Όμως ο γιατρός συνταγογραφεί τα φάρμακα των οποίων με την πάροδο των ετών η τιμή έχει εκτιναχθεί στα ύψη σε σύγκριση με παλαιότερα σκευάσματα. Κι αν τύχει και συνταγογραφήσει κανένα παλιό (καλό αλλά φθηνό) φάρμακο (λίγα κυκλοφορούν ακόμη) είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσει την χλεύη και τα ειρωνικά σχόλια (πολλές φορές ενώπιον του ασθενή) φαρμακοποιών και άλλων γιατρών.
Καταρχάς, τα αρνητικά σχόλια που μεταφέρονται για τις "γνώμες" άλλων συναδέλφων - μεταφέρονται -επεξεργάζονται -τροποποιούνται από τους ασθενείς. Να είστε πολύ επιφυλακτικοί σε ο,τι μεταφέρεται από τους ασθενείς. Επίσης, το "καλός ιατρός δεν ορίζεται". Για αυτό έχετε εκπαιδευτεί, για να σηκώνετε την ευθύνη και να παίρνετε αποφάσεις. Όποιος βάζει τη σφραγίδα, αυτός αποφασίζει.
Άσε που στη συνείδηση των περισσότερων ασθενών (γιατί όχι και γιατρών) έχει εδραιωθεί η πεποίθηση "καλό φάρμακο ίσον ακριβό φάρμακο".
Το σωστό φάρμακο, στον σωστό ασθενή, με τις σωστές οδηγίες. Από εκεί και πέρα, ο κανόνας είναι "ό,τι πληρώσεις παίρνεις".
π.χ. Πραζόλη > Ρανιτιδίνη > Αντιόξινα
Ένας ασθενής (πελάτης) γιατί θα διαλέξει εσένα ως φαρμακοποιό κι όχι τον διπλανό ή τον παρακάτω αφού πουλάτε το ίδιο πράγμα στην ίδια τιμή;
Πως εννοείται η "εξυπηρέτηση" πλην της ευγένειας και του επαγγελματισμού; Μήπως με παροχή φαρμάκων "έναντι"; Μήπως με ανάληψη της ταλαιπωρίας της συνταγογράφησης αφήνοντας το βιβλιάριο στο φαρμακείο; Πρακτικές σαφώς παράνομες.
Πρώτα από όλα, ο πελάτης - ασθενής δεν έχει πάντα δίκιο. Ο σημαντικότερος παράγοντας είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Συμφωνούμε ότι είναι παράνομο να κουβαλάς βιβλιάρια, αλλά...
α) οι ασθενείς ξεχνάνε πόσα φάρμακα
χρωστάνε και ελωχεύει ο κίνδυνος να χάσεις τόσο τα χρήματα όσο και τους ίδιους από πελάτες.
β) η
γραφειοκρατία είναι απίστευτη. Έχω χάσει πολλούς πελάτες επειδή τους έστελνα να θεωρήσουν τα βιβλιάρια τους για τα "αναλώσιμα του ΟΓΑ".
γ) έχουν κινητικά προβλήματα και δεν έχουν την οικονομική δύναμη για "επίσκεψη στο σπίτι" για συνταγογράφηση των χρονίων φαρμάκων τους. [για όσους δεν το γνωρίζουν, η παράτυπη-παράνομη-ανήθικη ταρίφα είναι για τους ασφαλισμένους, 50€, ανεξαρτήτως από το χαρτάκι.]. Δεν αναφέρομαι στους ανασφάλιστους ασθενείς.
δ) όταν
δεν υπάρχει ένας καπετάνιος- θεράποντας ιατρός, αλλά 15. Συνηθίζεται, ιδιαίτερα στις πόλεις, οι ασθενείς να πηγαίνουν από ιατρό σε ιατρό και να προσθέτουν φάρμακα. Εκεί το να έχεις το φαρμακοποιό σου, δίνει τη δυνατότητα να προλάβεις καταστάσεις.
ε) διανυκτερεύεις και έχουν συνταγογραφήσει από το νοσοκομείο σε βιβλιάριο του ΤΑΞΥ - ΤΕΒΕ.[και ο ασθενής δεν κρατάει τα χρήματα].
Δε δικαιολογώ σε καμία περίπτωση τους συναδέλφους που μπουγαδιάζουν. Καταλαβαίνω όμως την ανάγκη πολλές φορές να κρατήσει κάποιος προσωρινά το συνταγολόγιο ενός ασθενούς.