Απεργία πείνας μεταναστών στα Χανια

[Δημήτρης Μακρέας]

Μια βδομάδα πριν τη 17 Νοέμβρη η επέτειος του Πολυτεχνείου αποκτά για την πόλη μας ουσιαστικό περιεχόμενο. Δεκαπέντε συμπολίτες μας μετανάστες διεκδικώντας ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ξεκινούν ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ δίνοντας μάθημα ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ. Η στάση τους γροθιά στο στομάχι μας. Να μη διώκονται, να μη φυλακίζονται, να μη βασανίζονται απλώς και μόνο γιατί υπάρχουν. Να ξέρουν ότι το επόμενο πρωί θα τους βρει στη μάχη για το μεροκάματο και όχι στα μπουντρούμια της αστυνομίας. Να αισθάνονται ότι η ζωή τους δεν αποτελεί «έγκλημα», ότι τα όνειρά τους δεν είναι παράνομα.
Ο νόμος ζητά να αποδείξουν ότι μπήκαν στη χώρα ή με σφραγίδα εισόδου, ή με έκδοση διαβατηρίου, ή με απόρριψη του πολιτικού ασύλου μέχρι τη 31-12-2004, για να νομιμοποιηθούν. Σε κάθε προσπάθεια για νομιμότητα βρίσκουν φραγμούς στη γραφειοκρατία. Για το ελληνικό κράτος έχουν όνομα και πρόσωπο μόνο όταν εισπράττει παράβολα αλλά είναι ανύπαρκτοι όταν ζητούν τα δικαιώματά τους.
Παρότι μας σοκάρει το γεγονός ότι στην Ελλάδα του 2008 το αίτημα για ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ωθεί τους ανθρώπους στην αυτοθυσία, παρότι δε θέλουμε κανένας τους να κινδυνέψει, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αλληλέγγυοι δίπλα τους στα δίκαια αιτήματά τους.
Απαιτούμε τη ριζική αλλαγή του νόμου των διακρίσεων νομίμων και παρανόμων.
Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.

[Δημήτρης Μακρέας]

«Υγεία είναι η κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία της αρρώστιας»
                                          Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, 1946
Για τους μετανάστες απεργούς πείνας


Η απεργία πείνας των 15 μεταναστών στα Χανιά έρχεται να μας θυμίσει τον διευρυμένο κοινωνικό μας ρόλο ως γιατροί του Ε.Σ.Υ. Η συμπαράστασή μας στον αγώνα τους είναι αυτονόητη και η θέση μας ως θεραπευτές είναι δίπλα τους πριν ακόμα αρχίσει η απεργία πείνας για να προλάβουμε και να αντιμετωπίσουμε κάθε μικρό ή  μεγάλο πρόβλημα που θα παρουσιαστεί. Σ’ αυτόν το δύσκολο και οριακό αγώνα τους θα υπερασπίσουμε την υγεία τους με κάθε τρόπο.

Σε αυτή την κατεύθυνση κινούμενοι θα πρέπει να θυμηθούμε και να θυμίσουμε τον ορισμό της υγείας, όπως σοφά έχει καταγραφεί ήδη από το 1946 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Η υγεία των 15 απεργών πείνας δεν απειλείται μόνο από την ασιτία, στα αποτελέσματα της οποίας μπορούμε ως θεραπευτές μέχρι κάποιο σημείο να παρέμβουμε. Πάνω απ’ όλα απειλείται από το σύνολο των παραγόντων που τους ωθούν στο περιθώριο της κοινωνίας. Απειλείται από τη διωκτική στάση της ελληνικής Πολιτείας. Από τη μόνιμη απειλή στέρησης της ελευθερίας τους. Απειλείται από την ανασφάλεια και την καθημερινή εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας. Απειλείται από τους χώρους στους οποίους είναι αναγκασμένοι να ζουν. Από τις ορέξεις του κάθε δημάρχου, υπουργού, στρατηγού κ.λπ.

