Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ
Απ: Στη χώρα της πολυφαρμακίας
EzeΤΡΟΛ:
Απόσπασμα από εξαιρετικά ενδιαφέρον σημερινό άρθρο:
Με τη δαπάνη για φαρμακευτικές αγωγές για την καταπολέμηση της ασθένειας του Αλτσχάιμερ να έχει αυξηθεί περίπου 20% από το 2006 έως το 2007, οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου. Είτε πρόκειται για τον ευγενή σκοπό της ίασης, το αντίδοτο στην ασθένεια αποτελεί «το κυνήγι του Αγίου Δισκοπότηρου» όπως το χαρακτηρίζει το περιοδικό L'Expansion. Τέσσερα είναι τα φάρμακα που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στο εμπόριο και μοιράζονται την άκρως επικερδή αγορά. Όμως ο ανταγωνισμός είναι έντονος καθώς περίπου 120 εργαστήρια παγκοσμίως διεκδικούν κομμάτι από την πίττα των κερδών, πασχίζοντας πρώτες να βρουν το φάρμακο. Πολλοί κάνουν μάλιστα λόγο για εμβόλιο κατά της ασθένεια εντός των επόμενων τριών έως πέντε ετών.
Για περισσότερα, κλικ στο:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
EzeΤΡΟΛ:
Σήμερα τα έφτυσε η σφραγίδα μου, θυσία στο βωμό της πολυφαρμακίας, και αυτό που ακολουθεί είναι ο επικήδειος της. Σκέφτηκα να τον ανεβάσω στο Φόρουμ της ΠΦΥ γιατί μόνο εδώ οι αναγνώστες μπορούν να καταλάβουν το δέσιμο ενός γιατρού με το κατ’ εξοχή σύμβολο της γραφειοκρατίας και τα συνακόλουθα υπαρξιακά ερωτήματα που του προκαλεί η απώλεια του.
Η σφραγίδα μου, με είχε υπηρετήσει καλά. Ήταν μια πορτοκαλί-μαύρη χράπα-χρούπα trodat του 2000, που είχα πρωτοβγάλει σε ένα τυπογραφείο στην Μητροπόλεως όταν πήρα την πρώτη μου τοποθέτηση για το Πολύκαστρο Κιλκίς μετά το Κέντρο Εκπαίδευσης Υγειονομικού στην Άρτα. Α, δεν θα ξεχάσω ποτέ τα απεγνωσμένα, παρακλητικά βλέμματα με τα οποία τη φλέρταραν, σαν ανομολόγητο πόθο και γλυκιά προσμονή του κάθε κατατρεγμένου, οι στρατιώτες του 33 ΤΥΠ όταν μου ζητούσαν να τους βγάλω ελεύθερους υπηρεσίας (κράνους, αρβυλών, βολής, ξυρίσματος και ό,τι άλλο παλαβό μπορεί κανείς να φανταστεί μέσα στην ένστολη παράνοια μας). Αλλά και έξι μήνες αργότερα, στη Χελιδώνα του Έβρου, εγώ κι αυτή, αυτή κι εγώ, μαζί και πάλι σε ένα αέναο βαλς, σε μια ιλιγγιώδη περιδίνηση. Στρατιώτες και αξιωματικοί του 617 ΕΤΠ να συνωθούνται έξω από την παράγκα-Ιατρείο λαχταρώντας να ακούσουν τη γλυκιά μελωδία του βραχνού ήχου με τον οποίο άφηνε το αποτύπωμα της σε ένα αδειόχαρτο που τόσο ανάγκη είχαν ή σε ένα πολυπόθητο παραπεμπτικό για το 496 ΓΣΝ Διδ/χου από όπου θα μπορούσαν να προμηθευτούν τη μαϊμού αναρρωτική τους.
Σφραγίδα μου, άκουσες τα νέα; Πολύς κόσμος μιλούσε για σένα τότε που με συνόδευες ως ειδικευόμενο στο μεγάλο Νοσοκομείο και ήξεραν ότι στα σπλάχνα σου, σε στενή επαφή με το μελάνι του pad σου, βρισκόταν ένα λαστιχάκι δυο σειρών όλο κι όλο, που μπορούσε να τους εξασφαλίσει μια εισαγωγή στο Νοσοκομείο, ένα πιστοποιητικό αναπηρίας ή να τους δώσει την ευκαιρία να παρακάμψουν χρονοβόρες διαδικασίες. Αλλά και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι βασιζόντουσαν σε εσένα για τις κοπάνες τους από τις εφημεριακές τους υποχρεώσεις, βρισκόμενοι στα εξοχικά τους όταν εσύ, ιδρωμένη από το άγχος και τον καύσωνα πάσχιζες να τα βγάλεις πέρα "αντ’ αυτών".
Όμως και τώρα, ήσουν πάντα μαζί μου, στην οργανική θέση και στις περιοδείες μου, να υπομένεις αγόγγυστα τα αλλεπάλληλα σφραγίσματα που καταπονούσαν το μικρό και εύθραυστο σαν σπουργίτι κορμί σου. Στα δυο κουτιά, στο ΕΚΑΣ, στην ημερομηνία αλλά και στις μουτζούρες σε κοπανούσα, θαρρείς πως μου έφταιγες, ξανά και ξανά, αψηφώντας τις αντοχές και τα όρια σου. Και εσύ να ελπίζεις μάταια ότι κάποτε θα έρθει μια ουτοπική κοινωνία όπου η συνταγογραφία θα γίνεται μηχανογραφημένα και ο γιατρός θα μπορεί να σε αφήνει για λίγο από το χέρι του, ώστε να μην αποτελείς προέκταση του, όπως κάποτε ο Γιάννης Ρίτσος είχε γράψει για τους αντάρτες και τα τουφέκια τους.
Χωρίς εσένα δεν λογίζομαι γιατρός. Εννιά στις δέκα ενέργειες μου σε χρειάζονται. Επάνω σου οικοδομούνται περιουσίες και η ευγενική γενναιοδωρία σου χάριζε άφθονα χαμόγελα ευτυχίας στους φαρμακοποιούς, βοηθούς φαρμακείων, φαρμακάδες, φαρμακαποθήκες και τόσους πολλούς ακόμη που ούτε ξέρω ούτε μπορώ να φανταστώ. Όμως κανείς δεν σε φρόντισε ποτέ, και όλοι σε απομυζούσαν όσο μπορούσαν. Ακόμη και στις ολιγόλεπτες απουσίες μου στο χειρουργικό, όταν σε ξεχνούσα πάνω στο γραφείο ανυπεράσπιστη, ξέρω ότι πολλοί σε έχουν χρησιμοποιήσει για να σφραγίσεις πλουσιοπάροχες συνταγές, αλλά θέλω να με πιστέψεις: δεν το έκανα επίτηδες.
Σφραγίδα μου, μπορεί να έφυγες, αλλά τα πιστοποιητικά σου ζούν και οι συνταγές σου θα συνεχίσουν να εξοφλούνται ως την τελευταία. Ο θεός ας σε αναπαύσει.
Αδαμάντιος Σκούφαλος:
Συνάδελφε,
συμπαραστέκομαι στον πόνο σου για την απώλεια της σφραγίδας που σε συνόδεψε τόσα χρόνια.
Θα σου κάνω όμως μερικές επισημάνσεις χωρίς καμιά διάθεση να σε πικράνω περισσότερο αυτή τη στιγμή του πόνου και της οδύνης.
1. Αν η τσέπη σου δεν έμοιαζε μ’ αυτή του μεγάλου προέδρου (ένας είναι ο μέγας πρόεδρος, ο Σώκρατες – Κουναλάκη μην αρχίζεις να ρωτάς ποιος είναι ο Σώκρατες- χο χο χο χο), δηλαδή αν δεν ήταν γεμάτη καβούρια, θα μπορούσες όλα αυτά τα χρόνια, αντί να αλλάζεις «λαστιχάκια» στην ίδια συσκευή σφραγίδας με τους νέους κάθε φορά «τίτλους» σου ( οπλίτης ιατρός, ειδικευόμενος ιατρός, κλπ), θα μπορούσες να αγοράσεις ένα νέο μηχανισμό και η παλιά σου σφραγίδα θα μπορούσε να αναπαυθεί ακέραιη στο γραφείο σου ως βετεράνος.
2. Η υπηρεσία σας δεν σας χορηγεί σφραγίδες; Εδώ δεν χάνουν ευκαιρία, με κάθε αλλαγή, να βγάζουν νέες σφραγίδες (με νέους μηχανισμούς φυσικά). Βλέπεις η δική μας υπηρεσία δεν έχει καβουρομάνες στις τσέπες. Αμ πως. Για μέτρα: ΠΕΣΥ Βορείου Αιγαίου σε ΠΕΣΥΠ Βορείου Αιγαίου, μετά ΥΠΕ Βορείου Αιγαίου, που μετά αλλάχτηκε σε ΔΥΠΕ Βορείου Αιγαίου και τέλος 2η ΔΥΠΕ Πειραιώς και Νήσων Αιγαίου. 5 αλλαγές (προσωπικών) σφραγίδων και 5 αλλαγές στις στρογγυλές σφραγίδες των σχηματισμών (Κ.Υ. και Π.Ι.) και ανάλογες αλλαγές σε χαρτιά και παραπεμπτικά του νοσοκομείου και του Κ.Υ. Σε χράπα χρούπα (ή τάκα τάκα αν προτιμάτε) να βρισκόμαστε!
Υ.Γ. 1: Μην προσπαθήσεις να συσχετίσεις όσα έγραψα παραπάνω για τις συνεχείς αλλαγές σφραγίδων και εντύπων, με προσπάθεια ξεπλύματος μαύρου χρήματος στη Χίο, με αφορμή την υπόθεση Siemens, όπως απροκάλυπτα προσπάθησες να κάνεις στο shoutbox. Κάτι τέτοια έβλεπαν πίσω από ανώνυμους κουκουλοφόρους στο παλιό φόρουμ και το «αναβάθμισαν»…
Υ.Γ. 2: Άσε που δεν βλέπω να αναφέρεις πουθενά θητεία ως αγροτικός. Πώς τολμάς και παραπονιέσαι για πολυφαρμακία και αδιάκοπη συνταγογραφία, χωρίς να έχεις περάσει τη θητεία του αγροτικού;; (όπου όπως είπαμε, το χράπα χρούπα σου αποφέρει στο τέλος της θητείας, 6 μήνες ειδικότητας…). Να πήξεις, νέους…
timex:
Πάντως παιδιά, το δικό μας νοσοκομείο είναι φτωχό!
Βγάζει μόνο ξύλινες σφραγίδες.
Βέβαια εγώ δεν έχω παράπονο γιατί μου έβγαλαν μηχανική, αλλά μετά από αρκετή ώρα συζήτησης και αφού είδα ότι έβγαζαν και μηχανικές!
Όταν τελείωσα το 3μηνο και πήγα να βγάλω την πρώτη μου σφραγίδα και τους είπα όνομα κτλ. ζήτησα μηχανική. "Μόνο ξύλινες βγάζουμε" μου είπε με έντονο ύφος ο υπάλληλος.
"Αυτές εδώ πάνω τι είναι; " απάντησα με απορία.
Φυσικά επειδή δεν ήξερε τι να πει , μου έβγαλε μηχανική.
Τους πρώτους μήνες σφράγιζα με εκείνη.
Μετά όμως, δεν ξέρω γιατί, ήθελα να έχω και την ξύλινη. Οπότε έκανα νέα παραγγελία οποία εξετελέσθη αμέσως.
Την χρησιμοποιούσα όλο τον χειμώνα που δεν είχαμε πολύ κόσμο.
Μετά το Πάσχα άρχισα να χρησιμοποιώ την παλιά, γιατί δεν χρειάζεται να τη "βουτάω" συνέχεια στο μελάνι.
Σε λίγο ξεκινάω ειδικότητα και αναρωτιέμαι αν θα μου βγάλει μηχανική ή ξύλινη...
Διακομιστή, τέλειο το κείμενό σου!
EzeΤΡΟΛ:
Ενδιαφέροντα links από τον σημερινό τύπο για τη φαρμακευτική σπατάλη στη χώρα μας:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links).
Εγγραφή ή Είσοδος
Αν εξαπλωθούν και τα φάρμακα βιοτεχνολογίας, αλλοίμονο μας.
Πλοήγηση
[0] Λίστα μηνυμάτων
[#] Επόμενη σελίδα
Μετάβαση στην πλήρη έκδοση