Γ.Παπανικολάου(dr PAP):
"...Συμμετέχει στον Βαλκανικό
πόλεμο του 1912(29 ετών) και μετά το τέλος του,
μεταναστεύει με τη σύζυγό του στην Αμερική. Η διαβίωσή τους εκεί, αποδεικνύεται οικονομικά δυσχερής και έχει ως αποτέλεσμα να εργαστούν αμφότεροι σε ένα εμπορικό κατάστημα. Ο Γ.Παπανικολάου
πουλώντας χαλιά και η, σύζυγός του, Ανδρομάχη ράβοντας κουμπιά. Επιπλέον, ο Γ. Παπανικολάου
έπαιζε βιολί, ως ερασιτέχνης μουσικός, σε πολυκαταστήματα, στο μετρό και στους δρόμους της Ν.Υόρκης!!! Ο φτωχός μετανάστης, με τις σπάνιες ικανότητες, εξελίσσεται ραγδαία. Από υπάλληλος σε κατάστημα, γίνεται
δημοσιογράφος σε ελληνική εφημερίδα και στη συνέχεια, με
αρκετή δυσκολία, κερδίζει μια θέση στο Εργαστήριο Ανατομικής του Πανεπιστημίου Columbia, με σύμβαση έργου
μερικής απασχόλησης και με μισθό
60$ μηνιαίως!!! Την εποχή εκείνη ο μισθός ενός ανειδίκευτου εργάτη κυμαίνονταν στα 150$ και ένας μέσος μισθός ενός υπαλλήλου, με γνωστικό αντικέιμενο, στα 250$. Αργότερα καταλαμβάνει θέση στο Cornell της Ν. Υόρκης.
Εργάζεται νυχθημερόν βάζοντας σε ενέργεια όλες τις απεριόριστες ικανότητές του. Τα οικονομικά προβλήματα τελειώνουν όταν ο Παπανικολάου διορίστηκε βοηθός του παθολογοανατομικού τμήματος του Νοσοκομείου της Νέας Υόρκης, ύστερα από μεσολάβηση του διάσημου γενετιστή του Πανεπιστημίου Κολούμπια Τ.Χ. Μόργκαν. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα
θυσιάζει πολλά από όσα αγάπησε στο βωμό της επιστήμης. Ξεχνά τους δεσμούς του με τη φύση και τα σπορ, την απόλαυση του φυσικού ανθρώπου, τους καλούς του φίλους. Αρχίζει να αγωνίζεται με μόνο συμπαραστάτη την αφοσιωμένη συζυγό του Μάχη, για μια παγκόσμια υπόθεση που του απαιτεί να μείνει τελείως απερίσπαστος."
Το κίνητρο του Παπανικολάου ουδέποτε ήταν το οικονομικό. Επίσης, οι οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες δεν τον απομάκρυναν από την Επιστήμη, απλά διότι την ΑΓΑΠΟΥΣΕ. Με τον βίο του, μας απέδειξε ότι η ευτυχία δεν κρύβεται στον πλουτισμό ή στη δόξα, αλλά στην ΑΓΑΠΗ. Και με αυτή την ΑΓΑΠΗ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ έσωσε, και σώζει, εκατομμύρια ζωές ακόμη και 51 χρόνια μετά το θάνατό του...
Μήπως και εμείς,οι νεώτεροι επιστήμονες(εφόσον θέλουμε να λεγόμαστε έτσι!!!), είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις επιλογές μας και να τις προσαρμόσουμε βάσει του ΑΓΑΠΑΩ και όχι του ΚΕΡΔΙΖΩ;