Δυστυχώς οι μετανάστες απεργοί ήταν “βαριά άρρωστοι” πολύ πριν ξεκινήσουν την απεργία πείνας. Πιθανώς και πριν καν αποφασίσουν να αφήσουν τη χώρα τους. Και αυτή την “αρρώστια” κανείς γιατρός δεν μπορεί μόνος του να τη θεραπεύσει. Χρειάζεται η έμπρακτη αλληλεγγύη όλης της κοινωνίας, η συμπαράσταση στα δίκαια αιτήματά τους. Πάνω απ’ όλα όμως χρειάζεται καθένας μας να αναζητήσει και να συντρίψει κάθε μικρό ή μεγάλο ρατσιστικό και ξενοφοβικό στερεότυπο που κουβαλάει μέσα του.

Οι απεργοί πείνας βρίσκονται ήδη στην 22η ημέρα απεργίας. Σχεδόν όλοι έχει χρειαστεί να νοσηλευτούν. Το ενδεχόμενο να υποστούν μόνιμες βλάβες στην υγεία τους είναι κάτι παραπάνω από πιθανό. Αποκλειστικά υπεύθυνη για ό τι θα συμβεί από δω και στο εξής είναι η κυβέρνηση, η οποία αντιμετωπίζει την απεργία πείνας με παγερή αδιαφορία και προφανή εχθρικότητα. Μαζί με αυτούς που τουφεκίζονται στα σύνορα, πνίγονται στο πέλαγος, πέφτουν σε ναρκοπέδια ή σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα τι πειράζει κι αν προστεθούν μερικοί απεργοί πείνας; Έτσι κι αλλιώς για την ελληνική Πολιτεία οι άνθρωποι αυτοί είναι ανύπαρκτοι...

                                     Ένωση Γιατρών Ε.Σ.Υ. Χανίων   

[Δημήτρης Μακρέας]

Στέλνω το μήνυμα με βαριά καρδιά,αλλά δεν ξέρω πότε θα βρω πάλι χρόνο.
Η απεργία πείνας των 15 μεταναστών στα Χανιά έληξε με μια μικρή νίκη.Οι απεργοί πείνας θα πάρουν άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους.
Η εξέλιξη αυτή ήταν σίγουρα πέρα από ανέλπιστη, απόλυτα ανακουφιστική τόσο για τους ίδιους τους απεργούς ,όσο και για όσους σταθήκαμε δίπλα τους .
Πραγματικά δεν ξέρω αν ήταν νίκη.Αν το δούμε από τη σκοπιά του αρχικού αιτήματος ,που ήταν να διευρυνθούν τα κριτήρια της διαδικασίας νομιμοποίησης του 2005 αποτύχαμε. Τοαίτημα αυτό αφορούσε πάνω από 200.000 μετανάστες,οπότε η νομιμοποίηση των 15 μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό.Βέβαια εξαρχής ήταν φανερό ότι το αίτημα αυτό ήταν χαμένο από χέρι.Οσο καλά και να πήγαινε η κινητοποίηση στα Χανιά(που πιστέψτε με ήταν συγκλονιστική)δε θα μπορούσε από μόνη της να δώσει λύση στο συνολικό πολιτικό πρόβλημα της νομιμοποίησης των μεταναστών.
Αν το δούμε από τη μεριά του "ατόμου" η νομιμοποίηση των αγωνιζόμενων μεταναστών ήταν νίκη.¨΄Αλλωστε το "συλλογικό" συμπεριλαμβάνει και το "ατομικό"και ταυτόχρονο το "ατομικό"οφείλει να γίνεται "συλλογικό".
Το σημαντικότερο κέρδος όμως ήταν ότι τα Χανιά θα είναι μια διαφορετική πόλη για τους μετανάστες.Το ακόμα μεγαλύτερο κέρδος ήταν οι ίδιοι οι μετανάστες φαίνεται να να είναι έτοιμοι να συγκροτήσουν ένα γνήσιο ακηδεμόνευτο κίνημα .