Άγχος και επίδοση

[Γιούλη]

Μια μικρή δόση άγχους οξύνει την ενεργητικότητά μας. Μας τοποθετεί λίγο στα άκρα και βελτιώνει την επίδοσή μας. Μια μικρή ποσότητα φόβου μας βοηθά να σκεφτόμαστε πιο γρήγορα και μας βοηθά να έχουμε καλύτερη σωματική λειτουργία. Μαθητές οι οποίοι δεν είναι αγχώδεις αποδίδουν λιγότερο στις εξετάσεις τους και άνθρωποι που δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αγχωμένοι σε μια συνέντευξη, επίσης, δεν αποδίδουν. Σε πολύ ακραίες περιπτώσεις, άνθρωποι οι οποίοι είναι φοβισμένοι σκέφτονται και πράττουν πιο γρήγορα, αυξάνοντας τις πιθανότητες επιβίωσής τους σε σχέση με αυτούς που δε φοβούνται καθόλου.

Εντούτοις, ο υπερβολικός φόβος και το άγχος δεν μας κάνουν καλό. Επηρεάζουν αρνητικά τις επιδόσεις μας. Ορισμένοι άνθρωποι ανησυχούν τόσο πολύ πριν από μια ομιλία μπροστά σε κοινό, ώστε να ιδρώνουν και να ψελλίζουν τις προτάσεις τους. Μερικοί μαθητές αγχώνονται τόσο πολύ για τις εξετάσεις τους, ώστε να μη δύνανται να προετοιμαστούν κατάλληλα για αυτές. Κάθε φορά που κάθονται να μελετήσουν, ανησυχούν για την επίδοσή τους. Ένας αριθμός ανθρώπων αποτυγχάνει στις συνεντεύξεις λόγω νευρικότητας και ορισμένοι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ σε ακραίες καταστάσεις με αποτέλεσμα να «παγώνουν» τελείως.

Υπάρχει μια σχέση συναλλαγής ανάμεσα στο επίπεδο άγχους και την επίδοση ενός ατόμου. Η ψυχική και η σωματική απόδοση αυξάνονται όσο αυξάνεται το επίπεδο άγχους, σταδιακά όμως φτάνει σε ένα σημείο όπου κάθε αύξηση στο επίπεδο άγχους μειώνει την επίδοση – και αυτό συμβαίνει ταχέως. Όλοι χρειαζόμαστε κάποια ποσότητα άγχους, ωστόσο το υπερβολικό άγχος ελαττώνει την επίδοσή μας.

 
Το άγχος μπορεί να προκαλέσει περισσότερο άγχος

Υπάρχει ένα περαιτέρω πρόβλημα: το άγχος και το στρες δύνανται να παράγουν ένα φαύλο κύκλο. Για παράδειγμα, οι μαθητές που διαιωνίζονται σε εξετάσεις και οι οποίοι έχουν γίνει τόσο αγχώδεις ώστε να μην μπορούν να κάνουν επαναλήψεις – επειδή ανησυχούν για την επίδοσή τους στις εξετάσεις – ενδεχομένως να αντιληφθούν σύντομα ότι δε δουλεύουν. Αυτό θα επιδεινώσει την ανησυχία τους, θα παράγει περισσότερο άγχος και περισσότερος χρόνος θα χαθεί καθώς σκέφτονται πώς θα τα βγάλουν πέρα. Όσο πιο πολύ αγχώνονται, τόσο λιγότερο χρόνο περνούν δουλεύοντας και τόσο πιο πολύ θα ανησυχούν.

Μερικές φορές το άγχος μας δε συγχρονίζεται με το γεγονός το οποίο το προκάλεσε. Κατά τη διάρκεια ενός τραυματικού γεγονότος ορισμένοι άνθρωποι φαίνεται να αντεπεξέρχονται πολύ καλά. Ώρες ή μέρες αργότερα, όμως, εμφανίζουν ξαφνικά άγχος. Αυτό το είδος καθυστερημένης ανταπόκρισης φόβου και άγχους επιφέρει και πάλι αναστάτωση και δεν έχει κάποια χρησιμότητα.


ΠΗΓΗ: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[md]

Η εμμεση αυτοδιαφημιση ενος ψυχολογου σε ενα forum ως επι το πλειστον ιατρικο ειναι κατα την αποψη μου μαλλον ακομψη...

[Denominator]

Η εμμεση αυτοδιαφημιση ενος ψυχολογου σε ενα forum ως επι το πλειστον ιατρικο ειναι κατα την αποψη μου μαλλον ακομψη...

Συμφωνώ, αν και νομίζω ότι θα πρέπει να δίνεται σε καθένα η ευκαιρία να αποδείξει το αντίθετο.
Η ανάπτυξη γόνιμων και τεκμηριωμένων απόψεων σε σχετικά αντικείμενα, πέρα από την παράθεση άρθρων, θα βοηθήσει προς αυτό το σκοπό.

[medicus]

"Πενία τέχνας κατεργάζεται..."

Δεν έβαλα το γνωμικό για να ειρωνευτώ ούτε για να επικρίνω. Απλά αυτό μου ήρθε αμέσως στο μυαλό και με ενοχλεί η κατάσταση, και όχι η λέξη, "πενία". Μία "πενία" που έχει αγγίξει όλους μας, ή τουλάχιστον την συντριπτική πλειοψηφία.

Δεν θα σταθώ ούτε στα αίτια ούτε στις "πολιτικές" αναλύσεις. Θα σταθώ μόνο στην "πείνα". Μία λέξη-αναγραμματισμός της "πενίας". Δεν γνωρίζω την "Γιούλη" ούτε εάν πεινάει. Γνωρίζω, όμως, ότι πλέον η πείνα είναι μπροστά μας και καθημερινό φαινόμενο. Και ο "πεινασμένος" αναζητά άμεση λύση για την επιβίωσή του.

Με γνώμονα αυτή την διαπίστωση θα έλεγα ότι δεν μου είναι τόσο άκομψη αυτή η ενέργεια. Σίγουρα, υπό άλλες συνθήκες και καταστάσεις, θα συμφωνούσα απόλυτα περί "άκομψης συμπεριφοράς". Σήμερα, όμως, νιώθω αδύναμος να αξιολογήσω τέτοιες ενέργειες. Γιατί, όπως έγραψα παραπάνω, δεν γνωρίζω την "Γιούλη" καθώς και την κάθε "Γιούλη". Δεν γνωρίζω πως θα είμαι αύριο, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η κάθε ημέρα με κάνει να αναθεωρώ πολλά πράγματα που είχα ως δεδομένα.

Ελπίζω #MD# να μην παρεξηγήσεις την παρέμβασή μου. Ενώ συμφωνώ μαζί σου όμως, παραδόξως, θα συμφωνήσω και με την "διαφήμιση". Και βάζω την λέξη διαφήμιση εντός εισαγωγικών, διότι πολλές από τις σημερινές διαφημίσεις είναι, δυστυχώς, μία απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.

Ευχαριστώ...     

[Δ. Κουναλάκης]

Λοιπόν όταν είδα αυτή τη γκρίζα διαφήμιση σκέφτηκα να μην την σβήσω....

Είμαι σίγουρος ότι και να μην υπήρχε αυτή η γκρίζα διαφήμιση αυτός που θέλει να χαλάσει λεφτά θα βρει το δρόμο να πάει.
Από την άλλη για τους επαγγελματίες υγείας αυτό μπορεί να κρύβει μια κληρονομική νόσο ή μια προβληματική οικογένεια.... Και τα δύο δεν είναι δουλειά του ψυχολόγου.

[Zachariadis]

Εμένα δεν με ενοχλεί τόσο η πρόδιλη προσπάθεια έμμεσης διαφήμισης στην πλάτη του forum,
όσο το γεγονός ότι δεν φαίνεται να θέλει ουσιαστικά να συμμετάσχει σε αυτό.
Είναι σαν να κολλάει διαφημιστικές πινακίδες και μηνύματα πάνω σε ένα λεωφορείο του οποίου
όμως δεν θέλει ούτε επιβάτης να γίνει ,ούτε να ταξιδέψει.

[Γ.Κτιστάκης]

Ευπρόσδεκτη κάθε τοποθέτηση και θα ήθελα εάν μπορούσε  να μας καταθέσει κάποιες σκέψεις της και εμπειρίες της για το τι εστί άγχος τι φόβος να προσπαθήσει να δώσει και σε εμάς τους φορουμιστες απλά πράγματα για να κατανοήσουμε την διαφορετικότητα και διαφορές μεταξύ άγχους και φόβου και να μπούμε σε μια κουβέντα  περί άγχους και φόβου και την διαχείρισή τους από εμάς στην καθημερινότητά μας, με γνώμες από ειδικούς και μη.

[Γιούλη]

Βεβαίως και να καταθέσω τις απόψεις μου πάνω στις έννοιες φόβος - άγχος

Ως προς τη σημασία του άγχους και του φόβου γενικά, είναι και τα δύο συναισθήματα που βιώνουμε όταν ανησυχούμε και όταν αισθανόμαστε κάποιου είδους απειλή (χωρίς πάντοτε να γνωρίζουμε με ακρίβεια το λόγο που νιώθουμε ότι απειλούμαστε).

Υπάρχει μια βασική διαφορά όμως μεταξύ φόβου και άγχους. Ο φόβος είναι η αίσθηση αγωνίας που συνδέεται με συγκεκριμένο και πραγματικό κίνδυνο, δημιουργείται δηλαδή όταν βλέπουμε ή βιώνουμε κάτι που μας τρομάζει. Το άγχος από την άλλη είναι μια γενικότερη συναισθηματική αντίδραση που συνδέεται με ένα αναμενόμενο ή φανταστικό κίνδυνο. Μπορεί να εκληφθεί ως ο τύπος φόβου που βιώνουμε όταν σκεφτόμαστε ή στεναχωριόμαστε για κάτι και όχι τόσο όταν το βιώνουμε πραγματικά.

Βέβαια, υπάρχουν διάφορες θεωρίες και η κάθε μια δίνει τη δική της εξήγηση για το τι προκαλεί το άγχος.

[Denominator]

Πότε πρέπει να θεραπεύουμε το άγχος και πότε το φόβο;
Μία γενική αρχή που έχω στο μυαλό μου είναι όταν καθίσταται το άτομο δυσλειτουργικό: Η αναγκαιότητα της αγωγής είναι συνάρτηση του βαθμού δυσλειτουργικότητας.
Επίσης, χωρίς να έχω καμία σχέση με ψυχιατρική (ενώ οι συνάδελφοι γενικοί γιατροί έχουν κάνει ψυχιατρική στην ειδικότητα), θεωρώ ότι σε πολλές φοβικές καταστάσεις και απλές νευρώσεις μπορεί η μη φαρμακευτική παρέμβαση να είναι εξίσου αποτελεσματική με τη φαρμακευτική αγωγή.

[Γιούλη]

Συμφωνώ με την επισήμανση ότι η θεραπεία είναι θέμα δυσλειτουργικότητας και γι αυτό διαφέρει για κάθε άτομο τόσο η θεραπεία που είναι κατάλληλη για αυτό όσο και το πότε είναι απαραίτητη στην ουσία δηλαδή πότε υπάρχει πραγματικό πρόβλημα.

Φυσικά, υπάρχουν πολλές ψυχολογικές (μη φαρμακευτικές) θεραπείες, όπως η συμπεριφορική, γνωστική, συμβουλευτική, ψυχανάλυση, ύπνωση, χαλάρωση (μέσω συγκεκριμένων τεχνικών), συστημική και πολλές άλλες. Όπως και τρόποι αυτοβοήθειας (ομάδες αυτοβοήθειας). Το τι είναι κατάλληλο για τον καθένα δεν μπορούμε να το ξέρουμε πάντα και απόλυτα από την αρχή για αυτό πιστεύω είναι καλό να γνωρίζουν οι ασθενείς κάποια πράγματα για την κάθε θεραπεία από πριν αλλά και να έχουν τη δυνατότητα-δικαίωμα να την σταματήσουν σε περίπτωση που θεωρούν ότι δεν τους βοηθάει και να στραφούν σε κάτι διαφορετικό.