Νεοφιλελευθερισμός στα πρόβατα.

[Argirios Argiriou]

Καθημερινή, 30/10/2013.
Του Πάσχου Μανδραβέλη.

Αυτό που στην Ελλάδα συνηθίζουμε να λέμε «Μνημόνιο», είναι ίσως η μεγαλύτερη διακρατική παρέμβαση για να αποφύγει μια χώρα τη χρεοκοπία. Οι φορολογούμενοι κάποιων χωρών δανείζουν με το ζόρι (δίχως καν να ερωτηθούν) ένα κράτος που είναι αφερέγγυο. Το τελευταίο πιστοποιείται από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι φορολογούμενοι ως μονάδες επ’ ουδενί δεν θα έμπαιναν στον κίνδυνο να το δανείσουν διά των καταθέσεών τους ή διά των ασφαλιστικών τους Ταμείων. Πώς προκύπτει λοιπόν αυτό που διαλαλεί διά των κοινωνικών δικτύων ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, ότι «Η Ν.Δ. (είναι) με τη Μέρκελ, τον νεοφιλελευθερισμό και το Μνημόνιο» (21.9.2013).

Κι εντάξει! Η Ν.Δ. μπορεί να είναι και με τη Μέρκελ και με το Μνημόνιο. Με τον νεοφιλελευθερισμό, όμως, τι σχέση έχει; Στην οικονομία της αγοράς, όταν κάποιος οργανισμός χρεοκοπεί κατεβάζει ρολά και... γαία πυρί μειχθήτω. Οι πολικές και κοινωνικές επιπτώσεις της χρεοκοπίας μιας χώρας δεν απασχολούν, γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ τον βαφτίζει «ανάλγητο». Στον νεοφιλελευθερισμό κανείς δεν υποχρεώνεται να πληρώσει διά των φόρων του τις λανθασμένες επιλογές άλλων. Γι’ αυτό και πολλοί Αμερικανοί νεοφιλελεύθεροι αρρωσταίνουν όποτε ακούν για τα ελληνικά προγράμματα διάσωσης. Θεωρούν σκάνδαλο ότι οι δικοί τους φορολογούμενοι υποχρεώνονται να πληρώσουν εισφορά στο ΔΝΤ, το οποίο με τη σειρά του δανειοδοτεί μια χώρα σαν την Ελλάδα, που έκανε κακές επιλογές.

Ενα άλλο πράγμα που χαρακτηρίζει το πρόγραμμα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας είναι ότι προβλέπει πολλά αντινεοφιλελεύθερα μέτρα, όπως η αύξηση της φορολογίας σε ό,τι κινείται κι ό,τι ακίνητο υπάρχει. Βασική αρχή του νεοφιλελευθερισμού είναι η ελαχιστοποίηση της φορολογίας και η περικοπή των δημοσίων δαπανών. Βεβαίως, τα ελληνικά προγράμματα προβλέπουν και μείωση των δαπανών, όπως για παράδειγμα το κλείσιμο ζημιογόνων και σκανδαλογόνων κρατικών αμυντικών βιομηχανιών. Αλλά αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη νεοφιλελεύθερο· είναι απόρροια της κοινής λογικής. Μην ξεχνάμε ότι η κυβερνώσα Ν.Δ. (η οποία σύμφωνα με τον κ. Παπαδημούλη είναι υπέρ του νεοφιλελευθερισμού) δίνει διαρκείς μάχες μην τυχόν και πειραχτεί η ιερή αγελάδα του Δημοσίου.

Το θέμα με την Αριστερά είναι ότι για μια ακόμη φορά ξοδεύει τις λέξεις χωρίς έρμα και προοπτική. Δηλαδή κάποια στιγμή μπορεί να έχουμε νεοφιλελεύθερη πολιτική και δεν θα ξέρουμε πώς θα την ονοματίσουμε. Θα βρεθούμε στη θέση εκείνου του βοσκού που φώναζε «νεοφιλελευθερισμός στα πρόβατα» και δεν τον πίστευε κανένας.

Οι λέξεις είναι εξαιρετικά πολύτιμο πράγμα για να συντάσσονται επιχειρήματα αντί για να αναλώνονται ως μικροπολιτικά πυροτεχνήματα. Χρησιμεύουν για να εξηγούν τον κόσμο και όχι να παραπλανούν τους πολίτες. Επιπλέον: σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί πρώην οπαδοί της Ν.Δ. που μετακινήθηκαν στη Χρυσή Αυγή και δεν νιώθουν άσχημα όταν κάποιος τους αποκαλέσει «φασίστες». Το έχουν συνηθίσει: φασίστες τους ονόμαζε η σταλινική αριστερά όταν ήταν στη Δεξιά, φασίστες τους λέει και τώρα. Γιατί να στεναχωρηθούν; Εχουν συνηθίσει αυτόν τον βαρύ χαρακτηρισμό. Ορθώς λοιπόν τραγουδούσε ο Κώστας Χατζής: «Πρέπει να μάθεις και να σέβεσαι τις λέξεις (...) αν τις προδώσεις ξαφνικά / οι λέξεις γίνονται καρφιά / οι λέξεις γίνονται καρφιά και σε τρυπάνε»...

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Ορθοπαιδικός]

Καθημερινή, 30/10/2013.
Του Πάσχου Μανδραβέλη.
   Οι λέξεις είναι εξαιρετικά πολύτιμο πράγμα για να ... να παραπλανούν τους πολίτες.

   Το παραπάνω είναι ένα απο τα λίγα που αναφέρει ο εργατικότατος δημοσιογράφος (έτσι όμως διατυπωμένο). Φυσικά υπάρχει ελευθερία του λόγου, ακόμα.
   Είναι τόσα πολλά να αντικρούσει κανείς και παραδέχομαι δεν είμαι ειδικός σε αυτά... Αλλά τόση προπαγάνδα... Αναφέρω μερικές σκέψεις.
   Ας μας πεί πόσο μέρος των δανείων μένουν στη χώρα και πόσο φεύγει (πριν έρθει) για αποπληρωμή παλιών. Ουσιαστικά με τα χρηματά τους οι ξένοι φορολογούμενοι διαφυλάττουν τα δικά τους χρήματα (επενδύσεις σε ομόλογα) που σε χρεοκοπία θα χάνονταν. Και δεν είναι πλέον απλό δάνειο το μνημόνιο - έχει αυστηρές ρήτρες στο αγγλικό δίκαιο με υποθήκη Ελληνική γή.
   Να αναφέρω συνυπευθυνότηταστο να δανείζεις κάποιον χωρίς να ελέγχεις τίποτα 30 χρόνια - μήπως μας οδήγησαν ηθελημένα εδώ;
   Τελικά πόσα έχασαν οι επενδυτές και τα άλλα κράτη απο την όλη υπόθεση. Τα περισσότερα ελληνικά ομόλογα φορτώθηκαν στην ΕΚΤ και φυσικά δεν κουρεύτηκαν και συνεχίζουν να αποπληρώνονται. Έχασε η Ελλάδα (ελληνικά ταμεία, τράπεζες κλπ) και μερικοί ξόφαλτσοι μικροσκοπικοί επενδυτές (άσε που πολλοί απο αυτούς αγόρασαν τα ομόλογα απο τη δευτερογενή αγορά πιο χαμηλά).
   Μήπως ο προστατευτισμός του κράτους συνεχίζεται αλλα επιλεγμένα. Πχ μήπως χαρίστηκαν οι τηλεοπτικές συχνότητες σε κάποια κανάλια. (Λαϊκίζω ε;)
   Τελικά τον συμπαθή δημοσιογράφο δεν τον απασχολεί το χάλι της χώρας που καθημερινα αποδεικνύεται (με την παρούσα πολιτική) ότι δεν θα ορθοποδήσει αλλά το τι λέει η Αριστερά. Εκεί εντοπίζει όλο το πρόβλημα....

[GirousisN]

Να προσθέσω ότι πρέπει να εξηγήσει κάποιος στον κο Μανδραβέλη το πού απευθύνεται η πολιτική χαμηλών φόρων των νεοφιλελεύθερων ΗΠΑ. Είναι σαφές ότι ευνοεί τις επιχειρήσεις και τους έχοντες. Σ'αυτό συνηγορεί και ο κος Buffet ,κάτοχος περιουσίας δις δολαρίων ,ότι φορολογείται λιγότερο απ'ότι η γραμματέας του !!!