Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας.

[Argirios Argiriou]

30-05-2013 LIFO
του συγγραφέα Νίκου Δήμου.


Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος.
Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του  άγνωστου, του διαφορετικού.

Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι  άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα… Την αγάπη θα την μάθει αργότερα, αν την μάθει. (Μερικοί δεν την μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους).

Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον.

Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική.

Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία.

Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις και ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές μάλιστα οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν.

Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας.

Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις.

Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη την διαφθορά) λιγότερο αλαζόνες  και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού.

Γι αυτό μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Denominator]

Μια που ο Ν. Δήμου αναφέρει τους μουσουλμάνους (δεν ξέρω αν εννοεί μόνο τους Έλληνες μουσουλμάνους ή συμπεριλαμβάνει και τους αλλοδαπούς), θα θέσω ορισμένες σκέψεις με αφορμή τη συμβίωση με αυτούς στην πόλη που ζω. Και μιλώ για συμβίωση, διότι είναι ένας όρος που αποδίδει αρκετά καλά το γεγονός ότι οι δύο κοινότητες μοιράζονται ένα τόπο, αλλά η τομή της ζωής τους (πνευματικής, πολιτιστικής, κοινωνικής, οικονομικής κ.λ.π.) είναι μικρή και υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους δε θα περίμενε κανείς να μεγαλώσει συνταρακτικά στο μέλλον. Η έλλειψη ουσιαστικής ώσμωσης σημαίνει ότι οι μεν τρέφουν ρατσιστικά αισθήματα προς τους δε; Πιστεύω όχι, τουλάχιστον κατά κανόνα. Όμως το ότι η ύπαρξη του διαφορετικού δίπλα μου "δε με ενοχλεί" είναι διαφορετικό από το "το δέχομαι σαν να είναι δικό μου". Τέτοιου είδους υπερβάσεις, που ακυρώνουν το ρατσισμό, δεν είναι εύκολο να δει κανείς, διότι προϋποθέτουν υπέρβαση του ατομικού και εθνικού "εγώ". Και, ανεξάρτητα από ότι εύκολα λέγεται και γράφεται, είναι μια δύσκολη διαδικασία, όταν έχεις να μοιραστείς το ίδιο πιάτο και το ίδιο κεραμίδι στην πράξη. Αυτό στο οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι η όλη κουβέντα των καιρών μας - διότι λίγα είναι ουσία - περί ρατσισμού είναι κάτι που δεν αγγίζει την ουσία της ανθρώπινης φύσης, αλλά παραμένει, στην καλύτερη περίπτωση, στη ρηχότητα του ουμανισμού.