Οι εφημερίες τρόμου ενός ειδικευόμενου.

[Argirios Argiriou]

28/02/2016 ΕΘΝΟΣ.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Καλό το άρθρο, πραγματικά είναι να απορεί κανείς, με τέτοιο φόρτο δουλειάς, πότε γίνονται rounds κι συζητιώνται περιστατικά, πότε γίνονται μαθήματα, αν δημοσιεύει κανείς τπτ
Δραστηριότητες αυτονόητες στο εξωτερικό για τον ειδικεύομενο (κι όχι μόνο), εδώ φαντάζουν εξωπραγματικές !

Με την καμμία δεν σε προετοιμάζει η ειδικότητα στα ελληνικά νοσοκομεία ώστε να σταθείς σε ένα σοβαρό σύστημα Υγείας στο εξωτερικό, κι αυτό το γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν πάει έξω για δουλειά, απλά μαθαίνεις να λειτουργείς σε ένα χαώδες σύστημα.

Τα τελευταία δε χρόνια με την γενικότερη έλλειψη προσωπικού που μαστίζει τα νοσοκομεία, η κατάσταση έχει γίνει ακόμα χειρότερη, ακριβώς όπως τα λέει ο κ.Σιώρας, οι ειδικεύομενοι καλύπτουν τις τρύπες (νοσηλευτικές-γραφειοκρατικές) του συστήματος, κι γι' αυτό η έλλειψή τους έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην λετουργία των νοσοκομείων...

[pzogr]

Όπως σε όλα τα πράγματα στη χώρα μας, τα πάντα επαφίονται στον "πατριωτισμό των ελλήνων". Έχοντας κάνει ειδικότητα σε νοσοκομείο πρώτης γραμμής (παθολογία) ξέρω ότι αν θέλεις ο χρόνος υπάρχει, παρά την πίεση. Το θέμα είναι ότι αυτό δεν είναι θεσμοθετημένο με συγκεκριμένο τρόπο κι έτσι τελικά κανένας δεν ελέγχει κανέναν. Ακόμα κι αν ήθελε κάποιος να ελέγξει την ποιότητα της ειδίκευσης πως θα μπορούσε να το κάνει από τη στιγμή που δεν υπάρχουν (ή δεν υπήρχε όταν έκανα ειδικότητα ο ίδιος, υποψιάζομαι όμως ότι ισχύει το ίδιο) συγκεκριμένοι μετρήσιμοι στόχοι. Ειδικά οι χειρουργικές ειδικότητες πάσχουν από αυτό...

[Denominator]

Όπως σε όλα τα πράγματα στη χώρα μας, τα πάντα επαφίονται στον "πατριωτισμό των ελλήνων". Έχοντας κάνει ειδικότητα σε νοσοκομείο πρώτης γραμμής (παθολογία) ξέρω ότι αν θέλεις ο χρόνος υπάρχει, παρά την πίεση. Το θέμα είναι ότι αυτό δεν είναι θεσμοθετημένο με συγκεκριμένο τρόπο κι έτσι τελικά κανένας δεν ελέγχει κανέναν. Ακόμα κι αν ήθελε κάποιος να ελέγξει την ποιότητα της ειδίκευσης πως θα μπορούσε να το κάνει από τη στιγμή που δεν υπάρχουν (ή δεν υπήρχε όταν έκανα ειδικότητα ο ίδιος, υποψιάζομαι όμως ότι ισχύει το ίδιο) συγκεκριμένοι μετρήσιμοι στόχοι. Ειδικά οι χειρουργικές ειδικότητες πάσχουν από αυτό...

Στην περίπτωση της ειδίκευσης ο... πατριωτισμός είναι καλός αλλά δεν αρκεί. Χρειάζεται συντονισμός, καθοδήγηση και ιδίως, όπως πολύ εύστοχα επισημαίνετε, μετρήσιμος στόχος (θα συμπλήρωνα και μετρήσιμο αποτέλεσμα).
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά έχοντας κάνει ειδικότητα παθολογίας σε δύο νοσοκομεία της επαρχίας, αισθάνομαι λίγο-πολύ αυτοδίδακτος. Θα έπρεπε να μην είναι έτσι, γιατί η διαδικασία της ειδίκευσης ενός γιατρού συνιστά μεγάλη κοινωνική ευθύνη. Από αυτά που βλέπω, πάντως, θεωρώ ότι δεν έχουν αλλάξει προς το καλύτερο τα πράγματα. ´Ισα-ίσα η ολοένα και μεγαλύτερη πίεση λόγω φόρτου εργασίας, οδηγεί σε ακόμη χειρότερα αποτελέσματα. Υπάρχουν πολλές κλινικές, κυρίως στην επαρχία, στις οποίες έχουν απομείνει ελάχιστοι ειδικευόμενοι. Θα περίμενε κανείς να ήταν οι τυχεροί της υπόθεσης "εκπαίδευση", αν δεν έτρεχαν συνεχώς με την ψυχή στο στόμα να καλύπτουν τρύπες στα όρια της ανθρώπινης αντοχής...