Ηθικό & επιστημονικό δίλημμα: Κριτήρια επιλογής γενοσήμου για τη μητέρα σας (?)

[anasm]

Γειά σας,

Με αφορμή ραντεβού στο ΙΚΑ της περιοχής μου,
για συνταγογράφηση της χρόνιας αγωγής Οστεοπόρωσης για τη μητέρα μου...

Δικαιολογημένα ή λόγω «ψυχολογικής εξάρτησης»,
η μητέρα μου,
έχοντας δεί σημαντικότατη βελτίωση στα αποτελέσματα της Οστικής Πυκνότητας,
κατά το διάστημα λήψης του συγκεκριμένου "D" γενόσημου ιδιοσκευάσματος Αλενδρονικού οξέος,
επιμένει, καλώς ή κακώς, στην «αδιαπραγμάτευτη» συνταγογράφηση του συγκεκριμένου και μόνο γενοσήμου...

Ο Ορθοπεδικός, λοιπόν, σήμερα στο ΙΚΑ,
μου έκανε τη χάρη, συναδελφικά (να 'ναι καλά γι αυτό),
επειδή χρωστούσα το φάρμακο στο Φαρμακείο (κάνω αυτό που μου έκαναν όταν ήμουνα Αγροτικός...) 
και με εξυπηρέτησε συνταγογραφώντας το συγκεκριμένο ιδιοσκεύασμα "D", για τον τρέχοντα μήνα και μόνο.

Τον επόμενο μηνα, μου ζήτησε να δεί τα αποτελέσματα των Εξετάσεων Οστικής Πυκνότητας της μητέρας μου,
και να περάσουμε σε άλλο φάρμακο,
γιατί : "συνηθίζει ο οργανισμός με το ίδιο φάρμακο, και γι αυτό, θα πρέπει να γίνεται αλλαγή του..."

Επειδή είμαι από χωριό,
και ως εκ τούτου, σκέφτομαι κουτοπόνηρα, 
έχω κάθε δικαίωμα να ερμηνεύσω το παραπάνω «επιχείρημα» με το δικό μου «τρόπο»...

Όμως, κατά βάθος, θα 'θελα να ‘μαι εντάξει,
και με τη συνείδησή μου, αλλά και με την Ορθή Λογική,
ότι επέλεξα, για τη μητέρα μου, το καλύτερο δυνατό...

Σας ευχαριστώ πολύ, για τις ενδεχόμενες σκέψεις και επισημάνσεις σας.

[Gatekeeper]

επειδή χρωστούσα το φάρμακο στο Φαρμακείο (κάνω αυτό που μου έκαναν όταν ήμουνα Αγροτικός...)

Εδώ είναι η πηγή του κακού.

ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ......

[anasm]

επειδή χρωστούσα το φάρμακο στο Φαρμακείο (κάνω αυτό που μου έκαναν όταν ήμουνα Αγροτικός...)

Εδώ είναι η πηγή του κακού.

ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ......

Θα συμφωνήσω μαζί σας!

Παρόλα αυτά, το θέμα, και δικό μου δίλημμα, είναι άλλο...

Ένας καθημερινός άνθρωπος, που είναι ασφαλισμένος στο ΙΚΑ, και που πια, λόγω του ΕΟΠΥΥ, μιλάμε για εκατομύρια ασφαλισμένων (!!),
πολύ πιθανά θα συναντήσει το εξής ευτράπελο,
που εμπεριέχεται στη διαπίστωση : Αλλάζω γιατρό, σημαίνει αλλάζω φάρμακο...

Όσο "λαϊκίστικο" κι αν σας ακούγεται, νομίζω ότι, αυτή θα είναι η διαπίστωση πάρα πολλών ασφαλισμένων...

Και η διαπίστωση αυτή, πολλές φορές συνοδεύεται από μειδιάματα...και άλλες φορές από οργή...  

Και επανερχόμενος στον πυρήνα του topic,
υπάρχουν επιχειρήματα ουσίας (...) που θα μπορούσε να αρθρώσει ο γιατρός, συνταγογραφόντας ένα "άλλο" φάρμακο,
ή απλώς  πολύχρωμες "τσιχλόφουσκες"...??  

Ή τελικά, ΔΕΝ υπάρχουν αξιόλογες διαφορές, μεταξύ των πολυάριθμων γενοσήμων που κυκλοφορούν στην ελληνική Αγορά...?  

[Ορθοπαιδικός]

Και επανερχόμενος στον πυρήνα του topic,
υπάρχουν επιχειρήματα ουσίας (...) που θα μπορούσε να αρθρώσει ο γιατρός, συνταγογραφόντας ένα "άλλο" φάρμακο,
ή απλώς  πολύχρωμες "τσιχλόφουσκες"...??  
Ή τελικά, ΔΕΝ υπάρχουν αξιόλογες διαφορές, μεταξύ των πολυάριθμων γενοσήμων που κυκλοφορούν στην ελληνική Αγορά...?  

  Διαφορές πιθανόν να υπάρχουν. Πάντως πιστεύω ότι ο συνάδερφος δεν θα σου συνταγγραφήσει πάλι αλλενδρονάτη (οπότε κάλλιστα θα μπορούσες να πάρεις το γνωστό σου γενόσημο) αλλά κάποια άλλη δραστική ουσία (οπότε θα προτείνει και το αντίστοιχο νέο γενόσημο).
    Τώρα αν έχει επιστημονικώς δίκιο... Κρατάω μια επιφύλαξη γιατί δεν έχω όλα τα δεδομένα (διάρκεια θεραπείας, Τ-score,  ηλικία κλπ αλλά επείδη η προηγουμενη ανάλογη συζήτηση μας ήταν πρόσφατη μάλλον δεν έχουν σημασία --> ) και πολύχρωμα μπαλόνια (γεμάτα αέρα).

[Δ. Κουναλάκης]

Την επόμενη φορά ζήτα του να σου εξηγήσει αυτό το "συνηθίζει ο οργανισμός με το ίδιο φάρμακο". Για ρώτα και πως το μετρά ποσοτικά αυτό εάν σου το γυρίσει στα περί καταστολής των οστεοκλαστών. Απλά μην πας μόνος.

Προσωπικά, έχω τεράστιες αμφιβολίες εάν μπορείς να δεις πραγματικές διαφορές σε μέτρηση οστικής πυκνότητας με χρονικό παράθυρο κάτω της διετίας ακόμη κι γίνει από το ίδιο μηχάνημα και τον ίδιο τεχνολόγο, και που να μην εμπίπτουν στα όρια της τεχνικής της μέτρησης.
Επίσης, προσωπικά, συνηθίζω να ρωτάω το ασθενή την άποψη του για το κάθε φάρμακο που παίρνει. Στο 99% των περιπτώσεων είναι συνδυασμός από τρία πράγματα:
α) το σκεύασμα έχει κάτι που ασθενής συμπαθεί πχ γεύση, μέγεθος χαπιού, κουτί που τον εντυπωσίασε και το ξεχωρίζει, κλπ και μόνο ιατρική βάση δεν έχει.
β) έχει κάποιο "θεραπευτή" συνάδελφο ιατρό που νιώθοντας Θεός του επέβαλε να παίρνει το συγκεκριμένο για μια ζωή. Στην άλλη ζωή θα έχει περιθώριο επιλογής.
γ) αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται. Αν λέγεται και Κλινεξ, θα ήταν τέλειο.
Ειδικά στα διφωσφονικά που εάν ρωτήσεις τρεις ορθοπεδικούς θα πάρεις 5 γνώμες σε δύο διαδοχικές μετρήσεις οστικής πυκνότητας, ο ασθενής ειδικά αν έχει άποψη μας βγαίνουν 6 γνώμες. Εκεί χαλάει η γνωστή αγγλική παροιμία περί γνωμών, αλλά ουδείς τέλειος.

Τώρα στους γονείς μας και στους ασθενείς οφείλουμε να φερθούμε σαν άνθρωποι χωρίς εκπτώσεις στο ρόλο μας ως ιατροί.
Προσωπικά, υπολογίζω το αποτέλεσμα σε κάθε ενέργεια. Εάν η όποια αλλαγή έχει νόημα και διαφορετικό θετικό αποτέλεσμα, προσπαθώ να εξηγήσω το όφελος. Δεν θέλει; Σεβαστό. Δεν είμαι ο γιατρός του (και φυσικά ούτε ο συνταγογράφος του). Δεν μου λείπουν οι ασθενείς που με εμπιστεύονται.

Τώρα το θέμα του σκευάσματος, το έχω ξεπεράσει χρόνια τώρα. Στους "δισταχτικούς" ασθενείς δίνω 3-4 ονόματα φαρμάκου να διαλέξουν όποιο είναι πιο όμορφο. Για τους συναδέλφους που δεν το έχουν ξεπεράσει, και που επιμένουν άμεσα ή έμμεσα σε συνάδελφο τους για να επιβάλουν το σκεύασμα της αρεσκείας τους δοκιμάζω συνήθως την νοημοσύνη τους με τόση γαλλική ευγένεια που το κατανοούν συνήθως όταν έχω ήδη φύγει. Στην επόμενη συνάντηση μας, δεν το ρισκάρουν να πουν και ευχαριστώ σε κάτι το τόσο γαλλικό που θα τους κάνει να βράζουν όλη μέρα όταν το καταλάβουν...

Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν υπάρχει λύση και η συζήτηση δεν έχει αποτέλεσμα...