Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει μία σύγχυση σχετικά με τις αρμοδιότητες και τα δικαιώματα ενός ιατρού σε σχέση με την ειδικότητα την οποία κατέχει ή όχι. Με το παρόν κείμενο γίνεται μία προσπάθεια αποσαφήνισης στερεότυπων απόψεων και προσεγγίσεων, του εν λόγω θέματος.
Ο εκάστοτε ιατρός (πτυχιούχος ιατρικής σχολής), ανεξάρτητα εάν κατέχει τίτλο ειδικότητας ή όχι, έχει εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα βάσει της νόμιμης Άδειας Ασκήσεως Επαγγέλματος και της νόμιμης σχέσης του με την Εφορία. Η
Άδεια Ασκήσεως Επαγγέλματος χορηγείται μετά το πέρας των σπουδών στην Ιατρική Σχολή (στην Ελλάδα άνευ εξετάσεων ενώ σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατόπιν εξετάσεων).
Η «ειδικότητα» είναι μεταπτυχιακός τίτλος που αφορά στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη. Ο «ιατρός» είναι ιδιότητα (
άλλο «ιδιότητα» και άλλο «ειδικότητα» !!!). Ο «ειδικός ιατρός» είναι μία νομική επέκταση των επαγγελματικών δικαιωμάτων (και όχι των επιστημονικών) σε κάποιο συγκεκριμένο αντικείμενο και χώρο, της δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας περίθαλψης. Για αυτό και για τη νόμιμη λειτουργία ιδιωτικού ιατρείου δεν απαιτείται τίτλος ειδικότητας (Π.Δ. 84 ΦΕΚ 70/10-4-2001, άρθρο 5, παρ. γ και ΥΑ Υ3β/ΓΠ/οικ24948, άρθρο 4, παρ. α).
Βάσει του Νόμου 3418 ΦΕΚ 287/28-11-2005 (άρθρο 1, παρ.1-3 και άρθρο 3, παρ. 3), τα
επιστημονικά δικαιώματα ενός ιατρού, ανεξαρτήτου υπάρξεως ειδίκευσης, καθορίζονται ως εξής:
«
Άρθρο 1
1.Ιατρική πράξη είναι εκείνη που έχει ως σκοπό την, με οποιαδήποτε επιστημονική μέθοδο, πρόληψη, διάγνωση, θεραπεία και αποκατάσταση της υγείας του ανθρώπου.
2. Ως ιατρικές πράξεις θεωρούνται και εκείνες οι οποίες έχουν ερευνητικό χαρακτήρα, εφόσον αποσκοπούν οπωσδήποτε στην ακριβέστερη διάγνωση, στην αποκατάσταση ή και τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και στην προαγωγή της επιστήμης.
3. Στην έννοια της ιατρικής πράξης περιλαμβάνονται και η συνταγογράφηση, η εντολή για διενέργεια πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων, η έκδοση ιατρικών πιστοποιητικών και βεβαιώσεων και η γενική συμβουλευτική υποστήριξη του ασθενή.
…
Άρθρο 3
3. Ο ιατρός, κατά την άσκηση της ιατρικής, ενεργεί με πλήρη ελευθερία, στο πλαίσιο των γενικά αποδεκτών κανόνων και μεθόδων της ιατρικής επιστήμης, όπως αυτοί διαμορφώνονται με βάση τα αποτελέσματα της εφαρμοσμένης σύγχρονης επιστημονικής έρευνας. Έχει δικαίωμα για επιλογή μεθόδου θεραπείας, την οποία κρίνει ότι υπερτερεί σημαντικά έναντι άλλης, για τον συγκεκριμένο ασθενή, με βάση τους σύγχρονους κανόνες της ιατρικής επιστήμης, και παραλείπει τη χρήση μεθόδων που δεν έχουν επαρκή επιστημονική τεκμηρίωση.»
Ο ιατρός λοιπόν, βάσει της νομοθεσίας, είναι ελεύθερος να ασκεί την ιατρική σε όλο το επιστημονικά τεκμηριωμένο φάσμα της, εκτός από τις ιατρικές πράξεις που απαιτούν γενική νάρκωση ή ραχιαία ή επισκληρίδιο αναισθησία (Π.Δ. 84 ΦΕΚ 70/10-4-2001 άρθρο 14, παρ. ζ). Πλήρης ελευθερία, βάσει του νόμου, υπάρχει και σε ότι αφορά την ελεύθερη συνταγογράφηση και εντολή διενέργειας πάσης φύσεως παρακλινικών εξετάσεων.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ, ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΥΠΛΟΚΑ. ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΕΙΝΑΙ "ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑ" !!!
ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ;