Απ: Στη χώρα της πολυφαρμακίας

[Harper]

Αν googlάρει κανείς tashath θα βρει από ονοματεπώνυμο,ηλικία,ποδοσφαιρική ομάδα(αυτή  με το τριφύλλι ντε),φωτό και πολλά άλλα...Επίσης συμμετοχή του tashath σε πολλα site ήτοι ποδοσφαιρικά,φαρμακευτικά,leasing αυτοκινήτων,γλωσσικά ζητήματα,λογοτεχνικά,στοχαστικά,περί λογαριασμών σε ελβετικές τράπεζες κτλ...

Με βγάζει από τα ρούχα μου όταν κάποιος μπαίνει εδώ μέσα,δηλώνει ψευδώς άσχετος ή σχετικός με το χώρο για να αποδειχθει τελικά το αντίθετο και με την συνήθη καραμέλα μιας δήθεν κακώς εφαρμοζόμενης δημοκρατίας από τα υπόλοιπα μέλη του φόρουμ ουσιαστικά εκβιάζει τη συμμετοχή του χτυπώντας στο συναισθημα και το φιλότιμο των υπολοίπων για να μετατρέψει στη συνέχεια καθημερινές τριβές και προβληματισμούς της ΠΦΥ (που μας καίνε) σε αμπελοφιλοσοφίες ,ευκολολόγια και αοριστίες του καφενειου,όπως αυτές που λέγονται ανάμεσα από τους ήχους των ζαριών όπως αυτά κυλάνε πάνω στο τάβλι.

Κάθε άποψη εδώ μέσα είναι σεβαστή...δυστυχώς όμως οι δικές σου περιορίζονται μόνο στο θέμα κέρδος του φαρμακοποιού και όχι σε άλλα θέματα που καίνε τους υπολοιπους μας.
Αυτη η επιλεκτικότητα στη θεματολογία σου που διακρίνεται από κάποια εμμονή σε συνδυασμό με την-ενίοτε-απολυτότητά  σου αλλά και την υπόγεια αλλά αισθητή αγωνία σου να πείσεις για τα λεγόμενά σου ενώ δηλώνεις άσχετος με το χώρο προσωπικά μου φαινεται ύποπτη ως γελοία.

Αν φύγεις,προσωπικά δε θα με πειράξει καθόλου αλλα μη μας δημιουργείς και ενοχικά συναισθήματα περί δήθεν εξοστρακισμού σου.
Να επισημάνω-προς αποφυγήν παρεξηγήσεων- πως η τοποθέτηση αυτή είναι δική μου και δεν αντανακλά τις απόψεις των διαχειριστών που ενδεχομένως να έχουν και τελείως αντίθετη άποψη

[Δ. Κουναλάκης]

Λοιπόν... Εγώ θα βάλω πολύ λάδι στη φωτιά....

Κατ' αρχήν διαγραφή δεν προβλέπεται σε αυτό το φορουμ.... και δεν έχει και νόημα: όποιος δεν θέλει να μπαίνει δεν μπαίνει...
Επίσης, η αντίθετη γνώμη είναι καλοδεχούμενη αλλά πρέπει να γίνεται συζήτηση για να προχωράει.

Προσωπικά, είμαι κατά του "ανοίγματος" του επαγγέλματος του φαρμακοποιού. Δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα.
Από την άλλη όπου υπάρχει χρήμα και δεν είναι το "αφεντικό" υπάλληλος ας μη μιλάμε για λειτούργημα και σε αυτό περιλαμβάνονται όλοι γιατροί, φαρμακοποιοί, φορτηγατζήδες, κλπ

Προσωπικά θα ήθελα να καταργηθούν κάποια πράγματα για τους φαρμακοποιούς:
- Η άδεια του φαρμακείου ως εμπορικό προιόν. Όταν για οποιοδήποτε λόγο ο φαρμακοποιός παύει να εργάζεται το φαρμακείο κλείνει σε μια νύχτα και δεν λειτουργεί με την χήρα. Όταν ο φαρμακοποιός φτάσει στα όρια συνταξιοδότησης, παύει να υφίσταται ως εμπόδιο στα πληθυσμιακά και άλλα κριτήρια για την είσοδο άλλων φαρμακείων. Να μην μπορεί να πουλήσει την θέση του φαρμακείου αλλά μόνο να την μεταβιβάσει σε ένα από τα παιδιά του και αυτό πριν την συνταξιοδότηση. Αλήθεια, πόσοι φαρμακοποιοί έχουν βάλει ένα από τα παιδιά τους να γραφτεί σε μια φαρμακευτική σχολή στο Τιμπουκτού και παίρνουν επτά χρόνια παράταση για να λειτουργούν το φαρμακείο οι βοηθοί μετά το όριο συνταξιοδότησης;
- Το ποσοστό κέρδους επί της τιμής των φαρμάκων. Ο φαρμακοποιός καλύπτει την αδυναμία της αδυναμίας του κράτους να διαχειριστεί το χρήμα και αυτό έχει ένα καλό κέρδος για το φαρμακοποιό. Για μένα πρέπει να υπάρχει ηλεκτρονική συνταγογράφηση, ο φαρμακοποιός πρέπει να πληρώνεται εντός 2 εργάσιμων ημερών από την εκτέλεση της συνταγής και να πληρώνεται την χονδρική τιμή συν ένα πάγιο ποσό ανά συνταγή και όχι ποσοστό επί της τιμής του φαρμακου. Όταν πληρώνεται με ποσοστό επί της τιμής του φαρμάκου έχει κίνητρο να πωλήσει πολλά και ακριβά φάρμακα με κόστος και για τον ασθενή και για το ασφαλιστικό του ταμείο.

[tasath]

Συμφωνώ απόλυτα με τις προτάσεις του κ. Κουναλάκη, γόνιμες, που προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις και όχι συνέχιση κακών πρακτικών.
Το συγκεκριμένο post μάλιστα μου δίνει την ελπίδα να παραμείνω στο forum (παρά τις όποιες αντιρρήσεις μερικών), διότι αυτό που με ενδιαφέρει είναι η πολύπλευρη ενημέρωση.

Παρένθεση
@jack, αν googlaρω το nickname σου, δεν θες να μάθεις τι βγαίνει 
Δεν θα συνεχίσω την προηγούμενη "συζήτηση" μαζί σου ούτε θα προβώ σε χαρακτηρισμούς, δεν αρμόζουν στο forum και ...δεν τους αξίζεις στην τελική.
Κλείσιμο παρένθεσης

Αντίθετα @jack, θα επιστρέψω στον τίτλο του thread (Πολυφαρμακία) ζητώντας τη γνώμη σου (και προφανώς όσων θέλουν να απαντήσουν) σχετικα με το ποιος είναι ο ρόλος του Γιατρού σε αυτή. Νομίζω έχεις μια φράση στο προφίλ σου "Συνταγογραφώ ...άρα Υπάρχω", προφανέστατα ειρωνική, η οποία όμως συμπυκνώνει μέρος του προβλήματος που βιώνουμε σήμερα.

Σας παραπέμπω στο site της Καθημερινής όπου ο Τάσος Τέλλογλου αναλύει γιατί οι μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων τελικά δεν οδήγησαν στην επιθυμητή μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Η λύση είναι προφανής: έλεγχος της συνταγογράφησης (ιδανικά, με ηλεκτρονικό τρόπο). Αυτός που συνταγογραφεί, να ελέγχεται ποικιλοτρόπως. Αυτό αγγίζει και το άλλο thread (Ακριβοφαρμακία) αφού ο έλεγχος μπορεί να πλήξει και τις γνωστές εξαρτήσεις εταιρειών-γιατρών και να απομονώσει τους παραβάτες. Ταυτόχρονα επιλύει και το θέμα των φαρμακοποιών-παραβατών και όλων των απαράδεκτων πρακτικών που συνοδεύουν την ανεξέλεγκτη εκτέλεση των συνταγών από ορισμένα κυκλώματα.

Το ερώτημα είναι πότε μπορεί να μπει σε εφαρμογή ένα τέτοιο σύστημα, ποιός θα είναι ο αλγόριθμός ελέγχου, κλπ.
Για παράδειγμα, αν ένα τέτοιο σύστημα επιτρέπει τη συνταγογράφηση βάσει δραστικής, θα μπορεί ο Γιατρός να επιλέξει εμπορική ονομασία ή θα το κάνει ο φαρμακοποιός (extreme σενάριο); Σε τέτοια περίπτωση, οι ιατρικοί επισκέπτες απλά θα αλλάξουν δρομολόγια
Αν επιτρέπεται η επιλογή της εμπορικής ονομασίας, πως το σύστημα θα χειρίζεται τις περιπτώσεις original & γενόσημων, ώστε να μην "ρίχνει" μια εταιρεία σε σχέση με άλλες;


Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας.

[Harper]

Το ξαναείπα:για μένα αυτή η κουβέντα δε βγάζει πουθενά.
Θέτεις ερωτήματα που αν έκανες τον κόπο να διαβάσεις όλες τις προηγούμενες τοποθετήσεις επί σειρά ετών θα δεις ότι έχουν επαναληφθεί.
Δεν έχει νόημα να ανακαλύπτουμε πάλι την Αμερική.Ομολογώ πως-για άσχετος με το χώρο-έχεις υψηλο επίπεδο ενημέρωσης αλλά αναρρωτιέμαι αν αυτή η "εμμονή" σου με το θέμα είναι απλά ακαδημαική ή ουσιαστική(και στις 2 περιπτώσεις δεν μπορώ να καταλάβω το ΓΙΑΤΙ).
Δεν μπορώ προσωπικά να μπω σε αυτή την κουβέντα αφενός γιατί σκαλίζουμε τα αυτονόητα και αναμασηθέντα αφετέρου γιατί δεν κατανοοω τις προθέσεις του συνομιλητή μου.Συγγνώμη αν είμαι υπερβολικός αλλά νομίζω πολλοί πως πολλοί εδώ μέσα θα θέλουν να κάνουν κουβέντα μαζί σου οπότε μην κρίνεις το φόρουμ από τη δική μου αρνητική στάση.

Αλήθεια όμως,αν θες πραγματικά να συζητήσουμε,για το νέο εφημεριακό καθεστώς τι γνώμη έχεις?Είναι αποτελεσματικό σύστημα ή εξουθενώνει τον ιατρό και καταστρατηγεί την ιδιωτική του ζωή?
Επίσης ποια πιστεύεις πως είναι η θέση ενός Γενικού Ιατρού στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας?'Εχει πρωταγωνιστικό ρόλο,θα τον εμπιστευόσουν ή θέλεις κάποιον πιο ειδικό σαν ιατρό αναφοράς?

[timex]

1. Αλήθεια φίλτατε @timex, η τελευταία σου φράση είσαι σίγουρος ότι ισχύει ή υπάρχει και αντίλογος (βλέπε "γράφω φάρμακα της εταιρείας που με προσέχει");

Το φαντάστηκα πως θα απαντούσες  όπως απάντησες αλλά περίμενα να σχολιάσεις και τα υπόλοιπα που ανέφερα.Δεν τα σχολίασες και υποθέτω πως συμφωνεις...
Φυσικά όπου υπάρχει λόγος ,υπάρχει και αντίλογος!
Το "γράφω φάρμακα της εταιρείας που με προσέχει" ισχύει τόσο για κάποιους γιατρούς, όσο και για κάποιους φαρμακοποιούς.
Προσωπικά θα προτιμούσα να συνταγογραφώ την χημική ουσία ενος φαρμάκου, παρά το εμπορικό όνομα ενος φαρμάκου. Αυτό θα με διευκόλυνε στα παρακάτω:
Πρώτον, δεν θα καθόμουν να ψαχνω στο συνταγολόγιο ή στο ιντερνετ ή να ρωτάω συναδέλφους, ποια ουσία ειναι το κάθε φάρμακο που παίρνει ο ασθενής.Κάποια είναι καινούρια,κάποια φασον και δεν έχω την υποχρέωση να ξέρω τα εμπορικά ονόματα όλων των φαρμάκων.
Δεύτερον, δεν θα χαράμιζα τον χρόνο μου κάθε μέρα σχεδον, ακούγοντας τον κάθε φαρμακά να μου λέει για το φάρμακο που θέλει να προωθήσει. Η εγκύκλιος του υπουργείου που έλεγε πως οι παρουσιάσεις των φαρμάκων θα πρέπει να γίνονται σε κάποια αίθουσα του νοσοκομείου και αυτό κάθε 15 μέρες μόνο,με βόλευε αφάνταστα πολυ! Δυστυχώς δεν έγινε γιατί διαμαρτυρήθηκαν οι φαρμακάδες που είναι εκείνοι που εδιώκουν τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Θα ήμουν λοιπόν ευτυχισμένη αν μπορούσαν να γίνουν τα παραπάνω. Να συνταγογραφώ την ουσία και να διαλέγει ο φαρμακοποιός το εμπορικο όνομα του φαρμάκου που θα πουλήσει.Έτσι, θα ήταν και εκείνος που θα αναγκαζοταν να δει όλους τους φαρμακάδες αφου θα ήθελαν να προωθήσουν το φαρμακο τους.Δεν θα με επαιρναν τηλεφωνο λοιπον , για να μου πουν..."δεν υπαρχουν σταγόνες garamat, να δώσω synalar που είναι το ίδιο;"  Πώς είναι το ίδιο μου λες;

Τέλος να πω, πως ο γιατρός συνταγογραφεί αφου εξετάσει τον ασθενή, βάζει την υπογραφή του στην συνταγή και είναι υπέυθυνος για την υγεία του ασθενούς.Ο φαρμακοποιός είναι εκτελεστικό όργανο,απλά εκτελεί-πουλάει, χωρίς να είναι υπεύθυνος για την υγεία του ασθενούς.

[tasath]

Το ξαναείπα:για μένα αυτή η κουβέντα δε βγάζει πουθενά.
Θέτεις ερωτήματα που αν έκανες τον κόπο να διαβάσεις όλες τις προηγούμενες τοποθετήσεις επί σειρά ετών θα δεις ότι έχουν επαναληφθεί.
Δεν έχει νόημα να ανακαλύπτουμε πάλι την Αμερική.Ομολογώ πως-για άσχετος με το χώρο-έχεις υψηλο επίπεδο ενημέρωσης αλλά αναρρωτιέμαι αν αυτή η "εμμονή" σου με το θέμα είναι απλά ακαδημαική ή ουσιαστική(και στις 2 περιπτώσεις δεν μπορώ να καταλάβω το ΓΙΑΤΙ).
Δεν μπορώ προσωπικά να μπω σε αυτή την κουβέντα αφενός γιατί σκαλίζουμε τα αυτονόητα και αναμασηθέντα αφετέρου γιατί δεν κατανοοω τις προθέσεις του συνομιλητή μου.Συγγνώμη αν είμαι υπερβολικός αλλά νομίζω πολλοί πως πολλοί εδώ μέσα θα θέλουν να κάνουν κουβέντα μαζί σου οπότε μην κρίνεις το φόρουμ από τη δική μου αρνητική στάση.

Αλήθεια όμως,αν θες πραγματικά να συζητήσουμε,για το νέο εφημεριακό καθεστώς τι γνώμη έχεις?Είναι αποτελεσματικό σύστημα ή εξουθενώνει τον ιατρό και καταστρατηγεί την ιδιωτική του ζωή?
Επίσης ποια πιστεύεις πως είναι η θέση ενός Γενικού Ιατρού στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας?'Εχει πρωταγωνιστικό ρόλο,θα τον εμπιστευόσουν ή θέλεις κάποιον πιο ειδικό σαν ιατρό αναφοράς?

Κάνουμε μια μικρή πρόοδο σήμερα και ανεβάζουμε λίγο το επίπεδο της κουβέντας...
Εγώ πάντως θα κάνω μια προσπάθεια να προχωρήσω το θέμα, αν θέλεις ακολουθείς.

Η ενασχόλησή μου είναι απολύτως ειλικρινής και ουσιαστική διότι θεωρώ ότι επηρεάζει την καθημερινότητα όλων μας και έχει πλέον άμεση σχέση με τις κοστοβόρες "παρενέργειες" του Μνημονίου στην κοινωνία. Και δεν πιστεύω ότι κάποιος πρέπει να είναι ειδικός ή επαγγελματίας για να συζητάει ένα θέμα, εφόσον χειρίζεται με προσοχή και αμεροληψία τα δεδομένα.

Σχετικά με τις ερωτήσεις σου, η γνώμη μου ως πολίτης-ασθενής:

1. Το νέο εφημεριακό καθεστώς (όπως το έχω διαβάσει και συζητήσει) είναι απαράδεκτο, πρωτίστως για τους γιατρούς & νοσηλευτές και τελικά για τους ίδιους τους ασθενείς ως ποιότητα υπηρεσίας. Τόσο απλά. Χωρίς προσλήψεις, σωστή κατανομή ειδικοτήτων και με συντήρηση των γνωστών σπαταλών σε προμήθειες που αφαιρούν πόρους από το ανθρώπινο δυναμικό, δεν γίνεται απολύτως τίποτα.
2. Μακάρι να υπήρχε (στην πράξη) και να ήταν σεβαστός ο θεσμός του Γενικού Ιατρού στη χώρα μας. Σε όλες τις ευρωπαϊκές ανεπτυγμένες χώρες, η πρωτοβάθμια υγεία περνάει από αυτή την ειδικότητα και φέρνει τα γνωστά αποτελέσματα υψηλού και στοχευμένου επιπέδου υπηρεσιών. Ακόμη και στο πολύπαθο NHS ο θεσμός λειτουργεί ικανοποιητικά (προσωπική εμπειρία από σπουδές πριν χρόνια). Μακάρι, κάθε οικογένεια να είχε έναν GP ως ιατρό αναφοράς και να μην περιφέρεται από ειδικότητα σε ειδικότητα ή να αναζητά "υποκατάστατο εξέτασης" στα φαρμακεία...

[tasath]

1. Αλήθεια φίλτατε @timex, η τελευταία σου φράση είσαι σίγουρος ότι ισχύει ή υπάρχει και αντίλογος (βλέπε "γράφω φάρμακα της εταιρείας που με προσέχει");

Το φαντάστηκα πως θα απαντούσες  όπως απάντησες αλλά περίμενα να σχολιάσεις και τα υπόλοιπα που ανέφερα.Δεν τα σχολίασες και υποθέτω πως συμφωνεις...
Φυσικά όπου υπάρχει λόγος ,υπάρχει και αντίλογος!
Το "γράφω φάρμακα της εταιρείας που με προσέχει" ισχύει τόσο για κάποιους γιατρούς, όσο και για κάποιους φαρμακοποιούς.
Προσωπικά θα προτιμούσα να συνταγογραφώ την χημική ουσία ενος φαρμάκου, παρά το εμπορικό όνομα ενος φαρμάκου. Αυτό θα με διευκόλυνε στα παρακάτω:
Πρώτον, δεν θα καθόμουν να ψαχνω στο συνταγολόγιο ή στο ιντερνετ ή να ρωτάω συναδέλφους, ποια ουσία ειναι το κάθε φάρμακο που παίρνει ο ασθενής.Κάποια είναι καινούρια,κάποια φασον και έχω την υποχρέωση να ξέρω τα εμπορικά ονόματα όλων των φαρμάκων.
Δεύτερον, δεν θα χαράμιζα τον χρόνο μου κάθε μέρα σχεδον, ακούγοντας τον κάθε φαρμακά να μου λέει για το φάρμακο που θέλει να προωθήσει. Η εγκύκλιος του υπουργείου που έλεγε πως οι παρουσιάσεις των φαρμάκων θα πρέπει να γίνονται σε κάποια αίθουσα του νοσοκομείου και αυτό κάθε 15 μέρες μόνο,με βόλευε αφάνταστα πολυ! Δυστυχώς δεν έγινε γιατί διαμαρτυρήθηκαν οι φαρμακάδες που είναι εκείνοι που εδιώκουν τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Θα ήμουν λοιπόν ευτυχισμένη αν μπορούσαν να γίνουν τα παραπάνω. Να συνταγογραφώ την ουσία και να διαλέγει ο φαρμακοποιός το εμπορικο όνομα του φαρμάκου που θα πουλήσει.Έτσι, θα ήταν και εκείνος που θα αναγκαζοταν να δει όλους τους φαρμακάδες αφου θα ήθελαν να προωθήσουν το φαρμακο τους.Δεν θα με επαιρναν τηλεφωνο λοιπον , για να μου πουν..."δεν υπαρχουν σταγόνες garamat, να δώσω synalar που είναι το ίδιο;"  Πώς είναι το ίδιο μου λες;

Τέλος να πω, πως ο γιατρός συνταγογραφεί αφου εξετάσει τον ασθενή, βάζει την υπογραφή του στην συνταγή και είναι υπέυθυνος για την υγεία του ασθενούς.Ο φαρμακοποιός είναι εκτελεστικό όργανο,απλά εκτελεί-πουλάει, χωρίς να είναι υπεύθυνος για την υγεία του ασθενούς.

Συνεπώς, έρχεσαι σε μια από τις ερωτήσεις που ήθελα να κάνω:
Πώς θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τους "φαρμακάδες" όπως τους ονομάζεις. Θα ήθελα να μάθω πως - πρακτικά- εσείς μπορείτε να αποφεύγετε τη συνεχή όχληση ή πως εγκαλείτε το υπουργείο σχετικά με τους χώρους ενημέρωσης. Επιπλέον, πως μπορούν να απομονωθούν οι "κακοί" συνάδελφοι που την έχουν δει έμποροι ή "αντιπρόσωποι" εταιρειών.

Για την τελευταία σου φράση θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω, ως προς την απολυτότητά της.
Δυστυχώς ο θεσμός του Γενικού Ιατρού δεν λειτουργεί στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι-ασθενείς να απευθύνονται στα φαρμακεία για βοήθεια. Επιπλέον, πολλοί ασθενείς παρακάμπτουν την ανάγκη να δουν γιατρό για συνηθισμένα συμπτώματα και πάνε στο φαρμακοποιό, παρά τις παραινέσεις του τελευταίου για ιατρική εξέταση.
Τέλος, δεν μπορείς να μηδενίσεις την ευθύνη του φαρμακοποιού όταν του ζητείται σκεύασμα χωρίς συνταγή γιατρού.
Εκτελεστικό όργανο γίνεται προφανώς στην ...εκτέλεση της συνταγής, παρ'όλο που δεν αποφεύγεται τελικά η επικοινωνία με τον γιατρό για πλείστα θέματα (λάθη στη συνταγή, διευκρινίσεις, κλπ). Αλλά να αλλάξει ένα ήδη συνταγογραφούμενο φάρμακο ο φαρμακοποιός χωρίς τη γραπτή αλλαγή του γιατρού πάνω στη συνταγή δεν γίνεται.

[EzeΤΡΟΛ]

Για όσους αναρωτιώμαστε πόσο βαθιές είναι οι ρίζες της διαπλοκής, της διαστροφής και της διαφθοράς στην Ελ, πήραμε την απάντησή μας βλέποντας τον αρχι-συνδικαλιστή φαρμακοποιό Θ. Αμπατζόγλου να διορίζεται πρόεδρος του ΙΚΑ (θητεία: Μάρτιος 2009 - Ιούνιος 2010) και να μοιράζει αφειδώς "δωράκια" προς τη συντεχνία του. ( Το ότι πρώτος πρόεδρος του ΙΚΑ υπήρξε το 1934 ο μετέπειτα Πρωθυπουργός πατρινός πολιτικός Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, υιός του πατρινού φαρμακοποιού  Κανέλλου Κανελλόπουλου, είναι μάλλον συμπτωματικό.)

Ο εν λόγω Θ. Αμπατζόγλου, ως αντιπρόεδρος του ΠΦΣ, υπήρξε το πλέον ακατάλληλο άτομο για να τοποθετηθεί στη Διοίκηση του ΙΚΑ λόγω της προφανούς σύγκρουσης συμφερόντων των δυο αυτών ιδιοτήτων. Ωστόσο, τον βάλανε! Κι ενώ τον βάλανε -υποτίθεται- για να προασπίσει τα συμφέροντα των 5.5 εκ. ασφαλισμένων του ΙΚΑ, αυτός προάσπιζε τα συμφέροντα των φαρμακοποιών και υπήρξε ο καλύτερος πελάτης των φαρμακείων και των φαρμακοβιομηχανιών! Συγκεκριμένα:
- αγόραζε φάρμακα σε τιμές λιανικής, παρότι αντιπροσώπευε το μισό πληθυσμό της Ελ και θα μπορούσε να πετύχει μια πολύ συμφερότερη διαπραγμάτευση!
- πλήρωνε ταρίφα/"φέσι" 23.8% στους συναδέλφους του φαρμακοποιούς για κάθε κουτί φαρμάκου ξεχωριστά!
- δεν είχε -λέει-, ούτε απέκτησε φυσικά, τη δυνατότητα να ελέγχει τις συνταγές ( όμως είχε τη δυνατότητα να τις πληρώνει! - με χρήματα των ασφαλισμένων φυσικά! )
- δεν κατέστρωσε ούτε αρνητική λίστα φαρμάκων, ούτε λίστα συνταγογραφούμενων φαρμάκων, ούτε θεραπευτικά πρωτόκολλα προκειμένου να βάλει φραγμό στην ασύδοτη φαρμακοφαγία, παρά μόνο εξέδωσε μια οδηγία της πλακίτσας για να συνταγογραφεί κανείς και εκτός ενδείξεων με την παγκόσμια πατέντα της γνωμάτευσης αναντικατάστατου

Σε όλο αυτό το διάστημα το αδελφό σωματείο του ΙΚΑ (ο ΠΦΣ δηλαδή) ποτέ δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί για τα αίσχη της κατασπατάλησης που συνέβαιναν (9 δις πλήρωσε η Ελ σε φάρμακα για το 2009), παρά μόνο αρέσκονταν σε θριαμβολογικές αναδημοσιεύσεις μέσα από το πόρταλ του βαρύγδουπων δηλώσεων του Θ. Αμπατζόγλου για "Το Μεγάλο Έργο που ξεκινά στο ΙΚΑ (my ass)", "Το Μέλλον των Φαρμακείων στην Ελλάδα ( To μέλλον της Ελλάδας ποιό είναι; ) " και την "Αγαστή σχέση φαρμακοποιού-ιατρικού επισκέπτη"  κ.α.

Γι΄αυτό ακριβώς κ. tasath είστε υπόλογοι στη συνείδηση του Ελ συνταγογράφου όταν αυτός συντάσσει τα τσεκ (συγγνώμη, τις συνταγές) σας: Επειδή τα προκλητικά προνόμια σας (κλειστό επάγγελμα+κληρονομικότητα+ακριβές τιμές φαρμάκων+πολλά φάρμακα+κέρδος 23.8%) είναι νόμιμα και θεσμοθετημένα!

Εκτός των όσων ανέφερε ο κ. Δ. Κουναλάκης και που με βρίσκουν σύμφωνο (πλην της μεταβίβασης κληρονομικώ τω δικαιώματι της άδειας ιδρύσεως φαρμακείου από γονέα σε τέκνο φαρμακοποιούς), θα προσέθετα ότι είναι καιρός να θεσμοθετηθεί και σε αυτή την εσχατιά της Βαλκανικής το αυτονόητο, δηλαδή να καθορίζει ο ιατρός τη διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής και ο φαρμακοποιός να υπολογίζει και να χρεώνει μόνο όσες κάψουλες, mg ή ml φαρμάκου απαιτούνται και όχι φάρμακα να περισσεύουν και να πάνε στράφι (αν και πληρώθηκαν κανονικά) όπως γίνεται τώρα.

Επίσης, θα ήθελα να διαφοροποιηθώ και στο θέμα του αποκλεισμού ενός νέου πτυχιούχου φαρμακευτικής από το δικαίωμα του να ανοίξει φαρμακείο, όποτε θέλει, όπου θέλει. Αν τους δούμε ως ανώνυμο πληθυσμό, ίσως κάποια επιπλέον ακόμη φαρμακεία να μην είναι αναγκαία (το αντίθετο μάλιστα: οι πολλοί led σταυροί στις ελ πόλεις δίνουν την εντύπωση πολλών εκκλησιών ή νεκροταφείου), αλλά αν εξετάσουμε ως άτομο ξεχωριστά τον κάθε νέο φαρμακοποιό, αποκλεισμένο από το δικαίωμα στη νόμιμη εργασία στον τόπο του, τότε θα δούμε ότι έχει κι αυτός τα δίκια του. Και ας αναμασουλά τα δικά του ο φραγκάτος φαρμακοποιός της γειτονιάς μας.   

Disclaimer: Ο γράφων είχε την κωλοφαρδία να περάσει κατά λάθος στη Φαρμακευτική του ΑΠΘ, αλλά βλακωδώς την εγκατέλειψε τον επόμενο χρόνο για να επακολουθήσουν τα υπόλοιπα και να φτάσει σήμερα ως εδώ.

[Gatekeeper]

Σωστές  οι παρατηρήσεις σου  Δημήτρη.
Ας δούμε ποιοι χάνουν και  ποιοι κερδίζουν από την απελευθέρωση των φαρμακείων και την ηλεκτρονική συνταγογράφηση :
Χάνουν:
1.   H  IMS, στην οποία πληρώνουν κάθε χρόνο τρελά royalties οι φαρμακευτικές. Με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση θα έχουν αξιόπιστα δεδομένα, ως εκ τούτου η IMS είναι πολυτέλεια.
2.   Οι Ελληνικές μικρές φαρμακοβιομηχανίες. Καταρχάς λόγω μείωσης  τζίρου και  διακοπής της  εκπροσώπησης ,μέσω αυτών, ξένων  εταιριών  στην ελληνική αγορά.Καθως η αγορά αποκτά κανόνες οι ξένες φαρμακευτικές επιλέγουν την απευθείας πώληση, όχι  την εκπροσώπηση μέσω των ελληνικών.πχ  Γερολυματος – Bristol.
3.   Οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι. Δυστυχώς πολλοί θα απολυθούν. Ο  ρόλος τους πέρα της ενημέρωσης έγκειται στην συλλογή στοιχείων που αποδεικνύουν την συνταγογραφικη συνηθεια των ιατρών. Με την ηλεκτρονική συνταγογράφηση οι πληροφορίες είναι άμεσες και το marketing στοχευμένο.
4.   Οι φαρμακοποιοί  χωρίς  φαρμακείο. Θα πέσουν στην μεγάλη παγίδα. Θα ανοίξουν φαρμακεία επενδύοντας μεγάλα ποσά, τα οποία θα αναγκαστούν στο μέλλον  να κλείσουν (last in,first out)
5.   Οι  ακριτικές περιοχές , θα βλέπουν τους φαρμακοποιούς….. να περνούν.
6.   Οι φαρμακοποιοί θα δουν τον τζίρο τους να μειώνεται.

Κερδίζουν:
1.   Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες
2.   Οι αλυσίδες φαρμακείων που θα δημιουργηθούν.
3.   Τα ασφαλιστικά ταμεία (μείωση πλασματικής συνταγογραφησης)
4.   ΟΙ ιατροί μακροπρόθεσμα.

Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση θα εξαλείψει την πλασματική ζήτηση? Ας δούμε τι γίνεται στην Αμερική.
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Τι δύναμη έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες? Ας δούμε τι συμβαίνει στην Γερμανία

[tasath]

Γι΄αυτό ακριβώς κ. tasath είστε υπόλογοι στη συνείδηση του Ελ συνταγογράφου όταν αυτός συντάσσει τα τσεκ (συγγνώμη, τις συνταγές) σας: Επειδή τα προκλητικά προνόμια σας (κλειστό επάγγελμα+κληρονομικότητα+ακριβές τιμές φαρμάκων+πολλά φάρμακα+κέρδος 23.8%) είναι νόμιμα και θεσμοθετημένα!

Μην τα μπερδεύεις, προσωπικά υπόλογος δεν είμαι σε κανέναν. Η ιστορία θα δείξει αν ο εν λόγω κύριος έκανε περισσότερα ή λιγότερα από ότι είχαν κάνει οι προηγούμενοι αυτού στην ίδια θέση. Αλλά δεν θα κρίνω κομματικές επιλογές, έξυπνοι άνθρωποι είμαστε.

Αλλά δεν καταλαβαίνω σε τι σου φταίει ο εκτελών τη συνταγή που εσύ έγραψες! Πολλά φάρμακα; Μην τα γράφεις! Ακριβά φάρμακα; Διάλεξε κάτι φτηνότερο! Δεν μπορεί π.χ. γιατροί μιας ολόκληρης περιοχής να γράφουν επί ένα δίμηνο προστατευτικά αγγείων σε κάθε σχεδόν συνταγή (για πάσα νόσον και μαλακίαν) και να σου φταίει ο φαρμακοποιός που δίνει αυτό που εσύ όρισες. Για το κλειστό επάγγελμα και την κληρονομικότητα με βρίσκεις σύμφωνο, αλλά δες τι γράφει και ο επόμενος συνforumίστας για το ποιος τελικά κερδίζει. Για την Ακριβο/Πολυ-φαρμακία, οι γιατροί έχουν την ίδια και μεγαλύτερη ευθύνη (αφού συνταγογραφούν), όπως και οι εταιρείες που φυσικά κοιτάνε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Α, και ορισμένες φαρμακαποθήκες που στην πρώτη στραβή κάνουν και καμιά παράλληλη εξαγωγή...

Εκτός των όσων ανέφερε ο κ. Δ. Κουναλάκης και που με βρίσκουν σύμφωνο (πλην της μεταβίβασης κληρονομικώ τω δικαιώματι της άδειας ιδρύσεως φαρμακείου από γονέα σε τέκνο φαρμακοποιούς), θα προσέθετα ότι είναι καιρός να θεσμοθετηθεί και σε αυτή την εσχατιά της Βαλκανικής το αυτονόητο, δηλαδή να καθορίζει ο ιατρός τη διάρκεια της θεραπευτικής αγωγής και ο φαρμακοποιός να υπολογίζει και να χρεώνει μόνο όσες κάψουλες, mg ή ml φαρμάκου απαιτούνται και όχι φάρμακα να περισσεύουν και να πάνε στράφι (αν και πληρώθηκαν κανονικά) όπως γίνεται τώρα.

Συμφωνώ απόλυτα, θα βοηθήσουμε και το περιβάλλον έτσι από άχρηστα φάρμακα.

Επίσης, θα ήθελα να διαφοροποιηθώ και στο θέμα του αποκλεισμού ενός νέου πτυχιούχου φαρμακευτικής από το δικαίωμα του να ανοίξει φαρμακείο, όποτε θέλει, όπου θέλει. Αν τους δούμε ως ανώνυμο πληθυσμό, ίσως κάποια επιπλέον ακόμη φαρμακεία να μην είναι αναγκαία (το αντίθετο μάλιστα: οι πολλοί led σταυροί στις ελ πόλεις δίνουν την εντύπωση πολλών εκκλησιών ή νεκροταφείου), αλλά αν εξετάσουμε ως άτομο ξεχωριστά τον κάθε νέο φαρμακοποιό, αποκλεισμένο από το δικαίωμα στη νόμιμη εργασία στον τόπο του, τότε θα δούμε ότι έχει κι αυτός τα δίκια του. Και ας αναμασουλά τα δικά του ο φραγκάτος φαρμακοποιός της γειτονιάς μας.

   

Συμφωνώ επίσης, δυστυχώς οι συγκεκριμένοι θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι της νέας κατάστασης...

[Δ. Κουναλάκης]

Σας παραπέμπω στο site της Καθημερινής όπου ο Τάσος Τέλλογλου αναλύει γιατί οι μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων τελικά δεν οδήγησαν στην επιθυμητή μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Η λύση είναι προφανής: έλεγχος της συνταγογράφησης (ιδανικά, με ηλεκτρονικό τρόπο). Αυτός που συνταγογραφεί, να ελέγχεται ποικιλοτρόπως. Αυτό αγγίζει και το άλλο thread (Ακριβοφαρμακία) αφού ο έλεγχος μπορεί να πλήξει και τις γνωστές εξαρτήσεις εταιρειών-γιατρών και να απομονώσει τους παραβάτες. Ταυτόχρονα επιλύει και το θέμα των φαρμακοποιών-παραβατών και όλων των απαράδεκτων πρακτικών που συνοδεύουν την ανεξέλεγκτη εκτέλεση των συνταγών από ορισμένα κυκλώματα.

Το ερώτημα είναι πότε μπορεί να μπει σε εφαρμογή ένα τέτοιο σύστημα, ποιός θα είναι ο αλγόριθμός ελέγχου, κλπ.
Για παράδειγμα, αν ένα τέτοιο σύστημα επιτρέπει τη συνταγογράφηση βάσει δραστικής, θα μπορεί ο Γιατρός να επιλέξει εμπορική ονομασία ή θα το κάνει ο φαρμακοποιός (extreme σενάριο); Σε τέτοια περίπτωση, οι ιατρικοί επισκέπτες απλά θα αλλάξουν δρομολόγια
Αν επιτρέπεται η επιλογή της εμπορικής ονομασίας, πως το σύστημα θα χειρίζεται τις περιπτώσεις original & γενόσημων, ώστε να μην "ρίχνει" μια εταιρεία σε σχέση με άλλες;

Το άρθρο στην καθημερινή σκοπό έχει να περάσει συγκεκριμένες απόψεις που βολεύουν το συγγραφέα και τους χορηγούς του.

Όσοι μιλούν για την συνταγογράφηση ελάχιστα ξέρουν από την πραγματικότητα. Αυτό φάνηκε και στα κείμενα της δημόσιας διαβούλευσης που έχουν βγει κατά καιρούς.
Έλεγχος χωρίς στοιχεία δεν γίνεται.... Και υπάρχουν δύο επιλογές:
α) Βάζεις gatekeeper, τον οποίο στηρίζεις θεσμικά και τους αφήνεις τον έλεγχο και την ευθύνη. Το κανουν οι Βρετανοί. Είσαι ασθενής, επιλέγεις οικογενειακό ιατρό και αυτός είναι θεσμικά κατοχυρωμένος να επιλέξει την φαρμακευτική αγωγή σου και ελέγχεται για αυτό. Το μεγαλύτερο παράπονο των ιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι οι οικογενειακοί ιατροί δεν συνταγογραφούν στην πλειοψηφία τις ουσίες/φάρμακα που προτείνουν στους ασθενείς που τους επισκέφτηκαν. Αλλά εκεί ο γενικός-οικογενειακός ιατρός επικουρείται από το ίδιο το σύστημα υγείας με επιτροπές που ξεσκονίζουν τις φαρμακευτικές ουσίες και δίνουν ετοιμη πληροφορία για το τι περιμένουμε από μια φαρμακευτική αγωγή και με οικονομικά κριτήρια. Μπορείτε να δειτε ας πουμε τι κατανάλωση σαρτάνης γίνεται εκεί. Ο ασθενής μπορεί να αλλάξει ιατρό εάν θέλει αλλά μιλάμε για μια χώρα που οι γιατροί σπανίζουν.
β) Βάζεις όλους στο παιχνίδι. Τι εννοώ; Βάζεις ηλεκτρονική συνταγογράφηση και επιτρέπεις σε όλους να συνταγογραφήσουν φάρμακα και μετά ρίχνεις καμπάνες. Λύσεις υπάρχουν πολλές και απλές. Αφαιρείς την άδεια του φαρμακείου για 6 μήνες όταν βγει φάρμακο απο φαρμακείο που απαιτεί συνταγή ιατρού και αυτή δεν υπάρχει και δεν είναι στην λίστα των χρονίων φαρμάκων του ασθενή στην ηλεκτρονική συνταγογραφία, φτιάξε ομάδα σαν το ΣΔΟΕ έαν θέλεις. Κάνε συνεργασία με μια μεγάλη χώρα όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και φέρε την έτοιμη πληροφορία για το γιατρό στην Ελλάδα.

Το 70% της συνταγογράφησης αγνοείται η προέλευση του.... Η σφραγίδα του ιατρού στην συνταγή του ταμείου μάλλον είναι παραπλανητική για το ποιος έδωσε το φάρμακο.

Το θέμα της ουσίας ή το σκευάσματος δεν θα αλλάξει το κόστος. Το ερώτημα μου είναι ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις παρενέργειες του φαρμάκου. Αυτός επιλέγει σκεύασμα. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πλειοψηφία των φαρμάκων το 5% του χαπιού είναι η δραστική ουσία. Το υπόλοιπο είναι τα έκδοχα. Και κάνουν ωραιότατες αλλεργίες.....

[EzeΤΡΟΛ]

Αλλά δεν καταλαβαίνω σε τι σου φταίει ο εκτελών τη συνταγή που εσύ έγραψες! Πολλά φάρμακα; Μην τα γράφεις! Ακριβά φάρμακα; Διάλεξε κάτι φτηνότερο! Δεν μπορεί π.χ. γιατροί μιας ολόκληρης περιοχής να γράφουν επί ένα δίμηνο προστατευτικά αγγείων σε κάθε σχεδόν συνταγή (για πάσα νόσον και μαλακίαν) και να σου φταίει ο φαρμακοποιός που δίνει αυτό που εσύ όρισες.

Σε αυτά έχεις δίκιο, πανάθεμά σε βρε αφιλότιμε. Νομίζεις όμως ότι δεν χαλιέμαι όταν υπογράφω αχνιστά Πλαβίξ, σπαρταριστά Σπιρίβα και ολοζώντανα Καζοντέξ; Ή νομίζεις ότι δεν χάνω τον ύπνο μου το βράδυ της μέρας που θα περάσει από μπροστά μου και θα αναπαράγω συνταγή με Εξελόν; Ή ότι δεν θα κλείσω μάτι σκεπτόμενος ότι την επομένη θα πάω σε ένα Π.Ι. όπου οι ασφαλισμένοι θα μου ζητήσουν φάρμακα 5 και 6 χιλιάδων ευρώ; Ή, νομίζεις ότι τη στιγμή που γράφω τις συνταγές δεν φαντασιώνομαι ότι είμαι πίσω από τον πάγκο ενός φαρμακείου και μου έρχονται ζεστές οι συνταγές που άλλος ετοίμασε για μένα, δουλεμένες στο χέρι με κέφι και μεράκι;

Να ξέρεις όμως ότι, όπως γράφει και ο κ. Κουναλάκης, δεν ευθύνεται πάντοτε ο ιατρός που συντάσσει τη συνταγή του Ταμείου, αλλά ο ιατρός που εξέτασε τον ασθενή και έθεσε τη διάγνωση (ή "διάγνωση") και τη φαρμακευτική αγωγή. Επίσης, να ξέρεις ότι είναι απίστευτα δύσκολο να κόψεις στο χωριό φάρμακα (ιδίως τα ακριβά που έχουν και μηδενική συμμετοχή όπως το Εξελόν) που έγραψε στον ασφαλισμένο κάποιος καθηγηταράς στη μεγάλη πόλη.

Κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους για τις περιπτώσεις όπου ένας ασφαλισμένος ζητάει από έναν ιατρό συνταγή με φάρμακα που του έδωσε άλλος ιατρός - και δεν είναι δύσκολο. Ο κ. Μιχάλης το έχει ήδη γράψει: Στον Καναδά, ο (εξουσιοδοτημένος από το Ταμείο) ιατρός εξετάζει, θέτει τη διάγνωση και την αγωγή, καθορίζει τη διάρκειά της και ορίζει την ημερομηνία επανεξέτασης. Μέχρι τότε, ο ασφαλισμένος κάνει μηνιαίες επανεκτελέσεις της συνταγής στο φαρμακείο χωρίς να περνάει ξανά από τον ίδιο ή άλλον ιατρό. Πώς σας φαίνεται;

[Δημήτρης Μακρέας]

Η ουσία είναι μία!
Οι γιατροί έχουμε καταντήσει απλοί μεσολαβητές ανάμεσα στους ασθενείς και στο φάρμακο και τη βιοιατρική τεχνολογία.
Η σύγχρονη ιατρική είναι στο σύνολό της δομημένη στη βάση της φαρμακοθεραπείας και πλήρως εμπορευματοποιημένη.
Η έρευνα είναι επίσης πλήρως υποταγμένη στις φαρμακευτικές και ο φαύλος κύκλος θα διαιωνίζεται εις το άπειρο
όσο δεν συγκροτείτε ένα ριζικά διαφορετικό μορφωτικό πρότυπο και μια στροφή της επιστήμης.
Μέχρι τότε ΚΑΛΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ!!!!!!!!

[D-Michalis]

ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ?
Κατ’ αρχήν προσωπικά δεν καταλαβαίνω τι είναι λειτούργημα. Όλες οι συντεχνίες που κατά κανόνα δυναστεύουν τους πολίτες και παίζουν με τον πόνο τους (για μια καλύτερη ζωή=πολιτικοί, για την αιώνια γαλήνη τους=εκκλησία, για την ευρωστία-υγεία τους=γιατροί, για την …? (ποιά?)=φαρμακοποιοί, για, για, ..) επιμένουν και απαιτούν να αντιμετωπίζονται ως λειτουργοί. Λειτούργημα λοιπόν είναι ένα επάγγελμα (ή δράση?) που απευθύνεται σε πρώτης γραμμής ανάγκες του ανθρώπου? Θα το δεχόμουν, αν ήταν προσφορά κοινωνική, όπως κάποτε οι –δογματικές και παρωπίδες φέρουσες, αλλά πραγματικά προσφέρουσες- νοσοκόμες του ελέους. Και τέλος -τέλος, γιατί δεν είναι λειτούργημα το επάγγελμα του σκουπιδιάρη που αν δεν το ασκούσε, η δημόσια υγεία θα πήγαινε στο ναδίρ και όλοι εμείς στον άλλο κόσμο? Έλα τώρα που θα βάλουμε το σκουπιδιάρη στο ίδιο ένδοξο κάδρο των λειτουργών όπου μοστράρουν όλοι οι καθώς πρέπει !! Σα πολλά δε μας τα λές? Ρε, μήπως δεν είσαι γιατρός και δηλώνεις ψευδή ιδιότητα στο profile σου !!!
Σήμερα όλοι εμείς ασκούμε ένα επάγγελμα. Προσφέρουνε υπηρεσίες που εκπαιδευτήκαμε να προσφέρουμε και απαιτούμε να εισπράξουμε για να ζήσουμε από αυτές. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ είμαστε λοιπόν και τίποτε άλλο. (Αλήθεια, είμαστε τουλάχιστον επαγγελματίες?). Τα περί λειτουργημάτων τα χρειαζόμαστε για να θωπεύουμε τον εγωισμό μας, να βαυκαλιζόμαστε ή και να απατούμε τους αγωνιωδώς ατενίζοντες σε εμάς για βοήθεια.
Έστω όμως ότι δέχομαι ότι υπάρχει σε ορισμένα επαγγέλματα λειτούργημα. Τότε αναδύονται τα κατωτέρω ερωτήματα για τους φαρμακοποιούς:
Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για λειτούργημα όταν:
1.   η δράση αποτελεί απλή διακίνηση τεμαχίων ή ποσοτήτων υγρών που δίδονται κατ΄ εντολή άλλων (ιατρών)? (όταν υπάρχε ιπραγματική παρέμβαση, όπως χορήγηση αγωγής, τότε, ξέρουμε όλοι ότι πρόκειται για παρανομία). Και μη μου πείτε για το ρόλο τους στα μη συνταγογραφούμενα !! Αυτά πωλούνται και στο ελεύθερο εμπόριο. Παντού στον κόσμο. Αλλά, έστω ότι σε αυτή την περίπτωση μπορούσαν να παίξουν ένα ρόλο λειτουργού. Τον παίζουν ?
2.   το δικαίωμα λειτουργίας ενός φαρμακείου μεταβιβάζεται κληρονομικώ δικαίω?
3.   η διασφάλιση αξιόλογου έως πολύ υψηλού εισοδήματος αποτελεί δεδομένο και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για την άσκησή του?

Κάποτε ο φαρμακοποιός ήταν λειτουργός (πάντα για λόγους συζήτησης). Έφτιαχνε φάρμακα και η ευθύνη του ήταν τεράστια γιατί συμμετείχε ουσιαστικά με αυτό στην τελική παρέμβαση στην υγεία / αρρώστια του ανθρώπου. Σήμερα δεν συμμετέχει.
Είναι κακό αυτό? Για μένα όχι. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Αν ασκείς «λειτούργημα» είσαι άξιος πολίτης, ενώ αν ασκείς επάγγελμα είσαι μίασμα?
Καθόλου ντροπή, καθόλου κακό. Απλά επάγγελμα. Σημαντικό για την εύρυθμη λειτουργία ενός συστήματος υγείας (αρρώστιας) αλλά επάγγελμα.

ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ?
Τι θα πεί κλειστό επάγγελμα? Επάγγελμα που ασκείται υπό όρους? Τότε ναι. Να είναι κλειστό. Μήπως όμως λειτουργούμε σκοταδιστικά και όχι ενημερωτικά όταν μιλάμε για «κλειστό» ή «ανοιχτό» και όχι για τους όρους?
Γιατί δεν ανοίγουμε μία συζήτηση για τους όρους? Γιατί δεν μπαίνουμε στην ουσία?
π.χ. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για δικαιοσύνη –και πολύ περισσότερο για λειτούργημα- όταν εγώ είμαι φαρμακοποιός και άμα πεθάνω η σύζυγος μου να μπορεί να λειτουργεί το φαρμακείο? Μπακάλικο είναι? Πώς το αντιστοιχίζουν αυτό με το λειτούργημα οι υποστηρικτές του? Άμα πεθάνει ο παπάς της ενορίας μου, να πηγαίνω να εξομολογούμε στην παπαδιά? Άμα πεθάνει ο γιατρός, να πηγαίνω στην «γιατρέσα». Ας σοβαρευτούμε.
Για μένα δεν μπορούμε να λέμε ότι μας πονάει στ’ αλήθεια το θέμα, αν δε δούμε τα επί μέρους «περιοριστικά» απαραίτητα του θέματος.

Θα αναφέρω μόνο ορισμένα σημεία, ενδεικτικά:
Αποστάσεις: Ναι
Πληθυσμιακά δεδομένα? ΝΑΙ
Δικαιώματα μετά την συνταξιοδότηση: ΟΧΙ
Ποσοστό επί της λιανικής: ΟΧΙ.
Όσο δουλειά –εργατοώρες –κόστος θέλει ο φαρμακοποιός να διακινήσει ένα κουτί των 2 ευρώ, την ίδια θέλει και για ένα των 500. Γιατί λοιπόν να πάρει πιο πολλά για εκείνο? Για να έχει κίνητρο για το σαμποτάρισμα των φθηνών και προώθηση των ακριβών? Θα μου πείτε: Το ακριβό έχει περισσότερο κόστος χρήματος, αφού δεσμεύει για Χ διάστημα πολλά λεφτά (από όταν το αγοράζει, έως να πάρει τα χρήματα από το ταμείο). ΟΚ. Λογικό. Δεν υπάρχουν όμως λύσεις?
Πώς θα σας φαίνονταν π.χ. Στάνταρ τιμή κατά κουτί + συντελεστή επί της τιμής του φαρμάκου για αποζημίωση δέσμευσης κεφαλαίου ? (και μη μου πείτε 28 και 30 % που είναι σήμερα. Αυτό είναι αισχροκέρδεια και μπορεί να αποδειχθεί άμεσα αν συγκριθεί με το μέσο όρο κέρδους πουλώντων άλλα εμπορεύματα). Ή π.χ. στάνταρ τιμή κατά κουτί + Χ% επί της τιμής για κάθε μήνα καθυστέρησης εξόφλησης από το Ταμείο?
Απα πα πα θα μου πείτε. Με αυτό το σύστημα, αν αύριο τα ταμεία αρχίσουν να πληρώνουν αμέσως, την κάτσαμε τη βάρκα.
Διασφάλιση αξιοπρεπούς εισοδήματος, ναι. Αισχροκέρδεια, όχι. Θα αποδεχόμουν, ακόμη και εγγυημένο εισόδημα με επιδότηση για φαρμακεία σε απομονωμένες περιοχές, αλλά αυτό που γίνεται είναι σκανδαλώδες.

Σκεύασμα ή Ουσία?
Κλίνω υπέρ του σκευάσματος γιατί δεν είναι μόνο η ουσία (το είπε και κάπου πριν ο κ. Κουναλάκης). Δεν θα επεκταθώ τώρα. Ίσως με άλλη ευκαιρία. Όμως, λέω ότι: αν γίνει ουσία, απλά θα πάει το αλισφερίσι από τους γιατρούς στους φαρμακοποιούς. Δεν είναι λύση. Το αλισφερίσι που κουβαλά το «σκεύασμα» ως παρενέργεια, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο τροχός έχει ανακαλυφθεί. Απλά, πρέπει να τους φορέσουμε σε σύγχρονα αυτοκίνητα και όχι σε κάρα.

Όσο για τους γιατρούς που δεν αναφέρθηκα?  Όσο η αγορά κινείται έτσι, πάντα ένα μη ευκαταφρόνητο ποσοστό θα παίζουν τον παπά. Τι θαρρείτε? Στις χώρες που δεν έχουν τέτοια φαινόμενα (εκτεταμένα βέβαια, γιατί παντού υπάρχουν) υπάρχουν άγιοι γιατροί? Ίδιοι είμαστε όλοι οι άνθρωποι. Το έχω πεί πολλές φορές: Οι άγγελοι είναι στους ουρανούς. Εδώ, στη γή υπάρχουν άνθρωποι με αδυναμίες, πάθη, ανάγκες –πραγματικές ή εικονικές, άρα επιρρεπείς σε προβληματικές συμπεριφορές.
Εκεί λοιπόν υπάρχουν συστήματα που δεν τους αφήνουν απλά τα περιθώρια για πλιάτσικο. Τέτοια μπορούσαμε να φτιάξουμε. Απλά δεν θέλουμε για ποικίλους λόγους. Ένας π.χ. είναι ότι στην αναμπουμπούλα μπορεί να ελπίζουμε όλοι ότι θα κονομήσουμε, άλλος π.χ. είναι ότι έτσι έχουμε το άλλοθι για να κάνουμε το ιατρικό σώμα αποδιοπομπαίο τράγο όποτε θέλουμε να λεηλατήσουμε το σύστημα υγείας, άλλος π.χ. γιατί πρέπει να θρέψουμε 150% περισσότερους γιατρούς και δεν ξέρω πόσους % περισσότερους φαρμακοποιούς, άλλος, άλλος, χίλιοι άλλοι που σε άλλη ευκαιρία μπορούμε να αναλύσουμε.

Συγνώμη αν μακρηγόρησα, αλλά με κούρασε αυτή η συζήτηση για «κλειστό» ή «ανοιχτό» επάγγελμα, χωρίς να ακουμπάμε το ψητό και αυτή η ηδονιστική μακαριότητά μας όταν ανακλινόμαστε στο βελούδο αναπαυτικό ανάκλιντρο του «λειτουργού» για να αποπατήσουμε επάνω σε όλους του «υπηκόους»

[EzeΤΡΟΛ]

Αγαπητέ διακομιστή και το Exelon έχει κουπόνι και συνταγογραφείται.

Προσωπικά, με έχει κουράσει η μάχη κατά του Εxelon και των Εxelon-like φαρμάκων. Ας κάνει πια η ίδια η Πολιτεία το χρέος της:
- Ας μειώσει τις τιμές τους.
- Ας αλλάξει τη συμμετοχή του ασφαλισμένου από το γελοίο και άδικο (σε σχέση με άλλες παθήσεις όπως το ΑΕΕ, η κολπική μαρμαρυγή ή το MDS που έχουν συμμετοχή 25%) ποσοστό συμμετοχής 0% σε 50% ή 75%.
και, στην τελική,
- Ας τους αφαιρέσει το κουπόνι να ησυχάσουμε μια και καλή.