Πόσο θα ανέβει η Hba1c (αν ανέβει) αν αφήσουμε μόνο Μετφορμίνη χωρίς DPP4;

[Argirios Argiriou]

Έρχονται ασθενείς και μου παραπανιούνται ότι οι DPP4 που παίρνουν τους κοστίζουν ακριβά
χώρια που και εγώ ως Ιατρός πρέπει να κατεβάσω το κόστος συνταγογράφησής μου τουλάχιστον στο 80% του 2013 ενώ οι ασθενείς του ΕΟΠΥΥ διπλασιάζονται.

και αναρωτιέμαι:

Πόσο θα ανέβει η Hba1c (αν ανέβει) αν αφήσουμε μόνο Μετφορμίνη χωρίς τον DPPF4 που ήδη παίρνει ο ασθενής;

Υποψιάζομαι ότι η Hba1c κατά μέσο όρο θα ανέβει λιγότερο από μισή μονάδα:

June 2012. Endocrine Today.

Liraglutide superior to exenatide, sitagliptin to reduce HbA1c in type 2 diabetes patients with HbA1c over target.

..........
.............
Similarly, in LIRA-DPP-4, liraglutide was associated with a significantly higher reduction in HbA1c compared with sitagliptin (-1.01% vs. -0.48%; P≤.0001);
.......................

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Τι λέτε;

[Denominator]

Η μείωση της HbA1c από DPP-4 σχετίζεται με τα αρχικά επίπεδά της.
Θα προσπαθήσω να βρω το paper.

[Harper]

στο εντυπο pdf της Ελληνικης Διαβητολογικης Εταιρειας φαινεται πως οι αναστολεις DPP4 μεταβαλουν την HbA1c απο 0.5-0.8 % ειτε σε ΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ειτε σε ΠΡΟΣΘΗΚΗ

[Denominator]

From: Chitrabhanu Ballav and Stephen C.L. Gough, Safety and Efficacy of Sitagliptin-Metformin in Fixed Combination for the Treatment of Type 2 Diabetes Mellitus (review), Clinical Medicine Insights: Endocrinology and Diabetes 2013:6 25-37, doi: 10.4137/CMED.S7314

[...]

Trials Assessing Efficacy and Safety of Metformin and Sitagliptin

In the study by Reasner et al, FDC of sitagliptin/metformin (sita/met) 50/1000 mg twice daily was compared with metformin 1000 mg twice daily as the initial treatment in patients aged 18 to 78 years with type 2 diabetes for more than 3 years and a mean HbA1c of 9.8%. The primary end point was the effect of 18 weeks of treatment on mean HbA1c, safety, and tolerability. In the study, 484 subjects in the sita/met FDC group and 482 patients in the metformin group completed the protocol. Reduction in HbA1c was 2.4% (95% confidence interval [CI], −2.5 to −2.2) from baseline of 9.9% with sita/met FDC, which was significantly greater than the 1.8% (95% CI, −0.8 to −0.4) from baseline HbA1c of 9.8% with metformin alone. This difference was consistent across all subgroups defined by age, gender, baseline body mass index (BMI), and duration of type 2 diabetes. Around 49% of patients on combination treatment achieved a target HbA1c of ,7% compared with 34% on metformin alone. Improvement in HbA1c was greater in patients with a higher HbA1c at baseline. There was also a greater reduction in fasting plasma glucose with the combination treatment (−3.8 mmol/L with combination and −3.0 mmol/L with metformin monotherapy). There was also a significant improvement in β-cell function, as measured by the homeostatic model assessment β (HOMA-β), a surrogate marker of insulin secretion derived from simultaneous blood glucose and insulin levels, with sita/met FDC compared with metformin monotherapy. At week 18, body weight was reduced by 1.6 kg in both groups. Weight loss was progressive until 12 weeks with a plateau between 12 and 18 weeks. Both sita/met FDC and metformin resulted in small improvement in total cholesterol, HDL cholesterol, triglyceride, and non-HDL cholesterol, and the changes were comparable between groups.

[...]

[Denominator]

Ένα βασικό ερώτημα που έχει σχέση με την πιθανότητα οφέλους από τους DPP-4 είναι ο χρόνος που παρήλθε από την έναρξη του Σ/Δ τύπου ΙΙ. Σχεδόν όλες οι μελέτες που συγκρίνουν την αποτελεσματικότητα των DPP-4 έχουν συμπεριλάβει ασθενείς με πρόσφατη διάγνωση Σ/Δ και πάντως όχι πέραν της πενταετίας. Προσωπικά δεν έχω δει καμία μελέτη με ασθενείς πέραν της δεκαετίας από τη διάγνωση του Σ/Δ (αν κάποιος συνάδελφος έχει συναντήσει κάποια τον παρακαλώ να την αναρτήσει) και βέβαια αυτό είναι φυσικό, αφού η δράση της κατηγορίας φθίνει με το χρόνο, καθώς η διαταραχή του εντεροπαγκρεατικού άξονα, από κύριος παθοφυσιολογικός μηχανισμός στα πρώιμα στάδια, καθίσταται δευτερεύων στην εξέλιξη της νόσου.
Με βάση τα πιο πάνω, θα απαντούσα στον Αργύρη (πράγμα που το εφαρμόζω) ότι δε θα άφηνα κανένα διαβητικό που έχει περάσει δεκαετία από τη διάγνωση στον οποίο να μη δοκιμάσω διακοπή των DPP-4.

[Δ. Κουναλάκης]

Πιστεύω ότι εξαρτάται από τι διαταραχή κουβαλάει ο άρρωστος... και δεν θα το έβαζα σε καλούπια...
Συνήθως 0.5 βλέπω διαφορά, που μπορεί σε κάποιους να φτάσει την μια μονάδα. Και εξαρτάται από τα χρόνια πολύ από το βάρος, όσο λιγότερο βάρος τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να δρα καλά.
Μια απλή και αποτελεσματική στρατηγική είναι να ρωτήσεις τον ίδιο τον άρρωστο. Να ναι καλά οι φαρμακοποιοί με τις απεργίες τους, οι DPP4 ήταν τα πρώτα φάρμακα που έκοψαν οι περισσότεροι ασθενείς. Και όσοι έστω και από αγωνία το μετράγανε το σάκχαρο τότε μπορούν να σου πουν την πιο αξιόπιστη εικόνα που είδαν...