομείο, αντί το νοσοκομείου του νομού, που είχα γράψει παραπάνω.

- Η επιλογή του τριτοβάθμιου κάνει μια καλύτερη διαβάθμιση μεταξύ νομών σε μια περιφέρεια και πριμοδοτεί νομούς με μικρότερα και συχνά ανεπαρκή νοσοκομεία.
- Υπάρχουν ερωτηματικά ως προς την συχνότητα και το χρόνο της διαδρομής καθώς σε τουριστικές περιόδους τα δρομολόγια είναι τελείως διαφορετικά. Επίσης, υπάρχουν 2 περιπτώσεις: Όταν η σύνδεση περιλαμβάνει και θαλάσσιο μέσο και όταν η σύνδεση είναι μόνο ηπειρωτική. Επίσης, μια άλλη επίδραση είναι η πιθανότητα διακοπής της επικοινωνίας λόγω καιρικών συνθηκών. Πιστεύω, ότι για γιατρό που μένει όλο το χρόνο σε μια περιοχή με διαδρομή που περιλαμβάνει θαλάσσιο μέσο, πρέπει να υπολογίζεται όλος ο χρόνος με την συχνότητα και το χρόνο της διαδρομής που είναι η πιο μεγάλη. Αν πχ ένα νησί έχει καράβι 2 φορές τη μέρα το καλοκαίρι και 3 φορές την εβδομάδα το χειμώνα, τότε για όλο το χρόνο ο παράγοντας που θα χρησιμοποιείται είναι αυτός με τις 3 φορές την εβδομάδα.

Αν πάρουμε δύο ακραίες καταστάσεις πχ ένα ιατρείο στην Αθήνα και ένα ιατρείο σε ένα νησάκι με 500 κατοίκους και μια φορά την εβδομάδα συγκοινωνία διάρκειας 12 ωρών, τότε ο γιατρός στο νησάκι πρέπει να έχει ένα κίνητρο παραπάνω για να πάει. Αν ο παράγοντας στην εξίσωση είναι 1 για την Αθήνα, για αυτό το ακραίο νησάκι θα πρέπει να είναι 7 ώστε να υπάρχει επαρκές κίνητρο για να πάει κάποιος ιατρός. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα ίδια χρήματα που λαμβάνει ένας γιατρός στο κέντρο της Αθήνας με 2250 πολίτες να τον έχουν επιλέξει μπορεί να τα πληρωθεί και ένας γιατρός σε ένα νησάκι με 320 κατοίκους.

[Denominator]

Λέτε να είναι καλή ιδέα ο μειοδοτικός διαγωνισμός με συμμετοχή ιδιωτών σε όσα ιατρεία είναι ακάλυπτα επί μακρόν;

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Αν πάρουμε δύο ακραίες καταστάσεις πχ ένα ιατρείο στην Αθήνα και ένα ιατρείο σε ένα νησάκι με 500 κατοίκους και μια φορά την εβδομάδα συγκοινωνία διάρκειας 12 ωρών, τότε ο γιατρός στο νησάκι πρέπει να έχει ένα κίνητρο παραπάνω για να πάει. Αν ο παράγοντας στην εξίσωση είναι 1 για την Αθήνα, για αυτό το ακραίο νησάκι θα πρέπει να είναι 7 ώστε να υπάρχει επαρκές κίνητρο για να πάει κάποιος ιατρός. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα ίδια χρήματα που λαμβάνει ένας γιατρός στο κέντρο της Αθήνας με 2250 πολίτες να τον έχουν επιλέξει μπορεί να τα πληρωθεί και ένας γιατρός σε ένα νησάκι με 320 κατοίκους.

Υπάρχουν και πιο ακραία π.χ. ακτοπλοϊκώς Πειραιάς - Καστελόριζο είναι 24 ώρες

Ως 12 ώρες διάρκεια εννοείς θαλάσσιο ταξίδι μέχρι τον Πειραιά με πιθανές αλλαγές πλοίου στο ενδιάμεσο; Γιατί υπάρχουν νησάκια που δεν συνδέονται με Πειραιά με απευθείας δρομολόγιο. Π.χ. από Αγαθονήσι πας με πλοίο Σάμο και από εκεί με πλοίο (ή αεροπλάνο) Πειραιά - Αθήνα.
Υπάρχουν νησάκια με αραιή απευθείας συγκοινωνία με Πειραιά π.χ. Ψαρά μία φορά τη βδομάδα κι αυτή αν καταφέρει να δέσει το καράβι λόγω καιρού. Τις άλλες μέρες καραβάκι για Χίο.

Υπάρχουν νησάκια με αραιή αεροπορική συγκοινωνία με Αθήνα π.χ. Καστελόριζο.
Υπάρχουν νησάκια που συνδέονται θαλάσσια με μεγαλύτερα νησιά από τα οποία υπάρχει στη συνέχεια αεροπορική επικοινωνία με Αθήνα π.χ.  Ψαρά - Χίος ακτοπλοϊκώς και Χίος - Αθήνα αεροπορικώς ή Αγαθονήσι μέσω Σάμου που αναφέρθηκε παραπάνω.

Λέτε να είναι καλή ιδέα ο μειοδοτικός διαγωνισμός με συμμετοχή ιδιωτών σε όσα ιατρεία είναι ακάλυπτα επί μακρόν;

Το ερώτημα είναι, με ποια τιμή έναρξης σε κάθε περίπτωση;

[Δ. Κουναλάκης]

Λέτε να είναι καλή ιδέα ο μειοδοτικός διαγωνισμός με συμμετοχή ιδιωτών σε όσα ιατρεία είναι ακάλυπτα επί μακρόν;

Αν κάποιος που έχει μονιμότητα δεν πάει με τους υπάρχοντες μισθούς και χωρίς έξοδα ιατρείου, γιατί να πάει κάποιος ιδιώτης;
Η συλλογιστική μου στηρίζεται στην λογική ότι πρέπει να μπορεί να πάει και κάποιος άλλος και να εκτοπίσει τον υπάρχον ιατρό εάν οι κάτοικοι δεν είναι ευχαριστημένοι, προσφέρει πρακτικά ελεύθερη επιλογή γιατρού. Δυστυχώς, τα νησάκια κοστίζουν δεν γίνεται αλλιώς. Ένα πιο μεγάλο νησί, μπορεί να καταλήγει με λιγότερους ασθενείς ανά γιατρό άρα και λιγότερα έσοδα. Επίσης, μπορείς να έχεις και γιατρό σε 2-3 νησάκια άρα ο συντελεστής είναι ο μέσος όρος για αυτά.
Αν δεν θέλουμε αυτά τα έξοδα, πάμε σε λύσεις υψηλής τεχνολογίας στις μεταφορές για μικρό αριθμό ατόμων.

Αδαμάντιε, μιλάω για την μικρότερη σε διάρκεια με δημόσιες συγκοινωνίες, όσες κι αν είναι και ανεξαρτήτως κόστους. Οι ενδιάμεσοι σταθμοί μετράνε στο χρόνο.

[Denominator]

Λέτε να είναι καλή ιδέα ο μειοδοτικός διαγωνισμός με συμμετοχή ιδιωτών σε όσα ιατρεία είναι ακάλυπτα επί μακρόν;

Το ερώτημα είναι, με ποια τιμή έναρξης σε κάθε περίπτωση;

Για ένα ιδιώτη τα 2/3 πάνε στην εφορία και τα ασφάλιστρα.
Με τη λογική ότι κανείς δε θα ξεκουνηθεί εύκολα για λιγότερο από 2.000 ευρώ το μήνα, τα 6.000 ευρώ (με την υποχρέωση έκδοσης ΤΠΥ) είναι λογικό ποσό.

Και για να μη σκανδαλίζουμε κανένα: Μιλάμε για απομονωμένα νησάκια στα οποία υπάρχει ουσιαστικά 24ωρη ετοιμότητα και είσαι εσύ και ο Θεός.

[Αρχίατρος]

Κατ' εμέ δεν είναι απαραίτητη σώνει και καλά η κάλυψη από Γενικό Ιατρό αλλά από και από άλλες Ειδικότητες, απλά να υπάρχουν οι κατάλληλες πιστοποιήσεις για το επείγον.
Οι κάτοικοι αυτών των νησιών έχουν τον οικογενειακό γιατρό τους στο μεγαλύτερο νησί της περιοχής, στο οποίο και πηγαίνουν (άλλωστε είναι δωρεάν οι μετακινήσεις) μια φόρα ή και παραπάνω το 6μηνο. Σε σταθερή βάση επιθυμούν να υπάρχει γιατρός για το επείγον.
Π.χ υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί να είναι και καταλληλότερος ένας π.χ αναισθησιολόγος που θα αποδεχθεί να πάει (υπό μορφής rotation) παρά ένας Γ.Ι.
Επίσης υπάρχουν και άλλες κατάλληλες Ειδικότητες, π.χ Παθολόγοι-Καρδιολόγοι.

Αν θέλουμε να μιλάμε για σοβαρή κάλυψη αυτών των νησιών και όχι για ημίμετρα όπως οι ιατροί-οπλίτες χωρίς καμμία εμπειρία, νομίζω η λύση των rotations είναι η ιδανική, αλλά με κατάλληλο οικονομικό κίνητρο (δεν θα μιλήσω για νούμερα, αλλά το κάτω όριο που ανεφέρθη με βρίσκει σύμφωνο)
Ξεσπιτώνεται κάποιος, είναι σε διαρκή ετοιμότητα, και αν συμβεί κάτι ουσιαστικά "παντρεύεται" το περιστατικό, οπότε κάπως πρέπει να κάνεις ελκυστική την θέση.

Όσον αφορά το κόστος, έτσι κι αλλιώς το επίσημο κράτος είναι ο "αιμοδότης" των οικονομιών σε τέτοια μέρη, οι ενεργοί οικονομικά είναι εκπαιδευτικοί, ΕΛ.ΑΣ, Λιμενικό, στρατιωτικοί, ιατροί κτλ
Υπάρχουν εθνικοί λόγοι που συμβαίνει αυτό.

Υ.Γ
Επίσης θα έπρεπε να υπάρχει ένα πρότυπο για τις κατοικίες που παρέχονται, γιατί ο κάθε Δήμος τις κατασκευάζει όπως θέλει με αποτέλεσμα ελάχιστες να είναι αξιοπρεπείς (συχνά είναι τμήματα Ιατρείων με ό,τι αυτό σημαίνει από πλευράς ιδιωτικότητας).