ΠΦΥ -Εκπαίδευση > Αποσπάσματα από τον έντυπο & ηλεκτρονικό τύπο
Εξειδικευμένα Ιατρικά Κέντρα / Ιατροί.
Argirios Argiriou:
28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
[spoiler]Ο Ευάγγελος Γραγουδάς έχει θεραπεύσει 4000 ασθενείς με οφθαλμικό μελάνωμα, έναν από τους πιο συχνούς καρκίνους που πλήττουν τα μάτια και δεν απειλεί απλώς την όραση αλλά και τη ζωή του ανθρώπου.
Ένας Έλληνας καθηγητής Οφθαλμολογίας, στο Πανεπιστήμιο Harvard στις ΗΠΑ, σώζει όχι μόνο μάτια αλλά και ζωές με μία μέθοδο που χρησιμοποιεί εδώ και 40 χρόνια και η οποία ακόμη δεν έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα.
Πρόκειται για τον Ευάγγελο Γραγουδά, ο οποίος χρησιμοποιώντας ακτινοβολία με δέσμη πρωτονίων έχει θεραπεύσει περισσότερους από 4000 ασθενείς που έπασχαν από οφθαλμικό μελάνωμα, έναν από τους πιο συχνούς καρκίνους που πλήττουν τα μάτια και δεν απειλεί απλώς την όραση αλλά και τη ζωή του ανθρώπου.
Ο κ. Γραγουδάς, ο οποίος μίλησε στο αθηναϊκό πρακτορείο για τις εξελίξεις στην οφθαλμιατρική, θεωρείται ένας από τους 100 κορυφαίους οφθαλμιάτρους σε όλο τον κόσμο και το Πανεπιστήμιο του Harvard τον έχει τιμήσει ιδρύοντας έδρα που φέρει το όνομά του.
Στην Ευρώπη, πρωτοπόρος στην ακτινοβολία των οφθαλμικών όγκων με δέσμη πρωτονίων είναι ένας άλλος Έλληνας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, ο Λεωνίδας Ζωγράφος.
Και οι δύο εξαίρετοι επιστήμονες αναγορεύονται σήμερα επίτιμοι διδάκτορες του τμήματος Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του ΑΠΘ, ενώ αύριο θα είμαι ομιλητές σε ημερίδα με θέμα “Ενδοϋαλοειδικές Φαρμακευτικές Θεραπείες”, που συνδιοργανώνουν η Α’ και η Β’ Οφθαλμολογική Κλινική του ΑΠΘ, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης Μ2.
Επαναστατικές οι εξελίξεις στην οφθαλμολογία
“Η εξέλιξη της οφθαλμολογίας τον τομέα του αμφιβληστροειδή ήταν επαναστατική τα τελευταία 30-40 χρόνια. Ό,τι κάνουμε σήμερα στον αμφιβληστροειδή δεν γινόταν πριν. Θα σας αναφέρω δύο παθήσεις: το οφθαλμικό μελάνωμα και την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας. Παλιά σε περίπτωση οφθαλμικού μελανώματος βγάζαμε το μάτι, ενώ τώρα το σώζουμε. Στην περίπτωση της ωχράς κηλίδας δεν υπήρχε θεραπεία, ενώ σήμερα κάνουμε θεραπεία με ενέσεις στο μάτι που αποκαθιστούν την όραση, αν η πάθηση είναι σε αρχικό στάδιο ή τη βελτιώνουν και σταματούν την εξέλιξή της σε προχωρημένο στάδιο. Στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια υπήρχαν θεραπείες με λέιζερ, οι οποίες ήταν καταστρεπτικές, ενώ σήμερα γίνονται θεραπείες με ενέσεις. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι χάρη στις εξελίξεις σώζονται τα μάτια και αποκαθίσταται η όραση” επισήμανε ο κ. Γραγουδάς.
Όσον αφορά το οφθαλμικό μελάνωμα, ο κ. Γραγουδάς αναφέρει ότι αν και σπάνιος (6-7/1.000.000) είναι ο πιο συχνός καρκίνος στο μάτι. Δεν έχει σχέση με το μελάνωμα του δέρματος, εμφανίζεται στον χοριοειδή του ματιού και δεν οφείλεται στην ηλιακή ακτινοβολία αλλά σε γενετική προδιάθεση.
“Πολύς κόσμος δεν ξέρει τι είναι το μελάνωμα στο μάτι. Παρότι είναι μελάνωμα δεν έχει σχέση με το μελάνωμα του δέρματος. Μέσα στο μάτι υπάρχουν κύτταρα με μελαγχρωστική, τα οποία γίνονται καρκινογόνα. Το μελάνωμα είναι ο πιο συχνός καρκίνος του ματιού, εμφανίζεται μέσα στο μάτι στον χοριοειδή. Δεν το βλέπουμε. Μερικές φορές αν είναι κοντά στο κεντρικό μέρος του ματιού μπορεί να έχει συμπτώματα, όπως ελάττωση της όρασης. Καμιά φορά ο ασθενής μπορεί να βλέπει λάμψεις γιατί πιέζει ο όγκος τον αμφιβληστροειδή και πολλές φορές μπορεί η κεντρική όραση να είναι καλή, αλλά η περιφερειακή όραση να έχει μειωθεί. Η διάγνωση μπορεί να γίνει τυχαία αλλά τις περισσότερες φορές, αν υπάρχουν συμπτώματα, γίνεται διαστολή της κόρης και με το οφθαλμοσκόπιο ο οφθαλμίατρος βλέπει τον καρκίνο. Υπάρχουν βέβαια και άλλα μέσα. Σε περίπτωση που υπάρχει αμφιβολία υπάρχουν και άλλα διαγνωστικά εργαλεία όπως υπέρηχοι,αγγειογραφία κ.λπ.” εξηγεί ο κ. Γραγουδάς.
Η θεραπεία του μελανώματος με ακτινοβολία δέσμης πρωτονίων
Η θεραπεία του οφθαλμικού μελανώματος με τη ακτινοβολία δέσμης πρωτονίων υπερτερεί σε σύγκριση με τις ακτινοβολίες που γίνονταν παλιά με ραδιοθεραπευτικές πλάκες, καθώς επιτυγχάνεται η ομοιογενής δόση ακτινοβολίας σε όλο τον όγκο, ενώ παράλληλα προστατεύονται οι γύρω ιστοί.
“Τη μέθοδο ακτινοβολίας με δέσμες πρωτονίων την άρχισα εγώ πρώτος. Το 1975 την εφάρμοσα στον πρώτο ασθενή μετά από πειράματα σε πιθήκους. Έχω κάνει τη θεραπεία σε περισσότερους από 4000 ασθενείς. Η θεραπεία διαρκεί μόνο δύο λεπτά και πρέπει να την κάνει ο ασθενείς πέντε φορές. Μετά μένει υπό παρακολούθηση. Είναι η πιο επιτυχής ακτινοβολία σε όλο το σώμα, με ποσοστό γύρω στα 97%. Στο μεταξύ, η χρήση της εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Στην αρχή τα κάναμε όλα με το χέρι, τώρα έχουμε υπολογιστές, οπότε υπάρχουν πλάνα και υπολογιστικές τεχνικές που διευκολύνουν πολύ τη θεραπεία. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοια εφαρμογή. Είναι δαπανηρή η εγκατάσταση. Τα κυκλοτρόνια, όπως τα λέμε, που παράγουν την ακτινοβολία, είναι αρκετά ακριβά, η τιμή τους είναι γύρω στα 50 εκατομμύρια δολάρια. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ενέργεια να δημιουργήσουν κυκλοτρόνιο στην Ελλάδα. Οι ασθενείς πηγαίνουν στο εξωτερικό για θεραπεία. Εγώ έχω θεραπεύσει πολλούς Έλληνες ασθενείς. Τώρα οι περισσότεροι πηγαίνουν στην Ελβετία γιατί είναι πολύ κοντά” εξηγεί ο κ. Γραγουδάς.
Η θεραπεία της ηλικιακής εκφύλισης ωχράς κηλίδας
Όσον αφορά τη θεραπεία της ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας, η οποία είναι η πιο συχνή αιτία απώλειας όρασης σε ηλικιωμένα άτομα, ο κ. Γραγουδάς αναφέρει ότι τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται μια ενέσιμη θεραπεία, η οποία είναι επαναστατική.
“Η καινούργια μέθοδος τα τελευταία χρόνια, η οποία είναι πραγματικά επαναστατική μέχρι ενός σημείου, είναι η ένεση, μέσα στο μάτι, ουσιών οι οποίες αφενός δρουν εναντίον ενός παράγοντος ο οποίος δημιουργεί τα παθολογικά αγγεία που ευθύνονται για την εκφύλιση της ωχράς και αφετέρου σταματούν την ανάπτυξη των αγγείων αλλά και ελαττώνουν τα υπάρχοντα, όπως ελαττώνουν και τη διάχυση ορού μέσω των αγγείων αυτών τα οποία είναι παθολογικά. Αυτό έχει διαδοθεί σε όλο τον κόσμο και εφαρμόζεται σε εκατομμύρια ανθρώπων μία φορά το μήνα ή μία φορά στους δύο μήνες. Η θεραπεία δεν είναι επώδυνη, είναι κάτι πολύ απλό αλλά το πρόβλημα είναι ότι επαναλαμβάνεται και χρειάζεται η παρακολούθηση. Τώρα καταβάλλεται μία τεράστια προσπάθεια να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε έναν τρόπο ώστε να βάλουμε μια κάψουλα, η οποία να απελευθερώνει σιγά σιγά το φάρμακο και να μην χρειάζονται συχνά ενέσεις. Ωστόσο, προς το παρόν δεν έχουμε κάποια αποδεκτό σημαντικό αποτέλεσμα” προσθέτει ο κ. Γραγουδάς.
Πηγή. Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
«Η Ιατρική είναι και τέχνη…»
Σήμερα, ο Ευάγγελος Γραγουδάς είναι καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ της Βοστόνης και διευθυντής του Τμήματος Αμφιβληστροειδούς στο Massachusetts Eye and Ear Infirmary, το Οφθαλμολογικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Από το 1984 και για αρκετά χρόνια υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Οφθαλμολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου.
Για τη συμβολή του στην Οφθαλμολογία σε διεθνές επίπεδο τιμήθηκε και με το βραβείο «Mildred Weisenfeld 2006». Στο αμφιθέατρο του Massachusetts Eye and Ear Infirmary έχει αναρτηθεί, μεταξύ άλλων σημαντικών ερευνητών, και το πορτραίτο του. Στο προαύλιο υπάρχει η προτομή του. Πέρα από αυτό, το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ έχει ιδρύσει την έδρα «Gragoudas Chair», που θα λειτουργεί από το τέλος του χρόνου χρηματοδοτούμενη με 3,5 εκατ. δολλάρια. Για τον ίδιο, όλα αυτά είναι μια μεγάλη ικανοποίηση και αναγνώριση.
Παρ’ όλο που είναι πλέον 70 ετών, συνεχίζει να χειρουργεί. Το πρόγραμμά του, ιδιαίτερα βαρύ: τα πρωινά της Δευτέρας και της Τρίτης εξετάζει ασθενείς, τα απογεύματα έχει συσκέψεις για τις περιπτώσεις των ασθενών του, την Τρίτη και την Πέμπτη χειρουργεί, την Τετάρτη κάνει το σχεδιασμό με τους φυσικούς για τη θεραπεία πρωτονίων και τον υπόλοιπο χρόνο επιβλέπει την έρευνα του Εργαστηρίου του και διεκπεραιώνει τις διοικητικές υποχρεώσεις, κ.ο.κ..
Έχει εκπαιδεύσει πάνω από 100 συναδέλφους του, ενώ μια σειρά από εκπαιδευόμενους γιατρούς περιμένει να χειρουργήσει στο πλευρό του. «Η Ιατρική δεν είναι μόνο επιστήμη, είναι και λίγο τέχνη. Έχει σημασία ο τρόπος με τον οποίο θα μιλήσει ένας γιατρός στον ασθενή του, το πώς θα τον χειριστεί, σύμφωνα με το επίπεδό του», υποστηρίζει. «Ένας επιστήμονας χειρουργός πρέπει να αναπτύξει μια ειδική προσωπικότητα», προσθέτει. «Το πώς θα τον εκπαιδεύσεις, το πώς θα αναδείξεις τα πλεονεκτήματά του, το πώς θα τον ενθαρρύνεις και το πώς τελικά θα φτιάξεις ένα χειρουργό, είναι μια τέχνη.»
Στη Λέσβο δεν έρχεται συχνά, πρόκειται όμως να έρθει φέτος. Επιδιώκει ακόμη να διατηρεί επαφές με την Ελληνική Οφθαλμολογική Εταιρεία, ενώ έχει δημιουργήσει το διετές συνέδριο «Aegean Retina», για να φέρει σε επαφή τους Έλληνες οφθαλμιάτρους που ειδικεύονται στον αμφιβληστροειδή με μεγάλα ονόματα γιατρών του εξωτερικού.
Τι είναι σημαντικό για τον ίδιο; «Να αγαπάς την οικογένειά σου, να αγαπάς την πατρίδα σου, να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου και από τη δουλειά σου να παίρνεις ικανοποίηση», αναφέρει στις σελίδες του περιοδικού. «Διαβάζοντας φιλοσοφία σε νεαρή ηλικία, ξεπέρασα τους φόβους μου. Ξέρω ότι είμαι προσωρινός, ξέρω τι θέλω, ξέρω τι να κάνω με τον καλύτερο τρόπο και ξέρω ότι σε όλα υπάρχει ένα τέλος, κάποια στιγμή φεύγεις…»
[/spoiler]
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Μονάδα Έγκαιρης Παρέμβασης της Προβληματικής Χρήσης Διαδικτύου του ΚΕΘΕΑ.
επίσης
Το << 18 άνω >> που δέχεται και ενηλίκους με αντίστοιχα προβλήματα, και ανήκει διοικητικά στο Ψυχιατρικά στο Νοκοκομείο Αττικής.
Όμως, μάλλον και το ΚΕΘΕΑ δέχεται ενηλίκους.
Argirios Argiriou:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή ΕίσοδοςΜονάδα Έγκαιρης Παρέμβασης της Προβληματικής Χρήσης Διαδικτύου του ΚΕΘΕΑ.
επίσης
Το << 18 άνω >> που δέχεται και ενηλίκους με αντίστοιχα προβλήματα, και ανήκει διοικητικά στο Ψυχιατρικά στο Νοκοκομείο Αττικής.
Όμως μάλλον και το ΚΕΘΕΑ δέχεται ενηλίκους.
--- Τέλος παράθεσης ---
Το σχετικό άρθρο:
01/07/2018 Καθημερινή.
Του Γιάννη Παπαδόπουλου.
Για να έρθει στη συνάντησή μας, χρειάστηκε να μπει στο μετρό. Μέσα στο βαγόνι έσκυψε το κεφάλι. Προσπάθησε να εστιάσει στο πάτωμα, σε κάποιο χρώμα, σε οτιδήποτε θα του αποσπούσε την προσοχή, γιατί δεν άντεχε τόσο κόσμο ολόγυρα. Βγαίνει από το σπίτι του δύο φορές την εβδομάδα. Δεν μπορεί παραπάνω. Λέει ότι αλλιώς νιώθει πίεση, ότι έχει ταχυπαλμίες. Επί χρόνια, του ήταν αφόρητο να απομακρυνθεί ακόμη και από το δωμάτιό του. Παρέμενε εκεί, άυπνος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, βυθισμένος σε κάποιο διαδικτυακό παιχνίδι.
«Αν κάτσω ακίνητος, δεν νιώθω το πέρασμα του χρόνου. Εχει χαθεί αυτή η αίσθηση. Και ξεχνάω εύκολα. Ο,τι δεν έχει σχέση με το gaming δεν ενδιαφέρει το μυαλό μου, το διαγράφω», λέει ο Θανάσης. Είναι 28 ετών, έχει αραιό μούσι και φοράει γυαλιά μυωπίας με λεπτό μεταλλικό σκελετό. Συναντιόμαστε στα γραφεία του Τμήματος Προβληματικής Χρήσης Διαδικτύου της μονάδας απεξάρτησης «18 Ανω», όπου είναι θεραπευόμενος. Δέχεται να μιλήσει με μόνη παράκληση να μη δημοσιευθεί το πραγματικό όνομά του.
Η πρώτη επαφή του με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ήταν σε παιδική ηλικία με τις κονσόλες Amiga και Playstation. Τότε αφιέρωνε το πολύ τέσσερις ώρες την ημέρα σε αυτή την ασχολία. «Το Ιντερνετ με έβαλε περισσότερο στο τριπάκι», λέει. Τα μαζικά διαδικτυακά παιχνίδια πολλαπλών παικτών (MMORPG), όπως τα δημοφιλή World of Warcraft (WoW) και League of Legends (LoL), σταδιακά τον απορροφούσαν όλο και περισσότερο. «Είχα μπει σε “πρόγραμμα”», λέει και περιγράφει μια καθημερινότητα που περιελάμβανε έως και 20 ώρες σχεδόν αδιάλειπτου παιχνιδιού με μικρές παύσεις για ύπνο.
Φαύλος κύκλος
Στην πορεία, έμεινε χωρίς παρέες γιατί όποτε έβγαινε για καφέ μιλούσε για όσα γίνονταν στον εικονικό κόσμο – κάτι που δεν ενδιέφερε τους φίλους του. Διέκοψε τις σπουδές του και τα τελευταία έξι χρόνια δεν είχε σχέση, δεν έχει πάει στον κινηματογράφο, δεν έχει κάνει διακοπές. Ελειψε μόνο δύο φορές από την Αθήνα για δύο εβδομάδες συνολικά, όταν επισκέφθηκε σε άλλη πόλη παίκτες που είχε γνωρίσει στο διαδικτυακό παιχνίδι Lineage. Και τότε πάντως δεν έμεινε μακριά από υπολογιστή. «Επαιζα γιατί ήθελα την ευχαρίστηση, την έξοδο. Αλλά δεν έπαιρνα αυτό. Οταν τελείωνε το παιχνίδι, αισθανόμουν άσχημα. Το ένιωθα σαν ανάγκη ότι έπρεπε να ξαναπαίξω», λέει περιγράφοντας ουσιαστικά τον φαύλο κύκλο της εξάρτησης.
Πρόσφατα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνώρισε τον εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια ως διαταραχή της διανοητικής υγείας. Ο δρ Πέτρος Λεβούνης, επικεφαλής του ψυχιατρικού τμήματος του Πανεπιστήμιου Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ και ειδικός σε θέματα εξαρτήσεων, εξηγεί στην «Κ» ότι αυτή η εξέλιξη θα βοηθήσει την ιατρική έρευνα, τα διαγνωστικά μοντέλα αλλά και τη θεραπεία των ασθενών. Πριν από δέκα χρόνια στη Νέα Υόρκη, κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας χρήσης κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης, ο κ. Λεβούνης διαπίστωσε ότι αρκετοί ασθενείς εμφάνιζαν και καταναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά. Στράφηκε τότε στη μελέτη των συμπεριφορικών εξαρτήσεων και δέχθηκε έπειτα τους πρώτους ασθενείς με εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια. Τα σύνδρομα στέρησης που είχαν (άγχος, δυσφορία και διαταραχές ύπνου, μεταξύ άλλων) θύμιζαν αυτά των εξαρτημένων από ουσίες όπως η κοκαΐνη.
Η ψηφιακή επικοινωνία με παίκτες σε άλλες χώρες παρέχει στους εξαρτημένους μια ψευδαίσθηση κοινωνικότητας.
Και στην Ελλάδα οι ειδικοί αντιλήφθηκαν σταδιακά τις διαστάσεις του προβλήματος. Το 2008, το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) είχε μια ομάδα έγκαιρης παρέμβασης για εφήβους χρήστες κάνναβης. Διαπιστώθηκε όμως ότι οι ανήλικοι που συμμετείχαν τότε στο πρόγραμμα εμφάνιζαν κυρίως εξάρτηση από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Την τελευταία εξαετία, 125 έφηβοι και περίπου 350 γονείς έχουν απευθυνθεί στη Μονάδα Εγκαιρης Παρέμβασης της Προβληματικής Χρήσης Διαδικτύου του ΚΕΘΕΑ. Αυτή την περίοδο οκτώ παιδιά και 35 γονείς δέχονται συμβουλευτική, ενώ άλλοι 22 γονείς αναμένουν τη σειρά τους για ραντεβού.
Πότε όμως κάποιος θεωρείται εθισμένος στα βιντεοπαιχνίδια; Η Αναστασία Βλαχογεωργάκη, σύμβουλος εξαρτήσεων και θεραπεύτρια οικογένειας στο ΚΕΘΕΑ, εξηγεί στην «Κ» ότι η χρήση θεωρείται υπερβολική όταν ο παίκτης δεν είναι πλέον λειτουργικός στην υπόλοιπη ζωή του, όταν υπάρχει μια μονοδιάστατη ενασχόληση.
«Δεν σημαίνει ότι όποιος παίζει κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι θα εθιστεί. Πάρα πολύ κόσμος παίζει. Γι’ αυτό δίνουμε έμφαση και στα προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν πίσω από τον εθισμό», λέει η ψυχίατρος Στέλλα Χρηστίδη, επιστημονική υπεύθυνος στο Τμήμα Προβληματικής Χρήσης Διαδικτύου του «18 Ανω», που ανήκει διοικητικά στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.
Το «18 Ανω» δέχεται ενηλίκους. Περιστατικά που έχουν χρονίσει και συχνά εμφανίζουν προϋπάρχουσα ή συνυπάρχουσα ψυχοπαθολογία. Το άγχος, η κατάθλιψη, σε κάποιες περιπτώσεις και οι μαθησιακές δυσκολίες, συναντώνται σε εξαρτημένους από βιντεοπαιχνίδια. Ακόμη και η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής μπορεί να θεωρηθεί από κάποιους ειδικούς προδιαθεσικός παράγοντας. Η κ. Χρηστίδη αναφέρει ότι ορισμένοι θεραπευόμενοι διηγούνται και παλιές εμπειρίες σχολικού εκφοβισμού. «Δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στην πραγματικότητα και απομονώνονται στο σπίτι», λέει.
Η ενημέρωση
Για τον 28χρονο Θανάση όλα μπορεί να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά εάν, όπως λέει, υπήρχε σχετική ενημέρωση για την πιθανότητα εξάρτησης από τα βιντεοπαιχνίδια ή τους τρόπους αντιμετώπισης όσο ήταν ακόμη παιδί.
Η Αναστασία Βλαχογεωργάκη από τη μονάδα του ΚΕΘΕΑ που ειδικεύεται σε παιδιά και εφήβους λέει ότι οι γονείς δεν πρέπει να βάζουν ταμπέλες. Δεν ωφελεί να τους λένε: «Είσαι εξαρτημένος». Αυτή την περίοδο, λόγω καλοκαιριού και περισσότερου ελεύθερου χρόνου, αυξάνονται τα αιτήματα που δέχεται από γονείς καθώς ανησυχούν για υποτροπή των παιδιών στην υπερβολική χρήση διαδικτυακών παιχνιδιών. «Χρειάζεται ήρεμη και συνεπής αντιμετώπιση. Να τροφοδοτούν τα παιδιά με άλλες δραστηριότητες», λέει.
Στα δέκα χρόνια που παρακολουθεί στις ΗΠΑ το θέμα του εθισμού στο gaming, ο ψυχίατρος Πέτρος Λεβούνης δέχεται πιο συχνά ενηλίκους ασθενείς που υποστηρίζουν χωρίς δισταγμό ότι πάσχουν από αυτή την εξάρτηση. Μπορεί όμως να μην είναι αυτό το βασικό θέμα που τους βασανίζει. «Νιώθουν αγχωμένοι, δυστυχισμένοι και μπορεί να ψάχνουν για οτιδήποτε ενδέχεται να εξηγήσει καλύτερα την κατάστασή τους», λέει και φέρνει ως παράδειγμα την περίπτωση 18χρονου ασθενούς του. Οι γονείς του θεωρούσαν ότι πάσχει από εθισμό στα βιντεοπαιχνίδια λόγω της πολύωρης ενασχόλησής του με αυτά. Ο έφηβος όμως διαγνώστηκε με σχιζοφρενική διαταραχή και έλαβε ειδική αγωγή.
Τα δύσκολα βήματα επιστροφής στην πραγματικότητα...
Αυτή την περίοδο στο «18 Ανω» παρακολουθούνται 30 ενήλικες για την προβληματική χρήση του Διαδικτύου. Ολοι είναι άντρες, όπως συχνά συμβαίνει στην εξάρτηση από τα βιντεοπαιχνίδια. «Ο χρήστης έχει χάσει πια τον έλεγχο, παίζει περισσότερο από όσο έχει σχεδιάσει και αυτό γίνεται προτεραιότητα εις βάρος άλλων δραστηριοτήτων. Μπορεί να γνωρίζει ή να βλέπει τις αρνητικές συνέπειες αλλά δεν μπορεί να σταματήσει», λέει η ψυχίατρος Στέλλα Χρηστίδη.
Σε αυτή τη θέση είχε βρεθεί παλιότερα και ο 35χρονος σήμερα Επαμεινώνδας. Στα φοιτητικά του χρόνια είχε περάσει έξι μήνες κλεισμένος στο σπίτι. Είχε τυπική επικοινωνία με τους γονείς του, συμπλήρωνε δύο ή τρεις ημέρες άυπνος, έτρωγε μόνο πρόχειρο φαγητό. Για τον ίδιο αφετηρία της κατάχρησης ήταν οι νέες δυνατότητες που παρείχε το Διαδίκτυο. «Οσο και να έπαιζες Super Mario κάποτε θα τελείωνε. Πόσες φορές να το τερματίσεις; Το βάζεις στο ράφι και περιμένεις να βγει το επόμενο», λέει αναφερόμενος στο δημοφιλές παιχνίδι της Nintendo. «Ολα τα παιχνίδια παλιά είχαν αρχή και τέλος. Τίτλοι όμως όπως το World of Warcraft δεν τελειώνουν ποτέ», επισημαίνει.
Τα μαζικά διαδικτυακά παιχνίδια πολλαπλών παικτών (MMORPG), όπως αυτό στη φωτογραφία, είναι ιδιαίτερα δημοφιλή μεταξύ των εθισμένων στο gaming.
Επιβαρυντικά μπορεί να λειτουργεί πλέον και το γεγονός ότι με την εξάπλωση της χρήσης των smartphones όλα βρίσκονται «ένα κλικ μακριά». Ο ψυχίατρος Πέτρος Λεβούνης εξηγεί ότι για κάποιους ειδικούς παίζει ρόλο στον εθισμό και η δομή των βιντεοπαιχνιδιών. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία τα παιχνίδια έχουν γίνει πιο δύσκολα. Η επιβράβευση του χρήστη δεν είναι δεδομένη, ούτε προκύπτει άμεσα μόλις ανοίξει μια εφαρμογή, προκαλώντας αδημονία στον παίκτη.
Με τον καιρό ο Επαμεινώνδας κατάφερε έως έναν βαθμό να οριοθετήσει τον χρόνο που δαπανά στα διαδικτυακά παιχνίδια. Τελείωσε τις σπουδές του με αντικείμενο την Πληροφορική, βρήκε εργασία και διατήρησε τις παρέες του παρότι καθημερινά περνούσε οκτώ ώρες καθηλωμένος σε μια οθόνη, παίζοντας. Οταν όμως απέκτησε δική του οικογένεια διαπίστωσε ότι και αυτός ο χρόνος ήταν υπερβολικός. «Για εμένα υπήρχαν δύο κόσμοι. Τότε στα μάτια πολλών ήμουν φυσιολογικός, χωρίς να ξέρουν ότι τα βράδια συνήθως με απασχολούσε και αυτό το κομμάτι», αναφέρει ο Επαμεινώνδας. «Το gaming είναι κουραστικό. Οταν φτάσεις στα 30 και δεν κοιμηθείς δύο συνεχόμενα βράδια δύσκολα θα συνέλθεις την τρίτη μέρα. Ακόμα και η εγχείρηση που έκανα στη μέση οφείλεται στην έντονη καθιστική ζωή που είχα».
Πώς αντιμετωπίζεται όμως αυτή η εξάρτηση; Ολοι οι ειδικοί που μίλησαν στην «Κ» λένε ότι βασικό εργαλείο κατά του εθισμού είναι η ψυχοθεραπεία. Σε ορισμένες περιπτώσεις ανάλογα με συνυπάρχουσες ψυχικές ασθένειες μπορεί να γίνει και χρήση φαρμακευτικής αγωγής. Ο κ. Λεβούνης θυμάται την περίπτωση ενός ασθενούς του που εργαζόταν ως μάνατζερ εστιατορίου στη Νέα Υόρκη. «Δαπανούσε 25 με 30 ώρες την εβδομάδα στο gaming – πέρα από τις ώρες που αφιέρωνε στο να το σκέφτεται. Εκρυβε αυτή την ενασχόλησή του από συναδέλφους και συγγενείς. Αποφάσισε να μεταναστεύσει στο Λονδίνο – παρότι αυτά τα παιχνίδια είναι προσβάσιμα διεθνώς. Ηθελε να έρθει σε ρήξη με τον τρόπο ζωής του, με τη ρουτίνα που είχε διαμορφώσει», περιγράφει.
Η κ. Χρηστίδη εξηγεί ότι στόχος των προγραμμάτων απεξάρτησης δεν είναι να σταματήσει η χρήση του υπολογιστή από τον θεραπευόμενο. Αλλωστε, οι υπολογιστές είναι εργαλείο και μέρος της ζωής μας. Στόχος είναι να μη χρησιμοποιούνται για διαδικτυακά παιχνίδια.
Μάχη να κρατηθούν μακριά
Ο Επαμεινώνδας, θεραπευόμενος και αυτός στο 18 Ανω, δεν έχει αφιερώσει ούτε ένα λεπτό στο gaming από τον Ιανουάριο. «Είπαμε να το δοκιμάσουμε για μία εβδομάδα και έχουν συμπληρωθεί μήνες», αναφέρει όταν συναντιόμαστε στα γραφεία της μονάδας. Είναι ψηλός, με ήρεμο λόγο και φοράει μια μπλούζα με το σήμα του Flash, του σούπερ ήρωα των κόμικς της DC. Αναζητά τώρα εναλλακτικές δραστηριότητες για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο του.
Αντίστοιχα ο 28χρονος Θανάσης προσπαθεί να μετριάσει τη χρήση διαδικτυακών παιχνιδιών. Κοιμάται περισσότερο και μόλις ξυπνήσει δεν θα συνδεθεί αμέσως στον υπολογιστή, αλλά θα μιλήσει με τους γονείς του, θα βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού. Πλέον δεν τρώει στο δωμάτιό του, αλλά στην κουζίνα. Το μεσημέρι που συναντιόμαστε έχει ήδη κλείσει πέντε ώρες εκτός οποιουδήποτε διαδικτυακού παιχνιδιού.
«Εχω φτάσει 28 χρόνων και δεν έχω κάνει κάτι και με φοβίζει αυτό. Μέχρι πότε θα μπορούν να με συντηρήσουν οι γονείς μου;». Θυμάται ότι υπήρχαν ημέρες που μιλούσε μόνο αγγλικά. Αυτή η ψηφιακή επικοινωνία με άλλους χρήστες των ίδιων παιχνιδιών διεθνώς του παρείχε μια ψευδαίσθηση κοινωνικότητας. Παρέμενε όμως μόνος του, στο δωμάτιό του. «Δεν ζούσα στην Ελλάδα. Ημουν χαμένος σε έναν εικονικό κόσμο», λέει. «Αλλοι λένε ότι θέλουν να αποκτήσουν χρήματα, ή να κάνουν πολλά ταξίδια. Εγώ δεν είχα στόχο, γενικά. Ούτε να παίζω μέχρι να πεθάνω ήθελα, που λέει ο λόγος. Πρόσφατα άρχισα να σκέφτομαι για στόχους. Θέλω να τελειώσω τη θεραπεία, να πιάσω μια δουλειά, να αποκτήσω δική μου οικογένεια».
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Παραπληγικοί περπάτησαν χάρη σε πρωτοπόρα νευροτεχνολογική μέθοδο αποκατάστασης.
31/10/2018 Καθημερινή.
Στο μέλλον οι παραπληγικοί δεν θα είναι καταδικασμένοι στο αναπηρικό αμαξίδιό τους και η παράλυση δεν θα πρέπει να θεωρείται ανίατη. Τρεις παράλυτοι άνδρες, που επί χρόνια έπασχαν από παραπληγία, κατάφεραν να περπατήσουν ξανά χάρη σε μία νέα ελβετική νευροτεχνολογική μέθοδο αποκατάστασης, η οποία ενεργοποιεί με ηλεκτρικά ερεθίσματα τον νωτιαίο μυελό μέσω ασύρματου εμφυτεύματος.
