Θέματα Εργασίας > Εμπειρίες κατά την εργασία στην ΠΦΥ

Απ: Στη χώρα της πολυφαρμακίας

<< < (186/253) > >>

Δ. Κουναλάκης:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος
Σας παραπέμπω στο site της Καθημερινής όπου ο Τάσος Τέλλογλου αναλύει γιατί οι μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων τελικά δεν οδήγησαν στην επιθυμητή μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης στη χώρα μας:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

Η λύση είναι προφανής: έλεγχος της συνταγογράφησης (ιδανικά, με ηλεκτρονικό τρόπο). Αυτός που συνταγογραφεί, να ελέγχεται ποικιλοτρόπως. Αυτό αγγίζει και το άλλο thread (Ακριβοφαρμακία) αφού ο έλεγχος μπορεί να πλήξει και τις γνωστές εξαρτήσεις εταιρειών-γιατρών και να απομονώσει τους παραβάτες. Ταυτόχρονα επιλύει και το θέμα των φαρμακοποιών-παραβατών και όλων των απαράδεκτων πρακτικών που συνοδεύουν την ανεξέλεγκτη εκτέλεση των συνταγών από ορισμένα κυκλώματα.

Το ερώτημα είναι πότε μπορεί να μπει σε εφαρμογή ένα τέτοιο σύστημα, ποιός θα είναι ο αλγόριθμός ελέγχου, κλπ.
Για παράδειγμα, αν ένα τέτοιο σύστημα επιτρέπει τη συνταγογράφηση βάσει δραστικής, θα μπορεί ο Γιατρός να επιλέξει εμπορική ονομασία ή θα το κάνει ο φαρμακοποιός (extreme σενάριο); Σε τέτοια περίπτωση, οι ιατρικοί επισκέπτες απλά θα αλλάξουν δρομολόγια ;)
Αν επιτρέπεται η επιλογή της εμπορικής ονομασίας, πως το σύστημα θα χειρίζεται τις περιπτώσεις original & γενόσημων, ώστε να μην "ρίχνει" μια εταιρεία σε σχέση με άλλες;

--- Τέλος παράθεσης ---

Το άρθρο στην καθημερινή σκοπό έχει να περάσει συγκεκριμένες απόψεις που βολεύουν το συγγραφέα και τους χορηγούς του.

Όσοι μιλούν για την συνταγογράφηση ελάχιστα ξέρουν από την πραγματικότητα. Αυτό φάνηκε και στα κείμενα της δημόσιας διαβούλευσης που έχουν βγει κατά καιρούς.
Έλεγχος χωρίς στοιχεία δεν γίνεται.... Και υπάρχουν δύο επιλογές:
α) Βάζεις gatekeeper, τον οποίο στηρίζεις θεσμικά και τους αφήνεις τον έλεγχο και την ευθύνη. Το κανουν οι Βρετανοί. Είσαι ασθενής, επιλέγεις οικογενειακό ιατρό και αυτός είναι θεσμικά κατοχυρωμένος να επιλέξει την φαρμακευτική αγωγή σου και ελέγχεται για αυτό. Το μεγαλύτερο παράπονο των ιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ότι οι οικογενειακοί ιατροί δεν συνταγογραφούν στην πλειοψηφία τις ουσίες/φάρμακα που προτείνουν στους ασθενείς που τους επισκέφτηκαν. Αλλά εκεί ο γενικός-οικογενειακός ιατρός επικουρείται από το ίδιο το σύστημα υγείας με επιτροπές που ξεσκονίζουν τις φαρμακευτικές ουσίες και δίνουν ετοιμη πληροφορία για το τι περιμένουμε από μια φαρμακευτική αγωγή και με οικονομικά κριτήρια. Μπορείτε να δειτε ας πουμε τι κατανάλωση σαρτάνης γίνεται εκεί. Ο ασθενής μπορεί να αλλάξει ιατρό εάν θέλει αλλά μιλάμε για μια χώρα που οι γιατροί σπανίζουν.
β) Βάζεις όλους στο παιχνίδι. Τι εννοώ; Βάζεις ηλεκτρονική συνταγογράφηση και επιτρέπεις σε όλους να συνταγογραφήσουν φάρμακα και μετά ρίχνεις καμπάνες. Λύσεις υπάρχουν πολλές και απλές. Αφαιρείς την άδεια του φαρμακείου για 6 μήνες όταν βγει φάρμακο απο φαρμακείο που απαιτεί συνταγή ιατρού και αυτή δεν υπάρχει και δεν είναι στην λίστα των χρονίων φαρμάκων του ασθενή στην ηλεκτρονική συνταγογραφία, φτιάξε ομάδα σαν το ΣΔΟΕ έαν θέλεις. Κάνε συνεργασία με μια μεγάλη χώρα όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και φέρε την έτοιμη πληροφορία για το γιατρό στην Ελλάδα.

Το 70% της συνταγογράφησης αγνοείται η προέλευση του.... Η σφραγίδα του ιατρού στην συνταγή του ταμείου μάλλον είναι παραπλανητική για το ποιος έδωσε το φάρμακο.

Το θέμα της ουσίας ή το σκευάσματος δεν θα αλλάξει το κόστος. Το ερώτημα μου είναι ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις παρενέργειες του φαρμάκου. Αυτός επιλέγει σκεύασμα. Ας μην ξεχνάμε ότι στην πλειοψηφία των φαρμάκων το 5% του χαπιού είναι η δραστική ουσία. Το υπόλοιπο είναι τα έκδοχα. Και κάνουν ωραιότατες αλλεργίες.....

EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΑλλά δεν καταλαβαίνω σε τι σου φταίει ο εκτελών τη συνταγή που εσύ έγραψες! Πολλά φάρμακα; Μην τα γράφεις! Ακριβά φάρμακα; Διάλεξε κάτι φτηνότερο! Δεν μπορεί π.χ. γιατροί μιας ολόκληρης περιοχής να γράφουν επί ένα δίμηνο προστατευτικά αγγείων σε κάθε σχεδόν συνταγή (για πάσα νόσον και μαλακίαν) και να σου φταίει ο φαρμακοποιός που δίνει αυτό που εσύ όρισες.

--- Τέλος παράθεσης ---

Σε αυτά έχεις δίκιο, πανάθεμά σε βρε αφιλότιμε. Νομίζεις όμως ότι δεν χαλιέμαι όταν υπογράφω αχνιστά Πλαβίξ, σπαρταριστά Σπιρίβα και ολοζώντανα Καζοντέξ; Ή νομίζεις ότι δεν χάνω τον ύπνο μου το βράδυ της μέρας που θα περάσει από μπροστά μου και θα αναπαράγω συνταγή με Εξελόν; Ή ότι δεν θα κλείσω μάτι σκεπτόμενος ότι την επομένη θα πάω σε ένα Π.Ι. όπου οι ασφαλισμένοι θα μου ζητήσουν φάρμακα 5 και 6 χιλιάδων ευρώ; Ή, νομίζεις ότι τη στιγμή που γράφω τις συνταγές δεν φαντασιώνομαι ότι είμαι πίσω από τον πάγκο ενός φαρμακείου και μου έρχονται ζεστές οι συνταγές που άλλος ετοίμασε για μένα, δουλεμένες στο χέρι με κέφι και μεράκι;

Να ξέρεις όμως ότι, όπως γράφει και ο κ. Κουναλάκης, δεν ευθύνεται πάντοτε ο ιατρός που συντάσσει τη συνταγή του Ταμείου, αλλά ο ιατρός που εξέτασε τον ασθενή και έθεσε τη διάγνωση (ή "διάγνωση") και τη φαρμακευτική αγωγή. Επίσης, να ξέρεις ότι είναι απίστευτα δύσκολο να κόψεις στο χωριό φάρμακα (ιδίως τα ακριβά που έχουν και μηδενική συμμετοχή όπως το Εξελόν) που έγραψε στον ασφαλισμένο κάποιος καθηγηταράς στη μεγάλη πόλη.

Κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους για τις περιπτώσεις όπου ένας ασφαλισμένος ζητάει από έναν ιατρό συνταγή με φάρμακα που του έδωσε άλλος ιατρός - και δεν είναι δύσκολο. Ο κ. Μιχάλης το έχει ήδη γράψει: Στον Καναδά, ο (εξουσιοδοτημένος από το Ταμείο) ιατρός εξετάζει, θέτει τη διάγνωση και την αγωγή, καθορίζει τη διάρκειά της και ορίζει την ημερομηνία επανεξέτασης. Μέχρι τότε, ο ασφαλισμένος κάνει μηνιαίες επανεκτελέσεις της συνταγής στο φαρμακείο χωρίς να περνάει ξανά από τον ίδιο ή άλλον ιατρό. Πώς σας φαίνεται;

Δημήτρης Μακρέας:
Η ουσία είναι μία!
Οι γιατροί έχουμε καταντήσει απλοί μεσολαβητές ανάμεσα στους ασθενείς και στο φάρμακο και τη βιοιατρική τεχνολογία.
Η σύγχρονη ιατρική είναι στο σύνολό της δομημένη στη βάση της φαρμακοθεραπείας και πλήρως εμπορευματοποιημένη.
Η έρευνα είναι επίσης πλήρως υποταγμένη στις φαρμακευτικές και ο φαύλος κύκλος θα διαιωνίζεται εις το άπειρο
όσο δεν συγκροτείτε ένα ριζικά διαφορετικό μορφωτικό πρότυπο και μια στροφή της επιστήμης.
Μέχρι τότε ΚΑΛΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΙΑ!!!!!!!!

D-Michalis:
ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ?
Κατ’ αρχήν προσωπικά δεν καταλαβαίνω τι είναι λειτούργημα. Όλες οι συντεχνίες που κατά κανόνα δυναστεύουν τους πολίτες και παίζουν με τον πόνο τους (για μια καλύτερη ζωή=πολιτικοί, για την αιώνια γαλήνη τους=εκκλησία, για την ευρωστία-υγεία τους=γιατροί, για την …? (ποιά?)=φαρμακοποιοί, για, για, ..) επιμένουν και απαιτούν να αντιμετωπίζονται ως λειτουργοί. Λειτούργημα λοιπόν είναι ένα επάγγελμα (ή δράση?) που απευθύνεται σε πρώτης γραμμής ανάγκες του ανθρώπου? Θα το δεχόμουν, αν ήταν προσφορά κοινωνική, όπως κάποτε οι –δογματικές και παρωπίδες φέρουσες, αλλά πραγματικά προσφέρουσες- νοσοκόμες του ελέους. Και τέλος -τέλος, γιατί δεν είναι λειτούργημα το επάγγελμα του σκουπιδιάρη που αν δεν το ασκούσε, η δημόσια υγεία θα πήγαινε στο ναδίρ και όλοι εμείς στον άλλο κόσμο? Έλα τώρα που θα βάλουμε το σκουπιδιάρη στο ίδιο ένδοξο κάδρο των λειτουργών όπου μοστράρουν όλοι οι καθώς πρέπει !! Σα πολλά δε μας τα λές? Ρε, μήπως δεν είσαι γιατρός και δηλώνεις ψευδή ιδιότητα στο profile σου !!!
Σήμερα όλοι εμείς ασκούμε ένα επάγγελμα. Προσφέρουνε υπηρεσίες που εκπαιδευτήκαμε να προσφέρουμε και απαιτούμε να εισπράξουμε για να ζήσουμε από αυτές. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ είμαστε λοιπόν και τίποτε άλλο. (Αλήθεια, είμαστε τουλάχιστον επαγγελματίες?). Τα περί λειτουργημάτων τα χρειαζόμαστε για να θωπεύουμε τον εγωισμό μας, να βαυκαλιζόμαστε ή και να απατούμε τους αγωνιωδώς ατενίζοντες σε εμάς για βοήθεια.
Έστω όμως ότι δέχομαι ότι υπάρχει σε ορισμένα επαγγέλματα λειτούργημα. Τότε αναδύονται τα κατωτέρω ερωτήματα για τους φαρμακοποιούς:
Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για λειτούργημα όταν:
1.   η δράση αποτελεί απλή διακίνηση τεμαχίων ή ποσοτήτων υγρών που δίδονται κατ΄ εντολή άλλων (ιατρών)? (όταν υπάρχε ιπραγματική παρέμβαση, όπως χορήγηση αγωγής, τότε, ξέρουμε όλοι ότι πρόκειται για παρανομία). Και μη μου πείτε για το ρόλο τους στα μη συνταγογραφούμενα !! Αυτά πωλούνται και στο ελεύθερο εμπόριο. Παντού στον κόσμο. Αλλά, έστω ότι σε αυτή την περίπτωση μπορούσαν να παίξουν ένα ρόλο λειτουργού. Τον παίζουν ?
2.   το δικαίωμα λειτουργίας ενός φαρμακείου μεταβιβάζεται κληρονομικώ δικαίω?
3.   η διασφάλιση αξιόλογου έως πολύ υψηλού εισοδήματος αποτελεί δεδομένο και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για την άσκησή του?

Κάποτε ο φαρμακοποιός ήταν λειτουργός (πάντα για λόγους συζήτησης). Έφτιαχνε φάρμακα και η ευθύνη του ήταν τεράστια γιατί συμμετείχε ουσιαστικά με αυτό στην τελική παρέμβαση στην υγεία / αρρώστια του ανθρώπου. Σήμερα δεν συμμετέχει.
Είναι κακό αυτό? Για μένα όχι. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Αν ασκείς «λειτούργημα» είσαι άξιος πολίτης, ενώ αν ασκείς επάγγελμα είσαι μίασμα?
Καθόλου ντροπή, καθόλου κακό. Απλά επάγγελμα. Σημαντικό για την εύρυθμη λειτουργία ενός συστήματος υγείας (αρρώστιας) αλλά επάγγελμα.

ΚΛΕΙΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ?
Τι θα πεί κλειστό επάγγελμα? Επάγγελμα που ασκείται υπό όρους? Τότε ναι. Να είναι κλειστό. Μήπως όμως λειτουργούμε σκοταδιστικά και όχι ενημερωτικά όταν μιλάμε για «κλειστό» ή «ανοιχτό» και όχι για τους όρους?
Γιατί δεν ανοίγουμε μία συζήτηση για τους όρους? Γιατί δεν μπαίνουμε στην ουσία?
π.χ. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για δικαιοσύνη –και πολύ περισσότερο για λειτούργημα- όταν εγώ είμαι φαρμακοποιός και άμα πεθάνω η σύζυγος μου να μπορεί να λειτουργεί το φαρμακείο? Μπακάλικο είναι? Πώς το αντιστοιχίζουν αυτό με το λειτούργημα οι υποστηρικτές του? Άμα πεθάνει ο παπάς της ενορίας μου, να πηγαίνω να εξομολογούμε στην παπαδιά? Άμα πεθάνει ο γιατρός, να πηγαίνω στην «γιατρέσα». Ας σοβαρευτούμε.
Για μένα δεν μπορούμε να λέμε ότι μας πονάει στ’ αλήθεια το θέμα, αν δε δούμε τα επί μέρους «περιοριστικά» απαραίτητα του θέματος.

Θα αναφέρω μόνο ορισμένα σημεία, ενδεικτικά:
Αποστάσεις: Ναι
Πληθυσμιακά δεδομένα? ΝΑΙ
Δικαιώματα μετά την συνταξιοδότηση: ΟΧΙ
Ποσοστό επί της λιανικής: ΟΧΙ.
Όσο δουλειά –εργατοώρες –κόστος θέλει ο φαρμακοποιός να διακινήσει ένα κουτί των 2 ευρώ, την ίδια θέλει και για ένα των 500. Γιατί λοιπόν να πάρει πιο πολλά για εκείνο? Για να έχει κίνητρο για το σαμποτάρισμα των φθηνών και προώθηση των ακριβών? Θα μου πείτε: Το ακριβό έχει περισσότερο κόστος χρήματος, αφού δεσμεύει για Χ διάστημα πολλά λεφτά (από όταν το αγοράζει, έως να πάρει τα χρήματα από το ταμείο). ΟΚ. Λογικό. Δεν υπάρχουν όμως λύσεις?
Πώς θα σας φαίνονταν π.χ. Στάνταρ τιμή κατά κουτί + συντελεστή επί της τιμής του φαρμάκου για αποζημίωση δέσμευσης κεφαλαίου ? (και μη μου πείτε 28 και 30 % που είναι σήμερα. Αυτό είναι αισχροκέρδεια και μπορεί να αποδειχθεί άμεσα αν συγκριθεί με το μέσο όρο κέρδους πουλώντων άλλα εμπορεύματα). Ή π.χ. στάνταρ τιμή κατά κουτί + Χ% επί της τιμής για κάθε μήνα καθυστέρησης εξόφλησης από το Ταμείο?
Απα πα πα θα μου πείτε. Με αυτό το σύστημα, αν αύριο τα ταμεία αρχίσουν να πληρώνουν αμέσως, την κάτσαμε τη βάρκα.
Διασφάλιση αξιοπρεπούς εισοδήματος, ναι. Αισχροκέρδεια, όχι. Θα αποδεχόμουν, ακόμη και εγγυημένο εισόδημα με επιδότηση για φαρμακεία σε απομονωμένες περιοχές, αλλά αυτό που γίνεται είναι σκανδαλώδες.

Σκεύασμα ή Ουσία?
Κλίνω υπέρ του σκευάσματος γιατί δεν είναι μόνο η ουσία (το είπε και κάπου πριν ο κ. Κουναλάκης). Δεν θα επεκταθώ τώρα. Ίσως με άλλη ευκαιρία. Όμως, λέω ότι: αν γίνει ουσία, απλά θα πάει το αλισφερίσι από τους γιατρούς στους φαρμακοποιούς. Δεν είναι λύση. Το αλισφερίσι που κουβαλά το «σκεύασμα» ως παρενέργεια, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο τροχός έχει ανακαλυφθεί. Απλά, πρέπει να τους φορέσουμε σε σύγχρονα αυτοκίνητα και όχι σε κάρα.

Όσο για τους γιατρούς που δεν αναφέρθηκα?  Όσο η αγορά κινείται έτσι, πάντα ένα μη ευκαταφρόνητο ποσοστό θα παίζουν τον παπά. Τι θαρρείτε? Στις χώρες που δεν έχουν τέτοια φαινόμενα (εκτεταμένα βέβαια, γιατί παντού υπάρχουν) υπάρχουν άγιοι γιατροί? Ίδιοι είμαστε όλοι οι άνθρωποι. Το έχω πεί πολλές φορές: Οι άγγελοι είναι στους ουρανούς. Εδώ, στη γή υπάρχουν άνθρωποι με αδυναμίες, πάθη, ανάγκες –πραγματικές ή εικονικές, άρα επιρρεπείς σε προβληματικές συμπεριφορές.
Εκεί λοιπόν υπάρχουν συστήματα που δεν τους αφήνουν απλά τα περιθώρια για πλιάτσικο. Τέτοια μπορούσαμε να φτιάξουμε. Απλά δεν θέλουμε για ποικίλους λόγους. Ένας π.χ. είναι ότι στην αναμπουμπούλα μπορεί να ελπίζουμε όλοι ότι θα κονομήσουμε, άλλος π.χ. είναι ότι έτσι έχουμε το άλλοθι για να κάνουμε το ιατρικό σώμα αποδιοπομπαίο τράγο όποτε θέλουμε να λεηλατήσουμε το σύστημα υγείας, άλλος π.χ. γιατί πρέπει να θρέψουμε 150% περισσότερους γιατρούς και δεν ξέρω πόσους % περισσότερους φαρμακοποιούς, άλλος, άλλος, χίλιοι άλλοι που σε άλλη ευκαιρία μπορούμε να αναλύσουμε.

Συγνώμη αν μακρηγόρησα, αλλά με κούρασε αυτή η συζήτηση για «κλειστό» ή «ανοιχτό» επάγγελμα, χωρίς να ακουμπάμε το ψητό και αυτή η ηδονιστική μακαριότητά μας όταν ανακλινόμαστε στο βελούδο αναπαυτικό ανάκλιντρο του «λειτουργού» για να αποπατήσουμε επάνω σε όλους του «υπηκόους»

EzeΤΡΟΛ:
Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή ΕίσοδοςΑγαπητέ διακομιστή και το Exelon έχει κουπόνι και συνταγογραφείται.

--- Τέλος παράθεσης ---

Προσωπικά, με έχει κουράσει η μάχη κατά του Εxelon και των Εxelon-like φαρμάκων. Ας κάνει πια η ίδια η Πολιτεία το χρέος της:
- Ας μειώσει τις τιμές τους.
- Ας αλλάξει τη συμμετοχή του ασφαλισμένου από το γελοίο και άδικο (σε σχέση με άλλες παθήσεις όπως το ΑΕΕ, η κολπική μαρμαρυγή ή το MDS που έχουν συμμετοχή 25%) ποσοστό συμμετοχής 0% σε 50% ή 75%.
και, στην τελική,
- Ας τους αφαιρέσει το κουπόνι να ησυχάσουμε μια και καλή.

Πλοήγηση

[0] Λίστα μηνυμάτων

[#] Επόμενη σελίδα

[*] Προηγούμενη σελίδα