Πώς επηρέασε το όριο στο κόστος συνταγογράφησης, τους ιδιώτες Ιατρούς;

[Argirios Argiriou]

Κείμενο του ιδιώτη Παθολόγου Βασίλη Παπαδόπουλου που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε άλλο σημείο του φόρουμ, και νομίζω ότι αξίζει να σταθεί μόνο του:

Ξεκινώ με αφορμή μία δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας που φιλοξενήθηκε πρόσφατα στα ΜΜΕ: «Σε μια ώριμη ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι αδιανόητη κάθε δυσκολία πρόσβασης στη διάγνωση και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη» (Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος).

Η θέσπιση κανόνων στη διάγνωση και τη θεραπεία είναι αναγνωρισμένη και επιβεβλημένη από τη διεθνή πρακτική. Για το λόγο αυτό έχουν συνταχθεί και προταθεί πρωτόκολλα για το σύνολο σχεδόν των νόσων από αρμόδιους επιστημονικούς φορείς παγκόσμιας εμβέλειας, τα οποία αναθεωρούνται ανάλογα με τις εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης,

Στη χώρα μας η οικονομική συγκυρία έφερε επιτακτικά την ανάγκη περιστολής των δαπανών για την υγεία. Στον τομέα της φαρμακευτικής δαπάνης, η προσαρμογή έγινε με οριζόντιο και βίαιο τρόπο, αφού εν μια νυκτί θεσπίστηκε όριο στο ποσό που ο ΕΟΠΥΥ δικαιολογεί για συνταγογράφηση σε κάθε ιατρό. Ως μέτρο υπολογισμού θεωρήθηκε η αντίστοιχη μέση μηνιαία δαπάνη του 2013 μειωμένη κατά 20%.

Του μέτρου αυτού εξαιρέθηκαν οι νέοι ιδιώτες γιατροί, στους οποίους δόθηκε ο μέσος όρος της αντίστοιχης ειδικότητας, ενώ προσωρινά και μέχρι τη λειτουργία του νέου φορέα πρωτοβάθμιας υγείας οι ιατροί των νοσοκομείων, των κέντρων υγείας και των περιφερειακών ιατρείων δεν έχουν περιορισμό στη συνταγογράφηση.

Τα βασικά επιχειρήματα για το ότι το μέτρο αυτό είναι εφαρμόσιμο είναι το γεγονός της μεσοσταθμικής μείωσης των τιμών των φαρμάκων σε σχέση με το 2013, αλλά και της δυνατότητας του ιατρού να προχωρήσει σε αντικατάσταση αγωγών με φθηνότερα φάρμακα, είτε γενόσημα των ίδιων ουσιών, είτε πρωτότυπα/γενόσημα άλλων, παραπλήσιων αλλά φθηνότερων ουσιών. Στην μεν περίπτωση των γενοσήμων ίδιας ουσίας δε δίνεται το εργαλείο στο γιατρό να αποφασίσει τη χρήση τους μετά από ενημέρωση του ασθενή, αφού μετά τη θέσπιση της συνταγογράφησης ουσίας αυτό επαφείεται βάση του νόμου στο φαρμακοποιό, στη δε περίπτωση της αντικατάστασης ουσιών από φθηνότερες, είναι τις περισσότερες φορές βέβαιο ότι θα χρειαστεί στενή παρακολούθηση και εργαστηριακός έλεγχος, δηλαδή κόστος, επιβάρυνση αλλά και κίνδυνος για απορρύθμιση ενός σταθεροποιημένου ασθενούς.

Το μέτρο κατ’ αρχάς δεν προέβλεψε την πιθανότητα ένα ιδιωτικό ιατρείο που είναι συνεπές προς τους ασθενείς του στο σύνολό τους, να αποκτήσει περισσότερη πελατεία. Αυτό συνιστά ευθεία στρέβλωση της ελεύθερης αγοράς. Επιπρόσθετα, όσο πιο προσεκτικός ήταν κάποιος γιατρός πέρυσι, τόσο σε δυσχερέστερη θέση βρίσκεται φέτος από άποψη ορίου συνταγογράφησης. Αυτό συνιστά ευθεία προσβολή της λογικής της εξοικονόμησης, άρα ουσιαστικά υποσκάπτει το λόγο για τον οποίο ίσχυσε το μέτρο.

Ενώ λοιπόν συμβαίνουν τα δύο πιο πάνω που τιμωρούν τους ιδιώτες ιατρούς που αποδεδειγμένα (βάσει των μέσων όρων συνταγογράφησης ανά ασθενή ή/και ανά νοσολογική οντότητα) συντάχθηκαν στο πλευρό της προσπάθειας για λογική και αποδοτική χρήση των πόρων, κάποιοι ιατροί απολαμβάνουν ιδαίτερα προνομιακής μεταχείρησης. Πιο συγκεκριμένα, με την πρόσφατα νομοθετημένο κλείσιμο των μέχρι πρότινος δομών υγείας του ΙΚΑ αλλά και άλλων ταμείων, έτσι ώστε ο ΕΟΠΥΥ να μείνει μόνο αγοραστής και όχι πάροχος υπηρεσιών υγείας, στους ιατρούς των πρώην δομών του ΙΚΑ δόθηκε η δυνατότητα είτε να ενταχθούν στο νέο φορέα πρωτοβάθμιας υγείας υπό καθεστώς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, είτε να παραμείνουν στα ιατρεία τους μεταφέροντας το διογκωμένο πλαφόν τους που υπολογίστηκε με βάση την συνταγογραφική τους κίνηση όχι μόνον ως ιδιώτες, αλλά και ως δημόσιοι λειτουργοί.

Ως αποτέλεσμα, οι ως άνω γιατροί, ως ιδιώτες, απέκτησαν ένα σκανδαλώδες πλεονέκτημα σε σχέση με τους ιδιώτες γιατρούς που δεν είχαν ποτέ σχέση με το ΙΚΑ, είτε συμβεβλημένους με τον ΕΟΠΥΥ είτε απλώς πιστοποιημένους. Μάλιστα, αυτό γίνεται ακριβώς τη στιγμή που ψάχνουμε κίνητρα για την ένταξη ιατρών στο νέο φορέα. Ποιος είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι π.χ. ένας παθολόγος με πλαφόν 30, 40 και 50 χιλιάδες ευρώ, που δόθηκε ως κληροδότημα λόγω της εργασίας του στο ΙΚΑ, θα ενταχθεί στο νέο φορέα τη στιγμή που μπορεί να χρησιμοποιήσει το ίδιο πλαφόν αποκλειστικά ιδιωτικά, ενώ ο μέσος όρος των υπολοίπων ιδιωτών της ίδιας ειδικότητας μόλις και μετά βίας ξεπερνά τα 10 χιλιάρικα;

Οι ασθενείς, από την άλλη, έχουν κάθε δυνατότητα να εξυπηρετηθούν στις κρατικές δομές και στους συμβεβλημένους, όπως αναφέρεται δημοσίως από αρμόδια χείλη. Αυτό είναι πολλές φορές μία θεωρητική προσέγγιση, διότι στα μεν νοσοκομεία τα ραντεβού είναι υπόθεση εβδομάδων ή μηνών, στα δε κέντρα υγείας και αγροτικά ιατρεία οι ουρές είναι τεράστιες. Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται και στους συμβεβλημένους τις πρώτες μέρες κάθε μήνα, όπου οι 400 επισκέψεις εξαντλούνται άμεσα. Οι τελευταίοι δε ιατροί, έχουν κάθε λόγο να ευρίσκονται σε δύσκολη θέση όταν μπορεί σε αυτούς να προσέλθει ο οποιοσδήποτε ασθενής που προσπαθεί να εξεταστεί και να γράψει τα φάρμακά του δωρεάν, γεγονός που δεν μπορούν να αρνηθούν, όσο και ακριβή να είναι η αγωγή του. Ως αποτέλεσμα, η δυνατότητα του συμβεβλημένου να ασκήσει ιδιωτικό επάγγελμα πρακτικά εκμηδενίζεται.

Η πρόταση, σε ένα άλλο κράτος, μία άλλη εποχή, θα μπορούσε να ήταν να θεσπιστεί ένα κατώτερο όριο συνταγογράφησης για κάθε ειδικότητα, ώστε ο καθένας να μπορεί να δει ένα ελάχιστο αριθμό ασθενών ώστε να μπορεί να επιβιώσει. Από εκεί και στο εξής, το όριο θα πρέπει να αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τους ποιοτικούς δείκτες του κάθε γιατρού ανά ομάδα νοσολογικών οντοτήτων (DRGs - Diagnosis Related Groups), δηλαδή κόστος, εισαγωγές σε νοσοκομεία, μέση επιβίωση κ.λ.π.

Κανείς νοήμων δεν αμφισβητεί την ανάγκη εξορθολογισμού και οικονομίας. Αν όμως αυτό συνεχίσει να γίνεται με τον πιο πάνω τρόπο, πολύ σύντομα όσοι ιατροί φύσει και θέσει το υποστηρίζουν θα εξαφανιστούν μαζί με τους ασθενείς τους.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος