Αιματολογία : προοπτικές απασχόλησης...

[anasm]

Γειά σας!

Η αλήθεια είναι, ότι διαβάζοντας και μόνο τον τίτλο (που ο ίδιος έγραψα...), χαμογελάω πικραμένα στη σκέψη του : "επαγγελματικές προοπτικές" (...)
Παράμετρος που κάποτε ήταν ΔΕΔΟΜΕΝΗ,
τώρα ακούγεται πολλές φορές "ανέκδοτο" για πάρα πολλές ειδικότητες... 

Τέλος πάντων...

Αναμβισβήτητα, η εν λόγω ειδικότητα αποτελεί μια σημαντικότατη κλινικο-εργαστηριακή ειδικότητα,
και ο ρόλος της, είναι ίσως κομβικός σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ παθολογικές και χειρουργικές ειδικότητες...

Ποιά η γνώμη σας, και ενδεχομένως και η εμπειρία σας ως προς τις επαγγελματικές προοπτικές της ?

[Denominator]

Η αιματολογία συνδυάζει, όπως είπες, κλινική πράξη και εργαστήριο.
Είναι μία ιδιαίτερα απαιτητική από άποψη γνώσεων και χρόνου άσκησης (6 έτη) ειδικότητα.
Ως κύρια απασχόληση των αιματολόγων μπορεί να εννοήσει κανείς αιματολογικές κλινικές τριτοβάθμιων νοσοκομείων, μονάδες μεσογειακής αναιμίας, τμήματα αιμοδοσίας και μεμονωμένες θέσεις σε δευτεροβάθμια νοσοκομεία.
Επειδή η πλειονότητα των νοσημάτων με τα οποία ασχολείται απαιτούν δευτεροβάθμιες/τριτοβάθμιες δομές, η άσκησή της μόνο στα πλαίσια ιδιωτικού ιατρείου είναι κάπως άχαρη αλλά και δεν έχει ιδιαίτερη ζήτηση από ασθενείς.
Καθώς λοιπόν οι διορισμοί έχουν πρακτικά ανασταλεί, κάποιος που θέλει να ασχοληθεί με την αιματολογία θα πρέπει να το σκεφτεί καλά.

[medicus]

Γ.Παπανικολάου(dr PAP):
"...Συμμετέχει στον Βαλκανικό πόλεμο του 1912(29 ετών) και μετά το τέλος του, μεταναστεύει με τη σύζυγό του στην Αμερική. Η διαβίωσή τους εκεί, αποδεικνύεται οικονομικά δυσχερής και έχει ως αποτέλεσμα να εργαστούν αμφότεροι σε ένα εμπορικό κατάστημα. Ο Γ.Παπανικολάου πουλώντας χαλιά και η, σύζυγός του, Ανδρομάχη ράβοντας κουμπιά. Επιπλέον, ο Γ. Παπανικολάου έπαιζε βιολί, ως ερασιτέχνης μουσικός, σε πολυκαταστήματα, στο μετρό και στους δρόμους της Ν.Υόρκης!!! Ο φτωχός μετανάστης, με τις σπάνιες ικανότητες, εξελίσσεται ραγδαία. Από υπάλληλος σε κατάστημα, γίνεται δημοσιογράφος σε ελληνική εφημερίδα και στη συνέχεια, με αρκετή δυσκολία, κερδίζει μια θέση στο Εργαστήριο Ανατομικής του Πανεπιστημίου Columbia, με σύμβαση έργου μερικής απασχόλησης και με μισθό 60$ μηνιαίως!!! Την εποχή εκείνη ο μισθός ενός ανειδίκευτου εργάτη κυμαίνονταν στα 150$ και ένας μέσος μισθός ενός υπαλλήλου, με γνωστικό αντικέιμενο, στα 250$. Αργότερα καταλαμβάνει θέση στο Cornell της Ν. Υόρκης. Εργάζεται νυχθημερόν βάζοντας σε ενέργεια όλες τις απεριόριστες ικανότητές του. Τα οικονομικά προβλήματα τελειώνουν όταν ο Παπανικολάου διορίστηκε βοηθός του παθολογοανατομικού τμήματος του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης, ύστερα από μεσολάβηση του διάσημου γενετιστή του Πανεπιστημίου Κολούμπια Τ.Χ. Μόργκαν. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα θυσιάζει πολλά από όσα αγάπησε στο βωμό της επιστήμης. Ξεχνά τους δεσμούς του με τη φύση και τα σπορ, την απόλαυση του φυσικού ανθρώπου, τους καλούς του φίλους. Αρχίζει να αγωνίζεται με μόνο συμπαραστάτη την αφοσιωμένη συζυγό του Μάχη, για μια παγκόσμια υπόθεση που του απαιτεί να μείνει τελείως απερίσπαστος."

Το κίνητρο του Παπανικολάου ουδέποτε ήταν το οικονομικό. Επίσης, οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες δεν τον απομάκρυναν από την Επιστήμη, απλά διότι την ΑΓΑΠΟΥΣΕ. Με τον βίο του, μας απέδειξε ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στον πλουτισμό ή στη δόξα, αλλά στην ΑΓΑΠΗ. Και με αυτή την ΑΓΑΠΗ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ έσωσε, και σώζει, εκατομμύρια ζωές ακόμη και 51 χρόνια μετά το θάνατό του...

Μήπως και εμείς,οι νεώτεροι επιστήμονες(εφόσον θέλουμε να λεγόμαστε έτσι!!!), είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις επιλογές μας και να τις προσαρμόσουμε βάσει του ΑΓΑΠΑΩ και όχι του ΚΕΡΔΙΖΩ;

[paracelsus]

Ο Παπανικολαου δεν ηταν απο φτωχη οικογενεια, ο πατερας του ηταν γιατρος οποτε πιθανοτατα θα ειχε και καποια οικονομικη στηριξη απο τους γονεις του οταν θα βρισκονταν σε οικονομικες δυσκολιες. Το οτι δουλεψε για τοσο μικρο μισθο στην Αμερικη μεχρι να τον δεχτουν και να του δωσουν μια καλη θεση με καλυτερες αποβαλες ειναι απολυτα λογικο, προφανως και το εκανε γνωριζοντας οτι αν πετυχαινε οι προοπτικες στην αμερικη θα ηταν πολυ καλυτερες, δεν νομιζω οτι θα καθοταν στην αμερικη αν ο μισθος του συνεχιζε να ειναι εξευτελιστικος μονο για την αγαπη του για την επιστημη και την ερευνα. Και σημερα παρα πολλοι απο ολο τον κοσμο, αναμεσα τους και ελληνες, πηγαινουν στην αμερικη και εργαζονται μαλιστα αμισθι (δεν παιρνουν ουτε καν μικρο μισθο οπως επαιρνε ο Παπανικολαου) για 1-2 χρονια σε ερευνητικα προγραμματα πανεπιστημιων με την προοπτικη να κανουν δημοσιευσεις, να βελτιωσουν το βιογραφικο τους και να βρουν θεση σε ειδικοτητα. Θα ειχε ενδιαφερον να μαθουμε για ποσο χρονικο διαστημα ο παπανικολαου δεχτηκε να εργαζεται μονο με 60 δολαρια, το οτι τον ενοιαζε πανω απ'ολα η ερευνα και οχι τα χρηματα ειναι προφανες, ειμαι σιγουρος ομως οτι, οπως ολοι αλλωστε, ηθελε να εχει μια οικονομικα αξιοπρεπη ζωη και δεν πιστευω οτι θα δεχοταν να εργαζεται με μισθο ανειδικευτου εργατη μονο για να ικανοποιησει την αγαπη του για την επιστημη. Προφανως γνωριζε οτι μετα απο καποιο χρονικο διαστημα οι απολαβες του θα ηταν πολυ καλυτερες απο οτι στην ελλαδα ή στην ευρωπη (οπου ειχε εργαστει πριν παει στην αμερικη) και εκανε υπομονη για καποιο διαστημα.

[medicus]

Ο Παπανικολαου δεν ηταν απο φτωχη οικογενεια, ο πατερας του ηταν γιατρος οποτε πιθανοτατα θα ειχε και καποια οικονομικη στηριξη απο τους γονεις του οταν θα βρισκονταν σε οικονομικες δυσκολιες. Το οτι δουλεψε για τοσο μικρο μισθο στην Αμερικη μεχρι να τον δεχτουν και να του δωσουν μια καλη θεση με καλυτερες αποβαλες ειναι απολυτα λογικο, προφανως και το εκανε γνωριζοντας οτι αν πετυχαινε οι προοπτικες στην αμερικη θα ηταν πολυ καλυτερες, δεν νομιζω οτι θα καθοταν στην αμερικη αν ο μισθος του συνεχιζε να ειναι εξευτελιστικος μονο για την αγαπη του για την επιστημη και την ερευνα. Και σημερα παρα πολλοι απο ολο τον κοσμο, αναμεσα τους και ελληνες, πηγαινουν στην αμερικη και εργαζονται μαλιστα αμισθι (δεν παιρνουν ουτε καν μικρο μισθο οπως επαιρνε ο Παπανικολαου) για 1-2 χρονια σε ερευνητικα προγραμματα πανεπιστημιων με την προοπτικη να κανουν δημοσιευσεις, να βελτιωσουν το βιογραφικο τους και να βρουν θεση σε ειδικοτητα. Θα ειχε ενδιαφερον να μαθουμε για ποσο χρονικο διαστημα ο παπανικολαου δεχτηκε να εργαζεται μονο με 60 δολαρια, το οτι τον ενοιαζε πανω απ'ολα η ερευνα και οχι τα χρηματα ειναι προφανες, ειμαι σιγουρος ομως οτι, οπως ολοι αλλωστε, ηθελε να εχει μια οικονομικα αξιοπρεπη ζωη και δεν πιστευω οτι θα δεχοταν να εργαζεται με μισθο ανειδικευτου εργατη μονο για να ικανοποιησει την αγαπη του για την επιστημη. Προφανως γνωριζε οτι μετα απο καποιο χρονικο διαστημα οι απολαβες του θα ηταν πολυ καλυτερες απο οτι στην ελλαδα ή στην ευρωπη (οπου ειχε εργαστει πριν παει στην αμερικη) και εκανε υπομονη για καποιο διαστημα.

