Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ

Περιγράφοντας τα άγχη μιας Ιατρικής Εφημερίας.

(1/1)

Argirios Argiriou:
Το διάβασα στο Facebook . Άγνωστο σε μένα ποιός το έγραψε, αλλά περιγράφει τέλεια μια πραγματικότητα:

ΜΕΡΑ ΕΦΗΜΕΡΙΑΣ
ΩΡΑ 14.30.ΑΡΧΗ ΕΦΗΜΕΡΙΑΣ..
Κατεβαινεις στα επειγοντα με το στηθοσκοπιο κι ενα βιβλιο χαιρετας τους νοσηλευτες και ευχεσαι την μικροτερη δυνατη προσελευση και τα πιο ελαφρα περιστατικα..
Οι νοσηλευτες μαζεμενοι σαν ετοιμοπολεμοι στρατιωτες κι εσυ ρωτας αν περιμενει καποιος..
Σου απαντανε καταφατικα και παρατας το νερακι υποδεχομενος τον πρωτο σου ασθενη..
''τι εχετε κυριε?΄΄
΄΄τιποτα γιατρε,η πιεση μου ανεβαινει΄΄
ενταξει λες,ευκολο περιστατικο και ξεκινας..
ΩΡΑ 17.25
Αρχιζουν πλεον να μαζευονται αρκετοι..Αισθανεσαι λιγο πιο εντονο το αισθημα της πεινας..Μιλας με τον συναδελφο σου να σε καλυψει λιγο να φας κατι..
Κατεβαινεις και αφου τρως γρηγορα καθεσαι με κλειστα τα ματια για 2 λεπτα..
Και χτυπαει το τηλεφωνο..
΄΄που εισαι?εχουμε πνευμονικο οιδημα.ελα λιγο πανω''
αισθανεσαι μια υπνηλια και θες καφε..δεν προλαβαινεις ομως..
ΩΡΑ 18.05
Παλευουν δυο γιατροι και δυο νοσηλευτες να βρουν φλεβα σε εναν ασθενη με πιεση απροσδιοριστη..
Την πορτα απεξω χτυπανε δυο κυριοι..
΄΄΄τι θα γινει ?περιμενουμε ηδη 20 λεπτα''
΄΄περιμενετε λιγο σας παρακαλω΄΄φωναζει η υπευθυνη ..
Ασυναισθητα κοιταζω τις νοσηλευτριες που προσπαθουν ακομα ενω εμεις βλεπουμε ηδη τα επομενα..
΄΄φωναξτε αναισθησιολογο΄΄
ΩΡΑ 19.50..
Ανεβαινεις λιγο στην κλινικη κι αισθανεσαι ανθρωπος..κανεις λιγο πλακα,βλεπεις τηλεοραση κι ετοιμαζεις καφε..
Ηρεμια..
Ενας φιλος σε παιρνει τηλεφωνο και σου λεει οτι το βραδυ θα μαζευτει σπιτι του ολη η παρεα να δει τον αγωνα..
Γαμω την τυχη μου σκεφτεσαι ..
΄΄αλλο επαγγελμα δεν υπηρχε ρε γαμωτο?΄΄
Μια νοσηλευτρια εξηγει στο παιδι της οτι θα γυρισει το βραδυ σπιτι και οτι πρεπει να ακουει τον μπαμπα..
ΩΡΑ 21.25
Σειρηνες ΕΚΑΒ ..
43χρονος χωρις σφυγμο..
Ολη η οικογενεια περιμενει..Δυο μικρα παιδακια παιζουν στο προαυλιο..
Μαλαξεις..Αδρεναλινη..
Ολοι σε ενταση..
΄΄οχι ρε γαμωτο. ..ειναι νεος΄΄
ΩΡΑ ΘΑΝΑΤΟΥ 22.Ο2
΄΄Κυρια μου δυστυχως..΄΄
κλαματα,καταρες ,νοσηλευτες και γιατροι συννεφιασμενοι..
Η πορτα ανοιγει..Ενας μεθυσμενος βριζει θεους και δαιμονες..
''περιμενω μια ωρα ..εμεις σας πληρωνουμε΄΄
ψιλοθολωνεις..
Ενα χερι ενος επιμελητη σε κραταει..
ΩΡΑ 00.45
Ειναι ωρα σου να ξεκουραστεις..
Μπαινεις στο δωματιο,κλεινεις το φως και θυμασαι τον 43 χρονο..
ΩΡΑ 2.23
Γυριζεις πλευρο..
΄΄εχω ακομα μιαμιση ωρα΄΄
ΩΡΑ 4.10
Ξυπνας-γιατι ποτε κοιμηθηκες-και προσπαθεις να συνελθεις..
Κατεβαινεις στα ΤΕΠ..
Οι νοσηλευτες σου προσφερουν καφεδακι..
Εφτα εκκρεμοτητες..
ΩΡΑ 06.45
Μια γιαγουλα ενημερωνεται οτι ο συζυγος θα μπει στην κλινικη ..΄΄
΄΄ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ..Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΠΙΣΩ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ΄΄
Κοιταζεις την γιαγια και χαμογελας..
ΩΡΑ 07.45..
Βγαινεις απο τα ΤΕΠ και βλεπεις φως του ηλιου..
πειραζεις συναδελφους ,ευχαριστεις και καλημεριζεις τους νοσηλευτες και ανεβαινεις κλινικη..
Ο 43 χρονος ακομα στο μυαλο σου..και η οικογενεια του..
ΩΡΑ 11.40
Ξεκινας με την τσαντα σου για το σπιτι ..
Μιλας επιτηδες με τους φιλους σου για τον χθεσινο αγωνα για να ριξεις ταφοπλακα στην εφημερια..
Τον 43χρονο ομως και ολους αυτους που ειδες τους βαζεις σπιτι σου..
ΚΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ,ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΥΠΟΤΙΜΗΘΗΚΑΝ..

Gatekeeper:
Αργύρη δυστυχώς το ζόρι της εφημερίας δεν περιγράφεται παρα μόνο βιώνεται.
Ειναι αδύνατο να γίνει αντιληπτό από άτομα πλην υγειονομικού ...

Πατρωνάκης Μάνος:
 Σίγουρα, αντιλαμβάνεται όμως πιστεύω ο κόσμος στο πίσω μέρος του μυαλού του το καθημερινό μας μόχθο, έστω και σαν επισκέπτης κατά την
εφημερία στο Νοσοκομείο. Ο παππούς μου ήταν ψαράς, και μια φορά σα κοπέλι που με είχε στη βάρκα μου είχε πει:
-Hντα θαρρείς εδά παιδί μου, και γω ζαλίζομαι.

Argirios Argiriou:
30/03/2014. Καθημερινή.

Οι εφημερίες του τρόμου για γιατρούς και ασθενείς.

ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ

«Ωρα 9.25 μ.μ.  (έβδομη ώρα εφημερίας). Σειρήνες ΕΚΑΒ. 43χρονος χωρίς σφυγμό. Ολη η οικογένεια περιμένει. Δύο μικρά παιδάκια παίζουν στο προαύλιο. Μαλάξεις. Αδρεναλίνη. Ολοι σε ένταση. “Οχι, ρε γαμώτο, είναι νέος”. Ωρα θανάτου 22.02. “Κυρία μου, δυστυχώς...” Κλάματα, κατάρες, νοσηλευτές και γιατροί συννεφιασμένοι. Η πόρτα ανοίγει, ένας μεθυσμένος βρίζει θεούς και δαίμονες. “Περιμένω μια ώρα, εμείς σας πληρώνουμε!” Ψιλοθολώνεις. Ενα χέρι ενός επιμελητή σε κρατάει».

Η εφημερία του 36χρονου ειδικευόμενου καρδιολόγου Γιάννη Καλλιάτσου στα Επείγοντα είχε ξεκινήσει στις 2.30 μ.μ. και θα τελείωνε στις 7.45 το επόμενο πρωί. Ο ίδιος θα έφευγε για το σπίτι στις 12, αφού περνούσε λίγες ώρες και από την κλινική. Με την τσάντα στο ώμο και τον 43χρονο στο μυαλό.

Πόσα περιστατικά είδε τις τελευταίες ώρες; Εχει χάσει το μέτρημα. Σε ένα μεγάλο νοσοκομείο, μία και μόνο ειδικότητα μπορεί να δει στη διάρκεια μιας εφημερίας 16 ωρών πάνω από 300 ασθενείς. Ακόμη και πέντε γιατροί να αντιστοιχούν σε κάθε ειδικότητα (σπάνιο), θα χρειαστεί να «σηκώσουν» 60 περιστατικά. Σε μία βάρδια. «Πώς μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι ένας άνθρωπος μπορεί να δει τόσες δεκάδες ανθρώπους χωρίς να αρχίσει να καταρρέει από δυνάμεις και λογική;», λέει ο κ. Καλλιάτσος στην «Κ». Για να προσθέσει: «Σε κάθε εφημερία προσευχόμαστε στον Θεό μην κάνουμε λάθος». Γενική εφημερία σε ελληνικό νοσοκομείο, έτος 2014.

«Τα προβλήματα είναι δύο. Τι περνούν οι γιατροί και οι νοσηλευτές και τι περνούν οι ασθενείς. Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή, ό,τι μα ό,τι και να κάνουμε, οι ασθενείς δεν πρόκειται να μείνουν ικανοποιημένοι. Είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Οι νοσηλευτές και οι γιατροί δίνουν τα πάντα και παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος περιμένει ώρες».

Η γκρίνια και οι φωνές είναι στο πρόγραμμα. Ομως, όλοι παρατηρούν ότι με τον καιρό μετριάζονται. Ακόμη και οι ίδιοι οι ασθενείς και οι συγγενείς τους αντιλαμβάνονται τον αγώνα που δίνεται σε κάθε εφημερία. «Οταν κάποιος έχει τον δικό του άνθρωπο απέξω να περιμένει, είναι λογικό να ξεσπάει. Ομως βλέπουμε ότι το κοινό έχει κι αυτό καταλάβει. Βλέπει τέσσερις ανθρώπους να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ορδές ασθενών. Καταλαβαίνουν, δεν είναι χαζοί. Βλέπουν τον γιατρό κάθιδρο να τρέχει και σου λένε “γιατρέ μου, ξέρω ότι έχεις κουραστεί, μπορείς να δεις σε παρακαλώ τις εξετάσεις;”».

Δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, αλλά μαρτυρίες αναφέρουν ότι είναι πολλοί οι γιατροί που δεν έχουν «αντέξει» αυτές τις συνθήκες. «Ναι, έχουμε χάσει πολλούς γιατρούς από ανακοπή. Πόσοι αντέχουν να μένουν στο πόδι και άυπνοι ολόκληρα 24ωρα;» Και σε πλήρη εγρήγορση. «Δεν μπορείς ποτέ να εφησυχάζεις. Οταν βλέπεις ένα περιστατικό, δεν μπορείς να πεις “δεν έχεις τίποτα”. Είναι αυτό που τρέμουμε. Μη χάσουμε κάποιον άνθρωπο. Μη φύγει από εμάς αδιάγνωστος. Είσαι, λοιπόν, προσηλωμένος στο περιστατικό σου που μπορεί να αποδειχθεί βόμβα και σκέφτεσαι και τον επόμενο που περιμένει, κάνεις ανάνηψη και την ίδια στιγμή να σου χτυπούν απέξω φωνάζοντας “περιμένουμε τρεις ώρες”, σε φωνάζουν σε άλλα ιατρεία για εκτιμήσεις άλλων ασθενών. Ολα αυτά πρέπει να τα διαχειριστείς».

Η κατάσταση στα επείγοντα δεν ήταν ποτέ ιδανική. Ομως το κλείσιμο οκτώ νοσοκομείων έχει δημιουργήσει χάος. Ολος ο κόσμος που «διοχετευόταν» σε αυτά καταλήγει στα τρία που εφημερεύουν. Το ίδιο και όσοι δεν μπορούν πια να ανταποκριθούν οικονομικά στην ιδιωτική περίθαλψη. Το προσωπικό, μοιραία, έχει λυγίσει, αλλά αντί να ενισχύονται σε αυτήν τους την υπερπροσπάθεια, έχουν δει τις αποδοχές τους να υποχωρούν. Μετά το κόψιμο του αφορολόγητου, ο μισθός ενός 40χρονου ειδικευόμενου δεν ξεπερνά τα 850 ευρώ καθαρά το μήνα, ενώ από 700 ευρώ που πληρώνονταν οι επτά εφημερίες έχουν πάει στα 400. Δηλαδή περίπου 2 ευρώ την ώρα. Δύο ευρώ για τη διαχείριση του χάους.

Ακόμη και αυτά τα ελάχιστα χρήματα καταβάλλονται... όποτε (αυτή τη στιγμή εκκρεμεί η πληρωμή από τον Δεκέμβριο). «Είσαι εκεί μέρα-νύχτα, είσαι εκεί να αντιμετωπίζεις τον πόνο και την αρρώστια, να ανακοινώνεις τον θάνατο ενός ανθρώπου στους οικείους του. Και ακόμη και αυτά τα λίγα χρήματα που σου δίνουν δεν στα δίνουν».

Μια ολόκληρη γενιά επιστημόνων πληρώνει τα σπασμένα κακοδιαχείρισης ετών. Και τα σκάνδαλα μερικών μεγαλογιατρών. «Ολους αυτούς που έχουν κάνει τα τέρατα δεν θα τους δεις ποτέ στα Επείγοντα. Δεν είναι οι γιατροί σου. Θέλουμε ειλικρινά να τους πιάσουν να τους τελειώσουν από το ιατρικό σώμα, να μας αφήσουν να δουλέψουμε ήρεμα», καταλήγει ο κ. Καλλιάτσος.

Φεύγει από το νοσοκομείο. Πειράζει τους συναδέλφους, ευχαριστεί τους νοσηλευτές. Μιλάει με τους φίλους του μπας και ρίξει ταφόπλακα στην εφημερία. Ο 43χρονος των 22.02, όμως, πάντα εκεί.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων