Ο Γενικός Ιατρός έχει θέση στο ΤΕΠ αρκεί να αναλαμβάνει τα περιστατικά της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης (περιπατητικούς ασθενείς κλπ). Δεύτερη προυπόθεση είναι να εργάζεται εκεί σε μόνιμη βάση και όχι περιστασιακά ως αλεξιπτωτιστής μιας και η καθημερινή εμπειρία είναι πολύ σημαντική στην άσκηση της Ιατρικής και πρέπει να έχει τη δυνατότητα να οργανώνει ο ίδιος τη δουλειά του.
Ακόμα και αν οργανωθεί επαρκώς η ΠΦΥ στην Ελλάδα, πάντα θα υπάρχουν περιστατικά Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης στα ΤΕΠ, αφενός γιατί αυτά λειτουργούν όλο το 24/ωρο και χωρίς ραντεβού και αφετέρου γιατί η απόφαση προσέλευσης ανήκει στον ίδιο τον ασθενή και όχι στον επαγγελματία υγείας(διάσταση απόψεων). Ασθενής με γαστρεντερίτιδα σε πρωινό ωράριο επιλέγει το ΤΕΠ και όχι το ιατρείο γιατί είναι αρκετά πανικοβλημένος.
Το θέμα της θέσης του Γ.Ι. στο ΤΕΠ είναι θέμα οργάνωσης τόσο του ΤΕΠ, όσο και του τρόπου πρώτης επαφής/αξιολόγησης/κατάταξης των προσερχομένων. Το γνωστό triage, όπως αυτό κακοποιήθηκε έως τώρα, θεωρείται εργασία μειωμένου κύρους και ανατίθεται στις κατώτερες βαθμίδες του ιατρικού προσωπικού χωρίς καμία προηγούμενη σχετική εκπαίδευση, ούτε στήριξη από άλλο προσωπικό και με πλήρη άγνοια του αντίστοιχου ρόλου. Μάλιστα, συνήθως οι εργαζόμενοι εκεί εναλλάσσονται καθημερινά και δεν προλαβαίνουν ούτε να μπουν στη λογική της διαδικασίας. Φυσικό επακόλουθο όταν κάτι δεν εφαρμόζεται σωστά είναι αντί να βελτιώνει, να παρακωλύει τις διαδικασίες.
Ο Γ.Ι. έχει θέση σε οργανωμένο ιατρείο, όπου να μπορεί να διεκπεραιώνει από την αρχή έως το τέλος, αυτόνομα, τα περιστατικά που δε χρειάζονται δευτεροβάθμια διερεύνηση. Μόνο έτσι, όταν το σημείο πρώτης επαφής/αξιολόγησης στο ΤΕΠ είναι οργανωμένο με επάρκεια προσωπικού και λειτουργεί ως κανονικό ιατρείο μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στη μείωση των χρόνων αναμονής για εξέταση και στη μείωση των χρόνων διεκπεραίωσης των περιστατικών του ΤΕΠ. Στη βιβλιογραφία αυτό αναφέρεται ως περιεκτικό-πλήρες triage και ως ιατρείο fast track (γρήγορης διέλευσης) ή see and treat.
Ένας άλλος τομέας όπου έχει θέση ο Γ.Ι. είναι η κατ' οίκον νοσηλεία. Στο νοσοκομείο Κατερίνης λειτουργεί αντίστοιχο πρόγραμμα με νοσηλευτές και αναισθησιολόγο, ενώ τουλάχιστον σε μας είναι προφανές πως καταλληλότεροι γι' αυτό είναι οι Γ. Ι.
Θεωρώ πως δεν πρέπει να μένουμε σε στεγανά του τύπου ότι το νοσοκομείο παρέχει εξ'ορισμού δευτεροβάθμια περίθαλψη, ενώ στην πράξη φέρει μεγάλο μέρος του βάρους της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης του πληθυσμού. Χρειάζεται βέβαια διαρκώς να αντιστεκόμαστε στην προχειρότητα και το ευτελές που μας περιβάλλει και να απαιτούμε αξιοπρεπείς συνήκες άσκησης της Ιατρικής σε οποιονδήποτε χώρο.