Η μελαγχολία των εθνικών παρελάσεων.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 30/10/2013.
Tου Διονυση Γουσετη / diongus@otenet.gr

Η χώρα που δεν παράγει σχεδόν τίποτα, που αγωνίζεται να επιβιώσει για τέταρτη χρονιά με δεκανίκια των εταίρων της, επιμένει να αγνοεί τις συστάσεις τους για κατάργηση της δαπανηρής υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Κοντά σ’ αυτό, είμαστε και η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που επιμένει να διοργανώνει στρατιωτικές παρελάσεις, προσποιούμενοι ότι είμαστε κραταιοί, ανίκητοι, εξοπλισμένοι σαν αστακοί. Ομως όλοι γνωρίζουν ότι οι ένοπλες δυνάμεις μας είναι πτωχευμένες. Εχουμε άρματα που δεν διαθέτουν βλήματα, έχουμε υποβρύχια που μας προμήθευσε ο Ακης και έχουμε αεροπλάνα που δεν διαθέτουν καύσιμα. Ζητιανεύουμε τα καύσιμα για την παρέλαση από ιδιώτες χορηγούς, λησμονώντας ότι αυτές οι χορηγίες σπάνια γίνονται χωρίς ανταλλάγματα. Είναι περισσότερο μελαγχολικό, παρά γελοίο. Μελαγχολικά ακούγονται και οι στερεότυποι ύμνοι προς τον ηρωικό λαό που νίκησε τον φασισμό, όταν έχουν αποκαλυφθεί οι βαθιές ρίζες της φασιστικής Χρυσής Αυγής στο κράτος και στην κοινωνία, όταν ακόμα και μετά τις αποκαλύψεις το ποσοστό της Χρυσής Αυγής παραμένει σχεδόν αμείωτο, όταν και φέτος υπήρξαν ρατσιστές γονείς και μαθητές, που προκάλεσαν ένταση σε σχολείο, επειδή η αριστούχος μαθήτρια που κλήθηκε να κρατήσει τη σημαία ήταν αλβανικής καταγωγής.

Για τους περισσότερους πολίτες, οι εθνικές επέτειοι αποτελούν ευκαιρία εξόδου και διακοπών. Οσοι ασχολούνται, βλέπουν τα τελευταία χρόνια τις παρελάσεις να έχουν γίνει είτε πεδίο κομματικών αντεγκλήσεων, είτε στόχος ακραίων ιδεοληπτικών, ποδοσφαιρόφιλων, χουλιγκάνων, ρατσιστών. Εφέτος, από την εξέδρα των επισήμων της παρέλασης Θεσσαλονίκης απουσίαζαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, που κατήγγειλε τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας ότι «τίναξε την παρέλαση στον αέρα». Η παρέλαση έγινε υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας όπως και πέρυσι. Οι πολίτες δεν είχαν δικαίωμα πρόσβασης στον χώρο και την είδαν με κιάλια. Πρόπερσι η παρέλαση ματαιώθηκε βίαια, ο δε ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να χαιρετίσει τη βία ως «πάνδημη και αυθόρμητη παρέμβαση του λαού της Θεσσαλονίκης».

Στην προπέρσινη παρέλαση της 25ης Μαρτίου, μέλη της Χρυσής Αυγής φώναζαν ρατσιστικά συνθήματα, ενώ επιτέθηκαν με καδρόνια κατά μεταναστών που βρέθηκαν στον χώρο της παρέλασης. Την ίδια ώρα ακούγονταν από παρελαύνοντες στρατιώτες συνθήματα διατεταγμένου ρατσισμού, που προσέβαλαν την ανθρωπιά μας και εξέθεταν τη χώρα μας, όπως: «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Οι παρελάσεις που καταντούν θέατρα βίας και ρατσισμού, όπως και οι θριαμβολογούσες ομιλίες που φέρνουν χασμουρητά σε ακροατές που γνωρίζουν τη θλιβερή πραγματικότητα, δεν τιμούν, αντίθετα προσβάλλουν τη μνήμη των ανθρώπων που «γι’ αυτούς η νύχτα ήταν μια μέρα πιο πικρή. Που λιώναν το σίδερο, μασούσανε τη γης και ο θεός τους μύριζε μπαρούτι και μουλαροτόμαρο» (Οδ. Ελύτης). Ο σεβασμός στην ιστορική μνήμη, μαζί και τα οικονομικά μας χάλια, απαιτούν να σταματήσουν αυτές οι κακόγουστες φιέστες.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Ορθοπαιδικός]

Καθημερινή, 30/10/2013.
Tου Διονυση Γουσετη / diongus@otenet.gr
Η χώρα που δεν παράγει σχεδόν τίποτα, που αγωνίζεται να επιβιώσει για τέταρτη χρονιά με δεκανίκια των εταίρων της, επιμένει να αγνοεί τις συστάσεις τους για κατάργηση της δαπανηρής υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας.
...
Η παρέλαση έγινε υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας όπως και πέρυσι. Οι πολίτες δεν είχαν δικαίωμα πρόσβασης στον χώρο και την είδαν με κιάλια. ...

  Για το θέμα των παρελάσεων θα συμφωνήσω ότι το βρήκα και εγώ απαράδεκτο. Στη Λάρισα η κεντική πλατεία μου θύμησε το γνωστό άσμα του Πανούση (κάγκελα παντού:

- είναι ελαφρά προσβλητικό για όσους δεν το έχουν δει). Αλήθεια οι "επίσημοι" στην εξέδρα αισθάνονται δικαιωμένοι που είναι μακρια απο τον κόσμο (μου θύμησε κάποιο Γιωργάκη που σε όποιο μαγαζί πήγαινε γινόταν αιφνιδίως άκαπνο. Φυσικά τα τσιγάρα ξανάναβαν με την έξοδο του, αλλά αυτός ήταν χαρούμενος). Λοιπόν ίσως πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις αλλά όχι οι εορτασμοί των επετείων (λαός που ξεχνάει την ιστορία του κλπ).
   Με ενόχλησε σφόδρα η εισαγωγή του "φίλτατου" δημοσιογράφου (επειδή τίποτα δεν λέγεται τυχαία). Η χώρα παράγει αρκετά πράγματα και εξάγει κιόλας (ως και γιατροιύς με καλό επίπεδο εξάγει). Οι μόνοι που δεν παράγουν τίποτα αποδεδειγμένα, είναι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι.
   Όσο για τη δαπανηρή στράτευση, είναι ωραίο να μιλάς εκ του ασφαλούς. Ας εγγυηθούν την ασφάλεια των συνόρων μας οι καλοί μας εταίροι και εμείς καταργούμε τη στράτευση. Αλλά βέβαια εκείνοι το μόνο που θέλουν είναι να μας πουλήσουν όπλα και υποβρύχια (που ενίοτε γέρνουν). Οποία υποκρισία... (θα μου πεις απο τους φαντάρους περιμένεις να σε υπερασπιστούν με την εκπαίδευση που παίρνουν; Ίσως έχουν δίκιο αλλά ο μισθοφορικός στρατός -να τον ιδιωτικοποιήσουμε και αυτόν- δεν νομίζω να στοιχίζει φθηνότερα).
   Γιατί δεν αυτοανακηρυσσόμεθα Ελβετία; Ούτε στρατός χρειάζεται και άμεση εισροή καταθέσεων... Λύνονται όλα τα προβλήματα.

[Argirios Argiriou]

Το τέλος των παρελάσεων.

Μακεδονία, 30/10/2013.
του Ορέστη Καλογήρου.

Για ακόμη μία χρονιά συνεχίστηκε η καταρράκωση του θεσμού των παρελάσεων που συνδέονται με τις εθνικές επετείους.

Μετά την πρωτοφανή κατάλυση του κράτους από ένα ετερόκλητο πλήθος «αγανακτισμένων» κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου 2011, με αποκορύφωμα τα έκτροπα εις βάρος του προέδρου της Δημοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, πολλαπλασιάστηκαν τα φαινόμενα πολιτικής και κομματικής εκμετάλλευσης, τα φαινόμενα ρατσισμού, αλλά και φαινόμενα σεξισμού. Η κρίση έχει θέσει τη χώρα σε μία αργή αλλά σταθερή διαδικασία αλλαγής παραδείγματος, παρόμοια με εκείνες που ακολούθησαν πολέμους και εμφύλιες συρράξεις, αλλά και το πιο πρόσφατο παράδειγμα τη μεταπολίτευση. Ο θεσμός της παρέλασης επιβίωσε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, διατηρώντας από ένα σημείο και μετά ένα ουδέτερο έως αδιάφορο τυπικό, που δεν άλλαζε με τον χρόνο. Παρά τις περιορισμένες φωνές για την σκοπιμότητά τους, οι παρελάσεις είχαν μετατραπεί λίγο - πολύ σε ένα μουσειακό είδος λαϊκής διασκέδασης και η ιδεολογική φόρτιση που τις συνόδευε είχε ξεθωριάσει. Από το 2011, όμως, ο εθιμοτυπικός χαρακτήρας των παρελάσεων έδωσε τη θέση του σε ένα πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, που ενώ λίγο έχει να κάνει με τον ίδιο τον θεσμό, ταυτόχρονα τον υπονομεύει και τον οδηγεί γρηγορότερα στην πλήρη απαξίωση. Το πολιτικό παιχνίδι παίχτηκε αυτή τη φορά με φόντο τις συλλήψεις βουλευτών και στελεχών του νεοναζιστικού μορφώματος. Με το ψευδεπίγραφο πρόβλημα της πρόσκλησης ή μη όσων βουλευτών της Χρυσής Αυγής δεν είναι στη φυλακή, το πολιτικό σύστημα ήρθε αντιμέτωπο με τις συνέπειες των επιλογών του τον περασμένο μήνα. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται μετέωρο σε αμηχανία και σύγχυση, καθώς δεν γνωρίζει πώς πρέπει τελικά να αντιμετωπίσει το κόμμα που ήδη έχει χαρακτηριστεί από ανώτατες εισαγγελικές αρχές ως εγκληματική οργάνωση, δηλαδή, τουλάχιστον ένα τμήμα του εντός του κομματικού σχηματισμού. Η αμηχανία και η σύγχυση έφτασαν μέχρι την αξιωματική αντιπολίτευση όταν στο εσωτερικό της ξέσπασε μία μίνι πολιτική κρίση για το αν θα έπρεπε ή όχι να υπερψηφίσει τη διακοπή της χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής. Η αμφιθυμία του πολιτικού προσωπικού, οι ταλαντεύσεις και τα πισωγυρίσματα σε σχέση με την παρουσία ή όχι των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος στις εξέδρες μαζί με τους νεοναζιστές βουλευτές, εκτός από σύγχυση, φανέρωσαν και μία διάθεση απροκάλυπτης πολιτικής εκμετάλλευσης με στόχο τη δεξαμενή των ψηφοφόρων του ακροδεξιού μορφώματος. Παράλληλα, για ακόμη μία χρονιά, συνεχίστηκαν οι ρατσιστικές αντιδράσεις για το αν δικαιούται μια αλβανίδα μαθήτρια ή ένας σκουρόχρωμος μαθητής να σηκώσουν την ελληνική σημαία. Η σύγχυση είναι πλέον πλήρης. Ορκισμένοι εχθροί της παρέλασης και διαπρύσιοι υποστηρικτές της κατάργησής της ζητωκραυγάζουν υπέρ της παρέλασης κάθε φορά που περνάει σημαιοφόρος αφρικανικής καταγωγής ή σε αναπηρικό καροτσάκι. Από την άλλη μεριά, ενθουσιώδεις οπαδοί της παρέλασης ξεσπούν σε άθλια σεξιστικά σχόλια και υπονοούμενα κάθε φορά που περνάει μία μαθήτρια με μίνι ή μία εκπαιδευτικός με εφαρμοστό παντελόνι και ψηλό τακούνι. Από τη στιγμή που η παρέλαση έπαψε να είναι ένα αποστειρωμένο απομεινάρι του παρελθόντος και μετατράπηκε σε πολιτικό διακύβευμα, ήρθε η ώρα για την οριστική κατάργησή της.

Ο Ορέστης Καλογήρου είναι καθηγητής ΑΠΘ

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος