Νέα (...) θεραπεία οσφυαλγίας

[Ορθοπαιδικός]

Νέο ευρύ πεδίο ανοίγει για τους ορθοπαιδικούς για την συνταγογραφία αντιβιώσεων (τώρα ποιος μας πιάνει): Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
   Για όσους υποφέρουν από έντονους πόνους στη μέση, η λύση είναι απλή (σσ: δεν χρειάζεται κάν γιατρός - ρωτήστε το φαρμακοποιό σας), όπως επισημαίνουν επιστήμονες από τη Δανία. Αρκεί μία αγωγή με αντιβιοτικά.
   Σχεδόν το 40% των ανθρώπων που έχουν χρόνια οσφυαλγία μπορούν να ανακουφιστούν με τρίμηνη αντιβιοτική αγωγή. Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Guardian, οι ερευνητές δοκίμασαν την αγωγή σε 162 ασθενείς, διαπιστώνοντας πως άνθρωποι που πονούσαν τόσο πολύ ώστε είχαν εγκαταλείψει την εργασία τους, ανέκτησαν την κινητικότητα και την ανεξαρτησία που είχαν χάσει.
   «Πρόκειται για άνδρες και γυναίκες ηλικίας 40 έως 50 ετών  που είχαν μια πολύ δραστήρια επαγγελματική και κοινωνική ζωή, αλλά έχαναν πολλά εξαιτίας του συνεχούς πόνου τους», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Χάννε Άλμπερτ, από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας.
    «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι σχεδόν οι μισοί από τους πάσχοντες από χρόνια οσφυαλγία μπορεί να ωφεληθούν από την αντιβιοτική αγωγή - και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό», πρόσθεσε.
   Ο πόνος στη μέση είναι μία από τις συνηθισμένες ενοχλήσεις. Υπολογίζεται ότι τέσσερις στους πέντε ενήλικες θα τον παρουσιάσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους, με το 2-8% να υποφέρουν επί χρόνια. Μάλιστα, πολλές από τις δύσκολες περιπτώσεις οσφυαλγίας οφείλονται σε κήλη ή άλλο πρόβλημα των μεσοσπονδυλίων δίσκων, και δυστυχώς οι υπάρχουσες θεραπείες συνήθως δεν βοηθούν – ούτε καν η χειρουργική διόρθωση δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική, τονίζει η καθηγήτρια Άλμπερτ(σσ: δεν γνωρίζει βέβαια το ξεμάτιασμα).  Οι ερευνητές χώρισαν στη συνέχεια 162 ασθενείς από χρόνια οσφυαλγία σε δύο ομάδες.
   Οι μισοί έπαιρναν επί 100 ημέρες συνδυασμό των αντιβιοτικών αμοξυκιλλίνη και κλαβουλανικό οξύ (σσ: εμείς θα δίνουμε κινολόνες που είναι καλύτερες), ενώ οι άλλοι μισοί έπαιρναν επί 100 ημέρες μία ανενεργό ουσία (ψευδοφάρμακο). Σύμφωνα με τους ερευνητές , τα αντιβιοτικά βελτίωσαν σημαντικά την κατάσταση των ασθενών, καθώς έναν χρόνο αργότερα όσοι είχαν πάρει αντιβιοτικά είχαν 64 ώρες πόνου τον τελευταίο μήνα, ενώ όσοι πήραν το ψευδοφάρμακο είχαν 200 ώρες πόνου. Επιπλέον, οι ασθενείς που πήραν τα αντιβιοτικά είχαν χρειασθεί 19 ημέρες αναρρωτική κατά το τελευταίο έτος, έναντι 45 ημερών όσων είχαν πάρει το ψευδοφάρμακο.
(Disclaimer: only GlaxoSmithKline helped us financially to manage to end this study)
ΥΓ. Δεν ξέρω, πραγματικά, αλλά θα ήθελα να διαβάσω αυτή την έρευνα

[timex]

Νομίζω πως το σημαντικό είναι στην παρακάτω πρόταση:
" Επιπλέον, οι ασθενείς που πήραν τα αντιβιοτικά είχαν χρειασθεί 19 ημέρες αναρρωτική κατά το τελευταίο έτος, έναντι 45 ημερών όσων είχαν πάρει το ψευδοφάρμακο. "

[Denominator]

Μάλλον πρέπει να διαβάσουμε προσεκτικά τη δημοσίευση πριν βγάλουμε συμπεράσματα:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος που έγινε με βάση όσα περιγράφονται εδώ: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Ορθοπαιδικός]

