Ιατρική Διαφήμιση

[Gatekeeper]

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥΣ,  ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ  ΣΤΙΣ  ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Παρακολουθώντας τη νομική φιλολογία και παραφιλολογία, σχετικά με την απελευθέρωση των «νομοθετικώς κατοχυρωμένων επαγγελμάτων», συμπεριλαμβανομένων  των...
 οδοντιάτρων,  θα πρέπει να επισημάνουμε τα εξής :
           
Η απεγνωσμένη προσπάθεια της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, του Οδοντιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και κάποιων μεμονωμένων οδοντιάτρων – συνδικαλιστών οδοντιατρικών συλλόγων, οι οποίοι άσκησαν αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά των  Υπουργών Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Οικονομικών και ζήτησαν να εξαιρεθεί το οδοντιατρικό επάγγελμα από την απελευθέρωση,  έπεσαν στο κενό. Μπήκε οριστική ταφόπλακα στα αιτήματα εξαίρεσής του, όπως προκύπτει από τις υπ’ αριθμ. 3747,3748,3749/2013 αποφάσεις του ΣτΕ. 
Αναφορικά με το νομοθετικό πλαίσιο,  Το άρθρο 1 παρ. 1 του Ν. 3919/2011 ορίζει ρητώς τα εξής :
«ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ
Άρθρο 1
Αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας
1. Για την πρόσβαση σε επαγγέλματα και την άσκησή
τους ισχύει η αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας (άρθρο
5 παρ. 1 του Συντάγματος)».
Η διάταξη αυτή ως γενική περιλαμβάνει και επιπλέον περιπτώσεις, εκτός από τις ρητώς οριζόμενες στο άρθρο 2 του ίδιου νόμου.
Ως επαγγελματική ελευθερία νοείται,  μεταξύ άλλων  και η προβολή των υπηρεσιών του ελευθέρου επαγγελματία, η οποία αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να γίνει γνωστή  στο ευρύ κοινό η δραστηριότητά του. Φωτογραφίες με θεραπευμένα περιστατικά,  αλλά και φωτογραφίες του ίδιου του επιστήμονα,  συμπληρώνουν απαραίτητα την προβολή του. 
Οι προαναφερθείσες αποφάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι  πιο τολμηρές και πρωτοποριακές για την εποχή τους,  σηματοδοτούν το τέλος των αυστηρών και υπερβολικών περιορισμών, που ίσχυαν μέχρι το έτος 2011, οι οποίοι κατέπνιγαν κάθε προσπάθεια προβολής των οδοντιάτρων και ενημέρωσης του κοινού, αλλά και προσέκρουαν αναντίρρητα  στην  επαγγελματική ελευθερία [άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος], στην ελευθερία της έκφρασης, [άρθρο 14 παρ. 1 του Συντάγματος και  άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρο 11 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης], αλλά και στην ελεύθερη παροχή των  υπηρεσιών [άρθρο 56 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης [ΣυνθΛΕΕ].
Επιπλέον, το άρθρο 5Α του Συντάγματος θεσμοθετώντας την κοινωνία της πληροφορίας,   ορίζει, μεταξύ άλλων,  τα εξής :
«'Αρθρο 5A: (Δικαίωμα στην πληροφόρηση)
1. Καθένας έχει δικαίωμα στην πληροφόρηση, όπως νόμος ορίζει. Περιορισμοί στο δικαίωμα αυτό είναι δυνατόν να επιβληθούν με νόμο μόνο εφόσον είναι απολύτως αναγκαίοι και δικαιολογούνται για λόγους εθνικής ασφάλειας, καταπολέμησης του εγκλήματος ή προστασίας δικαιωμάτων και συμφερόντων τρίτων».
Το άρθρο αυτό προστατεύει την  απρόσκοπτη ροή των πληροφοριών προς τους πολίτες. Στην περίπτωση των νομοθετικώς κατοχυρωμένων επαγγελμάτων,  η διάταξη αυτή κατοχυρώνει το δικαίωμα πληροφόρησης του κοινού και από τους ελευθέρους επαγγελματίες, [ δικηγόρους, δικαστικούς επιμελητές,  οδοντιάτρους κλπ],  αναφορικά με την ενημέρωση των υπηρεσιών τους,  με κάθε πρόσφορο μέσο [έντυπο,  ηλεκτρονικό, τηλεοπτικό κλπ]. 
Οι υπερβολικοί περιορισμοί, που ίσχυαν μέχρι το 2011,  ωφέλησαν μια οικονομική ολιγαρχία, που πάντα  είχε πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης, κάνοντας συγκεκαλυμμένη διαφήμιση, η οποία,  είτε δεν  υπέστη ποτέ τον πέλεκυ του πειθαρχικού δικαίου, είτε ο πέλεκυς ήταν ελαφρύς γι’ αυτήν.
Άλλωστε, οι ολίγοι πάντα έβρισκαν ερείσματα, για ν’ αποφεύγουν τις συνέπειες του νόμου σε βάρος τους. Αυτό  έχει διαπιστωθεί διαχρονικά από τους ίδιους τους πολιτικούς, οι οποίοι έχουν αναπτύξει εκείνους τους κατάλληλους μηχανισμούς [νόμος περί ευθύνης υπουργών],  για ν’ αποφεύγουν τις συνέπειες της πλημμελούς άσκησης των καθηκόντων τους και να μη λογοδοτούν ποτέ για τις παράνομες πράξεις ή παραλείψεις τους. Κορυφαίο παράδειγμα αποτελεί το ότι κανένας πολιτικός δεν έχει λογοδοτήσει μέχρι σήμερα, για την ουσιαστική πτώχευση της χώρας μας, τις οικονομικές δυσκολίες, που αντιμετωπίζουν πολλοί έλληνες πολίτες, αλλά και την εξαθλίωση και την απόλυτη ένδεια, στην οποία έχουν οδηγηθεί πολλοί άλλοι.
           
Η πλήρης απελευθέρωση του επαγγέλματος του οδοντιάτρου είναι γεγονός και όσοι υποστηρίζουν τα αντίθετα δεν μπορούν να πείσουν, διότι η επιχειρηματολογία τους είναι σαθρή, αφού δεν στηρίζεται και δεν ενισχύεται από τις προαναφερθείσες διατάξεις και από τη νομολογία.
Στην πραγματικότητα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που διανύουν την χειρότερη φετινή χρονιά της οικονομικής κρίσης,  προσπαθούν,   πλέον,  να επιβιώσουν σε μια χρεωκοπημένη χώρα, που έχει προ πολλού καταρρεύσει και ακόμα βρίσκεται σε μια κατακόρυφη ελεύθερη πτώση, έχουν γυρίσει εδώ και πολύ καιρό,  επιδεικτικά και απαξιωτικά την πλάτη στα συνδικαλιστικά τους όργανα! Δεν είναι τυχαίο το τεράστιο ποσοστό αποχής στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών στις πρόσφατες εκλογές [57,78% στο β΄. γύρο] , στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών [ 54,31%] και στον Οδοντιατρικό Σύλλογο Αττικής  [ ποσοστό άνω του 60%]. Όλες οι ηγεσίες,  που εκλέχτηκαν,  είναι σαφέστατα ηγεσίες μειοψηφίας, δηλαδή πάσχουν από έλλειψη δημοκρατικής νομιμοποίησης, μια πραγματικότητα, που δεν φαίνεται να τις απασχολεί και ιδιαίτερα.
           
Η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 του νόμου για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, θα μπορούσε να θεωρηθεί περιττή, διότι η αρχή της επαγγελματικής ελευθερίας αναφέρεται ρητώς στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος.  ΄Ομως ο νομοθέτης θέλησε να τονίσει την επιθυμία του, να λαμβάνεται υπόψη η εν λόγω διάταξη,  στην πρόσβαση και στην άσκηση των νομοθετικώς κατοχυρωμένων επαγγελμάτων. Οι περιορισμοί, που ίσχυαν πριν την απελευθέρωση,   δεν μπορούν να φτάνουν μέχρι του σημείου να καταργούν ούτε την επαγγελματική ελευθερία, ούτε την ελευθερία της έκφρασης.
Εξάλλου,  το άρθρο  9 παρ. 3 στοιχ. β΄. του ίδιου νόμου, που έχει τίτλο :
«Τελικές διατάξεις − Εξαιρέσεις από το πεδίο
εφαρμογής του νόμου»,  αναφέρει, ρητώς, τα εξής :
«β. Κάθε γενική ή ειδική διάταξη που αντιβαίνει στις διατάξεις του παρόντος νόμου καταργείται».
Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε  ειδικότερη διάταξη δεοντολογικού κανονισμού παρεμποδίζει την επαγγελματική ελευθερία,  τίθεται στο περιθώριο και θεωρείται ανίσχυρη και μη εφαρμόσιμη, σε περίπτωση προσφυγής του θιγομένου στη δικαιοσύνη.
Ένας από τους βασικούς τρόπους πρόσβασης στο επάγγελμα είναι και η διαφήμιση των υπηρεσιών του επαγγελματία. Όπως είναι γνωστό, με την υπ’ αριθμ. 9009/2012 απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών [η απόφαση έχει δημοσιευτεί στο Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος και στο νομικό περιοδικό «Διοικητική Δίκη» [ΔιΔικ] τεύχος Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2013 σελ. 1564 κ.ε.],    θεωρήθηκαν απολύτως νόμιμες οι επαναλαμβανόμενες ανακοινώσεις μεθόδου ορθοδοντικής θεραπείας,  μέσω του τύπου,  από  οδοντίατρο, που ασκούσε αποκλειστικά ορθοδοντική. Μάλιστα, οι ανακοινώσεις αυτές  κρίθηκαν με βάση τον προϊσχύσαντα κώδικα οδοντιατρικής δεοντολογίας και πριν την απελευθέρωση του νόμου 3919/2011. Ακολουθεί και η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία επίσης δικαιώνει τον οδοντίατρο.
Επανερχόμενοι στις αποφάσεις του Σ.Τ.Ε, οι οποίες απέρριψαν τις αιτήσεις ακυρώσεως για την εξαίρεση του επαγγέλματος του οδοντιάτρου από την απελευθέρωση, παραθέτουμε ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα  :
«….ο νομοθέτης εμφορούμενος από διαφορετική σε σχέση με το παρελθόν αντίληψη για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, έχει τη δυνατότητα, στο πλαίσιο των, κατά το Σύνταγμα, επιτρεπτών ορίων να οργανώσει το καθεστώς που διέπει τα επαγγέλματα στον τομέα της υγείας, με την άρση απαγορεύσεων και περιορισμών, όπως οι καταργούμενοι, οι οποίοι ανάγονται σε αντικειμενικά δεδομένα που συνάπτονται με την άσκησή τους και οι οποίοι λόγω του απολύτου χαρακτήρα τους επέφεραν σοβαρούς περιορισμούς στην επαγγελματική ελευθερία και, κατά την κρίση του νομοθέτη δεν εξυπηρετούν το γενικότερο συμφέρον των πολιτών». [ Βλ ΣτΕ 3748,3749/2013 σκέψη 5].
Το γενικότερο συμφέρον των πολιτών τίθεται πάνω από τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς των παρωχημένων δεοντολογικών κανόνων. Πρωτεύοντα ρόλο παίζει πλέον, είτε κάποιοι το θέλουν, είτε όχι, η πληροφόρηση του πολίτη, η οποία τού δίδει τη δυνατότητα να γνωρίζει, να  συγκρίνει και να επιλέγει τον πάροχο της συγκεκριμένης υπηρεσίας. 

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος,

[Gatekeeper]

Με μια απόλυτα τεκμηριωμένη, αλλά και εμπεριστατωμένη ανάλυση, το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών με την υπ’ αριθμ. 9009/2012 απόφασή του, δικαίωσε οδοντίατρο για δήθεν παράνομη διαφήμιση και εξαφάνισε, εν μέρει, την απόφαση του Α.Π.Σ.Ο.

Συγκεκριμένα, ο οδοντίατρος Ε.Β. με αντικείμενο την αποκλειστική άσκηση ορθοδοντικής, γνωστοποίησε, μέσω εντύπων [περιοδικών, εφημερίδων], την μέθοδο ορθοδοντικής θεραπείας, την οποία χρησιμοποιεί για την θεραπεία των ασθενών του, με την ονομασία “FASTBRACES”. Κατόπιν καταγγελίας, από ειδικούς ορθοδοντικούς, ασκήθηκε πειθαρχική δίωξη από τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Αττικής [Ο.Σ.Α.] για παράνομη διαφήμιση. Το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο του Ο.Σ.Α., επέβαλλε, ως πειθαρχική ποινή, πρόστιμο 600 ευρώ, με οριακή πλειοψηφία τεσσάρων έναντι τριών ψήφων, που έκριναν ότι έπρεπε να επιβληθεί η ποινή τής έγγραφης επίπληξης. Η πειθαρχική αυτή ποινή διατηρήθηκε με την απόφαση του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου Οδοντιάτρων της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας [Ε.Ο.Ο.], μετά την άσκηση εφέσεως από τον οδοντίατρο, κατά της απόφασης του πρωτοβαθμίου πειθαρχικού συμβουλίου.

 

Η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών κάνει μνεία των σχετικών άρθρων της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, που αναφέρονται στην ελευθερία της εγκατάστασης και στην ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών [άρθρα 43, 46 και 49 ΣυνθΕΚ]. Επίσης, αναφέρεται στην επαγγελματική ελευθερία, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, αλλά και στην ελευθερία της έκφρασης, η οποία θεμελιώνεται στο άρθρο 10 παρ. 1 της Σύμβασης της Ρώμης [Ε.Σ.Δ.Α.]. Γίνεται, επίσης, αναφορά στην υπόθεση του Γερμανού χειρουργού οφθαλμιάτρου Stambuk, στον οποίο επιβλήθηκε πειθαρχική ποινή, για προβολή των υπηρεσιών του, μέσω της τηλεόρασης. Η ποινή αυτή θεωρήθηκε ότι παραβίαζε την ελευθερία της έκφρασης, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο οποίο προσέφυγε ο Γερμανός γιατρός.

Τα πολύ σημαντικά σημεία της απόφασης του ελληνικού δικαστηρίου, τα οποία θα αναγνώσετε, αφού παρατίθεται ολόκληρη, είναι τα εξής : 1] ερμηνεύοντας τις διατάξεις του Δεοντολογικού Κανονισμού των Οδοντίατρων, υπό το πρίσμα των διατάξεων του Συντάγματος, της Ε.Σ.Δ.Α και της ΣυνθΕΚ, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «δεν απαγορεύεται κατά τρόπο απόλυτο η διαφήμιση στους οδοντιάτρους, αλλά προβλέπεται η απαγόρευση συγκεκριμένων μορφών διαφημίσεων και ειδικότερα αυτών που χρησιμοποιούν απατηλά μέσα, καθώς και αυτών που σκοπεύουν, κατά τρόπο επιδεικτικό και κραυγαλέο, να καταδείξουν την επιστημονική υπεροχή του οδοντιάτρου έναντι των λοιπών συναδέλφων του» [σκέψη 6 της απόφασης].

Στην συνέχεια, το Δικαστήριο αναφέρει ότι είναι απολύτως επιτρεπτές οι επιστημονικές ανακοινώσεις του οδοντιάτρου σε εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης, «οι οποίες στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα και αποβλέππουν στην πληροφόρηση του κοινού σχετικά με την εξέλιξη της επιστήμης και τις νέες θεραπευτικές δυνατότητες που παρέχονται στους ασθενείς, δεν απαγορεύονται από τις ως άνω διατάξεις του Δ.Κ.Ο. ακόμη και εάν, λόγω του περιεχομένου τους, οι ανακοινώσεις αυτές έχουν ως παρεπόμενο αποτέλεσμα την ανάδειξη των εν λόγω νέων θεραπευτικών δυνατοτήτων ως πλεονεκτικότερων σε σχέση με τις έως τότε εφαρμοζόμενες και την συνεπακόλουθη προβολή του ασκούντος αυτές οδοντιάτρου», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Κοντολογίς, η απόφαση δέχεται ότι η θεραπεία με την μέθοδο “VIAZI” αποτελεί εξέλιξη της επιστήμης, εισάγει νέες θεραπευτικές δυνατότητες, οι οποίες είναι πλεονεκτικότερες, σε σχέση με τις μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες, δίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στην προβολή της νέας αυτής μεθόδου, προς όφελος του κοινού, εστω και αν η προβολή αυτή συνεπάγεται αναγκαία και την προβολή του ασκούντος την μέθοδο αυτή, οδοντιάτρου [σκέψη 6]. Θεωρεί, με λίγα λόγια, υψίστης σημασίας την πληροφόρηση του κοινού και ήσσονος σημασίας το ενδεχόμενο όφελος του οδοντιάτρου από την προβολή του.

Το Δικαστήριο, επίσης, αντιλαμβανόμενο πλήρως την διαφορά του οδοντιάτρου - ειδικού ορθοδοντικού από τον οδοντίατρο, που ασκεί ορθοδοντική, δέχεται ότι «..Ο οδοντίατρος που δεν έχει αποκτήσει την σχετική ειδικότητα δικαιούται να ασκεί δραστηριότητα στο αντικείμενο της ορθοδοντικής, ωστόσο δεν δικαιούται να χρησιμοποιεί τον τίτλο του ειδικού ορθοδοντικού» [σκέψη 8 της απόφασης].

Αναγνωριζει επίσης, ότι «ο οδοντίατρος δικαιούται να ασκεί ορθοδοντική, ακόμη και κατ’ αποκλειστικότητα, ωστόσο για την απόκτηση του τίτλου του ειδικού ορθοδοντικού απαιτείται να ακολουθηθεί η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 9 του π.δ. 235/1988» [σκέψη 11 σελ. 18 της απόφασης]. Να σημειωθεί, πάντως, ότι δεν είναι υποχρεωτικό ο οδοντίατρος, που ασκεί την συγκεκριμένη ειδικότητα να επιδιώξει την αναγνώρισή της, αλλά μπορεί de facto να την ασκεί.

Με την ορθότατη αυτή ερμηνεία η απόφαση επισημαίνει κάτι, το οποίο είναι παγκοσμίως γνωστό, δηλαδή ότι ο οδοντίατρος δικαιούται να ασκεί ορθοδοντική θεραπεία και έτσι ανατρέπει τα ψευδο-επιχειρήματα των ελλήνων ειδικών ορθοδοντικών ότι, δήθεν, όποιος ασκεί ορθοδοντική, χωρίς να έχει τίτλο μεταπτυχιακό στην ειδικότητα αυτή, ενεργεί αντιποίηση επαγγέλματος, ή ότι δεν έχει δικαίωμα ο οδοντίατρος να ασκεί την ορθοδοντική. Μάλιστα, οι ειδικοί ορθοδοντικοί παραπλανούν το κοινό με έντυπα, που περιέχουν αναληθές και ανακριβές περιεχόμενο [βλ. στην ιστοσελίδα της Εταιρείας Ορθοδοντικής Γναθοπροσωπικής Μελέτης και ΄Ερευνας [Ε.Ο.Γ.Μ.Ε.] στο Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος, στο σχετικό χωρίο με επικεφαλίδα «ποιος την ασκεί ;», φυλλάδιο με θέμα «Γνωριμία με την Ορθοδοντική», στην παράγραφο με τίτλο «Τι είναι ορθοδοντική και ποιος την ασκεί»; Άλλο φυλλάδιο του έτους 2005 με θέμα «Γνωριμία με την ορθοδοντική», παρ. 1 με επικεφαλίδα «τι είναι ορθοδοντική και ποιος την ασκεί»].

Στην συνέχεια, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι είναι επιτρεπτή η προβολή μιας επιστημονικής μεθόδου, μέσω του τύπου, ακόμα και αν η προβολή αυτή επαναλαμβάνεται περισσότερο από μία φορά. Ειδικότερα, υπογραμμίζεται ότι είναι αναγκαία η προβολή μιας μεθόδου, με την παράθεση, μάλιστα, των βασικών χαρακτηριστικών της και των ιδιοτήτων της. Η απόφαση επισημαίνει, επίσης, ότι τα χαρακτηριστικά της μεθόδου ορθοδοντικής θεραπείας, που πρόβαλλε ο προσφεύγων, δεν αμφισβητήθηκαν από τα πειθαρχικά συμβούλια. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στην σχετική σκέψη του δικαστηρίου :

«Περαιτέρω, από το περιεχόμενο των επίμαχων δημοσιευμάτων προκύπτει ότι τα άρθρα που δημοσίευσε ο προσφεύγων παρουσιάζουν τα βασικά χαρακτηριστικά του ορθοδοντικού συστήματος VIAZI, το οποίο εφαρμόζει αυτός και ειδικότερα το είδος των αγκίστρων που χρησιμοποιούνται και τις ιδιότητές τους, τον τρόπο τοποθέτησής τους, τις προϋποθέσεις εφαρμογής του συστήματος και τον μέσο χρόνο θεραπείας. Κατά συνέπεια και ενόψει του γεγονότος ότι με την προσβαλλόμενη απόφαση δεν αμφισβητούνται τα επιστημονικά δεδομένα που παραθέτει ο προσφεύγων, το Δικαστήριο κρίνει ότι τα άρθρα αυτά αποτελούν επιτρεπόμενες από τις προαναφερθείσες διατάξεις του Δεοντολογικού Κανονισμού Οδοντιάτρων ανακοινώσεις προς το κοινό σχετικά με ορισμένη οδοντιατρική θεραπευτική μέθοδο, οι οποίες δεν απαιτείται, όπως αβασίμως αναφέρεται στη προσβαλλόμενη πράξη, να συνοδεύονται από δημοσίευση των επιστημονικών συγγγραμμάτων και των δημοσιευμάτων σε επιστημονικά περιοδικά, στις οποίες βασίζονται, ενόψει του γεγονότος ότι απευθύνονται στο ευρύ κοινό και όχι στην κοινότητα των ειδικών οδοντιάτρων. Εξάλλου, η συστηματική και κατ’ επανάληψη δημοσίευση παρεμφερών κειμένων σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά ποικίλης ύλης δεν προσδίδει στα σχετικά άρθρα επιδεικτικό διαφημιστικό χαρακτήρα, ενώ η παράθεση σε αυτών των κλινικών πλεονεκτημάτων της ένδικης μεθόδου [μικρότερη δύναμη τριβής μεταξύ αγκίστρου και σύρματος, λιγότερη ευαισθησία, λιγότερος πόνος, μειωμένες περιπτώσεις εξαγωγής δοντιών] είναι αναγκαία για την ολοκληρωμένη παρουσίαση της μεθόδου αυτής και δεν συνιστά απαγορευόμενη επιδεικτική συγκριτική διαφήμιση, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην 6η σκέψη» [σκέψη 11, σελ. 18 της απόφασης].

Η δικαστική απόφαση, επομένως, δέχεται αυτά, που σκοπίμως «αμφισβητούν» κάποιοι έλληνες ειδικοί ορθοδοντικοί, δηλαδή τα κλινικά πλεονεκτήματα της μεθόδου “VIAZI”, τα οποία ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από τα πειθαρχικά συμβούλια, τα οποία ούτως ή άλλως δεν είχαν καμία απολύτως δικαιοδοσία και αρμοδιότητα να κρίνουν μια διεθνώς αναγνωρισμένη και ευρέως εφαρμοζόμενη μέθοδο. Πρέπει δε να υπενθυμίσουμε ότι οι έλληνες ειδικοί ορθοδοντικοί, που παρουσιάζονται ως οι μόνοι αρμόδιοι και κατάλληλοι για την άσκηση της ορθοδοντικής θεραπείας, παραβιάζουν κατ’ επανάληψη το άρθρο 15 παρ. 1 τού Κώδικας Οδοντιατρικής Δεοντολογίας [Κ.Ο.Δ., π.δ 39/2009, ΦΕΚ Α΄. 55/1-4-2009], αλλά ουδέποτε έχει ασκηθεί πειθαρχική δίωξη εναντίον τους για την επιδεικτική τους συμπεριφορά, αλλά και την παραπληροφόρηση του κοινού [ότι δηλαδη είναι οι μοναδικοί που μπορούν να φέρουν σε πέρας μια ορθοδοντικη θεραπεία].

Η απόφαση δέχεται, επίσης, την αναγραφή στα σχετικά άρθρα, που δημοσιεύτηκαν στον τύπο, του τηλεφώνου του οδοντιάτρου, το οποίο επιτρέπεται, σύμφωνα με το άρθρο 3 εδάφ. α΄. του δεοντολογικού κανονισμού [β.δ. 11.7/5.8.1950 [ΦΕΚ Α΄. 167].

Επιπλέον, θεωρεί ότι, η επισήμανση στο σχετικό άρθρο «οδοντίατρος αποκλειστικής άσκησης ορθοδοντικής», ανταποκρίνεται μεν στην πραγματικότητα, διότι ο προσφεύγων ασχολείται μόνο με την ορθοδοντική θεραπεία, θα μπορούσε, όμως, να δημιουργήσει στο κοινό την απατηλή εντύπωση ότι κατέχει τον τίτλο του ειδικού ορθοδοντικού και δέχθηκε ότι εμπίπτει στην σχετική απαγόρευση του άρθρου 2 εδάφ. α΄. του Δεοντολογικού Κανονισμού Οδοντιάτρων. Μόνο γι’ αυτήν την παράβαση το Δικαστήριο μεταρρύθμισε την απόφαση του Α.Π.Σ.Ο. και επέβαλλε την ποινή της έγγραφης επίπληξης, εξαφανίζοντας την πειθαρχική ποινή των 600 ευρώ.

Ως προς το θέμα αυτό, πάντως, ο εν λόγω οδοντίατρος αρκετά χρόνια πριν την έκδοση της απόφασης, είχε ήδη αλλάξει την επισήμανση, έτσι ώστε να μην προκαλείται η παραμικρή σύγχυση στο κοινό ότι είναι οδοντίατρος, που έχει ως αντικείμενο την αποκλειστική άσκηση ορθοδοντικής θεραπείας και μόνο και ουδενός άλλου γνωστικού αντικειμένου της οδοντιατρικής επιστήμης. Πάντως, η απόφαση στο σημείο αυτό είναι εσφαλμένη, διότι ο οδοντίατρος, που ασκεί μόνο ορθοδοντική θεραπεία πρέπει να προσδιορίζει με κάποιον τρόπο το αντικείμενο της ενασχόλησής του, έτσι ώστε να γνωρίζει το κοινό την εξειδίκευσή του και να μην τον απασχολεί με θεραπείες, που δεν αναλαμβάνει. Επιπροσθέτως, η προσέγγιση αυτή ευνοεί τους ειδικούς ορθοδοντικούς, οι οποίοι λειτουργούν ως «καρτέλ», διότι επωφελούνται από την ειδικότητά τους, προβάλλονται ως οι μόνοι κατάλληλοι και ικανοί να φέρουν σε πέρας ορθοδοντική θεραπεία, κατέχουν τεράστιο μερίδιο στην ελληνική αγορά των ορθοδοντικών υπηρεσιών και κρατούν τις τιμές σε υψηλά επίπεδα, ακόμα και στην παρούσα περίοδο της οικονομικής κρίσης. Με τον τρόπο αυτό νοθεύουν τον ανταγωνισμό, κάτι το οποίο αποβαίνει σε βάρος των καταναλωτών, οι οποίοι επιβαρύνονται με τεράστιο κόστος για την ορθοδοντική θεραπεία.

Ο εν λόγω περιορισμός, της χρήσης δηλαδή από τον οδοντίατρο, που ασκεί ορθοδοντική ότι είναι εν τοις πράγμασι ορθοδοντικός, μπορεί να συνεπάγεται περιορισμό στην ελεύθερη παροχή των υπηρεσιών, με βάση τις σχετικές διατάξεις της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Είναι αδιανόητο και πέραν πάσης λογικής να εμποδίζεται ο οδοντίατρος, ο οποίος ασκεί ορθοδοντική θεραπεία να δηλώσει ότι είναι οδοντίατρος – ορθοδοντικός, ή ότι είναι οδοντίατρος αποκλειστικής άσκησης της ορθοδοντικής.

Κατά τα λοιπά, η απόφαση αυτή, πέραν του γεγονότος ότι αποτελεί αναμφισβήτητα δικαίωση για τον εν λόγω οδοντίατρο, αποτελεί και ήττα για τον Οδοντιατρικό Σύλλογο Αττικής, ο οποίος κατ’ επανάληψη εγκαλεί οδοντιάτρους, οι οποίοι προβάλλουν τις υπηρεσίες τους είτε δια του τύπου, είτε μέσω του διαδικτύου.

Η απόφαση δίδει μία ουσιαστική απάντηση στην ελληνική κοινότητα των ειδικών ορθοδοντικών, οι οποίοι υποκίνησαν και προκάλεσαν την πειθαρχική δίωξη του οδοντιάτρου, έχοντας ως στόχο να διακόψουν την διάδοση μιας εξελιγμένης και επαναστατικής θεραπευτικής μεθόδου, που συνεπάγεται σημαντικά πλεονεκτήματα για τους ασθενείς, ιδίως δε συνεπάγεται λιγότερο πόνο και ταχύτητα στην ορθοδοντική θεραπεία, χωρίς εξαγωγές δοντιών.

Επιτυγχάνει μία ορθότατη ερμηνεία του δεοντολογικού κανονισμού, για την προβολή των οδοντιατρικών υπηρεσιών, υπό το πρίσμα της επαγγελματικής ελευθερίας και της ελευθερίας της έκφρασης. Η εν λόγω απόφαση δέχθηκε σχεδόν το σύνολο των προβληθέντων με την προσφυγή, ισχυρισμών του οδοντιάτρου και τον δικαίωσε με πλήρη και ολοκληρωμένη αιτιολογία.

Θέτει, με την εμπεριστατωμένη ανάλυσή της, τέρμα [;] στην αυστηρή ερμηνεία του δεοντολογικού κανονισμού, η οποία οδηγεί, τελικώς, σε παρερμηνεία και διαστρέβλωση του νόμου από τους οδοντιατρικούς συλλόγους, αλλά και στην αυθαίρετη και αντίθετη, με το νόμο για την απελευθέρωση, ερμηνεία του νόμου, η οποία αποτυπώνεται σε δημόσια έγγραφα του ίδιου του Υπουργείου Υγείας [βλ.www.osanet.gr «Παραμένουν σε ισχύ οι διατάξεις για την απαγόρευση της διαφήμισης των οδοντιάτρων» βλ. Το υπ’αριθμ. αριθμ. πρωτ. Υ3β/Γ.Π./οικ.107786/08.11.2012 έγγραφο του Υπουργείου Υγείας], που κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό και υποστηρίζουν το αντίθετο .

Πρέπει δε να τονιστεί ότι το Δικαστήριο έκρινε, με βάση το προγενέστερο νομοθετικό καθεστώς, πριν την ψήφιση του Ν. 3919/2011, για την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Με το νόμο αυτό υπάρχει πλέον, άρση της καθολικής απαγόρευσης της διαφήμισης των οδοντιάτρων, με την προϋπόθεση ότι η διαφήμιση δεν είναι παραπλανητική, επιδεικτική, ή συγκριτική, όπως η σχετική διάκριση οριοθετείται στην δικαστική απόφαση και διατηρεί την αξία της και μετά την θέση σε ισχύ του Κώδικα Οδοντιατρικής Δεοντολογίας, που τέθηκε σε ισχύ το έτος 2009, οπως προαναφέρθηκε. Είναι αυτονόητο ότι η απόφαση αυτή είναι σημαντική και αφορά όλους τους κλάδους των ελευθέρων επαγγελματιών, όπως είναι οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι δικαστικοί επιμελητές κ.λ.π.

Όπως ήταν αναμενόμενο η Ε.Ο.Ο., η οποία δεν ασχολείται με τα πραγματικά προβλήματα των οδοντιάτρων και τα οδοντιατρεία, που κλείνουν, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης της ελληνικής κοινωνίας, άσκησε έφεση κατά της απόφασης. Η τάση, όμως, που επικρατεί τόσο στην ελληνική νομολογία, όσο και στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκης ΄Ενωσης είναι η απελευθέρωση της διαφήμισης των υπηρεσιών ως έκφανση και του δικαιώματος του κοινού στη πληροφόρηση.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Αρχίατρος]

Τι έχουμε γράψει και σε άλλο νήμα ;
Διάφορες εφημερίδες και έντυπα ζητούν από γιατρούς ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ (των γιατρών προς το Μέσο!) την δημοσίευση ιατρικών άρθρων που αυτά θέλουν να δημοσιεύσουν, ενώ και οι γιατροί κερδίζουν σε διαφήμιση προφανώς.
Σας έχω δε αναφέρει παράδειγμα συναδέλφου που ενώ δεν έχει βάλει ένα χειρουργείο σε συγκεκριμένο τομέα έχει εμφανιστεί στην τελεόραση να το διαφημίζει (προφανώς θα μάθει στου Κασίδη του κεφάλι).
Ιδού και η επιβεβαίωση:
Panagiotis G Papanikolaou

Έχω κατά καιρούς γράψει για ιατρικά νευροχειρουργικά θέματα σε διάφορες εφημερίδες και έντυπα. Να μου ζητάνε να ... ΠΛΗΡΩΣΩ (!) για να γράψω, ομολογώ πως δεν μου έχει ξανασυμβεί. Μήπως πρέπει να παρέμβουν οι Ιατρικοί Σύλλογοι (λέμε τώρα ...) και οι αρμόδιοι της πολιτείας (ξαναλέμε τώρα ...) για να δούμε τι ακριβώς γίνεται εδώ ? Για ευνόητους λόγους έχω σβήσει το όνομα αποστολέα - προφανώς η κοπελίτσα δεν φταίει σε τπτ, οι προϊστάμενοί της μάλλον της είπαν να στείλει το εν λόγω ομαδικό ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟ mail σε μεγάλη ιατρική λίστα παραληπτών. Και για να έχουμε καλό ερώτημα, υποθέτω πως αν ήξεραν ποιός είμαι, πάλι για ευνόητους λόγους δεν θα το έστελναν σε μένα. Άρα απλά πήραν μια ομαδική λίστα με mails γιατρών. ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΗΡΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΛΙΣΤΑ ?

Από κάτω απ΄την ανάρτηση στο fb υπάρχουν σχόλια με τις ταρίφες (300-3,000€).

Φυσικά να υποθέσουμε ότι τον ΙΣΑ δεν τον ενδιαφέρουν τπτ απ΄όλα αυτά ;

[Ορθοπαιδικός]

...
Διάφορες εφημερίδες και έντυπα ζητούν από γιατρούς ΕΠΙ ΠΛΗΡΩΜΗ (των γιατρών προς το Μέσο!) την δημοσίευση ιατρικών άρθρων που αυτά θέλουν να δημοσιεύσουν, ενώ και οι γιατροί κερδίζουν σε διαφήμιση προφανώς.

.... ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΗΡΑΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΛΙΣΤΑ ?

  Απάντηση στο 2ο είναι εύκολη (για εμένα προσωπικά) ως συμβεβλημένος ΕΟΠΥΥΥ - εκεί υπάρχουν όλα τα mail...
   
   Προωθώ μήνυμα που έλαβα προ ολίγου (και πιθανόν αρκετοί από εμάς, ιδιώτες τουλάχιστο). Δεν σκοπεύω να διαφημίσω το μέσο αλλά αν κάποιος ενδιαφέρεται...

Το γυναικείο περιοδικό VOTRE BEAUTE κυκλοφορεί ένθετο στην εφημερίδα «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» κάθε μήνα, στην premium έκδοση  με τις προσφορές και τα δώρα.
 Το επόμενο, εορταστικό τεύχος του περιοδικού VOTRE BEAUTE (τεύχος Ιανουαρίου) θα κυκλοφορήσει την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου και αποτελεί παραδοσιακά ένα από τα πιο δυνατά τεύχη της χρονιάς.
 Σύμφωνα με τα στοιχεία των πρακτορείων διανομής και της έρευνας Bari το BEAUTÉ είναι:
·         1ο  σε κυκλοφορία το Α’ 9μηνο 2015
·         1ο σε αναγνωσιμότητα στις δυναμικές ηλικίες 18-44 και 25-44 ετών ενώ διαβάζεται συνολικά από 402.000 αναγνώστες.
·         1ο σε ποσοστό αναγνωστών 25-44 ετών ανώτερης & μέσης κ/ο τάξης
·         1ο σε ποσοστό αναγνωστών 25-44 ετών ανώτερης & μέσης μόρφωσης
 
Η ιδιαίτερα ποιοτική εικόνα του Μέσου, το δυναμικό κοινό του,  σε συνδυασμό με τα πολύ υψηλά ποσοτικά στοιχεία του κοινού του, καθιστούν το BEAUTÉ την πρώτη επιλογή μεταξύ των  γυναικείων περιοδικών για την προβολή προϊόντων και υπηρεσιών που στοχεύουν στις πιο δυναμικές ομάδες του γυναικείου κοινού.
 Στις σελίδες του περιοδικού υπάρχει η δυνατότητα για τη δημοσίευση ιατρικού - επιστημονικού άρθρου σχετικό με θέματα Υγείας που ενδιαφέρουν τις γυναίκες αναγνώστριες του περιοδικού.
Μέγιστος αριθμός άρθρων στο τεύχος έως 5 με διαφορετική θεματολογία έκαστο.
 
Για την προβολή σας στο παραπάνω τεύχος με ολοσέλιδο επιστημονικό  άρθρο, το κόστος ανέρχεται στα € 1.300 +24% ΦΠΑ
 
Κράτηση χώρου & αποστολή υλικού: Τετάρτη 30 Νοεμβρίου
 
Παραμένω στη διάθεσή σας για οποιαδήποτε διευκρίνιση.

Με εκτίμηση,

[md]

Αντίστοιχα να υποθέσω ότι στο.....Playboy..υπάρχει δυνατότητα δημοσίευσης επιστημονικών άρθρων που ενδιαφέρουν τον άνδρα αναγνώστη
Για να σοβαρευτούμε λίγο...

[Ορθοπαιδικός]

Αντίστοιχα να υποθέσω ότι στο.....Playboy..υπάρχει δυνατότητα δημοσίευσης επιστημονικών άρθρων που ενδιαφέρουν τον άνδρα αναγνώστη
Για να σοβαρευτούμε λίγο...

   Η ανάρτηση ήταν με σκοπό την πληροφόρηση για τις τιμές (που προσωπικά ποτέ δεν είχα σκεφτεί). Τελευταία σε συνάδερφο στη Λάρισα έγινε και πρόταση για τηλεοπτική παρουσίαση θέματος (σε τοπικό κανάλι και μετά στο "εσύ σωλήνα" με τιμή 300 ευρά τα 10 περίπου λεπτά (μάλλον 370 στην τελική).
   Θα θυμηθώ να αγοράσω το άνω έντυπο στις 18/12 (πέτυχε στη διαφήμιση του, κέρδισε ένα αναγνώστη) να δω αν και ποιοι συνάδερφοι ενέδωσαν (και μπορούν να πληρώσουν τα 1600 ευρώ εύκολα).
   Υπάρχουν πάντως και ανδρικά περιοδικά με ιατρικά θέματα αλλά λιγότερα. Το "αδύνατο" φίλο είναι μάλλον πιο δεκτικό σε ιατρικά θέματα...

[Αρχίατρος]

Ενδιαφέροντα αυτά που γράφετε, δεν ήξερα τιμές για εφημερίδες, κατά τα άλλα προσωπικά δεν έχω κάτι εναντίον της αυτοπροβολής των συναδέλφων, αλλά από ηθικής και μόνο πλευράς, καλό θα ήταν να αναγράφεται "πληρωμένη κατάχωρηση" για να μην νομίζει κανείς ότι συνεντευξιάζουν κάποιον επειδή εφαρμόζει στην σούπερ ντούπερ πρωτοποριακή μέθοδο όπως αφήνεται να αιωρείται.

Πολύ θα ήθελα να μάθω τι αποτέλεσμα έχουν όλα αυτά στην χώρα του "ρώτα ποιός είναι καλός ιατρός, "αυτόν έχω ακούσει, σε αυτόν πήγαινε", "με στέλνει ο τάδε" κτλ, όταν φτάνουν στο σημείο να πηγαίνουν σε δημόσια νοσοκομεία και να ψάχνουν σαν χαμένοι (ασθενής + σόϊ) συνωμοτικά να μην μιλήσουν με άλλον γιατρό ή που ρίχνουν κλεφτές ματιές για την ώρα που θα δώσουν το φακελλάκι.

[md]

   Υπάρχουν πάντως και ανδρικά περιοδικά με ιατρικά θέματα αλλά λιγότερα. Το "αδύνατο" φίλο είναι μάλλον πιο δεκτικό σε ιατρικά θέματα...

Δυστυχώς τα θέματα στα οποία είναι πιο δεκτικό το ''αδύνατο''φύλο στο οποίο ανήκω είναι κατ'ευφημησμό μόνο ιατρικά[ξέρετε τώρα...εξάλλειψη ραγάδων,ρυτίδων κλπ]

[GirousisN]

Η παράνομη διαφήμιση γιατρών στα μέσα ενημέρωσης.

Μια καλοστημένη ιστοσελίδα για θέματα υγείας, με γυαλιστερές φωτογραφίες και την ενυπόγραφη γνώμη γιατρών, θα έπειθε τους περισσότερους από εμάς. Κι όμως, σε πολλές περιπτώσεις ούτε οι προθέσεις είναι αθώες, ούτε οι συμβουλές που δίνονται οι πλέον ενδεδειγμένες, καθώς δεν επιλέγεται ο καλύτερος γιατρός, αλλά αυτός που μπορεί να πληρώσει τα περισσότερα για να διαφημιστεί.

Ένα σημαντικό πρόβλημα που δημιουργεί το διαδίκτυο στον τομέα της δημόσιας υγείας και της πρόληψης είναι η ολοένα αυξανόμενη τάση των ανθρώπων για διάγνωση ασθενειών με την πληκτρολόγηση των συμπτωμάτων τους σε μηχανές αναζήτησης. Αυτό το πρόβλημα επεκτείνεται και ενέχει περισσότερους κινδύνους, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός έλεγχος από τους κρατικούς φορείς για το ποιοι γιατροί προβάλλονται στα ΜΜΕ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία μελέτης που έγινε το 2013 από τον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, από ένα δείγμα 1.200 ατόμων το 62% δήλωσε ότι έκανε συχνά ή περιστασιακά αυτό-διάγνωση μέσω διαδικτύου, ενώ το 11% που αναζήτησαν πληροφορίες υγείας μέσω των ΜΜΕ απαίτησαν αλλαγή θεραπείας από το γιατρό που τους παρακολουθούσε. Σύμφωνα με την κα Έφη Σίμου, υπεύθυνη της έρευνας, δεν έχουμε ακριβή εκτίμηση για τη σημερινή κατάσταση καθώς δεν υπάρχει μεταγενέστερη έρευνα, όμως κατά την εκτίμησή της τα στοιχεία δεν έχουν υποστεί μεγάλη διαφοροποίηση με την πάροδο του χρόνου. Μάλιστα, με τη διείσδυση του διαδικτύου στα νοικοκυριά να είναι αυξανόμενη κάθε χρόνο, τα υπάρχοντα στοιχεία αυτά μόνο αυξητική τάση μπορεί να έχουν.

Και το πρόβλημα δεν βρίσκεται μόνο στο διαδίκτυο, αλλά και στην πληθώρα τηλεοπτικών εκπομπών που είτε έχουν ως αποκλειστικό αντικείμενο την υγεία είτε αφιερώνουν μέρος του χρόνου τους σε ιατρικές συμβουλές που δίνονται από επαγγελματίες.

Το inside story ερεύνησε τον τρόπο και τα κριτήρια με τα οποία οι γιατροί εξασφαλίζουν την παρουσία τους στα ΜΜΕ. Τα αποτελέσματα προκαλούν έκπληξη και ανησυχία, καθώς τις περισσότερες φορές προκειμένου να επιλεγεί ένας γιατρός δεν έχει σχέση η εμπειρία του, οι προσωπικές επιτυχίες ή οι σπουδές του, αλλά μόνο τα χρήματα που θα προσφέρει στο εκάστοτε μέσο μαζικής ενημέρωσης, είτε για κάποιο ονομαστικό άρθρο που προωθεί τη θεραπεία του είτε για μερικά λεπτά ζωντανής συνέντευξης σε κάποιον τηλεοπτικό σταθμό.

Ο νόμος του κράτους 3418/2005 για τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας δε θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Στο άρθρο 17 αναφέρει τους κανόνες για την παρουσία των γιατρών στα ΜΜΕ: «Απαγορεύεται οποιαδήποτε προσωπική διαφήμιση ή συστηματική δημόσια παρουσία ή αναφορά του ονόματος του ιατρού, άμεσα ή έμμεσα, η οποία είτε προέρχεται από αυτόν είτε διενεργείται με δική του υποκίνηση». Και συνεχίζει λίγο παρακάτω: «η δημοσίευση εν γνώσει του ιατρού…θεραπευτικών επιτυχιών και ικανοτήτων του η οποία στοχεύει στην επαγγελματική διαφήμιση συνεπάγεται τις ίδιες κυρώσεις».

Όπως προκύπτει από ηλεκτρονικά μηνύματα που έχει στην κατοχή του το inside story, το “κόστος” που αναλαμβάνει ένας γιατρός προκειμένου να εμφανιστεί για μια ζωντανή συνέντευξη πέντε λεπτών στο κανάλι Έψιλον ποικίλλει. Για παράδειγμα, μπορεί να κυμαίνεται από 1.800 ευρώ + ΦΠΑ για την εκπομπή της κας Κατερίνας Καινούργιου, μέχρι και 3.000 ευρώ + ΦΠΑ για την εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού, που προφανώς έχει μεγαλύτερη τηλεθέαση.

Δεν είναι ορατοί οι σύνδεσμοι (links). Εγγραφή ή Είσοδος

[Denominator]

Επιτέλους!
Είχα κι εγώ τηλεφωνική επαφή με "κράχτη" των εν λόγω υπηρεσιών - το λυπηρό είναι ότι συμμετείχαν έντυπα που υποτίθεται ότι διαθέτουν κύρος.

[samsok]

θα ήθελα πάντως να ξέρω και τις θέσεις του ΠΙΣ οχι μόνο για τις διαφημίσεις ιατρών (οπου συμφωνω 100% με τον νομο αλλα βλέπω οτι δεν εφαρμόζεται )αλλά

1) ιατρικών υπηρεσιών με διάφορες κάρτες υγείας
2) διαφήμιση φαρμάκων και ομοιοπαθητικων σκευασμάτων(αυτα τα τελευταία θεραπεύουν τα πάντα)
3)ιατρικών ειδικοτήτων-εταιριών(πρόσφατα έπαιζε μια σε εθνικο δίκτυο του στυλ μόνο εμείς μπορούμε να σε θεραπεύσουμε)

ολα αυτα δεν ειναι αντιδεοντολογικα? δεν παραπλανουν και κατευθυνουν κοσμο ?εαν καθισει καποιος να δει μιση ωρα τηλεόραση θα δει οτι σχεδόν  οι μισές διαφημίσεις αφορούν τον κλάδο υγείας!
επίσης να σημειώσω οτι σημαντικό μερος προβολής ειναι τα μεσα κοινωνικη δικτύωσης....εκει να δειτε χαμος που γινεται!

[pzogr]

Η άλλη πτυχή του θέματος είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ Α.Ε. και ελευθέρων επαγγελματιών ιατρών. Οι "ιατροί Χ", οι κάρτες "υγείας" κτλ για παράδειγμα διαφημίζονται σε διάφορα μέσα και "κλέβουν" δουλειά από τους ανώνυμους γιατρούς της γειτονιάς, που δεν έχουν το δικαίωμα διαφήμισης. Επομένως αν θέλουν κάποιοι να συνεχίσουν να απαγορεύουν τη διαφήμιση (διαφωνώ) ας το κάνουν για όλους. Διαφορετικά να μπουν αυστηροί κανόνες ώστε να ξέρει κανείς τι βλέπει στη διαφήμιση και τι σημαίνει. Να μην επεκταθώ στην έμμεση παραπλανητική διαφήμιση συναδέλφων σε σελίδες αναζήτησης ιατρών με δήθεν εξειδικεύσεις...

[Denominator]

Απορώ και με όσους αγοράζουν αυτές τις διαφημίσεις μέσω καρτών υγείας.
Τι ακριβώς αγοράζουν;
Καλές τιμές;
Και ποιος διαβεβαιώνει ότι οι υπόλοιποι δεν έχουν καλύτερες ή όσοι διαφημίζονται μέσω καρτών δε θα έκαναν τις ίδιες (καλές) τιμές και χωρίς "κάρτα υγείας";

[EzeΤΡΟΛ]

Η τηλεφωνική άγρα πελατών από διάφορους Ομίλους με πολλαπλά τηλεφωνήματα στο κινητό ή σταθερό τηλέφωνο του κοσμάκη, δεν είναι μιας μορφής (επιθετική) διαφήμιση;

[Clemence]

Επειδή μήνες τώρα πέφτω πάνω σε διαφήμιση ιατρού στην μεγαλύτερη τοπική εφημερίδα της πόλης μου, στην ηλεκτρονική της μορφή βέβαια, τι ισχύει με τις διαφημίσεις; Άλλαξε κάτι τόσο ριζικά σε σχέση με παλαιότερα;