Καλησπέρα και καλώς ήρθες στο φόρουμ. Ο καθένας έχει τις δικές του εμπειρίες, κανείς δεν έχει κάνει ειδικότητα και στην Αθήνα και στην επαρχία για να σου απαντήσει, άσε που κάθε νοσοκομείο είναι διαφορετικό. Θα απαντήσω γενικότερα και μετά θα επανέλθω συγκεκριμένα στο δικό σου θέμα.
Το δίλημμα είναι, κατά τη γνώμη μου, όχι τόσο το επαρχία vs Αττική, αλλά το "μεγάλο ή μικρό νοσοκομείο;" Υπάρχουν υπέρ και κατά και στα δύο. Στο μικρό νοσοκομείο σε χρειάζονται γενικά πιο πολύ, οπότε αναγκαστικά σε εκπαιδεύουν για να βοηθήσεις. Συχνά δεν εκπαιδεύεσαι όμως σε "μικρά" τμήματα, γιατί η ροή των περιστατικών δεν είναι επαρκής. Από την άλλη, σε σχέση με το 3οβάθμιο, το μικρό νοσοκομείο είναι κατά μία βαθμίδα πιο κοντά στην πρωτοβάθμια και ναι μεν δεν χάνεσαι σε ακαδημαϊκότητες, αλλά το πρόβλημα παραμένει: Καλείσαι να εκπαιδευτείς στην πρωτοβάθμια μέσα από νοσοκομειακές συνθήκες. Οπότε το θέμα είναι η δική σου στάση και η προσωπική σου μελέτη, να σκέφτεσαι δηλαδή "πώς θα το χειριζόμουν αυτό εξωνοσοκομειακά;" Στο μεγάλο νοσοκομείο, οι κλινικές δεν βασίζονται συνήθως στο γενικό γιατρό για να τους σώσει και μπορείς να το αξιοποιήσεις αυτό είτε λουφάροντας είτε, με τους δικούς σου ρυθμούς πλέον και χωρίς πίεση να εκμεταλλευτείς στο έπακρο τις όποιες δυνατότητες για μάθηση. Είναι θέμα όρεξης, όπως είπες.
Όσον αφορά τα νοσοκομεία που σκέφτεσαι, αναρωτήσου πρώτα τι θέλεις εσύ από την ειδικότητά σου, ψάξε και ρώτα τις συνθήκες, πήγαινε εκεί αν έχεις τη δυνατότητα. Μην στηρίζεσαι σε γενικότητες, ρώτα συνολική εικόνα (ευχαριστημένος ή όχι) και συγκεκριμένα πράγματα που τα βάζεις σε προτεραιότητα (π.χ. μαθήματα, ρεπώ, κλίμα, εφημερίες, συντονισμός) Είμαι στη διάθεσή σου να απαντήσω σχετικά με το Ρίο, σε πη-εμ. Έχε επίσης υπόψιν ότι τα πράγματα αλλάζουν καμιά φορά μέχρι να ξεκινήσεις και μέχρι να τελειώσεις.