Οι επιστήμονες της Ελβετικής Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάννης (EPFL) και του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της πόλης (CHUV/Unil), με επικεφαλής τους νευροεπιστήμονες Γκρεγκουάρ Κερτίν και Ζοσελίν Μπλοχ, έκαναν δύο δημοσιεύσεις στα περιοδικά «Nature» και «Nature Neuroscience».
Οι τρεις παραπληγικοί ασθενείς είχαν υποστεί τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού τους, έχοντας μείνει παράλυτοι στα κάτω άκρα για πάνω από τέσσερα χρόνια. Τώρα, για πρώτη φορά, μετά από μερικούς μήνες συνδυασμένης θεραπείας (ηλεκτρική επισκληρίδια διέγερση και φυσικοθεραπεία με βάρη) κατάφεραν να ελέγξουν τους προηγουμένως τελείως παράλυτους μυς τους.
Έτσι, κατάφεραν να βαδίζουν έως για μία ώρα με κάποιο υποστήριγμα, όπως πατερίτσες ή περιπατητήρα, ακόμη και όταν δεν υπήρχε πλέον η τεχνητή ηλεκτρική διέγερση στον οσφυικό νωτιαίο μυελό τους.
Η νέα θεραπεία με την ονομασία STimulation Movement Overground (STIMO) εμφυτεύει στον νωτιαίο μυελό μία διάταξη ηλεκτροδίων, η οποία στέλνει άκρως εστιασμένα ηλεκτρικά ερεθίσματα στους μυς των κάτω άκρων, μιμούμενη τα ηλεκτρικά σήματα που στέλνει ο εγκέφαλος ενός υγιούς ανθρώπου στα πόδια του.
Μετά από πέντε εβδομάδες εκπαίδευσης, οι τρεις παραπληγικοί ήταν σε θέση να κινούν εθελούσια τους μυς των ποδιών τους και στη συνέχεια να περπατούν με εξωτερικό βοήθημα, αλλά χωρίς την ανάγκη εξωσκελετού, όπως σε άλλες θεραπευτικές προσεγγίσεις. Επίσης, ακόμη και όταν σταματούσε η αποστολή των ηλεκτρικών σημάτων από το εμφύτευμα, οι ασθενείς μπορούσαν να περπατούν, αντίθετα με παλαιότερες περιπτώσεις που, μόλις σταματούσε η ηλεκτρική διέγερση, ο ασθενής αδυνατούσε πλέον να κινηθεί μόνος του. Αυτό σημαίνει ότι, χάρη στη νέα μέθοδο, ο εγκέφαλος συνεργάζεται πλέον με τον νωτιαίο μυελό, έχοντας αποκαταστήσει σε έναν βαθμό τη νευρική σύνδεση μαζί του. Με άλλα λόγια, φαίνεται πως πολλοί παράλυτοι είναι δυνατό να ανακτήσουν την ικανότητά τους να περπατούν ξανά, χωρίς να χρειάζεται συνεχώς να βασίζονται σε μία τεχνητή ηλεκτρική διέγερση.
Ήδη, οι ερευνητές έχουν συστήσει τη start-up εταιρεία Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος για να αξιοποιήσουν εμπορικά τη νέα μέθοδο, ώστε να καταστεί ευρέως διαθέσιμη σε νοσοκομεία και κλινικές σε όλον τον κόσμο. Για «τη νευροτεχνολογία της επόμενης γενιάς… που θα είναι ευρέως προσβάσιμη», έκανε λόγο ο Γκρεγκουάρ Κερτίν.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Argirios Argiriou:
Καθημερινή, 28/04/2006
H μέθοδος εφαρμόζεται στην Ελλάδα μόνο στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αιγινήτειο, καθώς και σε ιδιωτικές κλινικές.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Από επαγγελματία της Ψυχικής Υγείας έμαθα στις 05/12/2108 ότι επίσης στον Κρατικό Τομέα εφάρμοζε θεραπεία με ηλεκτροσόκ ο κ. Μαυρέας στα Ιωάννινα,
ενώ ιδιωτικά στις Κλινικές Στασινόπουλου στην Θεσσαλονίκη.
Επίσης Ψυχίατρος στην Θεσσαλονίκη, μου είπε στις 22/12/2018 ότι δεν γνωρίζει ούτε μία κρατική δομή στην Θεσσαλονίκη ή κάπου αλλού στην Βόρεια Ελλάδα, αλλά έχει ακούσει και αυτός για το Αιγινήτειο στην Αθήνα. Όπως μου είπε, το πρόβλημα του ηλεκτροσόκ είναι ότι η συνεργασία των αναισθησιολόγων στις κρατικές δομές είναι προβληματική.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση