Jack, συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου και σε γενικές γραμμές συμφωνώ
Το πρόβλημα , όμως είναι βαθύτερο και αφορά το σύνολο της ιατρικής που υπηρετούμε και όχι μόνο τις πραζόλες.
Γενικά έχει χαθεί η μπάλα...
Μόνο που τη μπάλα την παίζουν οι φαρμακευτικές-εταιρίες βιοιατρικής τεχνολογίας και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί με διαιτητή το κράτος.
Εμείς βαράμε παλαμάκια!
Ακόμα και όσοι έχουν το κουράγιο να αναζητούν την (απατηλή) αλήθεια στα ψιλά γράμματα των ερευνών , ασχολούνται με αυτό ακριβώς τον τομέα έρευνας που είναι απόλυτα καθοδηγούμενος από τις φαρμακευτικές.
Φυσικά και είναι ένα βήμα μπροστά από μένα τον τεμπέλη και τους ευχαριστώ για όσα μοιράζονται μαζί μας , αλλά δυστυχώς παίζουμε σε παιχνίδι στημένο εξαρχής.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μια αντιμετώπιση από τη μεριά του κράτους που θα προσέγγιζε τις κοινωνικές ανάγκες και τον τεκμηριωμένο ρόλο της φαρμακοθεραπείας.
Αυτό προυποθέτει κάποιες πολύ συγκεκριμένες ενέργειες, που ίσως αρχικά είναι δαπανηρές , αλλά μακροπρόθεσμα επικερδής τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά.
-Ενιαίος ηλεκτρονικός φάκελος παρακολούθησης ασθενούς, για το σύνολο των υγειονομικών δομών -δημόσιων και ιδιωτικών- και κάθε βαθμίδας.
-Καταγραφή όλων των ενεργειών , εξετάσεων, φαρμάκων, διαγνώσεων, γνωματεύσεων, ραντεβού,που χορηγούνται σε κάθε ασθενή υποχρεωτικά στην ηλεκτρονική φόρμα.
-Απαγόρευση των χειρόγραφων συνταγών-παραπεμπτικών για να τελειώνουμε και με αυτή την αθλιότητα και τη φοροδιαφυγή που τη συνοδεύει.
-Επιτροπή επιστημονικής τεκμηρίωσης που θα συντάσσει-αναθεωρεί τα θεραπευτικά -διαγνωστικά πρωτόκολλα και θα ελέγχει την εφαρμογή τους.
-Αυτόνομη έρευνα από τα δημόσια πανεπιστήμια προσανατολισμένη στις κοινωνικές ανάγκες.
-Αξιοποίηση και αξιολόγησητου συνόλου των θεραπευτικών πρακτικών και των άλλων επαγγελματιών υγείας και εκπαίδευση στη συνεργασία.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα , αλλά είμαι εξοντωμένος...
-Εκπαίδευση των γιατρών στις απαιτήσεις από τη μεριά του κράτους (πχ σεμινάριαορθής συνταγογράφησης)