Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ
Απ: Στη χώρα της πολυφαρμακίας
Ορθοπαιδικός:
Καλά που το διάβασα να θυμηθώ να γράψω και καμιά κεφαλοσπορίνη για το σπίτι, να υπάρχει... ;D
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος της Βίκυς Καρατζαφέρη.
Το εμβόλιο της γρίπης μπορεί να μην το κάνουν, αλλά από το σπίτι τους δε λείπουν αντιβιοτικά όλων των ειδών, ακόμη και ληγμένα. (Η λήψη ληγμένων εξηγεί πολλά για την Ελλάδα :laugh:)
Ένας στους δύο ενήλικες στην Ελλάδα παίρνει αντιβιοτικά για βήχα, πονόλαιμο και συνάχι, δηλαδή για ιώσεις στις οποίες δεν είναι δραστικά τα αντιβιοτικά, με δική του πρωτοβουλία, χωρίς να το έχει συζητήσει με κάποιον γιατρό. Ένας στους τέσσερις τα προμηθεύεται χωρίς συνταγή (και τα "γράφει" αργότερα με τη βοήθεια του φμφ) και ένας στους τρεις τα αποθηκεύει στο σπίτι του για «ώρα ανάγκης». Αποτέλεσμα; Δημιουργούνται τα "σούπερ" μικρόβια, τα οποία έχουν τεράστια αντοχή, δεν τα "πιάνει" κανένα αντιβιοτικό και δε μπορούν να αντιμετωπιστούν σοβαρές και θανατηφόρες λοιμώξεις!
Η Ελλάδα διατηρεί την αρνητική πρωτιά στην κατανάλωση αντιβιοτικών διεθνώς. Παράλληλα κατέχει ένα από τα πλέον υψηλά ποσοστό μικροβιακής αντοχής σε παγκόσμια κλίμακα. Επιπλέον η χώρα μας υστερεί δραματικά στον προληπτικό εμβολιασμό κατά της γρίπης, όπως και έναντι του πνευμονιόκοκκου για ενήλικες. Εξάλλου το ΚΕΕΛΠΝΟ έχει ξεκινήσει ανάλογη καμπάνια με σύνθημα: "Τα αντιβιοτικά δεν είναι καραμέλες".
Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και εδώ και χρόνια οι ειδικοί καλούν τους πολίτες να πάψουν να κάνουν στοκ αντιβιοτικών στα σπίτια τους, γιατί δεν τους κάνει καλό. Όμως οι εκκλήσεις δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα. Γιαυτό και ξεκινάει εκστρατεία ενημέρωσης για την ορθολογική χρήση των αντιβιοτικών και για τη σημασία των εμβολίων για δεύτερη συνεχή χρονιά, υπό την αιγίδα της ΚΕΔΕ και τη συνεργασία της Ιατρικής κοινότητας και δήμων, όπως ανακοινώθηκε σε συνέντευξη τύπου. Το πρόγραμμα της εκστρατείας θα υλοποιηθεί σε 26 δήμους, από τις 20 Ιανουαρίου έως τις 27 Φεβρουαρίου.
Πανεπιστημιακοί καθηγητές, διακεκριμένοι γιατροί λοιμωξιολόγοι, μέλη της Ελληνικής Εταιρείας Χημειοθεραπείας και της Ελληνικής Εταιρείας Λοιμώξεων, οι οποίοι συμμετέχουν εθελοντικά στο πρόγραμμα, θα διατρέξουν ??? την ελληνική περιφέρεια από την Ξάνθη έως την Κρήτη και από τα Ιωάννινα έως την Μονεμβασιά, με (τα πόδια; ) ομιλίες, προβολές, διανομή ενημερωτικού υλικού, και, κυρίως, προσωπική συζήτηση με τους πολίτες. Οι στόχοι της εκστρατείας είναι να διαλυθούν οι μύθοι και να αναδειχτούν αλήθειες σχετικά με τις συνέπειες από την άσκοπη χρήση των αντιβιοτικών, τη διάκριση ανάμεσα σε ιογενείς και μικροβιακές λοιμώξεις, τη διασπορά των ανθεκτικών μικροβίων στο περιβάλλον, την αξία της πρόληψης των λοιμώξεων μέσω του εμβολιασμού και, τελικά, την επίγνωση ότι η υπερκατανάλωση, μπορεί να στερήσει από τον ασθενή τον πολυτιμότερο σύμμαχό του, το ίδιο το αντιβιοτικό.
«Για πρώτη φορά τόσοι πολλοί φορείς της Αυτοδιοίκησης και της ιατρικής κοινότητας συνεργάζονται οργανωμένα για την έγκυρη ενημέρωση των πολιτών, στο τόσο κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα για την προστασία και για τη βελτίωση της δημόσιας υγείας, όπως είναι η ορθή χρήση των αντιβιοτικών και των εμβολίων» ανέφερε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ και του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Γιώργος Πατούλης.
EzeΤΡΟΛ:
Η ομιλία του Ανδρέα του Ξανθού για την υποστήριξη της ανάπτυξης της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας
15/09/2016 - Υgeia360.gr
Από Βασίλη Βενιζέλο
Ολόκληρη η ομιλία του υπουργού Υγείας του Ανδρέα του Ξανθού, την Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για την παρουσίαση της περιβόητης μελέτης για την ανάπτυξη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, έχει ως εξής:
"Το ιατροβιομηχανικό σύμπλεγμα στον παγκοσμιοποιημένο πλέον κόσμο παράγει συνεχώς νέα τεχνολογικά προϊόντα και καινοτόμα φάρμακα, τα οποία εκτοξεύουν το κόστος και ασκούν τεράστιες πιέσεις στα συστήματα υγείας και κοινωνικής ασφάλισης όλων των χωρών. Η φαρμακευτική καινοτομία αναμφισβήτητα δημιουργεί νέες δυνατότητες στην αποτελεσματική αντιμετώπιση σοβαρών παθήσεων, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών και στην εξέλιξη χρονίων και απειλητικών για τη ζωή νοσημάτων.
Το στοίχημα λοιπόν είναι να συνδυαστεί , με συγκεκριμένα μέτρα εφαρμοσμένης πολιτικής, η καθολική και ισότιμη πρόσβαση στα νέα φάρμακα που πραγματικά έχουν αποδεδειγμένο κλινικό όφελος και μετρήσιμη κλινική αποτελεσματικότητα , με τη οικονομική δυνατότητα και τη βιωσιμότητα των δημόσιων συστημάτων υγείας των χωρών , ειδικά όσων βρίσκονται σε καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης όπως η Ελλάδα.
Η φαρμακευτική πολιτική που ασκήθηκε μέχρι σήμερα ούτε το ένα διασφάλισε , ούτε το άλλο. Η δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη - που φυσικά ήταν σε προκλητικά υψηλά επίπεδα λόγω ανυπαρξίας οποιουδήποτε μηχανισμού ελέγχου της συνταγογράφησης και πλήρους ασυδοσίας στο επίπεδο των τιμών - υποχώρησε κατά 62% μεταξύ 2009 και 2015, χωρίς όμως να επηρεαστεί ο όγκος των συνταγών , χωρίς να αυξηθεί η διείσδυση των γενοσήμων στην αγορά , χωρίς να αποτραπεί το φαινόμενο της υποκατάστασης φθηνών και αποτελεσματικών φαρμάκων με νεότερα και πολύ ακριβότερα , χωρίς μέριμνα για την μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης των πολιτών , χωρίς καμιά διαπραγμάτευση με τη φαρμακοβιομηχανία προσιτών τιμών αποζημίωσης για τα καινοτόμα φάρμακα υψηλού κόστους , που έχουν τα τελευταία χρόνια ραγδαία και ανεξέλεγκτη αύξηση στην ελληνική αγορά . Είναι γνωστό ότι το διεθνές σύστημα τιμολόγησης των νέων αυτών φαρμάκων και η διαμόρφωση της τιμής τους δεν γίνεται με βάση το πραγματικό κόστος επένδυσης στην έρευνα και τεχνολογική καινοτομία , αλλά με όρους χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας από τις πολυεθνικές φαρμάκου. Με δεδομένη την αυξητική τάση στην παγκόσμια φαρμακευτική δαπάνη λόγω της καινοτομίας ( υπολογίζεται σε 7,5-10% το χρόνο ), είναι μονόδρομος μια συντονισμένη παρέμβαση επαναδιαπραγμάτευσης των όρων τιμολόγησης - αποζημίωσης των φαρμάκων αλλά και προστασίας της πατέντας , με κεντρικό το ρόλο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ( ΠΟΥ). Δεν έχουμε , επίσης , άλλη επιλογή από την ανάπτυξη πολυμερών συμπράξεων ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ , ενισχύοντας τη διαπραγματευτική ισχύ των μεμομωμένων κρατών-μελών απέναντι στις πολυεθνικές στο μείζον ζήτημα της αποζημίωσης της φαρμακευτικής καινοτομίας. Είναι πολύ σημαντική η ελληνική πρωτοβουλία για τη συνεργασία 5 χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου ( Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Μάλτα, Πορτογαλία) που οδήγησε στη διάσκεψη του Ιουλίου 2016 στην Αθήνα και στη συγκρότηση μικτής επιτροπής εμπειρογνωμόνων για από κοινού διαπαραγμάτευση τιμών στα φάρμακα. Πιστεύουμε ότι και η φαρμακοβιομηχανία αλλά και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα πάρουν το μήνυμα ότι η διαπραγμάτευση μιας κοινωνικά αποδεκτής αποζημίωσης στην τιμή των καινοτόμων φαρμάκων, είναι πλέον επιλογή χωρίς επιστροφή.
Επειδή ακριβώς θεωρούμε την πρόσβαση στο φάρμακο ως ένα καθολικό δικαίωμα των ανθρώπων και επειδή η αγορά έχει την τάση να δημιουργεί ανισότητες , απαιτείται μια συνεκτική δημόσια φαρμακευτική πολιτική που θα βάζει τις προτεραιότητες , θα ιεραρχεί ανάγκες και θα διασφαλίζει τους κοινωνικούς όρους λειτουργίας της φαρμακευτικής αγοράς. Τους όρους δηλαδή για καθολική και ισότιμη πρόσβαση στα φάρμακα, ιδιαίτερα στα καινοτόμα , για την ορθολογική συνταγογράφηση τους με βάση θεραπευτικά πρωτόκολλα και , κυρίως , για τη σταδιακή μείωση της οικοκομικής επιβάρυνσης των πολιτών. Ξέρουμε πολύ καλά ότι στην αγορά φαρμάκου ο πραγματικός «καταναλωτής» δεν είναι ο ασθενής αλλά ο γιατρός , λόγω της ασυμμετρίας πληροφόρησης και ειδικών γνώσεων . Η ανισότιμη αυτή σχέση μειώνει τη διαπραγματευτική ισχύ των ασθενών , την οποία η Πολιτεία οφείλει να ενδυναμώσει , βάζοντας κανόνες με κριτήριο την θεραπευτική αποτελεσματικότητα και την οικονομική προστασία των πολιτών .
Αυτό λοιπόν που χρειάζεται είναι μια νέα εθνική φαρμακευτική πολιτική , ένα νέο ισχυρό κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στην Πολιτεία, τους επαγγελματίες υγείας , τους επιχειρηματίες στον τομέα του φαρμάκου και την κοινωνία , στηριγμένο σε διαφανείς συμφωνίες , σε σαφείς δεσμεύσεις , σε μηχανισμούς ελέγχου και σε μία νέα κουλτούρα κοινωνικής ευθύνης που έχουμε ανάγκη για να επιβιώσει και το Σύστημα Υγείας και η χώρα.
Κεντρικές προτεραιότητες αυτής της νέας πολιτικής στο χώρο του φαρμάκου είναι :
1. Η εγγυημένη πρόσβαση όλων των ανθρώπων , χωρίς διακρίσεις , στα αναγκαία φάρμακα ως κρίσιμος όρος για την καθολική κάλυψη υγείας
2. Η ασθενοκεντρική οπτική και η μεγιστοποίηση του θεραπευτικού οφέλους
3. Η αύξηση της διείσδυσης γενοσήμων στην ελληνική φαρμακευτική αγορά
4. Η συγκράτηση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα όρια του κλειστού προϋπολογισμού μέσω θεραπευτικών πρωτοκόλλων και συνταγογραφικών «φίλτρων»
5. Η διασφάλιση «διαθέσιμου χώρου» για την πραγματική φαρμακευτική καινοτομία μέσω ενός νέου μοντέλου «δίκαιων τιμών» και συστημάτων αξιολόγησης τεχνολογίας υγείας ( HTA)
6. Η σταδιακή ανακούφιση των πολιτών από την ιδιαίτερα υψηλή συμμετοχή στο κόστος
7. H εθνική και διακρατική διαπραγμάτευση τιμών με τις φαρμακευτικές εταιρείες , ειδικά για τα ΦΥΚ και τα καινοτόμα φάρμακα – τώρα είναι η 1η φορά που το Κράτος διαπραγματεύεται μέσω της Ειδικής Επιτροπής του ΕΟΠΥΥ προσιτές τιμές αποζημίωσης για μια κατηγορία ακριβών φαρμάκων ( ηπατίτιδα C ) .
8. Η αναβάθμιση του εγκριτικού , ελεγκτικού και αναπτυξιακού ρόλου του ΕΟΦ και του ΙΦΕΤ
9. Η προώθηση της κλινικής έρευνας στη χώρα με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο, την ασφάλεια των ασθενών και τη Δημόσια Υγεία
10. Η στήριξη της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας στον τομέα του φαρμάκου
Το τελευταίο σημείο της νέας φαρμακευτικής πολιτικής και προφανώς το πιο σημαντικό απο τη σκοπιά της ανάπτυξης , είναι το αντικείμενο της σημερινής ημερίδας . Το φάρμακο λοιπόν είναι για την Ελλάδα ένας τομέας προνομιακός όχι μόνο για την ποιότητα της υγειονομικής φροντίδας και της κοινωνικής προστασίας , αλλά και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας , αφού υπάρχει εξαιρετική παραγωγική και εξαγωγική εμπειρία, εξωστρέφεια , τεχνογνωσία , εξειδίκευση , χαμηλό περιβαλλοντικό κόστος, υψηλής κατάρτισης προσωπικό , δυνατότητα αξιοποίησης του αξιόλογου επιστημονικού δυναμικού που «παράγουν» τα ελληνικά πανεπιστήμια και σήμερα μεταναστεύει στο εξωτερικό. Ο τομέας του φαρμάκου μπορεί να συνδυάσει τις 2 κρίσιμες προϋποθέσεις της δίκαιης ανάπτυξης , την παραγωγική προοπτική και την κοινωνική ανταποδοτικότητα.
Η στρατηγική της προώθησης εγχωρίως παραγομένων γενοσήμων και ο περιορισμός των εισαγωγών φαρμάκων , είναι κρίσιμη προτεραιότητα . Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στην Ελλάδα , παρά την υπάρχουσα παραγωγική δυνατότητα , το 77% της εγχώριας κατανάλωσης καλύπτεται από φάρμακα πολυεθνικών εταιρειών και το υπόλοιπο 23% από φάρμακα ελληνικών βιομηχανιών. Η αύξηση της διείσδυσης γενοσήμων που παράγονται στη χώρα και μπορούν να καλύψουν ένα πολύ μεγάλο μέρος των φαρμακευτικών αναγκών του πληθυσμού, ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και στα συνήθη χρόνια νοσήματα , αποτελεί για το Υπουργείο Υγείας προτεραιότητα και υποχρέωση . Τώρα πλέον χρειάζονται συγκεκριμένες πρωτοβουλίες επικοινωνιακής προβολής συνολικά των ποιοτικών ελληνικών γενοσήμων, που θα ενισχύσουν την αξιοπιστία τους και θα αντιστρέψουν το σημερινό κλίμα αμφισβήτησης της αποτελεσματικότητας τους ( στη μελέτη της PLANET ΤΟ 62% οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα γενόσημα) . Πάνω απ'όλα όμως, για τη συστηματική επιλογή γενοσήμων, χρειάζεται ένα πλαίσιο θετικών κινήτρων για γιατρούς, φαρμακοποιούς και ασθενείς, το οποίο αυτή την περίοδο επεξεργαζόμαστε.
Προφανώς κανείς δεν δικαιούνται να αναπολεί την προηγούμενη περίοδο της ανεξέλεγκτης και κερδοσκοπικής έκρηξης της φαρμακευτικής δαπάνης. Χρειάζεται ένα κρίσιμο χρονικό περιθώριο για την προώθηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μέτρων ( καμιά έγκριση από την Επιτροπή Θετικής Λίστας πριν την διαπραγμάτευση αποδεκτής τιμής απο την Επιτροπή του ΕΟΠΥΥ, ενιαίο και δίκαιο rebate βασισμένο στον όγκο πωλήσεων , αποτελεσματικός έλεγχος της ζήτησης , κλειστοί προϋπολογισμοί φαρμάκων ανά κλινική στα νοσοκομεία και ανα θεραπευτική κατηγορία στα εξωνοσοκομειακά, νοσοκομειακό συνταγολόγιο , συμφωνίες τιμών με βάση πωλήσεις και αποτελεσματικότητα κλπ ) , δίνοντας τη δυνατότητα τόσο της τήρησης των δημοσιονομικών στόχων και δεσμεύσεων της χώρας , όσο και της κοινά αποδεκτής αναμόρφωσης του ασφυκτικού πλαισίου που έχει τεθεί .
Το Υπουργείο Υγείας έχει τον πολύ σημαντικό ρόλο του σχεδιασμού και της υλοποίησης μιας νέας εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής που θα «δίνει χώρο» στα ποιοτικά γενόσημα. Τα άλλα συναρμόδια Υπουργεία αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα , με κοινό στόχο τη βιώσιμη αναπτυξιακή προοπτική της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας".
Αρχίατρος:
Νοοτροπία Ελληνίδας νεομετανάστριας στην Γερμανία....
--- Παράθεση ---Καλησπέρα. Ψάχνω έναν γιατρό να μου γράψει μία αντιβιωση. Έχω ξεκίνησει ήδη να παίρνω γιατί είχα φέρει μισό κουτί μαζί μου από ελλαδα αλλά δεν μπορώ να αγοράσω γιατί εδώ θέλουν συνταγή. Οπότε ψάχνω κάποιον ίσα ίσα να μου γράψει μία αγωγή . Ευχαριστώ πολύ
--- Τέλος παράθεσης ---
Ούτε αντιβίωση δεν παίρνεις στην Γερμανία χωρίς συνταγή γιατρού, ά,ρε Ελλαδάρα, φυσικά εκεί υπάρχει δωρεάν πρόσβαση στον γενικό/οικογενειακό γιατρό...
Denominator:
"Το 2015 γράφονταν κατά μέσο όρο 5.581.341 συνταγές μηνιαίως. Φέτος ο μέσος όρος έχει εκτιναχτεί στις 6.045.544 συνταγές.
Τι στο καλό συνέβη; Μήπως έπεσε επιδημία που δεν αντιληφθήκαμε;"
Τάδε έφη ygeianet.gr στο πρωτοσέλιδό του.
Τρεις σκέψεις:
1) Αν ο αριθμός των συνταγών αυξάνεται δυσανάλογα με αυτών των ασθενών, πρόκειται πράγματι για υπερσυνταγογράφηση.
2) Αν ο αριθμός των συνταγών συμμεταβάλλεται με αυτόν τον ασθενών, έχουμε τρία τινά: α) αληθής αύξηση της νοσηρότητας, β) αληθής αύξηση των δικαιούχων και γ) πλασματική αύξηση των ασθενών (σπάσιμο συνταγών σε δύο ή περισσότερα ΑΜΚΑ για να μειωθεί ο μέσος όρος της δαπάνης).
Για το (α) χρειαζόμαστε επιδημιολογικά δεδομένα, το (β) έχει ήδη συντελεστεί με νόμο ενώ το (γ) αποτελεί παράνομη συνταγογράφηση που μπορεί να ελεγχθεί και για την οποία κίνητρο έχουν, θεωρητικά, αυτοί που κινδυνεύουν να δουν "κόκκινη" κάρτα λόγω υψηλού μελσου όρου φαρμακευτικής δαπάνης.
3) Εφόσον διατηρούμε ένα κλειστό προϋπολογισμό (πίτα) και αυξάνουμε τους δικαιούχους (ασθενείς), τόσο ποσοτικά (π.χ. προνοιακοί) όσο και ποιοτικά (μηδενική συμμετοχή πρώην ΕΚΑΣιτών), το φαινόμενο πιθανότατα θα ενταθεί.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος"Το 2015 γράφονταν κατά μέσο όρο 5.581.341 συνταγές μηνιαίως. Φέτος ο μέσος όρος έχει εκτιναχτεί στις 6.045.544 συνταγές.
Τι στο καλό συνέβη; Μήπως έπεσε επιδημία που δεν αντιληφθήκαμε;"
Τάδε έφη ygeianet.gr στο πρωτοσέλιδό του.
Τρεις σκέψεις:
1) Αν ο αριθμός των συνταγών αυξάνεται δυσανάλογα με αυτών των ασθενών, πρόκειται πράγματι για υπερσυνταγογράφηση.
2) Αν ο αριθμός των συνταγών συμμεταβάλλεται με αυτόν τον ασθενών, έχουμε τρία τινά: α) αληθής αύξηση της νοσηρότητας, β) αληθής αύξηση των δικαιούχων και γ) πλασματική αύξηση των ασθενών (σπάσιμο συνταγών σε δύο ή περισσότερα ΑΜΚΑ για να μειωθεί ο μέσος όρος της δαπάνης).
Για το (α) χρειαζόμαστε επιδημιολογικά δεδομένα, το (β) έχει ήδη συντελεστεί με νόμο ενώ το (γ) αποτελεί παράνομη συνταγογράφηση που μπορεί να ελεγχθεί και για την οποία κίνητρο έχουν, θεωρητικά, αυτοί που κινδυνεύουν να δουν "κόκκινη" κάρτα λόγω υψηλού μελσου όρου φαρμακευτικής δαπάνης.
3) Εφόσον διατηρούμε ένα κλειστό προϋπολογισμό (πίτα) και αυξάνουμε τους δικαιούχους (ασθενείς), τόσο ποσοτικά (π.χ. προνοιακοί) όσο και ποιοτικά (μηδενική συμμετοχή πρώην ΕΚΑΣιτών), το φαινόμενο πιθανότατα θα ενταθεί.
--- Τέλος παράθεσης ---
Πολύ σωστή η ανάλυση του Βασίλη.
Να συμπληρώσω κι εγώ:
- Το 2016 μπήκαν στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση οι κάτοχοι βιβλιαρίου πρόνοιας, μέχρι τότε συνταγογραφούσαμε χειρόγραφα στο βιβλιάριό τους.
- Δεν θυμάμαι αν η προηγούμενη κατηγορία ανασφάλιστων (Δικαιούχοι του Ν.4270/14) είχαν δικαίωμα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης όλο το 2015 ή αν μπήκαν κάποια στιγμή μέσα στο 2015 στο σύστημα. Αν ισχύει το δεύτερο, σημαίνει λιγότερες συνταγές ανασφάλιστων το 2015, ενώ το 2016 συνταγογραφούμε όλη τη χρονιά.
Η αύξηση, με τα νούμερα που δίνονται, είναι της τάξης του 8%. Νομίζω είναι νούμερο που δικαιολογείται από την αύξηση των δικαιούχων.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση