Ερχεται η σειρά των Επιστημονικών Ιατρικών Εταιρειών (πχ ΕΛΕΓΕΙΑ κτλ)

[D-Michalis]

Στα περισσότερα καταστατικά προβλέπεται ανανέωση του ΔΣ για κάποιο χρονικό διάστημα χωρίς εκλογές για λόγους ανωτέρας βίας. Εγώ λέω οτι κανένα μέλος του ΔΣ δεν πρέπει να έχει δικαίωμα σε τρίτη θητεία.

Θα δημιουργηθεί ένα νομικό πρόσωπο με ΦΕΚ και μόνο αυτό θα λαμβάνεται υπ' όψιν. Είπαμε -ίσως δεν έγινε αντιληπτό -ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ (ή "επιστημονισμός"? για να αποδίδει !!!

[ΑΡΗΣ]

Στην Ευρώπη οι θεσμοθετημένοι φορείς των ειδικοτήτων είναι οι Επαγγελματικές ενώσεις των ειδικοτήτων και όχι οι «επιστημονικές» εταιρείες.
Το επιστημονικό κομμάτι, είναι ΚΟΜΜΑΤΙ των δραστηριοτήτων μίας επαγγελματικής ένωσης, αλλά όχι το μόνο. Ακόμη και ο τίτλος ειδικότητας δίδεται από την Ένωση.
Και είναι όντως θεσμοθετημένοι και ουσιαστικοί συνομιλητές με την πολιτεία και το υγειονομικό σύστημα.
Οι δε ενώσεις δημιουργούν τον «ΠΙΣ». Εμάς όμως με τις δημιουργημένες «ισορροπίες» δεν μας βολεύει κάτι τέτοιο. Και οι Έλληνες, όταν δεν τους βολεύει κάτι, μπορούν να νεωτερίζουν και να πρωτοτυπούν.
Επειδή εδώ δεν θέλουμε να χαλάσουμε το βολικό μοντέλο του ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ !! ΠΙΣ , προσπαθούμε να νεωτερίσουμε και πάλι κάνοντας και πάλι ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ, αλλά αυτή τη φορά με ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ..

Όπως όμως και να εξελιχθεί κανείς δεν θα μπορεί να απαγορεύσει σε μία ομάδα να κάνει οποιαδήποτε «εταιρεία» «επιστημονική» ή μη, όπως αυτές που ξέρουμε σήμερα (λιπιδολογίας, νόσου Χ, Ψ, Ω).

(Γνωρίζετε για παράδειγμα ότι η UEMO (ΤΟ ΑΝΤΊΣΤΟΙΧΟ της UEMS για τους οικογενειακούς γιατρούς) που είναι ο επίσημος συνομιλητής της Ε.Ε. δεν δέχεται σα μέλη του τους εκπροσώπους των εταιρειών αλλά των συνδικαλιστικών φορέων?
Γνωρίζετε επίσης ότι ο ΠΙΣ παλαιότερα αδιαφορούσε για το ποιόν πρότεινε ο Σύλλογος Γ.Ι. και αργότερα η Ένωση για την ελληνική αντιπροσωπία στην UEMO και έστελνε όποιον γούσταρε (λέγε με ημέτερο)?
Για όλα αυτά και άλλα πολλά μας βολεύουν να φτιάξουμε νομικά πρόσωπα εταιρείες –που δεν θα μας χαλάν τη σχετική σούπα- και όχι πραγματικές Ενώσεις των ειδικοτήτων.)

Η ύπαρξη επαγγελματικών ενώσεων, έπεται των κατοχυρομένων νομοθετικά επαγγελμάτων. Στην Ελλάδα, δε γνωρίζω τι συμβαίνει στην Ευρώπη και πώς διευθετείται  το σχετικό θέμα, νομοθετικά κατοχυρωμένο επάγγελμα είναι αυτό του ιατρού με την αντίστοιχη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος που εκδίδεται από τις επαγγελματικές ενώσεις των ιατρών, τους ιατρικούς συλλόγους.

Οι επιστημονικές εταιρείες στην Ελλάδα, αναφέρονται για την ιατρική, στους επιστημονικούς κλάδους της ιατρικής, τις ειδικότητες.

Σε περίπτωση που υπήρχε νομικά κατοχυρωμένο επάγγελμα γενικού ιατρού, παθολόγου, νευρολόγου κλπ, θα μπορούσαν να υπάρξουν και οι αντίστοιχες επαγγελματικές ενώσεις. Αυτό όμως έχει να κάνει με τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος, καθώς στην Ελλάδα, το πτυχίο πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είναι εκείνο που δίνει επαγγελματικά δικαιώματα και όχι η μεταπτυχιακή εκπαίδευση. Τα τελευταία χρόνια άρχισαν να εμφανίζονται αιτήματα απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων σε κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων, αλλά αυτό μάλλον συμβαίνει περισσότερο για κατόχους τίτλων μεταπτυχιακής εκπαίδευσης που δεν υπάρχουν αντίστοιχες σπουδές σε σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή η είσοδος στη μεταπτυχιακή εκπαίδευση δεν είναι απαραίτητα από μια και μόνο σχολή (π.χ. σύμβουλος απασχόλησης-επαγγελματικός σύμβουλος). Ακόμα όμως και σε αυτή την τελευταία περίπτωση, η συζήτηση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων βρίσκεται σε πολύ αρχικό στάδιο.

Επιπλέον, η ύπαρξη επαγγελματικών δικαιωμάτων και επομένως επαγγελματικών ενώσεων ειδικοτήτων και όχι ιατρών στην Ευρώπη, έχει να κάνει με το ότι οι βασικές σπουδές για το πτυχίο μπορεί να είναι περίπου τέσσερα εξάμηνα που συχνά ολοκληρώνονται με μια ενδιάμεση «προπτυχιακή εξέταση», ενώ οι κύριες σπουδές ολοκληρώνονται σε τέσσερα-έξι εξάμηνα με τελική εξέταση επαγγελματικής κατάρτισης (ειδικότητα). Κάτι τέτοιο εφαρμόστηκε στην Ελλάδα πριν την αυτονόμηση της οδοντιατρικής σχολής τη δεκαετία του '60, που μέχρι τότε υπήρχε ως κατεύθυνση της ιατρικής σχολής.