Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση...

[Gatekeeper]

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Φίλιππος Ι. Κονδύλης
Θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου αναγνωρίζοντας ότι είμαι βαθειά επηρρεασμένος από τα δέκα χρόνια που δαπάνησα στις Η.Π.Α. για την απόκτηση χειρουργικής ειδικότητας και ενός ακόμα έτους στον Καναδά για επιπλέον εξειδίκευση.
1) Τον αριθμό των ειδικευομένων ανά ειδικότητα και νοσοκομείο δεν τον καθορίζει ο διευθυντής της κλινικής για να καλύπτει τη λάντζα του αλλά η παναμερικανική επαγγελματική ένωση της κάθε ειδικότητας και με βάση έναν γενικότερο σχεδιασμό για το πόσοι ειδικευμένοι γιατροί χρειάζονται σε παναμερικανική βάση για να καλύπτονται οι ανάγκες των πολιτών αλλά και ποια είναι η αναλογία ασθενών γιατρών για να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα οι γιατροί και να μην υφίσταται ανεργία.
2) Επετηρίδα για την κλήση των νέων συναδέλφων να αρχίσουν ειδικότητα είναι αδιανόητη. Οι επίλεκτοι κάθε προγράμματος και ειδικότητας αποφασίζονται μετά από εκτεταμένες συνεντεύξεις, λεπτομερή βιογραφικά και σκορ που παίρνουν στις παναμερικανικές εξετάσεις (USMLE I & II). Όλη αυτή η διαδικασία περατώνεται 4-5 μήνες πριν την αποφοίτηση των τελειόφοιτων της κάθε ιατρικής σχολής. Γιατροί που δεν κατορθώνουν να βρουν θέση για ειδικότητα την πρώτη χρονιά πρακτκά απορρίπτονται από το σύστημα.
3) Από τη στιγμή που αρχίζει η ειδικότητα είναι αδιανόητο ότι αυτή η πορεία θα διακοπεί έστω και για μία μέρα μέχρι το προδιαγεγραμμένο τέλος. Το πρόγραμμα αυτό χάνει την πιστοποίησή του και οι ειδικευόμενοι μένουν ξεκρέμαστοι.
Σε καθημερινή βάση εργαζόμουν από 12-14 ώρες και όταν είχα εφημερία πολλές φορές έπρεπε να είμαι στο πόδι 32-36 ώρες.
4) Το κάθε πρόγραμμα ειδικότητας περιλαμβάνει τουλάχιστον 3-4 συνεργαζόμενα νοσοκομεία όπου ο κάθε ειδικευόμενος δαπανά διαδοχικά 3μηνα και δεν νοείται να παίρνεις ειδικότητα έχοντας γνωρίσει μόνο τον τρόπο χειρουργικής των συγκεκριμένων χειρουργών μιας μόνο κλινικής. Προγράμματα τα οποία δεν πληρούν τις αυστηρές προϋποθέσεις άσκησης των ειδικευομένων κάθε πέντε χρόνια περνούν internal audit και συχνά κόβονται.
5) Την διαχείρηση κάθε περιστατικού που έρχεται αδιάγνωστο στα εξωτερικά ιατρεία το αναλαμβάνει γιατρός με ειδίκευση στην επείγουσα ιατρική και αφού έχει καταλήξει με τις κατάλληλες εξετάσεις στη διάγνωση τότε μόνο καλεί τον ειδικευόμενο της ειδικότητας που πρέπει. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται κατασπατάληση ανθρώπινου δυναμικού και πόρων (αποφυγή επανάληψης των ίδιων εξετάσεων από όμορες ειδικότητες). Ενδεικτικά στην πόλη που ειδικευόμουν, υπήρχαν μόνο δύο ειδικευόμενοι σε κάθε έτος (χ5=10) και καλύπταμε τις ανάγκες μιας πόλης 1.000.000 ανθρώπων, και πέντε διαφορετικών νοσοκομείων συνυπολογιζομένου και του μοναδικού πλήρους παιδιατρικού νοσοκομείου.
6) Γιατροί ταμείων δεν υφίστανται. Ο κάθε γιατρός έχει από το νόμο το δικαίωμα της συνταγογράφησης με την προϋπόθεση να έχει περάσει μέσα στα δύο πρώτα χρόνια της ειδικότητάς του μια τρίτη παναμερικανικής εμβέλειας εξέταση (USMLE III) που διαρκεί 2 μέρες και κάθε μέρα είναι υποχρεωμένος με σύστημα multiple choice να απαντήσει σε 450-500 ερωτήσεις όλων των ειδικοτήτων. Άρα εκλείπει το φαινόμενο να έχεις γιατρούς ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, τραπεζών, ΔΕΚΟ, κλπ. που στην ουσία υφίστανται μόνο για να ξαναγράφουν τις ίδιες συνταγές και παραπεμπτικά εξετάσεων των άλλων συναδέλφων τους και το οποίο τους μειώνει στα μάτια των υπολοίπων συναδέλφων τους.
7) Ο κάθε πολίτης που έχει κάποια εργασία έχει πρόσβαση μέσω ιδιωτικών ασφαλιστικών προγραμμάτων και ο κάθε συνταξιούχος μέσω του κρατικού προγράμματος MEDICARE στους γιατρούς που έχουν συμβληθεί με αυτά τα γκρούπ των ασθενών στη κάθε πολιτεία. Άν ο ασθενής επιθυμεί τις παροχές κάποιου άλλου γιατρού μη συμβληθέντος πληρώνει συνήθως σε μεγάλο βαθμό την κάθε δαπάνη. Οι Αμερικανοί γενικώς και από τη φύση τους απολαμβάνουν κυρίως αυτό που τους παρέχουν οι συμβάσεις και δεν αποζητούν το διαφορετικό, καθώς σε ποσοστό 95% τα επαγγελματικά γκρούπ των γιατρών μπορούν να τους παράσχουν ολοκληρωμένες υπηρεσίες εντός και εκτός νοσοκομείου. Επίσης γνωρίζουν ότι η ειδικότητα έχει δομηθεί με τέτοιον τρόπο που εξασφαλίζει ότι όλοι οι ειδικευμένοι γιατροί έχουν πάρει τις ίδιες γνώσεις και δεξιότητες.
Η έννοια του μόνιμου γιατρού του ΕΣΥ επίσης είναι άγνωστη. Το κάθε νοσοκομείο δίνει πρόσβαση σε κάθε γιατρό παθολογικής ή χειρουργικής ειδικότητας που θέλει να χρησιμοποιεί τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις με τους όρους που ορίζει το νοσοκομείο. Η λέξη μισθός είναι άγνωστη. Οι ετήσιες απολαβές κάθε γιατρού κυμαίνονται από την παραγωγικότητά του και το πόσο τον προτιμούν οι ασθενείς του. Η κατά περίπτωση αμοιβή πληρώνεται πάντα από το ασφαλιστικό ταμείο του ασθενούς ιδιωτικό ή κρατικό και συνήθως μια καθυστέρηση 1-2 μηνών για την εκκαθάριση.
Αυτά για μια πρόχειρη σύγκριση για το επίπεδο της παρεχόμενης υγείας στην Ελλάδα.
Ευχαριστώ.

[Ορθοπαιδικός]

Τ   ο άρθρο (όπου έγινε το άνω σχόλιο) είναι πολύ παλιό (ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 27/04/2011 ) - φυσικά αυτό δεν μειώνει την αξία των λεγομένων. Απλά το διάβασα και αναρρωτήθηκα πόσα απο αυτά που λέει το άρθρο για τις αλλαγές στο ΕΣΥ έγιναν.... (υπάρχει και εδώ ολόκληρο: Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος) - μάλλον μόνο το πάγωμα προσλήψεων έγινε.
   Όσο για τις ΗΠΑ... Για τους γιατρούς σίγουρα είναι καλά από απολαβές. Για μεγάλο μέρος του πληθυσμού (πιστεύω απο όσα έχω ακούσει) ότι η κατάσταση προ κρίσης στην ελλάδα ήταν καλύτερη (δλδ το "κοινωνικό" κράτος λειτουργούσε καλά ιδία εκτός ΑΘΗΝΩΝ - τώρα έχουν όλα ναυαγήσει).
   Μισθοί στις ΗΠΑ (κρατικοί) δεν υπάρχουν στα νοσοκομεία των φτωχών;

[Αδαμάντιος Σκούφαλος]

Από τη στιγμή που αρχίζει η ειδικότητα είναι αδιανόητο ότι αυτή η πορεία θα διακοπεί έστω και για μία μέρα μέχρι το προδιαγεγραμμένο τέλος. Το πρόγραμμα αυτό χάνει την πιστοποίησή του και οι ειδικευόμενοι μένουν ξεκρέμαστοι.
Σε καθημερινή βάση εργαζόμουν από 12-14 ώρες και όταν είχα εφημερία πολλές φορές έπρεπε να είμαι στο πόδι 32-36 ώρες.

Τι θέλει να πει; Ούτε μια μέρα άδεια; Για το ωράριο το θεωρεί πλεονέκτημα;
Δε μας είπε πόσα έπαιρνε κι αν στο 12ωρο περιλαμβανόταν ανάπαυση και γεύμα πληρωμένο από το νοσοκομείο (βλέπω πολύ House MD ε; )

Ο κάθε πολίτης που έχει κάποια εργασία έχει πρόσβαση μέσω ιδιωτικών ασφαλιστικών προγραμμάτων και ο κάθε συνταξιούχος μέσω του κρατικού προγράμματος MEDICARE στους γιατρούς που έχουν συμβληθεί με αυτά τα γκρούπ των ασθενών στη κάθε πολιτεία.

Οι άνεργοι και φτωχοί; Όπως έγραψε παραπάνω ο Ορθοπαιδικός, στα νοσοκομεία γι' αυτούς πώς πληρώνονται οι γιατροί;