ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Συζητήσεις πάνω σε ιατρικά θέματα
Αφαίρεση τσιμπουριού. Με ποιό τρόπο; Δίνετε αντιβίωση προφυλακτικά;
Γιώργος Κανελλόπουλος:
Έχω δει μία φορά Erythema migrans, σε φίλο που τον τσίμπησε τσιμπούρι στην Ελλάδα (Λακωνία). Δυστυχώς κι εγώ δεν είχα βρει επιδημιολογικά στοιχεία για τη χώρα μας. Να σημειώσω ότι ονομάζεται μεταναστευτικό ερύθημα ακόμη κι όταν επεκτείνεται ομόκεντρα από το σημείο του δήγματος, όχι μόνο όταν εμφανιστεί σε άσχετο σημείο του σώματος.
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΈχω δει μία φορά Erythema migrans, σε φίλο που τον τσίμπησε τσιμπούρι στην Ελλάδα (Λακωνία). Δυστυχώς κι εγώ δεν είχα βρει επιδημιολογικά στοιχεία για τη χώρα μας. Να σημειώσω ότι ονομάζεται μεταναστευτικό ερύθημα ακόμη κι όταν επεκτείνεται ομόκεντρα από το σημείο του δήγματος, όχι μόνο όταν εμφανιστεί σε άσχετο σημείο του σώματος.
--- Τέλος παράθεσης ---
Μα ακριβώς έτσι είναι το κλασικό μεταναστευτικό ερύθημα: Δηλαδή ομόκεντροι κύκλοι με κέντρο το σημείο του δήγματος (άλλο που στο μεταξύ το δήγμα μπορεί και να μην φαίνεται καν. Η λέξη "μεταναστευτικό" στοχεύει στο ότι το ερύθημα διαστέλλεται ομόκεντρα του δήγματος. Όχι ότι μεταναστεύει σε άλλο μέρος του σώματος ).
Πάντως σημαντική η πληροφορία σου Γιώργο ότι έχεις δει μεταναστευτικό ερύθημα στην Λακωνία μετά από τσίμπημα από τσιμπούρι,
καθώς επίσης και η πληροφορία του Βασίλη Παπαδόπουλου για αντισώματα Borrelia IgG στο 25% δείγματος πληθυσμού από τον Έβρο.
Είναι δηλωτικά του ότι η Borellia υπάρχει και στην Ελλάδα, και ότι πρέπει να την λαμβάνουμε υπ'όψιν.
Argirios Argiriou:
Ασχολήθηκα σήμερα λίγο περισσότερο με την Borrelia και καταγράφω παρακάτω αυτά που μου έκαναν περισσότερο εντύπωση:
Υπάρχουν διάφορα είδη (γενότυποι) Borrelia. Τα Ευρωπαϊκά είδη δεν αντιστοιχούν αναγκαστικά στα Αμερικάνικα και για τον λόγο αυτό πρέπει να είναι κανείς κάπως επιφυλακτικός για το πόσο έχουν εφαρμογή στην Ευρώπη αυτά που διαβάζει κανείς σε Αμερικανικές σχετικές ιστοσελίδες για την Borrelia (Lyme Disease). Για την ακρίβεια στην Ευρώπη έχουμε την B. Afzelii και την B. garinii ενώ στην Βόρεια Αμερική έχουν την B. burgdoferi sensu stricto.
Borrelia στην Ευρώπη, εκτός της Βόρειας Ευρώπης είναι σίγουρα κατεγεγραμένη στην Κεντρική Ευρώπη αλλά και στην Βουλγαρία (!) και άρα δεν είναι καθόλου απίθανο να υπάρχει και στην Ελλάδα.
Μια έγκυρη και ενδιαφέρουσα σελίδα στα Αγγλικά για την Borrelia στην Ευρώπη είναι η: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος από όπου και προκύπτει (στο κεφάλαιο της επιδημιολογίας) ότι η Βουλγαρία έχει μια μέση θέση στις Ευρωπαϊκές χώρες ως προς την συχνότητα της μπορρελίωσης Lyme.
Μια επίσης πολύ σοβαρή σελίδα, αλλά δυστυχώς στα Σουηδικά, είναι το κεφάλαιο για την Borrelia του Σουηδικού ΕΟΦ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
(έχει αν μη τι άλλο πολύ καλά references στα Αγγλικά).
Η εργαστηριακή διάγνωση της Borrelia, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν δίνει και τόσο σίγουρα αποτελέσματα. Έτσι η διάγνωση γίνεται κατά κύριο λόγο κλινικά.
Η εξέταση αίματος που κάνουν, στην Σουηδία τουλάχιστον, κοιτά ταυτόχρονα και τα IgM και τα IgG αλλά η εξέταση χωλαίνει σε ευαισθησία και η ειδικότητα. Η εξέταση αυτή του αίματος πάντως στις 14/08/2013 στην Σουηδία κοστίζει 130 Σουηδικές Κορώνες = 15 Ευρώ και τα αποτελέσματα βγαίνουν μετά από περίπου μία εβδομάδα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μια διδακτορική διατριβή στο ΑΠΘ από το 2009 του κ. Γέρου Σπυρίδωνα με τίτλο:
"Μοριακή και ορολογική μελέτη της διασποράς της borrelia burgdorferi στη Μακεδονία και Θράκη".
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Σύμφωνα με την διατριβή αυτή η Lyme μπορρελίωση είναι εξαιρετικά σπάνια στην Ελλάδα (διαβάστε την περίληψη στην σελίδα 142).
Κάτι βέβαια δεν μου κολλάει εδώ: Από την μια έχουμε την Βουλγαρία να έχει μια μέση για Ευρωπαϊκά δεδομένα συχνότητα μπορρελίωσης Lyme και από την άλλη την Βόρεια Ελλάδα να έχει εξαιρετικά χαμηλή συχνότητα.
Argirios Argiriou:
Επτά διαφορετικά είδη Borrelia, βρέθηκαν στα Σουηδικά τσιμπούρια.
Όσο περισσότερη ώρα μείνει ένα τσιμπούρι πάνω στο δέρμα του ανθρώπου τόσο πιθανότερο να πάθει ο άνθρωπος λοίμωξη από Borrelia αν και ακόμη και τότε η πιθανότητα λοίμωξης είναι αρκετά μικρή.
Το συμπέρασμα είναι ότι όταν περιφερόμαστε σε μέρη που συνήθως υπάρχουν τσιμπούρια είναι σημαντικό να ελέγχουμε μετά προσεκτικά το δέρμα μας.
Wilhelmsson P. A sting from a tick: epidemiology, ecology and clinical aspects of Lyme borreliosis [avhandling=διδακτορικό]. Linköpings universitet, Linköping; 2014.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Και ένα ενδιαφέρον άρθρο αυτού του Διδακτορικού:
Prevalence and Diversity of Borrelia Species in Ticks That Have Bitten Humans in Sweden.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
The New England Journal of Medicine.
May 1, 2014.
Teaching Topic
Lyme Disease
E.D. Shapiro
Lyme disease, a zoonosis, is transmitted by certain ixodid ticks and is the most common reportable vectorborne disease in the United States, where it is caused only by the spirochete Borrelia burgdorferi sensu stricto (hereafter termed B. burgdorferi). In Europe and in Asia, B. afzelii, B. garinii, and other related species, in addition to B. burgdorferi, cause Lyme disease.
Clinical Pearls
Clinical Pearl What are the typical characteristics of erythema migrans?
The most common sign of Lyme disease is erythema migrans. Erythema migrans usually begins as a small erythematous papule or macule that appears at the site of the tick bite 1 to 2 weeks later (range, 3 to 32 days) and subsequently enlarges. The lesion may have centrally located vesicles or necrotic areas. Erythema migrans may be asymptomatic, mildly pruritic, or, in rare cases, painful; if untreated, lesions may become as large as 61 cm (2 ft) in diameter and may last for 3 to 4 weeks before resolving. Erythema migrans lesions may occur anywhere on the body surface, although common sites are the groin, axilla, waist, back, lower extremities, and, in children, the head and neck. Although reputed to have a bull’s-eye appearance, approximately two thirds of single erythema migrans lesions either are uniformly erythematous or have enhanced central erythema without clearing around it.
Clinical Pearl What are extracutaneous signs of disseminated Lyme disease?
Extracutaneous signs of disseminated Lyme disease that may occur, with or without erythema migrans, include neurologic conditions, such as cranial-nerve (particularly facial-nerve) palsy and meningitis that mimics aseptic meningitis, as well as carditis, which is most commonly manifested as heart block. Arthritis (most often affecting the knee) is a late sign of disseminated Lyme disease, occurring weeks to months after initial infection; it is seen in less than 10% of all cases, because most patients are treated and cured at an earlier stage of the illness.
Morning Report Questions
Q. How useful are serologic tests in the diagnosis of Lyme disease?
A. Serologic tests for the diagnosis of B. burgdorferi infection are generally of little use in patients with erythema migrans. Two-tier serologic testing for antibodies to B. burgdorferi is recommended (a quantitative test, usually an enzyme-linked immunosorbent assay [ELISA] of the concentration of antibodies to B. burgdorferi and, if results are positive or equivocal, a Western immunoblot); however, it has poor sensitivity in patients with erythema migrans during the acute phase (positive results in only 25 to 40% of patients without evidence of dissemination). Even in the convalescent phase after antimicrobial treatment, a substantial proportion of patients with erythema migrans (half of those without dissemination and a quarter of those with dissemination) do not have a positive test result. The sensitivity of two-tier testing is much better in patients either with early disseminated neurologic or cardiac Lyme disease (80 to 100%) or with late manifestations of Lyme disease such as arthritis (nearly 100%).
Q. What are the most appropriate antimicrobial agents for the treatment of early Lyme disease?
A. Randomized trials have assessed several different antimicrobial agents for the treatment of erythema migrans. In these trials, rates of cure (defined as complete resolution of signs and symptoms shortly after the completion of treatment) have been about 90% with doxycycline, amoxicillin, or cefuroxime axetil. With rare exceptions, patients who were not cured continued to have only nonspecific symptoms, such as fatigue or arthralgia. If a patient has a contraindication to all those drugs, macrolide antibiotics (e.g., azithromycin, clarithromycin, or erythromycin) are an option, but they are somewhat less effective, with cure rates of about 80%. First-generation cephalosporins, such as cephalexin, are not effective in treating Lyme disease.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση