Τα σχόλιά μου για την έκθεση Σουλιώτη και συν. (Σεπτέβριος 2013)(Την οποία έκθεση μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος )
Σε γενικές γραμμές νομίζω ότι οι προτάσεις της έκθεσης είναι προς την σωστή κατεύθυνση.Στα θετικά να βάλω ότι προτείνεται ο ΕΟΠΥΥ να είναι αγοραστής και όχι πάροχος Υπηρεσιών Υγείας. Θετικό επίσης να διαχωριστεί διοικητικά και οικονομικά η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας από την Νοσοκομειακή. Θετικό ότι προτείνεται η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (Π.Φ.Υ. ) να λειτουργεί σε 24ωρη βάση καθώς και η ώσμωση του κρατικού με το ιδιωτικό. Θετικό να υπάρχει κλειστός προϋπολογισμός (αυτό κατάλαβα τουλάχιστον από την σελ. 10 που μιλούν για global budget). Βέβαια το σε "24ωρη βάση" το αντιλαμβάνομαι όπως το αντιλαμβάνονται στην Σουηδία: Εργασία του Γενικού Ιατρού στο Ιατρείο του ένα 8ωρο δηλαδή 8.00 με 17.00 και κάποιες φορές τον μήνα εφημερία 17.00 με 24.00. Από τις 24.00 έως και τις 08.00 αναλαμβάνουν τηλεφωνική εφημερία ειδικά εκπαιδευμένες Νοσηλεύτριες που καθοδηγούν τον ασθενή αν πρέπει να περιμένει ως το πρωί (και τι να κάνει μέχρι τότε) ή να πάει κατευθείαν στο Νοσοκομείο.
Στο απώτερο μέλλον πιστεύω ότι ο κάθε πολίτης πρέπει να έχει έναν Γενικό – Οικογενειακό Ιατρό.
Λόγω όμως της δημογραφίας των Ιατρών στην Ελλάδα συμφωνώ, για την ώρα τουλάχιστον, με την πρόταση της έκθεσης να υπάρχει προαιρετική και όχι υποχρεωτική επιλογή Γενικού – Οικογενειακού Ιατρού.
Παρατηρήσεις μου:
Η επιτροπή μιλά για πλήρη κάλυψη του συνόλου των
ασφαλισμένων (σελ. 13) και νομίζω ότι εδώ βάζει τον πήχη πολύ χαμηλά. Στόχος μας πρέπει να είναι να παρέχεται ένα μίνιμουμ Παροχών Υγεία
σε όλους τους κατοίκους της Ελλάδας (είτε αυτοί εργάζονται είτε όχι) και αυτό πιστεύω ότι είναι εφικτό ακόμη και για μια οικονομικά κατεστραμμένη χώρα όπως η Ελλάδα.
Για να επιτευχθεί όμως ο παραπάνω στόχος χρειάζεται να αλλάξει δραστικά και η Φαρμακευτική Πολιτική στην Ελλάδα ώστε να περισσέψουν οι απαραίτητοι πόροι. Η φαρμακευτική πολιτική είναι αναπόσπαστο μέρος μια συνολικής πολιτικής για την Π.Φ.Υ. Δυστυχώς όμως
στην έκθεση δεν αναφέρεται τίποτε για την φαρμακευτική πολιτική.Μια πολιτική που επιτρέπει να πουλιούνται τα γενόσημα φάρμακα στην Ελλάδα έως και 880% πιο ακριβά από την Σουηδία. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος Μια πολιτική όπου κάνει την φαρμακευτική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ να αποτελεί το 63% του προϋπολογισμού του Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
ΕίσοδοςΜια πολιτική που με την υποκοστολόγιση των βασικών και ήδη φθηνών φαρμάκων τα κάνει να εξαφανίζονται από την Ελληνική αγορά έτσι ώστε να προωθούνται παρόμοια αλλά πολύ ακριβότερα φάρμακα.
Μια πολιτική με λίγα λόγια που δεν έχει ως πρώτο στόχο την Υγεία των πολιτών της Ελλάδος αλλά την διατήρηση / αύξηση των κερδών του Φαρμάκου.
Μια τέτοια πολιτική είναι λογικό να μην έχει μετά να πληρώσει στον Γενικό Ιατρό 60 ευρώ τον χρόνο για να καλύψει ως Πρωτοβάθμια Περίθαλψη ακόμη και έναν που είναι άνεργος.
Είναι δυνατόν θα μου πείτε να καλυφτεί το Ιατρικό μέρος της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) ενός ανθρώπου με μόνο 60 ευρώ τον χρόνο;
Εγώ που είμαι ιδιώτης Γενικός Ιατρός, σας διαβεβαιώνω πως ναι, είναι δυνατόν. Σκεφτείτε ένα πληθυσμό από 1500 ανασφάλιστους για τους οποίους το κράτος πληρώνει στον Γενικό τους Ιατρό 60 ευρώ ανά άτομο για την περίοδο 12 μηνών. Αυτό σημαίνει ότι αυτός ο Γενικός Ιατρός έχει ένα μικτό εισόδημα 90.000/έτος. Με ένα τέτοιο εισόδημα ο ιδιώτης Γενικός Ιατρός θα μπορεί να συντηρεί έναν αξιοπρεπή χώρο, να πληρώνει 2 άτομα προσωπικό και να είναι ευχαριστημένος και ο ίδιος. Αν μάλιστα δίνεται η
δυνατότητα στον Ασθενή να αλλάζει Γενικό Ιατρό ανά πάσα στιγμή (και όχι μόνο μια φορά τον χρόνο όπως προτείνει η έκθεση στην σελίδα 57), και ο γιατρός να πληρώνεται ποσοστό του 60άρικου ανάλογα με το πόσες μέρες του έτους τον διάλεξε ο ασθενής, τότε πιστέψτε με οι Ιατροί θα είναι πολύ προσεκτικοί με τους ασθενείς τους.
Προκρίνεται από την επιτροπή (σελ. 91 - 96 ) να μην έχει καθόλου οικονομική συμμετοχή ο ασθενής στην αμοιβή του Ιατρού. Έχω εργαστεί και ως Δημόσιος και ως Ιδιώτης Ιατρός και στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Μια από τις εμπειρίες μου για την ψυχολογία του ασθενούς: Ο ασθενής έχει την τάση να υποτιμά έναν Ιατρό στον οποίο δεν πληρώνει τίποτε. (Ως γνωστόν ότι είναι δωρεάν δεν είναι καλό και μόλις πάμε και πληρώσουμε κάτι για το ίδιο πράγμα τότε αμέσως αυτό μεταμορφώνεται και γίνεται καλύτερο…).
Νομίζω ότι το καλύτερο είναι ο ασθενής να πληρώνει στον Ιατρό μια μικρή συμμετοχή αλλά μόλις οι Ιατρικές δαπάνες του (για όλους τους Ιατρούς συνολικά) ξεπερνούν π.χ. τα 90 ευρώ ανά έτος να παίρνει κάρτα ελεύθερας. Έτσι θα καλύπτεται και ένα μέρος της χρηματοδότησης των μονάδων Υγείας της χώρας, κατ’ευθείαν από τους ασθενείς χωρίς όμως να ξεζουμίζονται. Ταυτόχρονα αποθαρρύνονται με το σύστημα αυτό οι ασθενείς οι οποίοι απλώς είδαν φως στο Κέντρο Υγείας ή στον ιδιώτη Ιατρό και μπήκαν… έτσι για να μετρήσουν την πίεσή τους … Έτσι αποφεύγεται ο άσκοπος συνωστισμός.
Για την φαρμακευτική περίθαλψη:
Το κόστος των 90 πρώτων Ευρώ για φάρμακα σε ένα ημερολογιακό έτος το επωμίζεται εξολοκλήρου ο Ασθενής (το Ταμείο δεν έχει καθόλου συμμετοχή). Από τα 90 Ευρώ και πάνω πληρώνει ο Ασθενής όλο και μικρότερη συμμετοχή μέχρις ότου φτάσουμε στα ποσοστά συμμετοχής που ισχύουν και τώρα. Με αυτό τον τρόπο, το σκέφτεται κάπως ο Ασθενής πριν ξεκινήσει να πάρει φάρμακα, γιατί στην αρχή τα φάρμακα κοστίζουν πολύ. Έτσι περιορίζεται κάπως η άσκοπη πολυφαρμακία. Αν όμως πραγματικά τα χρειάζεται, δεν του βγαίνουν τελικά και τόσο ακριβά.
Όσοι Ασθενείς δεν έχουν αποδεδειγμένα να πληρώσουν τα παραπάνω πηγαίνουν στην Πρόνοια που τους δίνει λεφτά για μπορέσουν και αυτοί να πληρώσουν (η Πρόνοια θα έχει λεφτά αν φροντίσουμε να κάνουμε οικονομία από τα φάρμακα όπως περιγράφω).
Για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του πώς ονειρεύομαι την οργάνωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στην Ελλάδα, διαβάστε προσεκτικά εδώ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή
Είσοδος
Ψηφοφορία
Θέμα: Πρόταση για αλλαγές στο Σύστημα Υγείας (Αναγνώστηκε 361730 φορές)
27 Σεπτεμβρίου 2022, 12:55:07
