Ειδικευόμενος παρακολουθεί στο θάλαμο ασθενή με πυελονεφρίτιδα, που λαμβάνει εμπειρική θεραπεία με κινολόνη. Όταν βγει το αντιβιόγραμμα, το μικρόβιο είναι πολυευαίσθητο. Στην ενημέρωση αποφασίζεται να γίνει εξιτήριο και να συνεχιστεί η αντιβίωση από το στόμα. Ο ειδικευόμενος προτείνει να γίνει αποκλιμάκωση (downscaling) με παλαιότερο αντιβιοτικό, με βάση το αντιβιόγραμμα.
Ο διευθυντής τον ρωτάει "τι είναι αυτό πάλι". Ο ειδικευόμενος εξηγεί, αλλά τον κοιτάνε σαν εξωγήινο.
Το μεσημέρι που φτιάχνει το εξιτήριο, ρωτάει τον υπεύθυνο θαλάμου τι αγωγή να δώσει και εκείνος του λέει να γράψει μια κινολόνη.
Το ενημερωτικό σημείωμα εξόδου, λοιπόν, που θα φέρει και του ειδικευόμενου τη σφραγίδα, καθώς και η συνταγή, που θα φέρει μόνο τη δική του σφραγίδα, αφορούν μια αγωγή στην οποία δεν συμφωνεί και που είναι εκτός guidelines.
Τι κάνει όταν η επιστημονική του άποψη δεν λαμβάνεται υπόψη;
Το παράδειγμα ήταν πρόχειρο, υπάρχουν και πιο σοβαρές ανάλογες καταστάσεις.
Ο εν λόγω ειδικευόμενος προκαλεί ιατρογενή επιπλοκή σε επεμβατική διαγνωστική μέθοδο, που πίστευε και εξέφρασε εξαρχής πως δεν θα ωφελήσει τον ασθενή, αλλά που έγινε στα πλάισια της δημοφιλούς στα ελληνικά νοσοκομεία τακτικής "κάνουμε ό,τι εξέταση μπορούμε ταυτόχρονα κι ό,τι ψάρια πιάσουμε".
Τι μερίδιο ευθύνης του αναλογεί; Νομικά, ίσως, καμία, ειδικά αν έγινε παρουσία ειδικού, αφού ο ίδιος είναι εκπαιδευόμενος. Όμως, απέναντι στον ασθενή, πώς νιώθει;
Ο καθένας μέσα του έχει λύσει τέτοια ηθικά διλήμματα, από την αρχή της ειδικότητας, απλά μου άρεσε το θέμα κι είπα να συνεισφέρω.
Φίλε, αυτός είσαι!!!
Προσωπικά νομίζω, έθεσες τεράστιο, με πολλαπλά "παρακλάδια" -βραχυ/μεσοπρόθεσμες συνέπειες θέμα...!
Πολύ δύσκολα ερωτήματα, τα οποία όλοι μας τα έχουμε βιώσει ως ειδικευόμενοι, και στην περίπτωσή μου τουλάχιστον τα έχω προκαλέσει ως ένα βαθμό ως ειδικός που εργάστηκε σε νοσοκομείο.
Στην πρώτη περίπτωση, της έντονης και κάθετης διαφωνίας πάνω στην αγωγή με εντολή του στυλ "γράψε και υπέγραψε μόνος σου αυτό που εγώ σου υπαγορεύω" και με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν μάρτυρες συνάδελφοι (συνήθως ειδικευόμενοι), μπορεί κάποιος να σκεφτεί να αναγράψει στα σχόλια της συνταγής "Οδηγία Επιμελητού κ. τάδε". Αυτό έχει το καλό ότι παρέχει μια νομική κάλυψη, αλλά δημιουργεί προηγούμενα με τον επιμελητή.
Τέλος, ας μην ξεχνούμε ότι για όλους μας υπήρξε η ανάγκη κάποια στιγμή να μπούμε στη διαδικασία να μάθουμε να κάνουμε παρακέντηση κοιλίας ή θώρακα, οσφυονωτιαία ή καθετηριοασμό κεντρικού φλεβικού στελέχους, οπότε η συνεχής λογική της αναβολής της ανάληψης πρωτοβουλίας δεν οδηγεί πουθενά.
Καταρχάς, σας τιμά που αναγνωρίζετε ορισμένα,
ίσως αναπόφευκτα για όλους μας, σφάλματα "τελικών αποφάσεων", ακριβώς, λόγω των συνθηκών που λέγονται "ανεμοθύελλα Ε.Σ.Υ."
Προσωπικά, διαφωνώ με την
κυρίαρχη προσέγγιση του τύπου :
καλύπτομαι "τυπικά", και άρα νομικά, σε επίπεδο Αστικής ευθύνης.Βέβαια,
αναμφισβήτητα, επιβάλλεται να είναι για όλους, βασικό μέλημά μας...
πάνω στην αγωγή με εντολή του στυλ "γράψε και υπέγραψε μόνος σου αυτό που εγώ σου υπαγορεύω"
Συγνώμη,
με ποιά ιδιότητα, θα μου δώσει "εντολή" -πρόσταγμα,
να γράψω ό,τι "διατάξει"...??
Είναι λογικό, στην καλύτερη περίπτωση, να μειδιάτε...
Παρόλα αυτά, έχω κάθε δικαίωμα,
να αρνηθώ να ετοιμάσω, πολύ περισσότερο
να υπογράψω το Εξιτήριο του εν λόγω ασθενούς,
και ας δώσει την "εργασία" ή την τάδε "διατριβή" σε άλλο συνάδελφο ειδικευόμενο...