Ο πατέρας του, Νικόλαος, πράγματι ήταν ιατρός και επιπλέον πολιτευτής. Ανεδείχθη δύο φορές δήμαρχος Κύμης και ήταν αρκετά δημοφιλής και ευκατάστατος. Κατέβαλε, μάλιστα, πολλές και μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να πείσει τον γιο του να παραμείνει στην γενέτειρά του και ν'ασκήσουν μαζί το ιατρικό επάγγελμα. Η επιμονή του πατέρα του είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που μεσολάβησε ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος να τον πείσει να γυρίσει στην Ελλάδα, όπου θα του απονεμόταν τιμητικά ο τίτλος του καθηγητή της έδρας της Ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει μείνει ιστορική η απάντησή του, στις επίμονες προσπάθειες του πατέρα του: "Το ιδανικόν μου δεν είναι να πλουτίσω, ούτε να ζήσω ευτυχής, αλλά να εργασθώ, να δράσω, να κάμω κάτι τι αντάξιον ενός ανθρώπου ηθικού και δυνατού".

Ο Γεώργιος, ουδέποτε ζήτησε οικονομική βοήθεια. Υπάρχει μία πλειάδα, ιστορικών, ντοκουμέντων που αποδεικνύουν το ήθος και την αγάπη του Παπανικολάου για την ανιδιοτελή προσφορά στον άνθρωπο καθώς και της διαρκούς αρνήσεώς του να ενταχθεί σε ένα "βολικό" κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, όπου το χρήμα και η δόξα ήταν ήδη έτοιμα από τον πατέρα του. Ο Παπανικολάου δεν εκμεταλλεύτηκε ευκαιρίες, τις δημιούργησε μόνος του.

Αυτό που ήθελα, περισσότερο, δεν ήταν να παρουσιάσω την βιογραφία του Παπανικολάου. Ήθελα να πω ότι η ΑΓΑΠΗ είναι, αν όχι ο μοναδικός, σίγουρα ο σημαντικότερος παράγοντας για μία επιλογή ζωής. Το να ζητάω, απεγνωσμένα, και από οποιαδήποτε υποκειμενική πηγή, την απάντηση στο ερώτημα: "τι θέλω να γίνω;" περισσότερο με ανησυχεί παρά με καθησυχάζει για το επαγγελματικό μέλλον του ερωτούντος.  

Ευχαριστώ.

[paracelsus]

Πολυ χρησιμες οι πληροφοριες που αναφερεις medicus και ομολογω δεν γνωριζα αναλυτικα την βιογραφια του Παπανικολαου, φαινεται επομενως πως ο Παπανικολαου ειχε οντως ως κορυφαια αν οχι μοναδικη προτεραιοτητα στη ζωη του την επιστημονικη ερευνα και προσφορα μεσω αυτης.
Παντως η επαγγελματικη δραστηριοτητα δεν ειναι για ολα τα ατομα το Α και το Ω στη ζωη τους, για αλλους πχ η ευτυχια της οικογενειας τους ειναι πιο σημαντικη και ειναι επομενως σημαντικο η εργασια που κανουν να εξασφαλιζει ενα ικανοποιητικο επιπεδο διαβιωσης για την οικογενεια τους. Θεωρω πολυ λογικο να ρωταει ο συναδελφος και για τις επαγγελματικες προοπτικες της καθε ειδικοτητας, αλλωστε ετσι οπως ειναι τα πραγματα στην Ελλαδα, μπορει να τελειωσει μια ειδικοτητα που αγαπαει, αλλα να ειναι ουσιαστικα πολυ δυσκολο μετα να την ασκησει στην Ελλαδα, οποτε ουτε την αγαπη του δεν θα εχει ικανοποιησει.