Είναι κάπως άκαιρο πλέον, αλλά πιστεύω σχετικό με το θέμα που συζητάμε, τουλάχιστον έμμεσα.
Αφορά μία προσωπική ιστορία που ποτέ δεν ανέφερα στο φόρουμ γιατί απλά δεν έτυχε.
Τον Ιούλιο του 2006 έλαβα, μετά από 22 μήνες αναμονής ως μοναδικός υποψήφιος, και ενώ είχα στο μεταξύ ανοιξει ιδιωτικό ιατρείο στην Ξάνθη, το διορισμό μου για το ΠΠΙ Αγίου Ευστρατίου. Μαζί με τη θέση του Αγίου Ευστρατίου είχα διεκδικήσει τη θέση του ΠΠΙ Μούδρου αλλά την έχασα από συνάδελφο ΓΙ, αν και είχα δύο πτυχία, διατριβή κλπ (αρκετά δηλαδή ώστε σε λίγους μήνες να εκλεγώ λέκτορας Παθολογίας στο ΔΠΘ).
Το γιατί ήθελα να πάω στη Λήμνο (πρωτίστως) με την οικογένειά μου, σε μία θέση ΠΦΥ, είχε να κάνει πρώτον με την αμοιβή (θυμίζω ότι τότε μαζί με τις εφημερίες ο διοριζόμενος, επέχων μισθολογικά θέση επιμελητή Α', λάμβανε πάνω από 3500 ευρώ μαζί με τι εφημερίες) και δεύτερον με το χαρακτήρα της νησιωτικής Ελλάδας (και ιδιαίτερα της Λήμνου).
Καθώς όμως ο διορισμός καθυστέρησε περίπου δύο χρόνια και έχοντας μία μικρή πίκρα γιατί δεν πήρα το ΠΠΙ Μούδρου - παρότι σωστά, σύμφωνα με το γράμμα του Νόμου, δεν εξετάστηκε καν η υποψηφιότητά μου από τη στιγμή που υπήρχε ΓΙ - προσπάθησα να έρθω σε συνεννόηση με τη Διοίκηση του Νοσοκομείου Λήμνου προτείνοντας να μου επιτραπεί να εγκατασταθώ στη Μύρινα, να κάνω δύο τακτικές επισκέψεις στον Άγιο Ευστράτιο την εβδομάδα (και έκτακτες όποτε το απαιτούσαν οι συνθήκες) και να εφημερεύω στην Παθολογική και το ΤΕΠ του Νοσοκομείου σε μία προσπάθεια να μη φθαρώ επιστημονικά. Σημειωτέον ότι τον καιρό εκείνο υπηρετούσαν στον Άγιο Ευστράτιο και οι δύο αγροτικοί γιατροί που προβλέπονταν από το σχετικό οργανόγραμμα.
Η απάντηση ήταν αρνητική. Ο νόμος ήταν σαφής: Όποιος διοριζόταν στο ΠΠΙ Αγίου Ευστρατίου έπρεπε να είναι πάντα εκεί. Ως εκ τούτου αποχαιρέτησα κάθε σκέψη να πάω στα νησιά και συνέχισα το ιδιωτικό μου ιατρείο.
Έκτοτε ο Άγιος Ευστράτιος δεν έχει σταυρώσει γιατρό. Δεν ξέρω τι θα γινόταν με εμένα αν είχα πάει και αν είχα πάει αν θα είχα μείνει. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι μία έλλειψη ευελιξίας και διάκρισης, δικαιολογημένης ή αδικαιολόγητης, στέρησε από μένα μεν τη δυνατότητα μίας εργασίας που επιθυμούσα πραγματικά, από το νησί δε την παρουσία ενός οποιουδήποτε γιατρού.
Η παράθεση της ιστορίας είναι καθαρά ανεκδοτολογικού σκοπού και δεν έχει ενσωματωμένο κανένα ψήγμα κρίσης ή επίκρισης.