Μάλλον πρέπει να διαβάσουμε προσεκτικά τη δημοσίευση πριν βγάλουμε συμπεράσματα:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος που έγινε με βάση όσα περιγράφονται εδώ: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πραγματικά ευχαριστώ. Εξάλλου το έγραφα στο υστερόγραφο ότι θα ήθελα να διαβάσω την έερυνα (αν και μάλλον ολόκληρη και όχι μόνο την περίληψη - να ελπίζω ότι κάποιος μπορεί να τη βρεί δωρεάν μέσω πανεπιστημίου; ). Δυστυχώς οι αντιγραφή επιστημονικών άρθρων απο εφημερίδα σε εφημερίδα και η εκλαϊκευση, καταστρέφει το νόημα τους.
Παρατηρήσεις: Η λύση δεν είναι απλή - γίνονται MRI σε όλους και μάλλον σε κάποιους έγινε παρακέντηση για να βρεθεί το είδος του μικροβίου. Η προτίμηση στο συγκεκριμένο φάρμακο (και δη γενόσημο, όχι πρωτότυπο) είναι ενδιαφέρουσα. Μάλλον πρόεκυψε βάσει των καλλιεργειών που προηγήθηκαν (αλλιώς περίμενα κάτι πιο "αναερόβιο"). Παρενέργειες αντιβιωτικών δεν αναφέρει (γι' αυτό θα ήθελα το πλήρες άρθρο). Τα αποτελέσματα ομολογώ δεν τα κατάλαβα πλήρως, αλλά διαπιστώνω ότι μάλλον (όπως είναι λογικό) δεν βοήθησε πολύ στην ισχιαλγία (leg pain) όσο στην οσφυαλγία.
   ΥΓ το disclaimer παραπάνω δεν ισχυεί. Επίσης μόλις τώρα μιλούσα με φίλο μου στο ΑΠΘ και ευελπιστώ να μου βρεί ολόκληρη τη μελέτη (χωρίς τα 35 ευρώ) οπότε θα επανέλθω με περισσότερα.

[Ορθοπαιδικός]

Επίσης μόλις τώρα μιλούσα με φίλο μου στο ΑΠΘ και ευελπιστώ να μου βρεί ολόκληρη τη μελέτη (χωρίς τα 35 ευρώ) οπότε θα επανέλθω με περισσότερα.

   Η εργασία είναι επισυναπτόμενη... Θα επανέλθω απο βδομάδα με σχόλια αφού καταφέρω να τη διαβάσω...

[Ορθοπαιδικός]

Βρήκα πρόσφατα μια ανάλυση της εργασίας της Hanne B. Albert: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
        H επιστήμη έχει γίνει μια τελείως βαρετή υπόθεση. Έχει εκλείψει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, του αναπάντεχου. Όλα βαίνουν σύμφωνα με το πρόγραμμα και λίγοι είναι αυτοί που κινούμενοι από πνευματική ανησυχία και επιστημονικές εμμονές προχωρούν με άλματα, ανατρέπουν κατεστημένες θεωρίες και προσφέρουν συναρπαστικές λύσεις-θεραπείες. Μία τέτοια επιστήμων είναι η Hanne Albert από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας, η οποία όταν το 2008 θέλησε να δημοσιεύσει την υπόθεσή της περί των αιτίων της χρόνιας οσφυαλγίας, βρήκε όλες τις πόρτες των επιστημονικών περιοδικών κλειστές, εκτός του British Journal of Sports Medicine και του "καταραμένου" Medical Hypotheses [1], [2].
          Η Hanna Albert όμως ήταν επίμονη και τα κατάφερε. Σήμερα δεν υπάρχει περιοδικό που δε θα ήθελε να είχε δημοσιεύσει την επαναστατική ανακάλυψή της: οι μισές περίπου περιπτώσεις χρόνιας οσφυαλγίας λόγω δισκοκήλης (κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου) οφείλονται σε ένα μικρόβιο και μπορούν να καταπολεμηθούν με απλή φθηνή αντιβίωση! Σε μία εποχή όπου η οσφυαλγία αποτελεί το πρώτο αίτιο προσέλευσης στον ορθοπεδικό και οι προσφερόμενες λύσεις ακούν σε ονόματα όπως (κρατείστε την αναπνοή σας): ανοικτή δισκεκτομή, διαδερμική ενδοσκοπική δισκεκτομή, τοποθέτηση τεχνητού δίσκου προσθίως ή ενθεμάτων οπισθίως, σπονδυλοδεσίες, ενδοδισκική έγχυση ειδικού gel, στερεοτακτική ακτινοχειρουργική, έλξεις σε προκρούστια κρεβάτια και βελονισμός, η απλή λύση της Albert είναι ικανή να κλονίσει μία βιομηχανία που ανέδειξε καριέρες και δημιούργησε πλούτο και παρ’ όλα αυτά δεν προσέφερε ανακούφιση στους πάσχοντες.
          Η υπόθεση της Albert ξεκίνησε πριν χρόνια, όταν διαπίστωσε ότι οι μισές από τις κήλες που αφαιρούνταν από ασθενείς ήταν μολυσμένες με το βακτηρίδιο Propionibacterium acnes, μέχρι σήμερα θεωρούμενο υπεύθυνο για την ακμή. Η θεωρία της ήταν απλή: το κατά τα άλλα άκακο αυτό μικρόβιο, το οποίο παρεπιδημεί και στα ούλα, με τους μικροτραυματισμούς που συμβαίνουν κατά το βούρτσισμα των δοντιών εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος και τελικά βρίσκει βολικό καταφύγιο στους μεσοσπονδύλιους δίσκους της σπονδυλικής στήλης. Εκεί αναπτύσσεται και τα προϊόντα του μεταβολισμού του προκαλούν φλεγμονές, οιδήματα και ρήξεις στον ινώδη δακτύλιο και στους παρακείμενους σπονδύλους, με αποτέλεσμα τον αφόρητο πόνο και την πρόκληση οσφυαλγίας ή/και ισχιαλγίας.
             Η «απαράδεκτα» απλοϊκή της θεωρία, αποδείχτηκε με μία άψογα σχεδιασμένη κλινική δοκιμή που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2013 στο European Spine Journal [3]. Η Albert επέλεξε 162 ασθενείς με χρόνια οσφυαλγία λόγω δισκοκήλης, οι οποίοι εμφάνιζαν σπονδυλικό οίδημα διαπιστωμένο με μαγνητική τομογραφία. Στους μισούς χορήγησε αντιβίωση επί 100 ημέρες και στους άλλους μισούς ψεύτικο χάπι. Η πλειονότητα όσων έλαβαν αντιβίωση εμφάνισαν εντυπωσιακή βελτίωση στα συμπτώματά τους, η οποία διατηρήθηκε μέχρι και ένα χρόνο μετά τη λήξη της θεραπείας, ενώ όσοι έλαβαν εικονικό φάρμακο συνέχισαν να υποφέρουν. Η Δανέζα επιστήμων ήταν πολύ προσεκτική στη διατύπωσή της και τόνισε ότι η θεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο σε όσους έχουν δισκοκήλη και οίδημα στον παρακείμενο σπόνδυλο.
        Ήδη ακούγονται οι πρώτες διαμαρτυρίες, περί ανάγκης περαιτέρω μελέτης, περί ανάπτυξης ανθεκτικότητας και άλλων δακρύβρεκτων. Υπενθυμίζουμε, την περίπτωση του Barry Marshall ο οποίος θεράπευσε το πεπτικό έλκος με αντιβιοτικά. Στην αρχή δε τολμούσε να παρουσιάσει τα ευρήματα του ούτε καν σε συνέδριο επειδή τον γιουχάϊζαν οι γαστρεντερολόγοι.
            Σε επικοινωνία που είχα με την ίδια την Hanna Albert παρομοίασε την περιπέτεια της με το Ασχημόπαπο, το γνωστό παραμύθι του Αντερσεν. "Είναι αδύνατο να διανοηθείς τον αρνητισμό, τα εμπόδια, την αγένεια και τις ταπεινώσεις που υπέμεινα όλα τα τελευταία 12 χρόνια. Το μόνο πράγμα που έδινε κουράγιο να συνεχίζω ήταν η ευγνωμοσύνη των ασθενών που θεράπευσα", μου ανέφερε. Η Albert πλέον φεύγει από τη Δανία, προς αναζήτηση άλλων τόπων πιο φιλόξενων και πιο ανοιχτόμυαλων. Πιθανώς να επιστρέψει, όχι ακριβώς στη Δανία αλλά κάπου εκεί κοντά, στη Στοκχόλμη. Για το Nobel. Σαν αυτό που πήρε το 2005, το άλλο ασχημόπαπο της επιστήμης, ο Barry Marshall.
 
Του Γρηγόρη Λάσκαρη
 

[Dott.diMG]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Του Δ. Καμπουράκη στο Protagon

[Δ. Κουναλάκης]

Την μελέτη δεν τη διάβασα... Στο μυαλό μου κράτησα πολύ σκεπτικισμό... Δεν διαφωνώ με το αποτέλεσμα αλλά νομίζω ότι επιστημονικά δεν ανακάλυψε κάτι το φοβερό. Ίσως είναι φοβερή η έκπληξη για όσους έμαθαν παπαγαλία την ιατρική και όσους έχουν μικρή ικανότητα σκέψης. Και μην ξεχνάμε και την νόσο του Pott που γνωρίζει νέες εποχές...

Ωστόσο, νομίζω ότι έχει πολύ δρόμο ακόμη.... Απλές ερωτήσεις για να πουμε ότι πήγε ένα βήμα μπροστά και η επιστήμη:
α) Έχουν σχέση παράγοντες κινδύνου-νοσήματα  που σχετίζονται με ανοσοκαταστολή;
β) Θα μπορούσαμε να έχουμε screening με κάτι πολύ φτηνότερο (αντί της MRI) όπως πχ μια κάμερα φασματογράφησης της θερμοκρασίας;
γ) Η τοπική έγχυση αντιβίωσης έχει ίδια/καλύτερα αποτελέσματα ώστε να μην εκπαιδεύουμε και τα μικρόβια του εντέρου;
δ) 100 μέρες αγωγή με μια αντιβίωση μήπως τροποποιούν την άμυνα του οργανισμού; (βλέπε επίδραση της χλωρίδας του εντέρου στον αριθμό των εξάρσεων του άσθματος και της κορτιζόνης που απαιτείται για την θεραπεία του)
ε) Ποια η σχέση του μικροβίου με τις πρωτεϊνες οξείας φάσης και την πρόκληση βλάβης; Ποιος είναι πιο υπεύθυνος;

Μια άλλη απορία που έχω από παλαιά: Η πιθανότητα για οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου σχετίζεται με παρουσία φλεγμονών στα δόντια. Ισχύει το ίδιο για οποιαδήποτε βλάβη μαλακών μορίων στο μυοσκελετικό και τις φλεγμονές στα δόντια;

[Ορθοπαιδικός]

   Να που όλο προκύπτουν και νέες θεραπείες. Η ιδιαιτερότητα της παρούσας:Μόνο για άντρες  . Το κείμενο ακολουθεί σε μπλε χρώμα λόγω του σκεάσματος...


Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος Mίνα Αγγελίνη ΠΘ  25/07/2016
Ένα χαπάκι... Βιάγκρα την ημέρα, τονώνει τον ανδρισμό σας και παράλληλα σας ανακουφίζει και από τους πόνους της μέσης

Οι άνδρες έχουν πλέον την καλύτερη δικαιολογία για να λαμβάνουν το πιο διάσημο μπλε χάπι της Bayer. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται ερευνητές από την Μαλάτια της ανατολικής Τουρκίας. Θα μπορούν να λένε στις συντρόφους τους ότι το παίρνουν για να αντιμετωπίσουν την ισχιαλγία που τους ταλαιπωρεί και παράλληλα να επιλύουν το πρόβλημα της στυτικής τους δυσλειτουργίας.
 
Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη σε αρουραίους, το βιάγκρα κάνει καλό όχι μόνο στην ανόρθωση του ανδρικού μορίου αλλά και στην ισχιαλγία.  Στη Βρετανία, όπως χαρακτηριστικά γράφει η βρετανική εφημερίδα "Sun", περίπου 400 χιλιάδες άνδρες και γυναίκες παραπονιούνται για πόνους στη μέση.   

Σύμφωνα με τους Τούρκους επιστήμονες , λαμβάνοντας ένα μπλε χάπι την ημέρα και για ένα μήνα, επουλώνονται τα κατεστραμμένα νεύρα και η ενισχύεται η κίνηση. Όμως, το Βιάγκρα, εκτός από την ανόρθωση του ανδρικού μορίου και την ανακούφιση από την ισχιαλγία, κάνει καλό και στην καρδιά.

Έχει αποδειχθεί ότι οι εκπρόσωποι του ισχυρού φύλου θωρακίζουν την καρδιά τους καθώς διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο να προσβληθούν από καρδιακή ανεπάρκεια ή να πεθάνουν από καρδιακή προσβολή σε σχέση με όσους δεν καταφεύγουν στη λήψη του μπλε χαπιού για να ενισχύσουν τη λίμπιντο.

Πριν από ένα χρόνο και πιο συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 2015, Ιταλοί επιστήμονες από το πανεπιστήμιο "Sapienza" της Ρώμης είχαν υποστηρίζει ότι, το Βιάγκρα θα έπρεπε να χορηγείται για την πρόληψη των καρδιακών προσβολών και των εγκεφαλικών. Oι επιστήμονες θεωρούν ότι συστατικό που εμπεριέχεται στο συγκεκριμένο φάρμακο χαλαρώνει τα αιμοφόρα αγγεία και προλαμβάνει τις βλάβες στα κύτταρα της καρδιάς.



   ΥΓ: Αναρωτιέμαι πως ρώτησαν τα ποντίκια αν πονάει η μέση τους.  Και για να συμπληρώσω, αν κάποιος πεί ότι οι άνω μελέτες είναι για τον ... το ανδρικό μόριο, μάλλον θα κυριολεκτεί. Ελπίζω να πάρει το σκεύασμα επίσημα ένδειξη οσφυαλγίας για να το συνταγογραφούμε και εμείς....