«Πάρτι» 7,2 δισ. ευρώ στον κλάδο Υγείας από 2005 έως 2009.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 31/032013.
Γιάννης Παλαιολόγος.


Ενας από τους κλάδους που συνέβαλε τα μέγιστα, ειδικά στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας, στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Ελλάδας, ήταν αυτός της υγείας. Η ακριβής εικόνα της σπατάλης της προ-μνημονιακής περιόδου, που επιταχυνόταν καθώς η χώρα πλησίαζε τον γκρεμό, αποτυπώνεται στα στοιχεία για τη χώρα μας που καταγράφονται στο Σύστημα Λογαριασμών Υγείας (ΣΛΥ), το πρότυπο σύστημα ταξινόμησης των δαπανών υγείας που έχουν αναπτύξει ο ΟΟΣΑ, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η Eurostat. Το ελληνικό Σύστημα Λογαριασμών Υγείας αναμένεται να ενσωματωθεί προσεχώς στα επίσημα στατιστικά στοιχεία του ελληνικού κράτους, ύστερα από πολυετείς καθυστερήσεις και γραφειοκρατικές περιπέτειες (οι πρωτοπόροι μεταξύ των μελών του ΟΟΣΑ το εφαρμόζουν ήδη από το 2003). Σύμφωνα με προκαταρκτικά στοιχεία, των οποίων εκκρεμεί ακόμα η επικύρωση από την ΕΛΣΤΑΤ, από τα 38,1 δισ. ευρώ αύξησης του ΑΕΠ στα τέσσερα χρόνια από το 2005 ώς το 2009 (από 193 σε 231,1 δισ. ευρώ), τα 7,2 δισ. ευρώ προήλθαν από την αύξηση των συνολικών δαπανών υγείας. Από αυτά τα 7,2 δισ., τα 6,8 δισ. ευρώ ήταν αποτέλεσμα της εκτόξευσης των δημοσίων δαπανών υγείας. Για να το θέσουμε διαφορετικά: σχεδόν το 1/5 της διόγκωσης του εθνικού ΑΕΠ μεταξύ 2005-2009 –τότε που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επαιρόταν για δείκτες ανάπτυξης πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και (από το 2008 και μετά) για μια οικονομία «θωρακισμένη» απέναντι στη διεθνή κρίση– οφειλόταν στην ανεξέλεγκτη κρατική σπατάλη που έλαβε χώρα στην υγεία.

Εξετάζοντας πιο αναλυτικά τους αριθμούς, προκύπτει ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτής της σπατάλης οφείλεται στη δημόσια νοσοκομειακή δαπάνη, που εκτοξεύθηκε κατά την υπό εξέταση τετραετία κατά 79% – από 3,9 σε 7 δισ. ευρώ. Ως ποσοστό του ΑΕΠ, η δημόσια νοσοκομειακή δαπάνη αυξήθηκε μεταξύ του 2005-2009 από 2% σε 3%. Το πιο εντυπωσιακό άλμα έγινε την τελευταία χρονιά, από τα 6,1 στα 7 δισ. ευρώ. Οπως σχολιάζει στην «Κ» μέλος της επιστημονικής ομάδας που ανέλαβε τον άθλο της συγκέντρωσης των στοιχείων, η πηγή αυτής της εξωφρενικής αύξησης της δαπάνης, σε περίοδο μάλιστα που η οικονομία είχε εισέλθει ήδη σε ύφεση, ήταν η αναβάθμιση όλων των αναπληρωτών διευθυντών στα νοσοκομεία σε διευθυντές, με εξίσωση μισθών προς τα πάνω.

Τα ποσοστά αύξησης της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης δεν υπολείπονται σημαντικά του δημοσιονομικού εγκλήματος διαρκείας που συντελούνταν στα νοσοκομεία. Μεταξύ του 2005-9, το κόστος του φαρμάκου και των υγειονομικών αναλωσίμων για το κράτος αναρριχήθηκε κατά 73%, από τα 3 δισ. ευρώ στα 5,2 δισ. Ως ποσοστό της συνολικής παραγωγής, η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη εκτινάχθηκε από το 1,5% στο 2,2% του ΑΕΠ.

Ούτε όμως η εξωνοσοκομειακή δαπάνη του κράτους για την υγεία εξαιρείται από τη γενική τάση των ξέγνοιαστων εκείνων ημερών. Το 2005, τα έξοδα του ελληνικού Δημοσίου για εργαστηριακές εξετάσεις και άλλες εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες ήταν 1,6 δισ. ευρώ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το αντίστοιχο ποσό είχε αισίως φτάσει τα 2,6 δισ. ευρώ, καταγράφοντας αύξηση 63%.

Στα δύο χρόνια του Μνημονίου για τα οποία υπάρχουν στοιχεία του ΣΛΥ (υπό επεξεργασία από την ΕΛΣΤΑΤ), οι δημόσιες δαπάνες υγείας στις τρεις αυτές κατηγορίες έχουν μειωθεί συνολικά κατά 3,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων το 1,8 δισ. στη νοσοκομειακή δαπάνη.


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος