Αγαπητέ συνάδελφε Jack,
Διάβασα το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις. Θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι οι περισσότεροι εξ'ημών που είμαστε διορισμένοι σε Π.Ι. αντιμετωπίσαμε ή και αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα αυτά.
Θα ήθελα να σου πω ότι συμφωνώ απολύτως με τη Μαρία Χόρτη, την οποία γνωρίζω προσωπικά και με την οποία έχουμε συζητήσει επανειλημμένως το πρόβλημα αυτό.
Εγώ προσωπικώς βρέθηκα στο δίλημμα μεταξύ ιδιωτικού ιατρείου και επιβολή τάξης στο Π.Ι. με την εφαρμογή ραντεβού και επέλεξα καταρχήν τη 2η λύση, με προοπτική κάποια στιγμή να μεταπηδήσω στην 1η. Εφάρμοσα την ακόλουθη τακτική:
Από πέρσυ καθιέρωσα μια ημερομηνία έναρξης του συστήματος των ραντεβού. Σε κάθε ασθενή που προσερχόταν άνοιγα ηλεκτρονική κάρτα ασθενή, κατέγραφα πλήρες ιστορικό, έκανα μια στοιχειώδη κλινική εξέταση (αν δεν προλάβαινα τα πάντα στο 1ο ραντεβού, κάποια γινόντουσαν στα επόμενα), έκανα συνταγογράφηση (3μηνη συνταγή στους ρυθμισμένους ασθενείς, 1 ή 2 μήνες στους αρρύθμιστους) και τους έκλεινα το επόμενο ραντεβού επί τόπου. Κάθε φορά δηλαδή που ο ασθενής προσέρχεται, του κλείνω το επόμενο ραντεβού του, συνεπώς δεν επιβαρύνομαι με τηλέφωνα.
Ταυτόχρονα, σταδιακά έπεισα τον κόσμο ότι και τα επείγοντα περιστατικά θα εξετάζονται κατόπιν ραντεβού, αφού ο ασθενής μου τηλεφωνήσει και μου περιγράψει το πρόβλημά του. Ανάλογα το πόσο "επείγον" κρίνω το περιστατικό θα του πω να έρθει άμεσα ή σε 1-2 ώρες ή προς το τέλος της ημέρας.
Τέλος, όσον αφορά τους προσερχόμενους από γειτονικά ιατρεία, τους παραπέμπω για την τακτική συνταγογράφηση στον ιατρό τους με τη δικαιολογία ότι "κλείνουμε ραντεβού μόνο για τους κατοίκους της περιοχής ευθύνης μας".
Έχω κλείσει 14 μήνες εφαρμογής του συστήματος αυτού. Πριν από 1,5 χρόνο, υπήρχαν ουρές κόσμου έξω από το ιατρείο καθημερινά. Οι πρώτοι ασθενείς προσέρχονταν 4-5 το πρωί για να πιάσουν σειρά, και περί τις 08:30πμ είχαν μαζευτεί μια 40ρια ασθενείς. Μέσος χρόνος αναμονής ήταν 4 ώρες και αν ο ασθενής ερχόταν μετά τις 11πμ δεν είχε καμία ελπίδα να εξυπηρετηθεί. Κυριαρχούσε το χάος και ο εκνευρισμός - οι τσακωμοί και κάθε μέρα επέστρεφα σπίτι με νεύρα. Σημειωτέον ότι εργάζομαι σε διθέσιο Π.Ι. με πολύ μεγάλο πληθυσμό ευθύνης (6-7000 μόνιμοι κάτοικοι το χειμώνα, 15000 το καλοκαίρι).
Σήμερα υπάρχει μια πολιτισμένη εικόνα στο Ιατρείο από άποψης οργάνωσης. Ανά πάσα στιγμή περιμένουν το πολύ 5-6 άτομα έξω από το ιατρείο (συνήθως 2-3). Ο κάθε ασθενής έχει το χρόνο του, υπάρχει άλλη σχέση ιατρού - ασθενή, έχω το χρόνο να ασκήσω προληπτική ιατρική και να διαχειριστώ τα χρόνια νοσήματα και τόσο οι ασθενείς όσο και εγώ είμαστε ενθουσιασμένοι. Δεν υπάρχει πια το φαινόμενο "τι κάνει ο ιατρός τόσες ώρες;".
Ορισμένοι κάτοικοι ήταν αρχικώς δύσπιστοι ή και διαμαρτύρονταν για το μεγάλο χρόνο αναμονής (για το 1ο ραντεβού μόνο, καθότι οι ημερομηνίες είχαν κλείσει γρήγορα), ωστόσο μετά τους πρώτους 3-4 μήνες το σύστημα "έστρωσε" εντελώς και τώρα λειτουργεί άψογα.
Πριν το εφαρμόσω είχα κάποιες αμφιβολίες αλλά η κατάσταση που κυριαρχούσε ήταν απελπιστική και δεν είχα άλλη ελπίδα. Εξάλλου, από όσους συναδέλφους το εφάρμοσαν κανείς δεν το μετάνιωσε.
Καλές αποφάσεις σε ό,τι και αν επιλέξεις και καλή επιτυχία!
Θέμα: ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΕΚΤΟΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΙΑΤΡΕΙΟΥ (Αναγνώστηκε 6129 φορές)