Πολιτική υγείας με λιγότερα λεφτά, όχι με λιγότερη αξιοκρατία.

[Argirios Argiriou]

ΗΜΕΡΗΣΙΑ, 11/01/2014.
Συνέντευξη στην Ελένη Πετροπούλου.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΙΝΟΓΙΑΝΝΗΣ

Πολιτική υγείας με λιγότερα λεφτά, όχι με λιγότερη αξιοκρατία

Παναγιώτης Μινογιάννης, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια
«Με λιγότερα χρήματα πολιτική υγείας -αν θέλεις- μπορείς να ασκήσεις. Χωρίς αξιοκρατία, συνεργασία και στρατηγική είναι αδύνατον», αναφέρει στην «ΗτΣ» ο λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Παναγιώτης Μινογιάννης.



Στην οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, με περαιτέρω δραστικούς περιορισμούς στους προϋπολογισμούς της υγείας, μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματική διοίκηση, που να διασφαλίζει το δικαίωμα στην υγεία;

Αποτελεσματική πολιτική υγείας σημαίνει διοίκηση που διασφαλίζει το δικαίωμα όλων στην υγεία. Αυτή είναι η αποστολή. Για να επιτευχθεί, χρειάζεται πλαίσιο αξιοκρατίας και εργαλεία. Η πληροφορική, η ανάπτυξη του διπλογραφικού, η χρήση του προϋπολογισμού, έστω σε επίπεδο νοσοκομείου, είναι βήματα που έγιναν τα τελευταία τέσσερα χρόνια και εξυπηρετούν αυτή την αποστολή.

Σε ό,τι αφορά τις οριζόντιες περικοπές, η απάντηση είναι όχι, δεν μπορεί να είναι σήμερα, αυτή η λύση, αν και οφείλω να διευκρινίσω: με λιγότερα χρήματα πολιτική υγείας -αν θέλεις- μπορείς να ασκήσεις. Χωρίς αξιοκρατία, συνεργασία και στρατηγική είναι αδύνατον.

Στον Άγιο Σάββα, καταφέραμε μέσα σε τρεισήμισι χρόνια, αν και με μεγαλύτερο αριθμό ασθενών ? περίπου 15% αύξηση νοσηλειών σε σχέση με το 2009- μείωση 42%, του ετήσιου κόστους λειτουργίας, χωρίς να παρουσιαστούν ελλείψεις υλικών ή φαρμάκων στο νοσοκομείο. Πολύ συχνά δε, δόθηκαν φάρμακα σε ασθενείς άλλων θεραπευτηρίων, ακόμη και ιδιωτικών, που αδυνατούσαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες. Αυτό έγινε με την κρίσιμη συνεργασία της ιατρικής κοινότητας του νοσοκομείου χάρη στην οποία διασφαλίστηκε η κλινική αποτελεσματικότητα.

Επιπλέον, είχε προσδιορισθεί εξ αρχής ένας στρατηγικός προσανατολισμός που έβλεπε και το αύριο του μεγαλύτερου ογκολογικού νοσοκομείου της χώρας. Προσπαθήσαμε να βελτιώσουμε τις κτιριακές εγκαταστάσεις, να εξελίξουμε τις υπηρεσίες και στοχευμένα να ανανεώσουμε τον τεχνολογικό εξοπλισμό. Χωρίς να επιβαρυνθεί στο ελάχιστο ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου υλοποιείται σήμερα, μέσω ΕΣΠΑ και δωρεών ένα πρόγραμμα επενδύσεων 18.000.000 ευρώ. Η διαχείριση όμως, του ΕΣΠΑ όσο και η γενικότερη έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για το σύστημα υγείας δυσκολεύουν τέτοιες ενέργειες.

Δεν πιστεύετε δηλαδή ότι οι συνενώσεις νοσοκομείων γίνονται στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής;

Οι συνενώσεις αποκτούν νόημα, όταν δημιουργούν μεσοπρόθεσμα προστιθέμενη αξία για τους πολίτες και αυτό προϋποθέτει σχεδιασμό και ορθολογικά κριτήρια. Για παράδειγμα, η μετατροπή του πρώην 6ου Ογκολογικού Νοσοκομείου του ΙΚΑ στο πρώτο Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας για Καρκινοπαθείς στη χώρα, με την ονομασία «Ν. Κούρκουλος» θα προσφέρει καλύτερες συνθήκες θεραπείας στους ασθενείς και θα συνεισφέρει σε ένα οικονομικό σχέδιο που ωφελεί την κοινωνία, συνολικά.

Η κλινική διαχείριση των ασθενών εν τέλει, γιατί γι' αυτό μιλάμε, απαιτεί ανάπτυξη και μέτρηση δεικτών ποιότητας και άρα αξιολόγηση μονάδων, ανάπτυξη δικτύων διαχείρισης χρόνιων παθήσεων και άρα διασύνδεση νοσοκομείων με την πρωτοβάθμια, σύνδεση της κλινικής με την οικονομική πληροφορία σε χαμηλότερα επίπεδα από το κεντρικό της διοίκησης, προϋπολογισμούς κλινικών, λογοδοσία, αξιολόγηση προσωπικού, μέτρηση ικανοποίησης και πολλά άλλα.

Η ανάπτυξη μπορεί να περάσει μέσα από την υγεία;

Ναι, αν και έχουμε πολύ δρόμο μέχρι να αρχίσει μία τέτοια προοπτική να είναι ορατή. Προτεραιότητα σήμερα πρέπει να είναι η επαναφορά της καθολικής κάλυψης. Θα πρέπει να εξετάσουμε εκ νέου τη χρηματοδότηση του συστήματος. Όταν η χώρα αντιμετωπίζει τα ποσοστά ανεργίας που σήμερα υπάρχουν, θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά η μεταπήδηση σε ένα σύστημα χρηματοδότησης μέσω φορολογίας. Αυτό όμως θα απαιτούσε τη ριζική επιδιόρθωση του φορολογικού συστήματος της χώρας και των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, με παράλληλη μείωση του μισθολογικού κόστους που δυνητικά θα ωφελούσε και στην ανάπτυξη.

Παράλληλα χρειάζονται οι καλύτεροι γιατροί, οι σωστές επενδύσεις και τα πιο ανταγωνιστικά νοσοκομεία. Η ορθολογιστική αξιολόγηση και κατανομή ανθρώπινων και τεχνικών πόρων θα τραβήξει το σύστημα προς τα πάνω. Αυτό λείπει από την Ελλάδα και έλειπε και πριν από την κρίση.

Και ποια είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός κράτους που μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές τις απαιτήσεις;

Αυτό είναι το κρίσιμο ερώτημα για την έξοδό μας από την κρίση, ανεξάρτητα από οποιοδήποτε μνημόνιο. Και η απάντηση είναι ένα κράτος που θα είναι ισχυρό και αποτελεσματικό, αν και μικρότερο από ό,τι το έχουμε γνωρίσει.

Πολιτικά, αυτή η θέση πού σας τοποθετεί;

Είμαι άνθρωπος της οργάνωσης και του αποτελέσματος, δεν έχω κομματικές ιδεοληψίες και ταμπού. Πιστεύω στην κοινωνική αλληλεγγύη. Ειδικά στους τομείς υγείας και παιδείας τη θεωρώ βασικό στοιχείο του πολιτικού μείγματος. Πιστεύω επίσης, βαθιά ότι το μέλλον της χώρας μας είναι συνδεδεμένο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία όμως, θα πρέπει να εμβαθύνει τη διακυβέρνηση και την ενωτική της ισχύ. Ως εκ τούτου, θα προσδιόριζα τον εαυτό μου ως έναν από τους πολλούς συμπολίτες μας που στεκόμαστε κριτικά στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, κομματικά άστεγοι, αλλά παρόντες. Το ζητούμενο είναι ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης μέσα από θεσμικές μεταρρυθμίσεις στο Σύνταγμα, στο Φορολογικό, στη Δικαιοσύνη, στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, στην πάταξη της διαφθοράς.

Πώς βλέπετε την «Κίνηση των 58»;

Θεωρώ ότι μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο στις διεργασίες που γίνονται, με στόχο τη δημιουργία μιας συλλογικότητας στον χώρο του προοδευτικού μεταρρυθμισμού. Ωστόσο, αν και το αίτημα για ένα νέο κόμμα μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΣΥΡΙΖΑ είναι υπαρκτό, δεν φτάνει από μόνο του. Χρειάζεται συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο για την Ελλάδα που θέλουμε, έμπειρους ανθρώπους που θήτευσαν με επιτυχία τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα και σίγουρα πολλούς άξιους μορφωμένους νέους. Είναι μια πρωτοβουλία η «Κίνηση των 58», θα ήταν κρίμα ο στόχος της να χαθεί γύρω από βυζαντινολογίες και προσωπικές επιδιώξεις. Ζούμε σε μια περίοδο μεταβάσεων. Πρέπει να δημιουργήσουμε χώρο και συνθήκες, για να γεννηθεί το καινούργιο.

Χάσαμε τη μεγάλη ευκαιρία στο φάρμακο

Αε μιλήσουμε για τις ελλείψεις φαρμάκων. Στο περιοριστικό οικονομικό πλαίσιο που έχει η χώρα, μπορούν να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα;

Με τα τεράστια ποσά που δαπανήθηκαν στο φάρμακο τη δεκαετία πριν από την κρίση, η Ελλάδα έχασε μια μεγάλη ευκαιρία, να εδραιωθεί ως χώρα με ισχυρή εγχώρια βιομηχανία παραγωγής και εξαγωγής φαρμάκων με ουσιαστικές επενδύσεις στην έρευνα και να μετατραπεί έτσι, σε κόμβο γνώσης. Το φάρμακο θα μπορούσε να έχει αποτελέσει για την Ελλάδα μοχλό πραγματικής ανάπτυξης.

Σήμερα, απαιτείται μια τίμια, υγιής και φυσικά δυναμική συζήτηση μεταξύ πολιτείας και βιομηχανίας, με στόχο ένα διαφανές, απλό, αλλά και σταθερό πλαίσιο τιμολόγησης και αποζημίωσης των φαρμάκων. Με ένα τέτοιο πλαίσιο, η εισαγωγή καινοτόμων φαρμάκων είναι δυνατή, χωρίς να τινάζει την μπάνκα στον αέρα. Εστιάζω δε κυρίως στο σύστημα αποζημίωσης διότι πιστεύω ότι οι βαθμοί ελευθερίας εκεί, είναι περισσότεροι για όλους τους εμπλεκομένους. Η δε προσέλκυση επενδύσεων τόσο στην έρευνα και ανάπτυξη όσο και στην παραγωγή σκευασμάτων στη χώρα οφείλει να αποτελεί βασική παράμετρο μιας φαρμακευτικής αναπτυξιακής πολιτικής.

    Κομματικά άστεγος... Ο κ. Π. Μινογιαννάκης, πρώην διοικητής στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Άγ. Σάββας (παρέδωσε στις 23 Δεκέμβρη), από τη θέση πλέον του συμβούλου φαρμακευτικής πολιτικής για την εταιρεία GIZ (τεχνικοί σύμβουλοι Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) προσδιορίζει τον εαυτό του ως κομματικά... άστεγο, ενώ για την «Κίνηση των 58» δηλώνει ότι «θα ήταν κρίμα ο στόχος της να χαθεί γύρω από βυζαντινολογίες και προσωπικές επιδιώξεις».
    Αξιολόγηση Η ορθολογιστική αξιολόγηση και κατανομή ανθρώπινων και τεχνικών πόρων θα τραβήξει το σύστημα προς τα πάνω. Αυτό λείπει από την Ελλάδα και έλειπε και πριν από την κρίση.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος