Ποια είναι η νομική ευθύνη ενός φαρμακοποιού;

[anasm]

Γατακια Καναδοι, εδώ στην Ελλαδαρα τα κάνουμε όλα αυτά και παραπάνω, και μάλιστα nationwide...

Υπερβολές.
Οι Καναδοί (και οι Αμερικανοί) φαρμακοποιοί έχουν by default κλινική εκπαίδευση. Οι Έλληνες όχι. Συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα, προς το παρόν.

Φίλε Διαμαντή,
παρά την περιορισμένη κλινική εμπειρία μου, θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ ειδικά σε αυτό..

Εννοείται, το αυθόρμητο, έως και τραβηγμένο παραπάνω σχόλιό μου, 
επ'ουδενί, δεν στόχευε εσένα...   

[Diamantius]

Μα δεν το εξέλαβα προσωπικά, μην ανησυχείς

[Δ. Κουναλάκης]

Τελικά, στην ΕΛΛΑΔΑ υπάρχει κάτι παραπάνω από αυτά που έγραψα στο πρώτο μήνυμα;

[Diamantius]

Σύμφωνα με το Π.Δ. 121/08, ο φαρμακοποιός έχει υποχρέωση να εκτελεί ό,τι UFO συνταγή του έρχεται, αρκεί να βγαίνει ο πολλαπλασιασμός [χάπια*δοσολογία*ημέρες του μήνα].
Αν πιάσει το μάτι του αλληλεπίδραση ή αντένδειξη ή οτιδήποτε άλλο, δεν έχει νομική ευθύνη να κάνει τίποτα. Επαφίεται στην καλή του την ψυχή ή στη διάθεση να ακούσει τις ειρωνείες του γιατρού από το τηλέφωνο, στο 90% των περιπτώσεων.

[Δ. Κουναλάκης]

Έχεις δίκιο Διαμαντή. Αυτό όμως δεν είναι λοβοτομή για ένα φαρμακοποιό που θέλει να κάνει αυτά που έχει μάθει;
Και που στηρίζονται όλα αυτά που λένε για κέντρο πρωτοβάθμιας φροντίδας; Στο απόλυτο μηδέν φαντάζομαι.

Θα ήθελα να παρουσιάσεις λίγο πράγματα για τον κλινικό φαρμακοποιό. Για να φανεί και η άλλη πλευρά. Είμαι σίγουρος ότι για τους περισσότερους είναι άγνωστη.
Έστω κι αν οι νόμοι δεν μας καλύπτουν στην Ελλάδα.

[Denominator]

Σύμφωνα με το Π.Δ. 121/08, ο φαρμακοποιός έχει υποχρέωση να εκτελεί ό,τι UFO συνταγή του έρχεται, αρκεί να βγαίνει ο πολλαπλασιασμός [χάπια*δοσολογία*ημέρες του μήνα].
Αν πιάσει το μάτι του αλληλεπίδραση ή αντένδειξη ή οτιδήποτε άλλο, δεν έχει νομική ευθύνη να κάνει τίποτα. Επαφίεται στην καλή του την ψυχή ή στη διάθεση να ακούσει τις ειρωνείες του γιατρού από το τηλέφωνο, στο 90% των περιπτώσεων.

Πράγματι, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που θα εισπράξει ο φαρμακοποιός είναι ειρωνεία ή και πλήρη απαξίωση, ακόμη και αν πρόκειται για πασιφανές και αυταπόδεικτο λάθος του γιατρού.
Αντί άλλων επιχειρημάτων, θα παραθέσω δύο περιπτώσεις όπου φαρμακοποιοί γλύτωσαν τον ασθενή και εμένα:
1) Σε μία από τις πολλές φορές που έγραψα για πρώτη φορά αντιφυματική αγωγή δεν συμπλήρωσα βιταμίνη Β6, παράλειψη για την οποία μερίμνησε ο φαρμακοποιός.
2) Σε μία περίπτωση που χορήγησα κεφακλόρη και αμέλησα να πάρω ιστορικό αλλεργιών, ο φαρμακοποιός μου τηλεφώνησε και μου είπε ότι είδε γραμμένο με κόκκινο στυλό στο βιβλιάριο "αλλεργία στις κεφαλοσπορίνες", γεγονός που με οδήγησε να αλλάξω την αγωγή.
Έχω την ισχυρά πεποίθηση ότι υπήρξαν και άλλες που δεν αντιλήφθηκα ποτέ.
Είναι απόλυτα λογικό να γίνεται λάθος ή παράλειψη κάποιες στιγμές. Είναι όμως παράλογο να μη δεχόμαστε διόρθωση από ένα επαγγελματία υγείας. Ας μην ξεχνούμε ότι σε κάποιες χώρες του εξωτερικού οι κλινικοί φαρμακολόγοι είναι αυτοί που βάζουν την τελική υπογραφή για την αγωγή του ασθενούς, τουλάχιστον σε ορισμένες περιπτώσεις.

[Diamantius]

Έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων Δημήτρη.
Υποψιάζομαι ότι λένε "Κέντρο Π/Φ" ένα φαρμακείο που παίρνει πίεση, κάνει εμβόλια και διατηρεί την αποκλειστικότητα στην πώληση OTC. Καλά είναι αυτά, αλλά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Η λοβοτομή που αναφέρεις είναι και ο λόγος που ποτέ δεν μπήκα στη (σοβαρή) διαδικασία να ανοίξω φαρμακείο. Δούλεψα ενάμιση χρόνο, έφαγα μπόλικη απαξίωση στη μάπα από εργοδότη και δορυφόρους, κατάλαβα ότι αυτά που έπρεπε να κάνω για να επιβιώσω σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν μου ταιριάζουν σαν χαρακτήρα και άλλαξα ρότα. Νωρίς-νωρίς αντιλήφθηκα ότι υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης στην φαρμακοθεραπεία, τουλάχιστον με τον τρόπο που γίνεται στην Ελλάδα (έλλειψη standards δηλαδή) και πλέον, έχοντας ολοκληρώσει το Diploma (και ψάχνοντας λεφτά για το MSc  ), η υποψία αυτή έχει γίνει βεβαιότητα. Ειδικά σε επίπεδο νοσοκομείου/κλινικής, θα ωφελούσε φοβερά νομίζω η απασχόληση κλινικών φαρμακοποιών.

Πάμε τώρα στο προκείμενο. Οι φαρμακοποιοί που μπορούν να κάνουν σοβαρή διαχείριση της φαρμακοθεραπείας, όπως γίνεται στο εξωτερικό δηλαδή, και που έχουν φαρμακείο, παίζει να είναι και λιγότεροι από 20 σε όλη την Ελλάδα. Δεν είναι θέμα ανικανότητας, αλλά αναχρονιστικού προγράμματος σπουδών. Αν θέλουμε να αναβαθμιστεί ο ρόλος του φαρμακείου και να δρα συμπληρωματικά προς τον γιατρό, πρέπει να αλλάξει άρδην το πρόγραμμα σπουδών, δεν γίνεται αλλιώς. Ή να κάνουν όλοι Master στην Κλινική, που πάλι δε γίνεται, 3-4 άτομα το χρόνο παίρνει το τμήμα.

Η νοοτροπία των γιατρών είναι μεγάλο πρόβλημα. Αυτός που δεν θέλει να καταλάβει, δεν θα καταλάβει, ό,τι και να του πεις.